bu tabiki avantaj ama hiç anne olmayacağım kaygısı beni yiyip bitiriyorÇocuksuz boşanmak kadar missss bişey var mı??
ayrılma kolay oldu , ailesi araya girmedi, çift terapistini o reddetti ben çok olumlu bakıyordum oysakiBen senin yasinda daha ilk evliliğimi yapmaya hazırlanıyordum ki çevremde ilk evlenen ben oldumYasin çok küçük çok rahat atlatıp önüne bakarsın. Çocuk yokken zaten boşanmış gibi bile düşünme, ayrıldın bitti o kadar. Ayrılma aşaması kolay oldu mu? Ailesi araya girmeye çalıştı mı? Cift terapisi gördünüz sanırım?
umarım gelecek kaygısı , anne olamayacağım kaygısı hat safada umarım atlatabilirimHer şey daha güzel olacak ve denginizi bulacaksınız. Kendinize zaman tanıyın. Eski konunuzu okudum, en doğrusunu yapmışsınız.
umarım yaa ne kadar sürecek bilmiyorum bu ruh haliMerak etme 6 aya kuş gibi olursun
bir daha biri ile karşılaşma , boşanmış bir kadın olmanın bu kültürde iğrenç gözle bakılması , birine yeniden bir şeyler hissetme , sevmek ve sevilmek hatta aile olabilmek bana imkansızmış gibi geliyor neden bilmiyorumHer şey daha güzel olacak ve denginizi bulacaksınız. Kendinize zaman tanıyın. Eski konunuzu okudum, en doğrusunu yapmışsınız.
Merhaba öncelikle gözünüz aydınMerhaba hanımlar ,
27 yaş çocuksuz boşandım. Bir kaç ay oluyor. Sorunsuz ve hızlı bir boşanma oldu. Aldatma vs değil sebepler. Şiddetli geçimsizlik. Detayı merak edenler için daha önce açtığım konuyu link ekleyeceğim.
Merak ediyorum benzer şartlar ve koşullarda boşananlar şuan nasıllar.
Hayatları nasıl gidiyor ? Ne durumdalar? Ne zaman bu psikolojik etkileri atlattılar.
Deneyimlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim. :)
Kızlar herkese selam ,
hali hazırda bir süredir boşanmayı düşünen bir kadın olarak
26 yaşındayım 2 yıldır evliyim , çocuğumuz yok
eşimin aile ile çok sık görüşüyoruz ve bu durumdan çok rahatsızım , kocamla hiç özel bir alanımız yokmuş gibi hissediyorum
eşim tüm aktivitelerini onlar ile birlikte yapmak istiyor , yani sadece çekirdek aileside değil amcaları , halaları vs vs de dahil sürekli görüşmek istiyorlar haftada 3-4 gün
ben zaten çalışan bi kadınım
ben bu kadar kalabalığa belki alışık olmadığım için bana çok gergin geliyor ortam
herkes bağırıyor , saçma sapan konular konuşuyor
eşim...
- nenene9
- Yorumlar: 106
- Forum: Bir derdim var
şuan nasılsınız ? ve ilk olarak ne zaman kendinize geldinizMerhaba öncelikle gözünüz aydınboşanmış olmanıza sevindim. Bu süreçte duygusal olarak boşlukta hissedebilirsiniz çok normal ama zamanla alışacak, rahatlayacaksınız. Ben 22 yaşımda evlenip 9 ay evli kaldım, çocuksuz boşandım. Şimdi 29 yaşındayım. Çocuksuz olarak boşanmak o kadar güzelki. Bu konuda avantajlı olduğumuzu düşünüyorum. Çocuk olsaydı sürekli eski eşle muhatap olmak zorunda kalırdınız.
Şimdi eskiye nazaran daha iyiyim, benim 2-3 yılımı aldı toparlamak çünkü çekişmeli olduğu için dava uzun sürdü. Kişilik yapısı, aile ve çevre faktörü de çok önemli bu süreçte. Size destek olan aileniz ya da arkadaşınız varsa daha rahat atlatırsınız. Ben arkadaşımın beni zorla dışarı çıkarmasıyla , kurslara seminerlere katılarak, sınava girip üniversite okuyarak odak noktamı değiştirip alıştım. Eğer arkadaşım bana destek olmasaydı belki de kendimi uykuya verip bu süreci daha çok uzatacaktım. İnsan bir süre sonra aynı modda olmaktan sıkılıyor, yenilik yapmak istiyor. Düzenli yürüyüş yapmak bile büyük bir terapi. Eğer tek başına atlatmakta zorlanırsanız psikolojik destek almanızı öneririm.şuan nasılsınız ? ve ilk olarak ne zaman kendinize geldiniz
Bu 7 yıllık süreçte hiç karşınıza birileri çıkmadı mı ?Şimdi eskiye nazaran daha iyiyim, benim 2-3 yılımı aldı toparlamak çünkü çekişmeli olduğu için dava uzun sürdü. Kişilik yapısı, aile ve çevre faktörü de çok önemli bu süreçte. Size destek olan aileniz ya da arkadaşınız varsa daha rahat atlatırsınız. Ben arkadaşımın beni zorla dışarı çıkarmasıyla , kurslara seminerlere katılarak, sınava girip üniversite okuyarak odak noktamı değiştirip alıştım. Eğer arkadaşım bana destek olmasaydı belki de kendimi uykuya verip bu süreci daha çok uzatacaktım. İnsan bir süre sonra aynı modda olmaktan sıkılıyor, yenilik yapmak istiyor. Düzenli yürüyüş yapmak bile büyük bir terapi. Eğer tek başına atlatmakta zorlanırsanız psikolojik destek almanızı öneririm.
Tabiki hayatıma girenler oldu , birkaç sevgilim oldu ve bazı sebeplerden dolayı ben ayrıldım.Bu 7 yıllık süreçte hiç karşınıza birileri çıkmadı mı ?
O kadar güzel yazmışınız kimerhaba bende çocuksuz boşananlardanım. Sizin konunuzu biliyorum. Tamamen uyumsuz ve kültür farkı olan bir ilişkiydi sizinki. Sizi yer bitirirdi. Potansiyelinizi boşa harcadığınızı düşünürdünüz her geçen gün. Şahsen bu kararı vermenize ben sevindim. Keşke herkes sizin kadar güçlü olsa..
bende 33 yaşımda açtım davayı ama çekişmeli olunca 2 senede anca bitti. Bu süreçte çöküşler ve yükselişler yaşadım. Hala yaşıyorum. Şimdi 35 yaşındayım. Bu saatten sonra hayatıma biri girer mi? Anne olabilecek miyim? Bende tabiki bunları düşünüyorum. Ama bu bir girdap. Bu düşünceye girince geçmiş anılar rahatsız etmeye başlıyor.
Kendime böyle durumlarda; yaşadıklarımdan almam gereken dersleri alarak yola devam etmem gerektiğini söylüyorum. Herkesin yolu ve tekamülü farklı. Belki 40 yaşında annelik nasip olacak belki de hiç. Bilmiyorum. Ama bu hayatı ancak yaşayıp göreceğiz. Düşünerek kazandığımız hiç birşey yok. Bize yaşadığımız toplum, oku işe gir evlen çocuk yap sıralaması yaptığı için ve biz bu sıralamayı boşanma ile bozduğumuz için kontrolü kaybetmiş hissediyoruz. Belki de bu kadar hayat üzerine kontrol sahibi olmaktır bizi en çok yoran.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?