boşanma davası..dokunsalar ağlıyorum..zor geçen zamanlar..

starsea · 29 Ekim 2017

Merhaba herkese... boşanma süreci içindeyim..belirsizlikler beynimi yiyip bitiriyor.. Davamızı açtık sonunda.. (hala inanamasam da) çok zor geçiyor günlerim. Öğretmenim. bazen işime kendimi veremiyorum. Ağladığım anlar oluyor. Müdürüm sağolsun yanımda destekçim. Yeni tayin oldum. Kimsenin bilmesini de istemezdim ama daha önce eski eşimi müdürüm gördü ve eş durumu yapacağını biliyordu ama yazın eşimle aramızda istenmeyen tatsız durumlar yaşanınca biz ayrılık aşamasına geldik. Eş durumu da yapmadı zaten. (bana, karısına sahip çıkacağı yerde..) Her şey birden gelişti zaten. bu yüzden okul müdür ve yardımcım biliyor. anlayışlı karşılayıp gizli tutuyorlar herkesten. Bir de yakın biri bekar biri de evli 2 bayan arkadaşım biliyor. dertleşmek için samimi doğru oldum güvendiğim dediğim insanlara. İster istemez iş hayatında soruluyor durumumuz merak ediliyor.. ama gene de insanların içini bilemem. artık güvenemiyorum da bu yüzden kimseye. Bazılarının bana olan bakışlarından rahatsız oluyorum. kimisi de beni farklı biliyor. Mutlu değilim bu durumumdan. çok yıpratıcı ve yalnız geçiyor günlerim genelde. erkek arkadaşlara da bu yüzden mesafeliyim. bu durumda bana yakışanda bu zaten. burası küçük dedikoducu bir ilçe. kafama göre de bayan arkadaşım da yok henüz. keşke bu durumları erken yaşta yaşamasaydım. (yaşım 27) keşke bekarken ki gibi arkadaşlarım olsa rahatça konuşabilseydim herkesle kafam rahat olsaydı. insanların bakışları da rahatsız ediyor. belki de içimde büyütüyorum. bu durumumdan dolayı da kendimi hep kasıyorum. içime kapanık biri oldum çıktım. hassas dönemlerden geçiyorum. benim gibi bu süreçlerden geçen arkadaşlardan yorum almak istiyorum. belki de birbirimize destek olabiliriz..

Janet Jak Esim · 29 Ekim 2017

Bence hassas bir dönemden geçtiğiniz için herkesin size farklı baktığını sanıyorsunuz. Biraz güçlü olun siz yanlış bir şey yapmıyorsunuz ki insanlar size kötü baksın? İstedikleri kadar konuşsunlar ne olacak? Bir konuşurlar iki konuşurlar geçer gider.
Siz olduğunuz gibi doğal olun, hiç kendinizi kasmayın.
Umarım çok mutlu olursunuz.

starsea · 29 Ekim 2017

Janet Jak Esim .!.:
Bence hassas bir dönemden geçtiğiniz için herkesin size farklı baktığını sanıyorsunuz. Biraz güçlü olun siz yanlış bir şey yapmıyorsunuz ki insanlar size kötü baksın? İstedikleri kadar konuşsunlar ne olacak? Bir konuşurlar iki konuşurlar geçer gider.
Siz olduğunuz gibi doğal olun, hiç kendinizi kasmayın.
Umarım çok mutlu olursunuz.

Çok teşekkür ederim mesajın için. Evet bu süreçten geçtiğim için böyle şeyler hissediyorum belki de. Ama hayat sevincim gitti sanki. mutlu değilim. İnsanlar konuşurlar işte bilip bilmeden. işte buna çok kızıyorum. İnsanın çok gücüne gidiyor. Sanki kendileri hiç hayatı boyunca hata yapmamışlar hiç kendilerinin kusurları yokmuş gibi.. ki benim yaşadığım durum ( benim gibi olanlar için de geçerli)bir kusur değil kesinlikle. evlenmek nasıl sünnetse boşanmak ta bir farzdır. eğer ki hayatını herşeyini olumsuz etkiliyorsa, psikolojik sağlığını bozuyorsa, maddi konuda kısıtlanıyorsan, mutsuzsan ve o evlilikte şiddet varsa hergün ağlayıp yıpratıyorsa seni..İşte bu günleri yaşayanlar anlar beni ve olgun bakar bu duruma küçümsemez kimseyi. Umarım toplumumuz böyle şeylerde cahilce düşünmek yerine daha çok bilinçlenirler bu konuda.. ve umarım hakettiğim güzel günler gelir..

starsea · 29 Ekim 2017

Eski eşim o kadar canımı yaktı ki. Ailesinin ağzına baktı ve dolduruşa geldi zamanla. eşime sadık olmam mı hata her türlü görevimi yerine getirmem mi hata. ilk evliliğim ve genç kızlık hayallerimi yıktı geçti. canım çok acıyor. Ailem de üzgün. Çok kötü günler yaşadım. aslında kurtulduğuma şükrediyorum. ama neden bunu yaşıyorum ben? neden böyle oldu? Evlilik bu kadar basit birşey olmamalıydı. eşim dediğiniz erkek karaktersiz ve ruh hastasıysa ve anne baba dediğiniz ailesi ise de kötüyse yapcak bişey kalmıyor. bitirmek zorundasın işte ömür boyu mutsuz olacağına.. benim mutlu ve huzurlu bir yuva kurmak en doğal hakkım. yaşım daha genç. ama kaldı mı ki bu dünya da doğru insan? güvenim çok kırıldı. Güvenebilir miyim erkeklere tekrar? veya beni boşanmış olarak kabullenen ve taşıyan erkek var mı ki? Bende çok mutlu olmak istiyorum..İşte böyle belirsizler hep beynimi kurcalıyor..

Janet Jak Esim · 29 Ekim 2017

seahorsse .!.:
Çok teşekkür ederim mesajın için. Evet bu süreçten geçtiğim için böyle şeyler hissediyorum belki de. Ama hayat sevincim gitti sanki. mutlu değilim. İnsanlar konuşurlar işte bilip bilmeden. işte buna çok kızıyorum. İnsanın çok gücüne gidiyor. Sanki kendileri hiç hayatı boyunca hata yapmamışlar hiç kendilerinin kusurları yokmuş gibi.. ki benim yaşadığım durum ( benim gibi olanlar için de geçerli)bir kusur değil kesinlikle. evlenmek nasıl sünnetse boşanmak ta bir farzdır. eğer ki hayatını herşeyini olumsuz etkiliyorsa, psikolojik sağlığını bozuyorsa, maddi konuda kısıtlanıyorsan, mutsuzsan ve o evlilikte şiddet varsa hergün ağlayıp yıpratıyorsa seni..İşte bu günleri yaşayanlar anlar beni ve olgun bakar bu duruma küçümsemez kimseyi. Umarım toplumumuz böyle şeylerde cahilce düşünmek yerine daha çok bilinçlenirler bu konuda.. ve umarım hakettiğim güzel günler gelir..

Umarım inşallah. Üzülmeyin, siz ayıp bir şey yapmadınız. Sizi ayıplayanlar utansın.

Ecohaco · 29 Ekim 2017

Çok özel değilse sebep nedir ayrilmanizin dava açıldı mi ne kadar oldu ayrı yasadiginiz

amazon woman · 29 Ekim 2017

hazirana kadar sabret. büyükşehirlere ildışı istersin

starsea · 29 Ekim 2017

amazon woman .!.:
hazirana kadar sabret. büyükşehirlere ildışı istersin

zaten dava açıldıktan sonra tayin de isteyebiliyormuşum. Çünkü ailemden uzağım, yalnızım ,psikolojim hiç iyi değil bulunduğum yerde mesleğimde verimli değilim, can güvenliğimin de olduğunu düşünmüyorum ki o insanlardan her şey beklenir. bu yüzden ikinci döneme ailemin yakınına tayin isteyebilirim inşallah. Sabretmek gerekiyor biraz daha..

Den · 29 Ekim 2017

seahorsse .!.:
Merhaba herkese... boşanma süreci içindeyim..belirsizlikler beynimi yiyip bitiriyor.. Davamızı açtık sonunda.. (hala inanamasam da) çok zor geçiyor günlerim. Öğretmenim. bazen işime kendimi veremiyorum. Ağladığım anlar oluyor. Müdürüm sağolsun yanımda destekçim. Yeni tayin oldum. Kimsenin bilmesini de istemezdim ama daha önce eski eşimi müdürüm gördü ve eş durumu yapacağını biliyordu ama yazın eşimle aramızda istenmeyen tatsız durumlar yaşanınca biz ayrılık aşamasına geldik. Eş durumu da yapmadı zaten. (bana, karısına sahip çıkacağı yerde..) Her şey birden gelişti zaten. bu yüzden okul müdür ve yardımcım biliyor. anlayışlı karşılayıp gizli tutuyorlar herkesten. Bir de yakın biri bekar biri de evli 2 bayan arkadaşım biliyor. dertleşmek için samimi doğru oldum güvendiğim dediğim insanlara. İster istemez iş hayatında soruluyor durumumuz merak ediliyor.. ama gene de insanların içini bilemem. artık güvenemiyorum da bu yüzden kimseye. Bazılarının bana olan bakışlarından rahatsız oluyorum. kimisi de beni farklı biliyor. Mutlu değilim bu durumumdan. çok yıpratıcı ve yalnız geçiyor günlerim genelde. erkek arkadaşlara da bu yüzden mesafeliyim. bu durumda bana yakışanda bu zaten. burası küçük dedikoducu bir ilçe. kafama göre de bayan arkadaşım da yok henüz. keşke bu durumları erken yaşta yaşamasaydım. (yaşım 27) keşke bekarken ki gibi arkadaşlarım olsa rahatça konuşabilseydim herkesle kafam rahat olsaydı. insanların bakışları da rahatsız ediyor. belki de içimde büyütüyorum. bu durumumdan dolayı da kendimi hep kasıyorum. içime kapanık biri oldum çıktım. hassas dönemlerden geçiyorum. benim gibi bu süreçlerden geçen arkadaşlardan yorum almak istiyorum. belki de birbirimize destek olabiliriz..

Ben de aynı durumdaydım (yaşım 26) ve ben de öğretmenim. Ben psikolojik destek öneririm ben çok faydasını gördüm şimdi çok şükür daha iyiyim. Yaşadığımız şey çok zor çünkü, insanlar da bir yere kadar yardımcı oluyor kaldı ki herkese de söylenmiyor. Benim de bekar zamanlarimdaki gibi yakın olduğum arkadaşlarım yok.kimisi evlendi, kimisi şehir dışına tayin oldu,dağıldı gitti. Kendimi çok karanlıkta gibi hissediyordum, yalnızdim, güçsüz hissediyordum,sürekli keder hüzün hali içindeydim.arkadaş tavsiyesi üzerine psikologa danışmaya karar verdim.en.azından tavsiye verir,beni dinler,boşanma sürecinde cesaret verir diye düşünüyordum. Ancak seanslarimiz hiç de öyle olmadı, çok daha iyisi oldu.
26 yıllık hayatımda hiç dokulmeyen saçlarım dökülüyordu, ellerim ağzım kuruyordu,sürekli olumsuz düşünceler...
Şimdi o günlere bakıyorum da Bir aydır çok yol almışım. Kötü düşünceler gitti,saçlarım daha iyi.kuruluk da yaşamiyorum. En önemlisi de artık üzülmüyorum.ne olacaksa olsun demeye başladım, geçmişe takılıp kalmaktansa gelecek ile ilgili hayaller kuruyorum.daha pozitif ve dayanikliyim.ben psikologa gitmeseydim ya da o bu kadar iyi biri çıkmasaydı bunların hiçbirini yapamazdım. Bilseydim çook daha önceden giderdim, o güzelim saçlarımı dokmezdim. Allahtan biraz döküldü, öyle gittim çok bir kaybım olmadı eheheh :) ben psikologu öylesine konuşan biri sanardim, ama onlar diplomayı cidden hakkıyla alıyormuş. Bir de hasta insanlara bakar sanıyordum, bu tür durumlarda yardımcı olabileceği hiç aklıma gelmezdi. Uzunca bir süre daha gitmeyi düşünüyorum, ta ki musmutlu, huzurlu ve tam güçlü olana kadar.
Karışık yazmış olabilirim telefondan yazıyorum umarım okurken zorlanmazsın :) mutlu günler dilerim

MincikKIz · 29 Ekim 2017

Lütfen güçlü dur. İçnde evinde her ne yasıyosan yaşa ama dısarda herkeze güçlü oldugunu hissettir. Kendini bukdr salma yıpratma. Bi sen degilsin boşanan eşinden ayrılan kötü şeyler yaşayan. Böyle düşün.
İlk zamanlar cok zor geçiyor. Kendini dışlanmış herkez seni konusuyormus gbi geliyor. Ama öyle degil ayak üstü konusulur sonra unutulur. Herkez önce kendine bakıcak. Boşver bu hayata ikinci kez gelmiceksin o yüzden şu anı son dakikanmış gbi yaşa.
Niye insanlar bunu mu dedi eşim bunumu söyledi ailesi böyle böylemi yaptı. Bu niye bnm başıma geldi diye düşünüp düşünüp onları kendine çekiyosun.Allahın vardır bi bildigi. Pozitif düşün olması gereken buydu yaşamam gerekiyordu yaşadım. Geçti gitti de.
Zamanla herşey iyileşiyor gerçekten. Meslegin var ayaklarının üstünde duruyorsun.
Tabikide her erkek aynı degil. Tabikide sende yeni birileriyle tanısıcaksın. Mutlu olacaksın.. kendine deger ver sen kıymetlisin. Senden bi tane daha yok.üzülme..

starsea · 29 Ekim 2017

Ecohaco .!.:
Çok özel değilse sebep nedir ayrilmanizin dava açıldı mi ne kadar oldu ayrı yasadiginiz

Şiddetli geçimsizlik diyelim kısaca.. özetlersem.. Eşim çok sinirli bir insanmış evlenmeden önce göstermedi öyle sinirini falan ufak tefek mızmızlığı oluyordu ben de daha sonra düzelir düşüncesindeydim. evlendiğimde daha büyüğünü gördüm ve yaşadım. bu yüzden çok pişmanın onunla evlendiğime.. zaten ikimizde doğu görevi yapıyorduk. orada tanıştık hoşlanık hemen evlendik bir anlık heyecan ve boşlukla.. evlendiğinde o büyü kısa sürede bitti ve eşim kendini belli etmeye başladı sinirlendiğinde evde kırılmadık eşya bırakmıyordu. ve sürekli valizini toplayıp bitti bu iş ben evden gidiyorum diyerek canımı yakıyordu. sürekli de bende boşanmak istediğini söylüyordu. 3 kez 'boşol' bile dedi.hakaretler,küfürler, bağırmalar çağırmalar..ve daha nicesi.. ayrıca cimri bir insandı her ayın 15 inde benim maaşıma dadanırdı (karı koca arasında ayrı gayrı olmazın arkasına sığınarak)bende maaşımı gönderirdim. kendime yetecek kadar alırdım (çocuğa harçlık verir gibi) veya kredi kartımla alışverişimi yapardım o da kısıtlı ne aldığımdan haberi olmak zorunda ne aldıysam sorgulanıyordum. onu geçtim 1 buçuk yıllık evliyiz maaşımız madem birleşiyor beni hiç gezdirmezdi para gitcek masraf olacak diye. hep yaptığımız ilk balayının arkasına sığınırdı 'bak gezdik ya işte her yeri diyerek'.. evde tartışmalardan da çok bunalıyordum evden okula okuldan eve ayda bir iki kez öğretmenevinde yemek yerdik sağolsun veya ayda bir kez ilçe dışına alışveriş merkezine çıkardık. o da çok gezmek olurdu.. ben derdim bak değişik yerler var görelim gezelim yeni evliyiz kendimizi bukadar çok sıkmayalım hem birbirimize evde sarıyoruz arada değişiklik bize de iyi gelir kafamız dağılır diye. yok adam hep bir bahanenin altına sığınırdı. yok başım ağrıyor yok bu ay para koyalım harcama yapmayalım.. veya o gidelim dediğinde harcamaları benim kredi kartımdan yapacağımızı söylerdi. o kadar maaşımı gönderiyordum iki maaş nereye gidiyordu?? bir arabanın kredisini ödüyorduk( araba da babasının üzerineydi! ) bir de ev kirası. onun dışında diğerleri zaten ufak tefek harcamalardı. Ki o da öğretmendi iki maaşı birleştirdiğimizde neler neler yapılırdı birikim bile yapılırdı! işte ben gene de hep alttan aldım hep.. o anlar çok saf düşünüyordum. yuvam yıkılmasın evliliğim bozulmasın diye.. şuan düşünüyorum da çok sinirleniyorum! be ne safmışım böyle diye.. anlamıyorum kısacası her şey burnumdan geldi. ve evliliğim tatsız tuzsuz geçen bir evlilikti. psikolojik baskı vardı hep her tartışmamızı ailesini arar söylerdi onlarda beni değersiz gördü. .. yok çok şey istiyormuşum da çok ağlıyormuşum da... hepsi bahane.. canımı çok yaktılar çok yıprattılar beni.. bir kızın ahını aldılar.. artık mutsuz bir evliliğim vardı. okula gittiğimde mutsuz bir suratla gidiyordum öğrencilerimle avunuyordum. ailemin yanına bile göndermedi beni evliliğim boyunca o evde kukla gibiydim. Daha bir sürü şeyler daha fazla açmıyım. yeterince dolmuşum. zaten daha önce buraya konu açmıştım yaşadıklarımla ilgili daha ayrıntılı okumak isterseniz okuyadabilirsiniz. Öbür dünyada hesap vercekler Allaha. çok üzgünüm çok öfkeliyim ona ve ailesine.. ve en son yazın kendi ailemizin yanındaydık uzak kaldık ve sonuç boşanmaya kadar gitti ve şuanda davalarımız açıldı ve sonuçlanmayı bekliyor..

asli0282 · 29 Ekim 2017

Canim gecmis olsun oncelikle.

Ama utanip sikinacagin bir durum yok olmamali da ve sen boyle cekindikce dunya ustune geliyor gibi anlatacaksin.

Ben gecen gun bir arkadasim geldi yemek saatinde kendi bosanmasini anlatiyordu ben daha sessiz konusuyordum o saklamak ister diye o ise ne kadsr mutlu oldugunu yuksek sesle anlatiyordu ve bana dedi ki rahat ol saklayacak neyim var ki, bosaniyirum mutluyum dedim iste bu.

Sen de ne zaman rahat olur bu durumu normal gormeye baslarsan isler duzelecek emin ol

Ecohaco · 29 Ekim 2017

seahorsse .!.:
Şiddetli geçimsizlik diyelim kısaca.. özetlersem.. Eşim çok sinirli bir insanmış evlenmeden önce göstermedi öyle sinirini falan ufak tefek mızmızlığı oluyordu ben de daha sonra düzelir düşüncesindeydim. evlendiğimde daha büyüğünü gördüm ve yaşadım. bu yüzden çok pişmanın onunla evlendiğime.. zaten ikimizde doğu görevi yapıyorduk. orada tanıştık hoşlanık hemen evlendik bir anlık heyecan ve boşlukla.. evlendiğinde o büyü kısa sürede bitti ve eşim kendini belli etmeye başladı sinirlendiğinde evde kırılmadık eşya bırakmıyordu. ve sürekli valizini toplayıp bitti bu iş ben evden gidiyorum diyerek canımı yakıyordu. sürekli de bende boşanmak istediğini söylüyordu. 3 kez 'boşol' bile dedi.hakaretler,küfürler, bağırmalar çağırmalar..ve daha nicesi.. ayrıca cimri bir insandı her ayın 15 inde benim maaşıma dadanırdı (karı koca arasında ayrı gayrı olmazın arkasına sığınarak)bende maaşımı gönderirdim. kendime yetecek kadar alırdım (çocuğa harçlık verir gibi) veya kredi kartımla alışverişimi yapardım o da kısıtlı ne aldığımdan haberi olmak zorunda ne aldıysam sorgulanıyordum. onu geçtim 1 buçuk yıllık evliyiz maaşımız madem birleşiyor beni hiç gezdirmezdi para gitcek masraf olacak diye. hep yaptığımız ilk balayının arkasına sığınırdı 'bak gezdik ya işte her yeri diyerek'.. evde tartışmalardan da çok bunalıyordum evden okula okuldan eve ayda bir iki kez öğretmenevinde yemek yerdik sağolsun veya ayda bir kez ilçe dışına alışveriş merkezine çıkardık. o da çok gezmek olurdu.. ben derdim bak değişik yerler var görelim gezelim yeni evliyiz kendimizi bukadar çok sıkmayalım hem birbirimize evde sarıyoruz arada değişiklik bize de iyi gelir kafamız dağılır diye. yok adam hep bir bahanenin altına sığınırdı. yok başım ağrıyor yok bu ay para koyalım harcama yapmayalım.. veya o gidelim dediğinde harcamaları benim kredi kartımdan yapacağımızı söylerdi. o kadar maaşımı gönderiyordum iki maaş nereye gidiyordu?? bir arabanın kredisini ödüyorduk( araba da babasının üzerineydi! ) bir de ev kirası. onun dışında diğerleri zaten ufak tefek harcamalardı. Ki o da öğretmendi iki maaşı birleştirdiğimizde neler neler yapılırdı birikim bile yapılırdı! işte ben gene de hep alttan aldım hep.. o anlar çok saf düşünüyordum. yuvam yıkılmasın evliliğim bozulmasın diye.. şuan düşünüyorum da çok sinirleniyorum! be ne safmışım böyle diye.. anlamıyorum kısacası her şey burnumdan geldi. ve evliliğim tatsız tuzsuz geçen bir evlilikti. psikolojik baskı vardı hep her tartışmamızı ailesini arar söylerdi onlarda beni değersiz gördü. .. yok çok şey istiyormuşum da çok ağlıyormuşum da... hepsi bahane.. canımı çok yaktılar çok yıprattılar beni.. bir kızın ahını aldılar.. artık mutsuz bir evliliğim vardı. okula gittiğimde mutsuz bir suratla gidiyordum öğrencilerimle avunuyordum. ailemin yanına bile göndermedi beni evliliğim boyunca o evde kukla gibiydim. Daha bir sürü şeyler daha fazla açmıyım. yeterince dolmuşum. zaten daha önce buraya konu açmıştım yaşadıklarımla ilgili daha ayrıntılı okumak isterseniz okuyadabilirsiniz. Öbür dünyada hesap vercekler Allaha. çok üzgünüm çok öfkeliyim ona ve ailesine.. ve en son yazın kendi ailemizin yanındaydık uzak kaldık ve sonuç boşanmaya kadar gitti ve şuanda davalarımız açıldı ve sonuçlanmayı bekliyor..

Anladim cnm hemde çok iyi anlıyorum bende o aşamadayım senin gibi çok üzülüyorum ama elden bişey gelmiyor sabret zaman herseyin ilacı dua et Allah yardimcin olsun

starsea · 29 Ekim 2017

Den .!.:
Ben de aynı durumdaydım (yaşım 26) ve ben de öğretmenim. Ben psikolojik destek öneririm ben çok faydasını gördüm şimdi çok şükür daha iyiyim. Yaşadığımız şey çok zor çünkü, insanlar da bir yere kadar yardımcı oluyor kaldı ki herkese de söylenmiyor. Benim de bekar zamanlarimdaki gibi yakın olduğum arkadaşlarım yok.kimisi evlendi, kimisi şehir dışına tayin oldu,dağıldı gitti. Kendimi çok karanlıkta gibi hissediyordum, yalnızdim, güçsüz hissediyordum,sürekli keder hüzün hali içindeydim.arkadaş tavsiyesi üzerine psikologa danışmaya karar verdim.en.azından tavsiye verir,beni dinler,boşanma sürecinde cesaret verir diye düşünüyordum. Ancak seanslarimiz hiç de öyle olmadı, çok daha iyisi oldu.
26 yıllık hayatımda hiç dokulmeyen saçlarım dökülüyordu, ellerim ağzım kuruyordu,sürekli olumsuz düşünceler...
Şimdi o günlere bakıyorum da Bir aydır çok yol almışım. Kötü düşünceler gitti,saçlarım daha iyi.kuruluk da yaşamiyorum. En önemlisi de artık üzülmüyorum.ne olacaksa olsun demeye başladım, geçmişe takılıp kalmaktansa gelecek ile ilgili hayaller kuruyorum.daha pozitif ve dayanikliyim.ben psikologa gitmeseydim ya da o bu kadar iyi biri çıkmasaydı bunların hiçbirini yapamazdım. Bilseydim çook daha önceden giderdim, o güzelim saçlarımı dokmezdim. Allahtan biraz döküldü, öyle gittim çok bir kaybım olmadı eheheh :) ben psikologu öylesine konuşan biri sanardim, ama onlar diplomayı cidden hakkıyla alıyormuş. Bir de hasta insanlara bakar sanıyordum, bu tür durumlarda yardımcı olabileceği hiç aklıma gelmezdi. Uzunca bir süre daha gitmeyi düşünüyorum, ta ki musmutlu, huzurlu ve tam güçlü olana kadar.
Karışık yazmış olabilirim telefondan yazıyorum umarım okurken zorlanmazsın :) mutlu günler dilerim

Sizin de Allah yardımcınız olsun. O zaman yalnız değilim diyelim .)evet şuanda çok karamsarım. bundan sonra hep yalnız kalıcakmış korkusu yalıyorum. boşanmış damgası yiyerek beni küçümseyip hafife mi alınırım, kimse beni istemez, evlenmek istemez. (ki övmek gibi olmasın kendine bakan dikkat çeken bir kızım bu durumu yaşamama rağmen çok şükür kendimi de salmış değilim süsümü püsümü yapar giderim okula.) güçlü durmam gerek çünkü insanlara karşı ) ve ömrüm boyunca yalnız kalıcakmışım gibi saçmasapan düşüncelere kapılıyorum. benim internetten online psikoloğum var aslında ama yüzyüze görüşebileceğim psikoloğa gitmek daha mantıklı olur sanırım. düşünüyorum bende destek almayı aslında bu gidişle bu düşüncelerle alcam sanırım.. çünkü dokunsalar ağlıcam pozisyonundayım. Özel değilse sizin boşanmanız da çekişmeli mi? yeni mi açtınız davalarınızı ? bizim çekişmeli olcak sanırım. çünkü hakkımı vermek istemiyorlar. bende hakkımı alana kadar devam etmeyi düşünüyorum.. Umarım sende kısa zamanda toparlanırsın. ki benden daha iyi görünüyorsun darısı benim başıma diyelim..

Ecohaco · 29 Ekim 2017

seahorsse .!.:
Sizin de Allah yardımcınız olsun. O zaman yalnız değilim diyelim .)evet şuanda çok karamsarım. bundan sonra hep yalnız kalıcakmış korkusu yalıyorum. boşanmış damgası yiyerek beni küçümseyip hafife mi alınırım, kimse beni istemez, evlenmek istemez. (ki övmek gibi olmasın kendine bakan dikkat çeken bir kızım bu durumu yaşamama rağmen çok şükür kendimi de salmış değilim süsümü püsümü yapar giderim okula.) güçlü durmam gerek çünkü insanlara karşı ) ve ömrüm boyunca yalnız kalıcakmışım gibi saçmasapan düşüncelere kapılıyorum. benim internetten online psikoloğum var aslında ama yüzyüze görüşebileceğim psikoloğa gitmek daha mantıklı olur sanırım. düşünüyorum bende destek almayı aslında bu gidişle bu düşüncelerle alcam sanırım.. çünkü dokunsalar ağlıcam pozisyonundayım. Özel değilse sizin boşanmanız da çekişmeli mi? yeni mi açtınız davalarınızı ? bizim çekişmeli olcak sanırım. çünkü hakkımı vermek istemiyorlar. bende hakkımı alana kadar devam etmeyi düşünüyorum.. Umarım sende kısa zamanda toparlanırsın. ki benden daha iyi görünüyorsun darısı benim başıma diyelim..

Kızlar bende 27 yaşındayım üç aydır ayriyiz ama dava açılmadı ama bugun yine açacağını söyledi bizimde şiddetli gecimsizligimix vardi bende senin gibi tek kalacakmisim Dara zora dusecek misim unutamayacak misim gibi geliyor o insanı arti birde 8 yaşında bi kızim var 9 senelik evlilik çok üzülüyorum hala üç ay oldu ne zaman ve nasıl atlatirim bilemiyorum

starsea · 29 Ekim 2017

MincikKIz .!.:
Lütfen güçlü dur. İçnde evinde her ne yasıyosan yaşa ama dısarda herkeze güçlü oldugunu hissettir. Kendini bukdr salma yıpratma. Bi sen degilsin boşanan eşinden ayrılan kötü şeyler yaşayan. Böyle düşün.
İlk zamanlar cok zor geçiyor. Kendini dışlanmış herkez seni konusuyormus gbi geliyor. Ama öyle degil ayak üstü konusulur sonra unutulur. Herkez önce kendine bakıcak. Boşver bu hayata ikinci kez gelmiceksin o yüzden şu anı son dakikanmış gbi yaşa.
Niye insanlar bunu mu dedi eşim bunumu söyledi ailesi böyle böylemi yaptı. Bu niye bnm başıma geldi diye düşünüp düşünüp onları kendine çekiyosun.Allahın vardır bi bildigi. Pozitif düşün olması gereken buydu yaşamam gerekiyordu yaşadım. Geçti gitti de.
Zamanla herşey iyileşiyor gerçekten. Meslegin var ayaklarının üstünde duruyorsun.
Tabikide her erkek aynı degil. Tabikide sende yeni birileriyle tanısıcaksın. Mutlu olacaksın.. kendine deger ver sen kıymetlisin. Senden bi tane daha yok.üzülme..

Çok teşekkür ederim güzel cümlelerin için. ne güzel yazmışsınız. Bunları duydukça, okudukça daha bir motive oluyorum moralim daha bir yerine geliyor. Doğru söylüyorsunuz, bu dünya herkes kendisi için yaşıyor ne zamana kadar üzücez yıpratıcaz kendimizi.. ama işte bir yandan içinde bulunduğun durum seni zayıf ta düşürebiliyor karamsarlığa itiyor doğal olarak hep böyle geçcek günlerim diyorsun. Umarım Allah aydınlığa kavuşturur beni ve benim durumumda olan kişileri.. Çok dua ediyorum. Umarım beni hakedecek olgun ve beni sahiplenecek bir erkek çıkar yuvamı kurarım. Çok istiyorum mutlu olmak artık. Ama şuanda erkek görmek istemiyorum hepsinden soğudum. Allah' a bıraktım ben doğru zamanı ve doğru erkeği.. Şuan sadece boşanma davamı sağsağlim atlatmak istiyorum. Allah hepimize hayırlısını versin..Tekrar teşekkürler..

Den · 29 Ekim 2017

seahorsse .!.:
Sizin de Allah yardımcınız olsun. O zaman yalnız değilim diyelim .)evet şuanda çok karamsarım. bundan sonra hep yalnız kalıcakmış korkusu yalıyorum. boşanmış damgası yiyerek beni küçümseyip hafife mi alınırım, kimse beni istemez, evlenmek istemez. (ki övmek gibi olmasın kendine bakan dikkat çeken bir kızım bu durumu yaşamama rağmen çok şükür kendimi de salmış değilim süsümü püsümü yapar giderim okula.) güçlü durmam gerek çünkü insanlara karşı ) ve ömrüm boyunca yalnız kalıcakmışım gibi saçmasapan düşüncelere kapılıyorum. benim internetten online psikoloğum var aslında ama yüzyüze görüşebileceğim psikoloğa gitmek daha mantıklı olur sanırım. düşünüyorum bende destek almayı aslında bu gidişle bu düşüncelerle alcam sanırım.. çünkü dokunsalar ağlıcam pozisyonundayım. Özel değilse sizin boşanmanız da çekişmeli mi? yeni mi açtınız davalarınızı ? bizim çekişmeli olcak sanırım. çünkü hakkımı vermek istemiyorlar. bende hakkımı alana kadar devam etmeyi düşünüyorum.. Umarım sende kısa zamanda toparlanırsın. ki benden daha iyi görünüyorsun darısı benim başıma diyelim..

Teşekkür ederim. Evet yalnız degiliz. Benim de seninkine benzer düşüncelerim vardı, artık bayağı bir azaldı, şimdi ise eşim barışmak istiyor sürekli ağlıyor ama ben dönmeyi düşünmüyorum. Bu yüzden de ailemi alıp evliyken yaşadığım onun kaldığı şehre gittik konuşmak istedik iki gün bizi oyaladi, en sonunda annem çok sinirlendi telefonu açıp kızdı, kizinca hemen geldi ama boşanmak istemiyor, ayak sürüdu.dava acarsaniz davaya gelmem ben boşanmak istemiyorum dedi.oraya boşanma işlemleri için gitmiştik ama onun yüzünden yapamadık, geri döndük. Şimdi de her gün msj atıyor, konuşmaya çalışıyor ama ben konuşmak istemiyorum. Benim saçlarım avuç avuç elime geldi ya ih, bir daha yok.kahır olmak için kimseyi çekemem.
Ben boşanmak için acele etmiyorum, önce bir kendimi toparlayayim dedim, nasıl olsa afedersin eşek gibi bosanacak, acelem yok, ailemin yanındayım, keyfim yerinde. Bir kendim iyi olayım, önemli olan o. Özel degilse sen neden bosaniyorsun?istersen ozelden de yazabilirsin.

zerenteacher · 29 Ekim 2017

Hiç korkma , ev arkadaşım vardı bi öküzle evlendi , 3 ay sonra ayrıldı , şimdi başka biriyle evli ve 2 çocuğu var çok da mutlu gördüğüm kadarıyla .. Ancak eş durumunda boşanma özür grubundan kalktı ancak can güvenliğini tehdit edebilecek bir ortam oluşmuşsa ve bunu belgelendirebiliyorsan isteyebilirsin

denizlililili · 29 Ekim 2017

Merhabalar :)

Bir an kendimi gördüm. Ben de boşanma aşamasındayım, 27 yaşındayım, ex eş maddi hiç bir hakkımı vermiyor (altınları ve evlendikten sonra alınan arabayı kaçırdı) , yaklaşık 7 aydır ayrıyım. Çekişmeli görülecek davam, sabırsızlıkla dava gününü bekliyorum.

Lütfen öncelikle karamsar ruh halini bir kenara bırakın ve geleceğe odaklanın. Boşanmak dünyanın sonu değil aksine mutlu bir hayata ilk adım:) beni boşanmış kabul ederler mi diye kendinizi değersizleştirmeyin. Sadece bir imza ile evlendik, hayat tecrübeleri kazandık, bir imza ile boşanacağız. Yani ne karakterimizden birşey kaybediyoruz ne edebimizden. Biz yine aynı biziz, tek fark daha tecrübeli olmamız.

Kendi adıma hatalarımdan ders çıkardım ve kalbimi aşka kapatmadım:) henüz çok genciz.. Mutlu olmayı hakediyoruz.. Önümüzde koskocaman bir ömür var.. Kimin ne düşündüğü, arkamdan ne konuştukları zerre umrumda değil. Ben mutsuz evliliğimi sonlandırarak, mutlu bir hayata adım attım. Kendi hayatımda söz sahibiyim yani.. Siz de aynı şekilde.. Medeni cesaretinizden dolayı kutluyorum, daha güzel günler sizi bekliyor:)

denizlililili · 29 Ekim 2017

asli0282 .!.:
Canim gecmis olsun oncelikle.

Ama utanip sikinacagin bir durum yok olmamali da ve sen boyle cekindikce dunya ustune geliyor gibi anlatacaksin.

Ben gecen gun bir arkadasim geldi yemek saatinde kendi bosanmasini anlatiyordu ben daha sessiz konusuyordum o saklamak ister diye o ise ne kadsr mutlu oldugunu yuksek sesle anlatiyordu ve bana dedi ki rahat ol saklayacak neyim var ki, bosaniyirum mutluyum dedim iste bu.

Sen de ne zaman rahat olur bu durumu normal gormeye baslarsan isler duzelecek emin ol

Bir an tanışıyor olabilir miyiz diye tebessüm ettim :)

Ben de arkadaşınız gibiyim. Boşanıyorum ve göğsümü gere gere anlatıyorum. Ohhhhh diyorum dünya varmış:) 27 yıllık hayatımda hiç bu kadar mutlu, huzurlu olmamıştım:) iyiki boşanıyorum:)

boşanma davası..dokunsalar ağlıyorum..zor geçen zamanlar..

Üye

Durme, durme querido hijico

Üye

Üye

Durme, durme querido hijico

Aktif Üye

Aktif Üye

Üye

Guru

Zor zamanLar iyi oLmak için var Rabbin için sabReT

Üye

Üye

Aktif Üye

Üye

Aktif Üye

Üye

Guru

Guru

Popüler Üye

Popüler Üye

Benzer Konular