annesiyle konussun garanti olsun anne artık böyle böyle karar aldık sana sık sık gelemyeceğiz bize fazla müdahale etme senden beni ayırmaya calısan yok kimse kimseyi ayıramaz ama benim eşim artık hayatımın kalalnınıda önceliğim o derse barış yoksa salla gitsinEşimin söylediği şu, ben annemi biliyorum bazı şeyleri abartır ama sen de görmezden gel, ablamlara da yapıyor aynı şeyi ,sürekli terk edilme korkusu var diyor. Bu bizim hayatımız, tabi ki çekirdek aile olacağız, bize karisamazlar ki diyor. Bir de her ay değil, 2 ayda bir fln gideriz , duzelene kadar da görüşmezsiniz dedi. Aileleri çok fazla işin içine soktugumuzun farkında. Bu bizim hayatımız, bizim bir sorunumuz yoktu ki diyor.
Maddi sıkıntılar, 2 yıl ayrı yaşama ve kV ile hayat görüşlerimizin farklılığı.
Ben üniversiteyi büyük bir şehirde okudum ve kendi sınırlarım dahilinde rahattim, ailem karismazdi bana. Özgür yetistim ama kendi kurallarım vardır ve kendi ayaklarımın ustende durabilen biriyim. Evlendikten bir süre sonra kV görüştüğüm arkadaşlarıma karismaya çalıştı, ki 20 yıllık dostumdur, yapı olarak arkadaşım ters geldi sanırım. sonraları artık basinizda biz varız, bize soracaksiniz demeye başladılar. Eşim sesini çıkamadı, belki takmadigi için ses çıkarmadı ama bu sözler beni gerdi, özgürlüğüm kisitlanacak korkusu oluştu. Bir de gelip, gitmeyi bilmeyince sinir oldum iyice. Tabi eşim de hiç dinlemedi kaygılarımı, bu da suratima yansıdı işte. Ağzımdan kötü söz çıkmadı ama ters davrandim.
Ayrıca daha önce 1 kez daha yanlış anlaşılma sonucunda azarlanmisligim var, ses cikarmadikca sonradan alışkanlık haline geldi...
Eşimin söylediği şu, ben annemi biliyorum bazı şeyleri abartır ama sen de görmezden gel, ablamlara da yapıyor aynı şeyi ,sürekli terk edilme korkusu var diyor. Bu bizim hayatımız, tabi ki çekirdek aile olacağız, bize karisamazlar ki diyor. Bir de her ay değil, 2 ayda bir fln gideriz , duzelene kadar da görüşmezsiniz dedi. Aileleri çok fazla işin içine soktugumuzun farkında. Bu bizim hayatımız, bizim bir sorunumuz yoktu ki diyor.
sona yaklaştığı için ikimizde de bir kararsızlık oluştu. Aslında seviyoruz birbirimizi ama çok şey yaşadık. Bizden bi cacık olmayacak, anladım.
Bence yapıcı konuşmuş. Tekrar dene derim. Ama bir söz falan al. Tekrar beni küçük düşürür isen tamamen biter de.Eşimin söylediği şu, ben annemi biliyorum bazı şeyleri abartır ama sen de görmezden gel, ablamlara da yapıyor aynı şeyi ,sürekli terk edilme korkusu var diyor. Bu bizim hayatımız, tabi ki çekirdek aile olacağız, bize karisamazlar ki diyor. Bir de her ay değil, 2 ayda bir fln gideriz , duzelene kadar da görüşmezsiniz dedi. Aileleri çok fazla işin içine soktugumuzun farkında. Bu bizim hayatımız, bizim bir sorunumuz yoktu ki diyor.
Sizin birbirinizle bir derdiniz yok anlaşılan. 3. kişileri uzak tutmaya söz verebiliyorsanız denemekle kaybedecek bir şeyiniz yok gibi.Gece geç döndüm eve, yazamadım kusura bakmayın.
Eşim seviyor, hatta benim onu sevdigimden daha fazla seviyor. Anakuzusu olmasının da böyle bir dezavantajı var, kiyamiyorum adama
Konuşurken çok mantıklı konuşuyoruz, büyük ihtimalle kaybetme korkusundan, ki bu da beni ikilemde bırakıyor.
Aynı şeyleri söyledi, annem babam böyle, görmezden gel , duyma, takma dedi.
Açıkçası böyle bir hayatı istiyor muyum bunu da bilmiyorum . tekrar evliligin yükünü ve sorumluluğunu almak zor geliyor. Biraz zaman lazım, pzt durusmamiz var. Hakkımızda hayırlısı olsun, eşim de ben de uzulmeyiz inşallah
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?