- 7 Aralık 2018
- 7.371
- 18.984
- 248
- 28
- Konu Sahibi Cileklivanilinn
- #1
Merhaba hanımlar şimdi yazacağım konu direkt çocukluğumla bağıntılı olduğu için bunu ifade etmeyi ve görüşlerimi paylaşmayı kendime hak gördüm.
Annemle babam boşanalı uzun zaman oldu ve o dönemler çocuk sayılırdım. Kaldı ki evde kavga gürültü eksik olmazdı ve ben evde yalnızken “lütfen eve gelmesinler” diye dua ettiğimi bilirdim. Buna karşılık babam iyi biriydi ancak annemi sevmiyordu yani kalbinde aşk kalmamıştı. Diğer her şey bahaneydi. Annem evdeki her işi eksiksiz yapardı,çevresinde sevilen bir kadındı ama olmayınca olmuyordu yapacak bir şey yok. Araları her zaman kötü değildi bazı günler beraber yemeğe çıkardık,şakalaşırdık ya da ikisi beraber uzun uzun sohbet ederdi ama yine de babam annemi o anlamda sevmedi. Sonra boşandılar ve ben tam anlamıyla huzura erdim. Çünkü her şeyin normal olduğu günlerde bile normal gitmeyen şeyler olduğunun farkındaydım. Enerji,his. Çocuklar mutsuz olunan ortamın her zaman farkındadır. Babam şimdi başka biriyle evli ve çok mutlu. Annem pek iyi değildi yanlış şeyler de yaptı ayrılıktan sonra ama toparladı. Şu an ayrı ama mutlu 2 tane evim var.
Yani burda o kadar çok konu okudum ki “boşanırsam çocukların psikolojisi” “boşanırsam çocuklarım babasız büyür” “çocuklar için sabrediyorum” vs. Ben bunların boşanmak istemeyen kadınların bahanesi olduğunu düşünüyorum. Çocuklarınızı kendi korkaklığınıza siper etmemelisiniz bence çünkü ilerde bunun yükünü kaldıramazlar. Annem benim yüzümden boşanıp mutlu olamadı diye düşünecekler. Yani ayrılmak içinizden gelmiyorsa açık açık “ben ayrılmak istemiyorum” diyin çoluğu çocuğu öne sürmeyin. O çocukları da mutsuz,huzursuz bir eve mahkum etmeyin..
Annemle babam boşanalı uzun zaman oldu ve o dönemler çocuk sayılırdım. Kaldı ki evde kavga gürültü eksik olmazdı ve ben evde yalnızken “lütfen eve gelmesinler” diye dua ettiğimi bilirdim. Buna karşılık babam iyi biriydi ancak annemi sevmiyordu yani kalbinde aşk kalmamıştı. Diğer her şey bahaneydi. Annem evdeki her işi eksiksiz yapardı,çevresinde sevilen bir kadındı ama olmayınca olmuyordu yapacak bir şey yok. Araları her zaman kötü değildi bazı günler beraber yemeğe çıkardık,şakalaşırdık ya da ikisi beraber uzun uzun sohbet ederdi ama yine de babam annemi o anlamda sevmedi. Sonra boşandılar ve ben tam anlamıyla huzura erdim. Çünkü her şeyin normal olduğu günlerde bile normal gitmeyen şeyler olduğunun farkındaydım. Enerji,his. Çocuklar mutsuz olunan ortamın her zaman farkındadır. Babam şimdi başka biriyle evli ve çok mutlu. Annem pek iyi değildi yanlış şeyler de yaptı ayrılıktan sonra ama toparladı. Şu an ayrı ama mutlu 2 tane evim var.
Yani burda o kadar çok konu okudum ki “boşanırsam çocukların psikolojisi” “boşanırsam çocuklarım babasız büyür” “çocuklar için sabrediyorum” vs. Ben bunların boşanmak istemeyen kadınların bahanesi olduğunu düşünüyorum. Çocuklarınızı kendi korkaklığınıza siper etmemelisiniz bence çünkü ilerde bunun yükünü kaldıramazlar. Annem benim yüzümden boşanıp mutlu olamadı diye düşünecekler. Yani ayrılmak içinizden gelmiyorsa açık açık “ben ayrılmak istemiyorum” diyin çoluğu çocuğu öne sürmeyin. O çocukları da mutsuz,huzursuz bir eve mahkum etmeyin..
babam gitti ama borçları kaldı, icra memurları geliyordu, sürekli eşya yazıp gidiyorlardı. Annemin tahsili yoktu, mecburen tekstilde girdi, zor zamanlar geçirdik. Akşam 11 12ye kadar mesaiye kaldı, ben kardeşimle kapıyı kilitleyip oturdum, zamanla borçlarımızı ödedik, annem işinde yükseldi. Öyle öyle derken bu günlere geldik. Çok zaman geçmedi, liseyi de bitirdi annem. Bunları niye anlattım, annem burayı okuyor arada sırada onu övüp şirin gözükeyim diye anlattım ajdjjdjd şaka şaka, gurur duyduğum için anlattım, içimde kalmış anlatasım vardı.
bahaneler bitmiyor da bitmiyor 
