- 22 Ağustos 2025
- 7
- 11
- 1
- 30
Herkese merhaba. Foruma yeni üye oldum. Esasında sadece "bir derdim" olduğu için. Bu düşünceler ile kendi başıma altından kalkamadığım için.
7 yıllık evliyim. 27 yaşımdayım. Eşim ile çok severek evlendim. Bir nevi çocukluk aşkıydık birbirimizin. Yıllar içinde her evlilikte olduğunu düşündüğüm inişler çıkışlar, kavgalar ve gürültüler yaşandı fakat bir şekilde çözdük hepsini. Ya da ben öyle düşünmüşüm. Yıllar sonra bir gün artık onu sevmediğimin farkına vardım, her şeyin içimde biriktiğini ve sonunda patlamama yol açtığını anladım. Eşimin bana karşı ciddi bir suçu olmadı hiç; aldatma, şiddet vb. şeyler. Sadece bazı huyları vardı rahatsız olduğum. Örneğin kıskançlığı, güvensizliği, para konusuna çok karışması gibi şeyler. Fakat en sonunda dayanamadım ve eşime boşanmak istediğimi söyledim, kendisi ne kadar çabalasa da en sonunda kabul etti. Çünkü "seni sevmiyorum artık" dediğimde gururu incindi. Ertesi gün adliyeye giderek anlaşmalı boşanma için karşılıklı dilekçe verdik. Aradan 1.5 ay geçti, ben annemlerde kalıyorum. Eşim ise evimizde yalnız. Bu arada biz, benim memleketimde yaşıyoruz. Eşimin ailesinden kimse yok buralarda.
Neyse, duruşmamıza 1 aydan kısa süre kaldı. Bu süreçte eşim bana mesaj atmaya, hediyeler, çiçekler ve mektuplar göndermeye devam etti. Beni eve döndürmeye çalışıyor. Yıllar içinde yaptığı hataların, benim kaybımın değerini anladığını söylüyor. Aslında her şey için onu suçlamıyorum çünkü kendi içimde azalarak biten duyguların suçlusu biraz da benim. Ama bu evliliğin artık bitmesi gerektiğini düşünüyorum. Onunla aynı hayata devam etmek istemiyorum. Çok erken evlenip, çocuk yaşlarımızda yaşadığımız tüm duyguların artık tükendiğini hissediyorum. Hayata geç kaldığımı, bir çok şeyi kaçırdığımı düşünüyorum.
Eşim bu süreçte başlarda agresif davransa da, daha sonra yumuşadı ve artık durumu kabullendi. Bu da beni üzmeye başladı, onun ne yaptığını merak ediyorum ama gururumdan ötürü uzak duruyorum. Onca yılın hukukunu bir çırpıda kesip atmak zor olmalı ama bana nedense çok kolay geldi. Sizlere bu konuda danışmak istedim. Bu boşanma gerçekleşirse eğer ileride mutlu olabilir miyim? Pişman olur muyum? Boşanmaz ve evime dönersem daha mı mutlu olurum veya bundan da pişman mı olurum?
(bu arada çocuğumuz yok.)
7 yıllık evliyim. 27 yaşımdayım. Eşim ile çok severek evlendim. Bir nevi çocukluk aşkıydık birbirimizin. Yıllar içinde her evlilikte olduğunu düşündüğüm inişler çıkışlar, kavgalar ve gürültüler yaşandı fakat bir şekilde çözdük hepsini. Ya da ben öyle düşünmüşüm. Yıllar sonra bir gün artık onu sevmediğimin farkına vardım, her şeyin içimde biriktiğini ve sonunda patlamama yol açtığını anladım. Eşimin bana karşı ciddi bir suçu olmadı hiç; aldatma, şiddet vb. şeyler. Sadece bazı huyları vardı rahatsız olduğum. Örneğin kıskançlığı, güvensizliği, para konusuna çok karışması gibi şeyler. Fakat en sonunda dayanamadım ve eşime boşanmak istediğimi söyledim, kendisi ne kadar çabalasa da en sonunda kabul etti. Çünkü "seni sevmiyorum artık" dediğimde gururu incindi. Ertesi gün adliyeye giderek anlaşmalı boşanma için karşılıklı dilekçe verdik. Aradan 1.5 ay geçti, ben annemlerde kalıyorum. Eşim ise evimizde yalnız. Bu arada biz, benim memleketimde yaşıyoruz. Eşimin ailesinden kimse yok buralarda.
Neyse, duruşmamıza 1 aydan kısa süre kaldı. Bu süreçte eşim bana mesaj atmaya, hediyeler, çiçekler ve mektuplar göndermeye devam etti. Beni eve döndürmeye çalışıyor. Yıllar içinde yaptığı hataların, benim kaybımın değerini anladığını söylüyor. Aslında her şey için onu suçlamıyorum çünkü kendi içimde azalarak biten duyguların suçlusu biraz da benim. Ama bu evliliğin artık bitmesi gerektiğini düşünüyorum. Onunla aynı hayata devam etmek istemiyorum. Çok erken evlenip, çocuk yaşlarımızda yaşadığımız tüm duyguların artık tükendiğini hissediyorum. Hayata geç kaldığımı, bir çok şeyi kaçırdığımı düşünüyorum.
Eşim bu süreçte başlarda agresif davransa da, daha sonra yumuşadı ve artık durumu kabullendi. Bu da beni üzmeye başladı, onun ne yaptığını merak ediyorum ama gururumdan ötürü uzak duruyorum. Onca yılın hukukunu bir çırpıda kesip atmak zor olmalı ama bana nedense çok kolay geldi. Sizlere bu konuda danışmak istedim. Bu boşanma gerçekleşirse eğer ileride mutlu olabilir miyim? Pişman olur muyum? Boşanmaz ve evime dönersem daha mı mutlu olurum veya bundan da pişman mı olurum?
(bu arada çocuğumuz yok.)