• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Boşanma Cesareti

Hiç alakası yok siz kızınıza şiddetin normal olduğunu kadınların dayak yemesinin sıradan bir şey olduğunu öğretiyorsunuz Sağa sola beddua savurmak yerine dönünde kızınızın şiddet gördüğünüzde gözlerinin içine bakın.Ailem arkamda değil,işim yok kimsem yok diyen kadınlar bile mevzu evlat olunca kaplan kesiliyor siz ise dayak yiyip oturuyorsunuz.Sert konuşuyorum belki aklınız başınıza gelir.Ayrıca ALLAH herkesin kalbini biliyor beddua edip durmayın kime çarpıp geri size döneceğini bilemezsiniz.Tövbe edin ,kendinize gelin.Ben sizi ya da kocanızı önemsemiyorum dayak atan memnun yiyen memnun olan o masum kız çocuğuna oluyor Böyle bir evde büyüyor ...
ben kızıma böyle bir şeyi öğretiyor olsam veya dayak yiyip oturuyor olsam burda bana bunları yazıyor olamazsınız, beddua da etmedim yaşamadan ölmezsiniz kınamayın anlamında komuştum. sert konuşarak aklımı başıma getirecek insan da siz değilsiniz. Allah sadece sizin Allahınız değil, benim de kalbimi biliyor merak etmeyin.
 
Merhaba,
2.5 yıllık evliyim, 1.5 yaşında bir kızım var.
Severek evlendik eşimle, çok da kısa bir sürede evlendik. Tanıştık 3 ay sonra evlenme teklifi, 2 ay sonra nişan ve 6 ay sonra evlilik.
Asla tanıdığım gibi birisi değildi evlendiğim adam. Klişe anlatımlar yapmak istemem ama erkekler söz konusu olduğunda çoğu kadının yaşadığı şey aynı, klişe olmaya iten sebep başlı başına erkek oluşları.
Kendi ayakları üzerinde duran bir kadın oldum hep, üniversiteden mezun oldum olalı çalışır kendi paramı kazanırım. Bekarken bir fatura dahi ödemezdim babamın evinde ki o da öde demezdi zaten. Tek çocuğum nasıl büyüdüğü tahmin etmek zor da olmamalı. Gönlümce alışveriş yapıp gönlümde harcar ve gezerdim. Şu an cebimde 200 Tl dahi yok. Evlendim, gebeliğim dolayısıyla işimden ayrılmak zorunda kaldım. Çocuk doğdu, büyüdü vs. Sonrasında çok sancılı bir iş arama dönemi geçirdim. Kızım 1 yaşına girdiğinde kurumsal bir firmadan teklif aldım 6 aydır da çalışıyorum günümüz şartlarına göre çok güzel imkanları olan bir firma çok memnunum işimden.
Asıl konuya gelecek olursak; bitmek bilemeyen kavgalar, ağıza alınmayacak hakaret ve küfürler, azı çoğu olmaz ama işin artık ''az da olsa'' şiddete dönmesi. Bu kavgalar kızımın gözü önünde yaşanıyor çok inatçı ve hırçın bir çocuğa dönüştü oysa ki çok uysal bir bebeklik geçirmişti.
Annem babam gel bitir diyor özellikle de babam. Benimde içimde koptu bir şeyler yalan yok. Ama cesaret edemiyorum, psikolojik destek alıyorum.
Eşim demek bile istemiyorum o yüzden çocuğumun babasını maddi ve manevi yük gibi hissediyorum.
Yeni üye oldum burada işler nasıl ilerliyor bilmiyorum ama umarım yol gösteren ışık olan insanlar olur..
Tekrardan merhaba...
Şu an gençsiniz, hala gücünüz vardır bu adamla mücadele etmek için ancak zaman geçiyor. Sabretmeye değer mi?
Çoğu kadının bir işim olsaydı ya da babam arkamda dursaydı bir dakika durmaz boşanırdım diyeceği pozisyondasınız. Nesine cesaret edemiyorsunuz? Çok mu lazım bu tip biri?
 
ben kızıma böyle bir şeyi öğretiyor olsam veya dayak yiyip oturuyor olsam burda bana bunları yazıyor olamazsınız, beddua da etmedim yaşamadan ölmezsiniz kınamayın anlamında komuştum. sert konuşarak aklımı başıma getirecek insan da siz değilsiniz. Allah sadece sizin Allahınız değil, benim de kalbimi biliyor merak etmeyin.
Niye kınayım ilk dayaktan sonra bırakmayan sizsiniz ,çocuğun yanında defalarca şiddet gören sizsiniz İki konu sonra unuturum haftalar sonra hatırlamam bile kendinizi fazla önemseyin mağdur edebiyatı yapıp taramalı beddua yı bırakın ALLAH akıl vermiş ilk haftadan göstermiş ama siz devam etmeyi seçmişsiniz yani kaderin darbesini yememişsiniz kendiniz etmiş kendiniz bulmuşsunuz.Evren de öte âlemde kanunlar başka işler yani ettiğiniz beddua bumerang gibi size döner,dost uyarısı biliyorum da uyarıyorum.Kim böyle beddua ettiyse daha kötü oldu ....
 
Niye kınayım ilk dayaktan sonra bırakmayan sizsiniz ,çocuğun yanında defalarca şiddet gören sizsiniz İki konu sonra unuturum haftalar sonra hatırlamam bile kendinizi fazla önemseyin mağdur edebiyatı yapıp taramalı beddua yı bırakın ALLAH akıl vermiş ilk haftadan göstermiş ama siz devam etmeyi seçmişsiniz yani kaderin darbesini yememişsiniz kendiniz etmiş kendiniz bulmuşsunuz.Evren de öte âlemde kanunlar başka işler yani ettiğiniz beddua bumerang gibi size döner,dost uyarısı biliyorum da uyarıyorum.Kim böyle beddua ettiyse daha kötü oldu ....
mağdur edebiyatı mı? komik olmayın burası bir log sitesi ve bundan daha beter konular ile dolu. ne güzel dediniz unutur gidersiniz o yüzden acımasız yorum yapmak size bir şey katmaz. beddua etmediğimi dile getirdim anlama algınız kapalı galiba. o kadar çok Allaha inanıyorsanız bir insanı üzmenin de günahını bilirsiniz diye tahmin ediyorum.
 
Şu an gençsiniz, hala gücünüz vardır bu adamla mücadele etmek için ancak zaman geçiyor. Sabretmeye değer mi?
Çoğu kadının bir işim olsaydı ya da babam arkamda dursaydı bir dakika durmaz boşanırdım diyeceği pozisyondasınız. Nesine cesaret edemiyorsunuz? Çok mu lazım bu tip biri?
burda yazılan bir çok yorum, benzer şeyleri yaşayan kadınlar beni daha çok cesaretlendirdi inanın. elbette lazım değil o yüzden elimden gelenin fazlasını yapıp bir an önce hayata geçirme planındayım
 
Ailem hep arkamda olduğunu söyler ama kızımla o evden ayrılmak ekstra zor.
Evlendiğimiz ay gittik 10 seanslık bir çift terapisine çünkü ''sinirime hakim olamadım'' adı altında arkadaşlarımızla gittiğimiz tatilde bana herkesin içinde vurdu. Sonrasında özürler,çiçekler vs. E tabi daha 1 haftalık evlisin ne yapacaksın, aileler tarafından gönderildik bu terapiye ben kendi adıma fayda gördüğüme inansam da onun için zaman ve maddi kayıp oldu.
Biraz bile bile lades olmuş. Cicim ayı kabus ayına dönmüş. 1 haftalık evlilikte eşe elin, kalkması ne demek ya Rabbim...
 
mağdur edebiyatı mı? komik olmayın burası bir log sitesi ve bundan daha beter konular ile dolu. ne güzel dediniz unutur gidersiniz o yüzden acımasız yorum yapmak size bir şey katmaz. beddua etmediğimi dile getirdim anlama algınız kapalı galiba. o kadar çok Allaha inanıyorsanız bir insanı üzmenin de günahını bilirsiniz diye tahmin ediyorum.
Merak etmeyin ben sizi üzdüğümü düşünmüyorum sadece gerçekleri yazdım ve gerçekler acıdır.Siz evladınız ve kendiniz için yapın ne yapacaksanız yazdığınız şeylerin bile beddua olduğunu anlamıyorsunuz sanırım içinde bulunduğunuz ruh halinden, anlıyorum ve üstüme alınmayı bıraktım tek merak ettiğim size bu hayatı yaşatan adama hiç beddua ettiniz mi??Lafı artık uzatmak istemiyorum tek önemsediğim evladınız benim için çocuklar çok kıymetli ve hiç bir çocuk dayak ve şiddetin olduğu ortamda büyümeyi hak etmiyor onlar anne babayı seçemiyor ama kadınlar evlatlarına iyi ya da kötü babayı seçebiliyor....
 
Merhaba,
2.5 yıllık evliyim, 1.5 yaşında bir kızım var.
Severek evlendik eşimle, çok da kısa bir sürede evlendik. Tanıştık 3 ay sonra evlenme teklifi, 2 ay sonra nişan ve 6 ay sonra evlilik.
Asla tanıdığım gibi birisi değildi evlendiğim adam. Klişe anlatımlar yapmak istemem ama erkekler söz konusu olduğunda çoğu kadının yaşadığı şey aynı, klişe olmaya iten sebep başlı başına erkek oluşları.
Kendi ayakları üzerinde duran bir kadın oldum hep, üniversiteden mezun oldum olalı çalışır kendi paramı kazanırım. Bekarken bir fatura dahi ödemezdim babamın evinde ki o da öde demezdi zaten. Tek çocuğum nasıl büyüdüğü tahmin etmek zor da olmamalı. Gönlümce alışveriş yapıp gönlümde harcar ve gezerdim. Şu an cebimde 200 Tl dahi yok. Evlendim, gebeliğim dolayısıyla işimden ayrılmak zorunda kaldım. Çocuk doğdu, büyüdü vs. Sonrasında çok sancılı bir iş arama dönemi geçirdim. Kızım 1 yaşına girdiğinde kurumsal bir firmadan teklif aldım 6 aydır da çalışıyorum günümüz şartlarına göre çok güzel imkanları olan bir firma çok memnunum işimden.
Asıl konuya gelecek olursak; bitmek bilemeyen kavgalar, ağıza alınmayacak hakaret ve küfürler, azı çoğu olmaz ama işin artık ''az da olsa'' şiddete dönmesi. Bu kavgalar kızımın gözü önünde yaşanıyor çok inatçı ve hırçın bir çocuğa dönüştü oysa ki çok uysal bir bebeklik geçirmişti.
Annem babam gel bitir diyor özellikle de babam. Benimde içimde koptu bir şeyler yalan yok. Ama cesaret edemiyorum, psikolojik destek alıyorum.
Eşim demek bile istemiyorum o yüzden çocuğumun babasını maddi ve manevi yük gibi hissediyorum.
Yeni üye oldum burada işler nasıl ilerliyor bilmiyorum ama umarım yol gösteren ışık olan insanlar olur..
Tekrardan merhaba...
neyine cesaret edemiyorsun sen prenses gibi bir çocukluk yaşamışken kendi çocuğuna reva gördüğün çocukluk gençlik bu mu ?
 
Mesela sana şiddet gösteren adamla nasıl sevişiyordun? Neymiş o hastalık merak ettim imkansız olan. Korunmazsan o ihtimal hep var ya? Ya çocuğuna da şiddet gösterirse?
Eşime eften püften küssem bile midem almıyor bana dokunmasını, barışmak için öptüğü zaman bile tüm tüylerim diken diken oluyor. Büyük konuşmak istemem ama bana vuran adamın ağzına s.çarım
 
Merak etmeyin ben sizi üzdüğümü düşünmüyorum sadece gerçekleri yazdım ve gerçekler acıdır.Siz evladınız ve kendiniz için yapın ne yapacaksanız yazdığınız şeylerin bile beddua olduğunu anlamıyorsunuz sanırım içinde bulunduğunuz ruh halinden, anlıyorum ve üstüme alınmayı bıraktım tek merak ettiğim size bu hayatı yaşatan adama hiç beddua ettiniz mi??Lafı artık uzatmak istemiyorum tek önemsediğim evladınız benim için çocuklar çok kıymetli ve hiç bir çocuk dayak ve şiddetin olduğu ortamda büyümeyi hak etmiyor onlar anne babayı seçemiyor ama kadınlar evlatlarına iyi ya da kötü babayı seçebiliyor....
benim üzülüp üzülmediğimi ben bilirim siz değil ve gerçekten çok acımasızca yorum yapıyorsunuz sadece yorumlarınızı siz aynı durumda olsaydınız başkası yapsaydı ne hissederdiniz bu empati düşüncesiyle okumanızı istiyorum. benim içinde çocuğum önemli bir önceki mesajımda başka birine yaptığım yorum zaten bir anb önce hayata geçireceğim oldu.
 
benim üzülüp üzülmediğimi ben bilirim siz değil ve gerçekten çok acımasızca yorum yapıyorsunuz sadece yorumlarınızı siz aynı durumda olsaydınız başkası yapsaydı ne hissederdiniz bu empati düşüncesiyle okumanızı istiyorum. benim içinde çocuğum önemli bir önceki mesajımda başka birine yaptığım yorum zaten bir anb önce hayata geçireceğim oldu.
Bakın eşiniz size toplum içinde dayak atmış bunu okuduğumda sinir uçlarım uyuştu siz bunu sindirmişsiniz.Bu yüzden herkesin anonim olduğu yerde yazılan hiç bir şey sizi o kadar üzmez beddua edecek kadar yormaz inanın burası o kadar kafayı takıp üzülecek bir yer değil üstelik sert yorumum size özel değil,benim tarzım bu yani üstünüze alınmayın.Kocanız kadar kimse canınızı yakmaz ruhunuzu parçalamaz benim burada yazdığım hiç bir şey gerçekten yaşadıklarından daha kötü değil beni engelleyin,şikayet edin oturun beddua edin yazın hiç umrumda olmaz Bu ekranı kapatınca gerçeklerle o kocayla yaşayacak sizsiniz o yüzden toparlanın ve alın kızınızı gidin.Ömür çok kısa hayatınızı bir leş uğruna heba etmeyi bırakın Zaten adamın umrunda değil en sevdiği kendisi ......
 
burda yazılan bir çok yorum, benzer şeyleri yaşayan kadınlar beni daha çok cesaretlendirdi inanın. elbette lazım değil o yüzden elimden gelenin fazlasını yapıp bir an önce hayata geçirme planındayım
Sadece sizin değil evladınızın da hem geleceği hem psikolojisi söz konusu. Vazgeçilemeyecek biri değil eşiniz. Bencil olun.
 
Merhaba,
2.5 yıllık evliyim, 1.5 yaşında bir kızım var.
Severek evlendik eşimle, çok da kısa bir sürede evlendik. Tanıştık 3 ay sonra evlenme teklifi, 2 ay sonra nişan ve 6 ay sonra evlilik.
Asla tanıdığım gibi birisi değildi evlendiğim adam. Klişe anlatımlar yapmak istemem ama erkekler söz konusu olduğunda çoğu kadının yaşadığı şey aynı, klişe olmaya iten sebep başlı başına erkek oluşları.
Kendi ayakları üzerinde duran bir kadın oldum hep, üniversiteden mezun oldum olalı çalışır kendi paramı kazanırım. Bekarken bir fatura dahi ödemezdim babamın evinde ki o da öde demezdi zaten. Tek çocuğum nasıl büyüdüğü tahmin etmek zor da olmamalı. Gönlümce alışveriş yapıp gönlümde harcar ve gezerdim. Şu an cebimde 200 Tl dahi yok. Evlendim, gebeliğim dolayısıyla işimden ayrılmak zorunda kaldım. Çocuk doğdu, büyüdü vs. Sonrasında çok sancılı bir iş arama dönemi geçirdim. Kızım 1 yaşına girdiğinde kurumsal bir firmadan teklif aldım 6 aydır da çalışıyorum günümüz şartlarına göre çok güzel imkanları olan bir firma çok memnunum işimden.
Asıl konuya gelecek olursak; bitmek bilemeyen kavgalar, ağıza alınmayacak hakaret ve küfürler, azı çoğu olmaz ama işin artık ''az da olsa'' şiddete dönmesi. Bu kavgalar kızımın gözü önünde yaşanıyor çok inatçı ve hırçın bir çocuğa dönüştü oysa ki çok uysal bir bebeklik geçirmişti.
Annem babam gel bitir diyor özellikle de babam. Benimde içimde koptu bir şeyler yalan yok. Ama cesaret edemiyorum, psikolojik destek alıyorum.
Eşim demek bile istemiyorum o yüzden çocuğumun babasını maddi ve manevi yük gibi hissediyorum.
Yeni üye oldum burada işler nasıl ilerliyor bilmiyorum ama umarım yol gösteren ışık olan insanlar olur..
Tekrardan merhaba...
Şiddetin azı çoğu yoktur başlangıcı vardır siz de başlamış çok üzgünüm. Terapiye devam edin ve boşanın cesaretin gelmesini de beklemeyin
 
Sadece sizin değil evladınızın da hem geleceği hem psikolojisi söz konusu. Vazgeçilemeyecek biri değil eşiniz. Bencil olun.
evladım için boşanma adımı atmayı düşünüyorum ve hayata geçreceğim zaten. bencil olmak mutluluk verir,doğru söylüyorsunuz
 
Şiddetin azı çoğu yoktur başlangıcı vardır siz de başlamış çok üzgünüm. Terapiye devam edin ve boşanın cesaretin gelmesini de beklemeyin
terapiye uzun süre devam etmeyi düşünüyorum, beklemek de istemiyorum artık haklısınız
 
evladım için boşanma adımı atmayı düşünüyorum ve hayata geçreceğim zaten. bencil olmak mutluluk verir,doğru söylüyorsunuz
Siz annesiniz. Her çocuk stressiz, sevgi dolu bir ortamda büyümeyi hakkeder. Baba figürü evet lazım ancak şimdi ayrılırsanız "baba" çocuğunuz için bir anlam ifade eder. Yoksa size yağılanı göre göre babadan da nefret edecektir diye düşünüyorum. Hakkınızda hayırlısı olsun.
 
terapiye uzun süre devam etmeyi düşünüyorum, beklemek de istemiyorum artık haklısınız
Belki de sandığnız kadar uzun olmaz çünkü sorun kaynağınız gidince sorunlarınız bitecek ortada evlat var bu yüzden görmek zorundasınız ama işiniz var aileniz var bunlar varken avantajlarınızı kullanın
 
İlla bıtecek sonunda.
Ama şuan sızde o güç yok.
Umarım kısa zamanda kendinize gelirsiniz yoksa gıden yıne sızden olacak.
 
Allah aşkına evlendikten sonra en az 2-3 sene çocuk yapmayın ya evin içine girince gerçek yüzlerini gösteriyorlar çünkü.

Valla soru sahibi bebeğin daha çok küçük ne kadar babasına düşkün olabilir. Boşanmak için en doğru zamanlardan bence. Ailen arkanda. Boşanmak için birçok sebebin var boşanmamak için hiçbir sebebin yok. Kendine de bebeğine de bu hayatı reva görme.
 
Merhaba,
2.5 yıllık evliyim, 1.5 yaşında bir kızım var.
Severek evlendik eşimle, çok da kısa bir sürede evlendik. Tanıştık 3 ay sonra evlenme teklifi, 2 ay sonra nişan ve 6 ay sonra evlilik.
Asla tanıdığım gibi birisi değildi evlendiğim adam. Klişe anlatımlar yapmak istemem ama erkekler söz konusu olduğunda çoğu kadının yaşadığı şey aynı, klişe olmaya iten sebep başlı başına erkek oluşları.
Kendi ayakları üzerinde duran bir kadın oldum hep, üniversiteden mezun oldum olalı çalışır kendi paramı kazanırım. Bekarken bir fatura dahi ödemezdim babamın evinde ki o da öde demezdi zaten. Tek çocuğum nasıl büyüdüğü tahmin etmek zor da olmamalı. Gönlümce alışveriş yapıp gönlümde harcar ve gezerdim. Şu an cebimde 200 Tl dahi yok. Evlendim, gebeliğim dolayısıyla işimden ayrılmak zorunda kaldım. Çocuk doğdu, büyüdü vs. Sonrasında çok sancılı bir iş arama dönemi geçirdim. Kızım 1 yaşına girdiğinde kurumsal bir firmadan teklif aldım 6 aydır da çalışıyorum günümüz şartlarına göre çok güzel imkanları olan bir firma çok memnunum işimden.
Asıl konuya gelecek olursak; bitmek bilemeyen kavgalar, ağıza alınmayacak hakaret ve küfürler, azı çoğu olmaz ama işin artık ''az da olsa'' şiddete dönmesi. Bu kavgalar kızımın gözü önünde yaşanıyor çok inatçı ve hırçın bir çocuğa dönüştü oysa ki çok uysal bir bebeklik geçirmişti.
Annem babam gel bitir diyor özellikle de babam. Benimde içimde koptu bir şeyler yalan yok. Ama cesaret edemiyorum, psikolojik destek alıyorum.
Eşim demek bile istemiyorum o yüzden çocuğumun babasını maddi ve manevi yük gibi hissediyorum.
Yeni üye oldum burada işler nasıl ilerliyor bilmiyorum ama umarım yol gösteren ışık olan insanlar olur..
Tekrardan merhaba...
Ben çocukken annem anneannemin yüklüğünden düştü ve bacağı çok kötü bir şekilde yaralandı.Doktordan bir saygıyla döndü.Bir zaman sonra o sargıyı çıkarmak gerekti ama bandını yanlış yapıştırmışlar,bacağına kaynamış resmen.Annem canım acıyacak diye bir türlü o bantı çekmeye cesaret edemiyordu.Bir gün teyzem uzun uzun ısrar etti."Yavaşça çekelim,hızlıca çekelim bitsin..." vs. Annem hiçbirini kabul etmiyordu.Sonra birden cesaret geldi.O banttan onu aniden çekip kurtuldu.Boşanmak bazen buna benzer.Umarım anlatabilmişimdir.
 
Back
X