- 7 Eylül 2020
- 358
- 507
- 23
- 39
- Konu Sahibi Mutlulukolsunartik
- #1
Tam 1 yıl oldu boşandım .Çocuklar babasıyla kalmak için gittiler .Onlar gidince boşluğa mi düştüm bilmiyorum ama annemle birlikte kaldık.Annemle kalmak bu aslında güzel olabilecek bir cümle ama zor bir annem olmasaydı . Annemden birazcık bahsedeyim ,canım annem bir ev hanımı ve hamarat bir evhanımı buraya kadar çok güzel ama ben hamarat bir ev hanımi değilim . Çalışıyorum iki küçük cocugum var .Benim için öncelik çocukların eğitimi ve huzuru sonra da benim rahat etmem bu sebeple sürekli bı isim oluyor .İsim olmazsa da kitap okurum ,gezerim ,arkadaşlarımla bulusurum ama annem için öncelik mantı açmak ,dolma sarmak ,ev temizlemek ,eski anılardan bahsetmek ,hiç birşey yapamazsak bir hamurisi yapıp kendimizle gurur duymak .Kendine ait bir hayatı yok bir ara benim zorumla olmuştu arkadaslari ,gezileri sağolsun pandemi bitirdi .Memleketten uzaktayiz .Benim yanımda kimse olmayınca rahat ediyor ki etsin diye elimden geleni yaparım .Geçmiş de abimin zoruyla ki butun karşı cikamlarima rağmen evini kiraya verip abimlerin yanına yerlesti .Tabiki rahat edemedi .Şimdi ben bosaninca yanıma geldi ama sürekli bı iş yapmamı bekliyor .Mantı açmak dolma sarmak temizlikten hiç bahsetmiyorum bile hergun çamaşır suyuyla evi yikamami bekliyor ki ben o kadın değilim işte sorun burada başlıyor.Kizlarimi da öyle yetistirmedim .onlarda sevmiyorlar ananelerini sırf bu takıntıları yüzünden şimdi çocuk susturabiliyorum ama ergen olunca ne yapariz bilmem.Sen bu olaylar karşısında ne yapıyorsun derseniz bazen kırılmasın diye yapiyorum bazen sinirlenip içime atıyorum bazen de duymuyorum görmüyorum .ama zorlandığımi belirtmek istiyorum.Bazen bosanmasamiydim diyorum. Bu da ayrı sorun.