- 1 Ağustos 2009
- 5.801
- 10.244
- 448
- Konu Sahibi Surekli_Karisik
- #201
Hepinize merhaba,
Burada pek sık giremiyorum siteye. Sanırım biraz da tadım olmadığı için.
Dem dem yaşıyorum. Bir öyle, bir böyle. Eskiye göre çok iyiyim ama yine de her şey tam istediğim gibi değil, artık idare etmeye çalışıyorum.
Kv-kp hemen her gün görüyorum, çocuğu görmek istiyorlar, dışarıda gezdirmek istiyorlar; belki bu konuda bana kızanlar olacak ama çocuk konusunda bir şey diyemiyorum, çok düşkünler, çok seviyorlar oğlumu, gezdirmeye, vakit geçirmeye çok hevesleri var. Zaman zaman canımı sıkacak söylemleri olsa da duymamaya çalışıyorum ve çocuğu birer ikiler saat onlara bırakıp sonra gidip alıyorum.
Eşim her gün gidiyor, mesela saat on ikiyi geçiyor, eşim halen onların yanında. Misafir var gel diye arayıp çağırdılar. Tam iki hafta olmadı ben döneli 10 günde böyle gece yarısına dek bu üçüncü.
Gündüz işte akşamları orada, ses çıkarmıyorum buna da.
Ama evliliğimizden hiç ümitli değilim. Sanırım bugün olmazsa yarın, biz eninde sonunda boşanırız.
Eşimle ilişkimiz genel olarak durgun. Fazla vakit geçiremiyoruz, ya iş ya ailesi ya çocuk. Dışarı çıkmak deyince işkence yapıyorum zaten, o konuya değinmiyorum bile. Ona karşı duyduğum en derin his acıma-merhamet. Onun hayatının normal olarak devam edeceğine inansam, asla devam etmezdim.
Velhasıl henüz "ohh iyi ki boşanmamışım, eşimle, evimde mutluyum" diyemedim.
Açık olan davam hep aklımın bir köşesinde. Ne yapayım, nasıl hissedeyim bilmiyorum. Hayırlısı...
Siz ne istediniz ki karşılığı bu oldu? Hani istekleriniz kabul olmuştu da onları soruyorum. Veya şöyle sorayım, eskiye göre düzelen ne var?
Bana siz kendi isteklerinizin peşine düşmüyorsunuz gibi geliyor. Yani eşinize gidip ben A istemiştim, sen kabul etmiştin, A olmadı, sözünü tut lütfen demiyorsunuz gibi geliyor. Zaten doğru davranmayı bilmeyen bir adam, uyaran da olmayınca hemen eski düzene kayıveriyor. Bebce doğrusunu gösterin ki hata yaptığını bilsin.
Bir de kafama takılan bir şey daha var, daha önce yoktu, bu da yeni olmaya başladı.
Eşim sürekli kendisini benimle kıyaslıyor. Kilosunu, dış görünüşünü, yapılan işlerin yoruculuğunu, çocuğun kime daha çok düşkün olduğunu, bazen bilgisini kültürünü.
Sürekli benden üstün olduğunu bana ispatlamaya çalışır gibi ama bunu öyle art niyetle değil de, farklı yapıyor yani. Aramızda 13 yaş var, yani en çok kilosunu dış görünüşünü kıyaslıyor. Benim gömleğimi giyip bak senin bedenin bana oluyor filan diyor. Bir de özgüveni tavan yapmış ki sormayın.
Aslında pek çok konuda benden çok iyi. Eğitimi, çevresi, bilgi ve ilgi alanları vs.. Bu kıyas nedir anlamıyorum yani.
Bence hiç de kendine güvenmiyor. Özgüveni yerle bir olmuş ki kendinin değerli olduğunu ispatlamaya çalışıyor. Terkedilmek ağır geldi sanırım. Gerçekten kendine güvenen bir adam böyle yapmaz.