Ben aynı yoldan geçtim. Damdan düşenin halinden damdan düşen anlar...
27 yaşımda yapayanlız kaldığımı ve ömrümün sonuna kadar böyle olacağını sandım.
Sonra dedim ki ne yapıyorum ben kendime?
Öncelikle ben sizden farklı olarak kimseye bir şey anlatmadım çevrende ailemde. Bitti gitti dedim. Mesela yeni iş yerlerimde kimseye söylemedim felan...
Sonra şimdiki eşim çıktı karşıma 1 sene içinde evlendik. 30. Yaşımı evli kutladım
Şimdi 2,5 sene maşallah diyorum ama öyle mutlu huzurluyum ki.
Eski duygu ve üzüntülerimin aksine diyorum ki iyi ki yaşamışım o süreçleri. Allah önce sınamış sonra mükafat olarak eşimi çıkartmış karşıma diyorum.
Üzme kendini lütfen. Bunların geçici zamanlar olduğunu unutma.
Boşanmış olman senin kıymetini azaltmaz. Sen özelsin, güzelsin.
Elbette her şey yoluna girecek, o kalp daha güzel çarpacak üstelik hakettiği şekilde. Kendine zaman tanı sadece