Boşanma Sonrası

nenene9

Üye
Kayıtlı Üye
2 Ekim 2024
138
145
18
Merhaba hanımlar ,

27 yaş çocuksuz boşandım. Bir kaç ay oluyor. Sorunsuz ve hızlı bir boşanma oldu. Aldatma vs değil sebepler. Şiddetli geçimsizlik. Detayı merak edenler için daha önce açtığım konuyu link ekleyeceğim.
Merak ediyorum benzer şartlar ve koşullarda boşananlar şuan nasıllar.
Hayatları nasıl gidiyor ? Ne durumdalar? Ne zaman bu psikolojik etkileri atlattılar.

Deneyimlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim. :)


 
Boşanan kadınların hepsi ilk zaman böyle hissediyor sonra.

yaa ne kadar sacmalamısım keşke daha önce boşasaymışım falan diyorlar . Korkmayın bu hayatta geçmeyen hıc bısey yok sadece zaman lazım

Zaman değirmen misali yavas yavaş döner ama güzel öğütür size tadını almak kalır merak etmeyin güzel günler sizin içinde gelecek .
 
Ustunde beslenen bi asalak varmis kurtulmussun..bak maddi kazancin ondan fazla olabilir evi sende gecindirebilirsin bana gore bu ciddi sorun degil adam calisiyor kazanci daha az sonucta evde yatmiyor...ama manevi anlamda seni doyurmayan bi adam, anasinin agzina bakan, surekli ailesiyle bir arada oldugun bi parezit...bi tatil planla degisik ortamlara gir eminim cok daha iyi hissedeceksin yada spora yazil yüzmeye git bi ugras bul kisaca
 
Ben senin yasinda daha ilk evliliğimi yapmaya hazırlanıyordum ki çevremde ilk evlenen ben oldum Yasin çok küçük çok rahat atlatıp önüne bakarsın. Çocuk yokken zaten boşanmış gibi bile düşünme, ayrıldın bitti o kadar. Ayrılma aşaması kolay oldu mu? Ailesi araya girmeye çalıştı mı? Cift terapisi gördünüz sanırım?
 
Her şey daha güzel olacak ve denginizi bulacaksınız. Kendinize zaman tanıyın. Eski konunuzu okudum, en doğrusunu yapmışsınız.
 
ayrılma kolay oldu , ailesi araya girmedi, çift terapistini o reddetti ben çok olumlu bakıyordum oysaki
 
Her şey daha güzel olacak ve denginizi bulacaksınız. Kendinize zaman tanıyın. Eski konunuzu okudum, en doğrusunu yapmışsınız.
bir daha biri ile karşılaşma , boşanmış bir kadın olmanın bu kültürde iğrenç gözle bakılması , birine yeniden bir şeyler hissetme , sevmek ve sevilmek hatta aile olabilmek bana imkansızmış gibi geliyor neden bilmiyorum
 
Merhaba öncelikle gözünüz aydın boşanmış olmanıza sevindim. Bu süreçte duygusal olarak boşlukta hissedebilirsiniz çok normal ama zamanla alışacak, rahatlayacaksınız. Ben 22 yaşımda evlenip 9 ay evli kaldım, çocuksuz boşandım. Şimdi 29 yaşındayım. Çocuksuz olarak boşanmak o kadar güzelki. Bu konuda avantajlı olduğumuzu düşünüyorum. Çocuk olsaydı sürekli eski eşle muhatap olmak zorunda kalırdınız.
 
şuan nasılsınız ? ve ilk olarak ne zaman kendinize geldiniz
 
şuan nasılsınız ? ve ilk olarak ne zaman kendinize geldiniz
Şimdi eskiye nazaran daha iyiyim, benim 2-3 yılımı aldı toparlamak çünkü çekişmeli olduğu için dava uzun sürdü. Kişilik yapısı, aile ve çevre faktörü de çok önemli bu süreçte. Size destek olan aileniz ya da arkadaşınız varsa daha rahat atlatırsınız. Ben arkadaşımın beni zorla dışarı çıkarmasıyla , kurslara seminerlere katılarak, sınava girip üniversite okuyarak odak noktamı değiştirip alıştım. Eğer arkadaşım bana destek olmasaydı belki de kendimi uykuya verip bu süreci daha çok uzatacaktım. İnsan bir süre sonra aynı modda olmaktan sıkılıyor, yenilik yapmak istiyor. Düzenli yürüyüş yapmak bile büyük bir terapi. Eğer tek başına atlatmakta zorlanırsanız psikolojik destek almanızı öneririm.
 
Bu 7 yıllık süreçte hiç karşınıza birileri çıkmadı mı ?
 
merhaba bende çocuksuz boşananlardanım. Sizin konunuzu biliyorum. Tamamen uyumsuz ve kültür farkı olan bir ilişkiydi sizinki. Sizi yer bitirirdi. Potansiyelinizi boşa harcadığınızı düşünürdünüz her geçen gün. Şahsen bu kararı vermenize ben sevindim. Keşke herkes sizin kadar güçlü olsa..
bende 33 yaşımda açtım davayı ama çekişmeli olunca 2 senede anca bitti. Bu süreçte çöküşler ve yükselişler yaşadım. Hala yaşıyorum. Şimdi 35 yaşındayım. Bu saatten sonra hayatıma biri girer mi? Anne olabilecek miyim? Bende tabiki bunları düşünüyorum. Ama bu bir girdap. Bu düşünceye girince geçmiş anılar rahatsız etmeye başlıyor.
Kendime böyle durumlarda; yaşadıklarımdan almam gereken dersleri alarak yola devam etmem gerektiğini söylüyorum. Herkesin yolu ve tekamülü farklı. Belki 40 yaşında annelik nasip olacak belki de hiç. Bilmiyorum. Ama bu hayatı ancak yaşayıp göreceğiz. Düşünerek kazandığımız hiç birşey yok. Bize yaşadığımız toplum, oku işe gir evlen çocuk yap sıralaması yaptığı için ve biz bu sıralamayı boşanma ile bozduğumuz için kontrolü kaybetmiş hissediyoruz. Belki de bu kadar hayat üzerine kontrol sahibi olmaktır bizi en çok yoran.
 
O kadar güzel yazmışınız ki
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…