- 12 Mayıs 2017
- 3.476
- 1.497
- 63
- 41
- Konu Sahibi Madamgonca
- #41
onlar beni arıyorlar ama ben pek konuşmak istemıyorumSen onlara kinci görmüyormusun sen arıyor mu sen de sanki sen beni arıyon da de
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
onlar beni arıyorlar ama ben pek konuşmak istemıyorumSen onlara kinci görmüyormusun sen arıyor mu sen de sanki sen beni arıyon da de
vermedi. 2 yıl kadar böyle ortada kaldım sonra ünv.kazandım ayrıldım oradan yanı kurtardım kendımı
o benım kadar baskıları hıssedemedı üstünde yası da daha küçük olduğu için pek anlayamadıKardeşin yok mu? Ona ne oldu?
Oha hala aramanı mi bekliyorlar?
Bence böyle iğrenç ailelerin tek güzel tarafı büyüyünce hiçbir konuda onlara danışma ihtiyacının olmaması.
Mesela istemedikleri biriyle mi evleneceksiniz?
Ah seni büyütmüş etmiş ailen kabul etmez, emeklerini hiçe saymak olmaz, bir ton mutsuzluk...
Ama böyle aileye sormaya bile gerek yok.
Ya da yurt dışına mi gitmeye karar verdiniz? Al biletini bul kursunu git...
Bir arkadaşımı ailesi küçükken çocuk esirgemeye vermiş. Kardeşlere bakarken bir onu vermisler-nedense . Şimdi kız esirgeme kurumu kontenjanından genç yaşta memur oldu, sevgilisiyle eve çıktı. Yurtiçi yurtdışı Fink Fink geziyor:) Ailesine ne yardımda bulunuyor ne bir olay için onlardan izin alıyor.
Yaşadığıniz durum cooook kötü , çok incitici.
ama iyi tarafından bakarsanız:
Türkiye'de cok fazla bulunan, koruyucu kollayici ailesinin sevgiden örülmüş hapishanesinde yaşayan onlarca kadından biri değilsiniz. Sorumlu olduğunuz kimse yok ve özgürsünüz !
Bu bile bir nimet aslında...
Umarım ileride kendi kurduğunuz yuvada özlediğiniz aile hayatına kavuşursunuz.
Geçmişi geçmişte bırakmaya çalışın ve bir terapi alın.
Çok ciddiyim...
Yoga hocam şey demişti. Sadece beynin değil, vücudun her yerinin bir hafızası vardır. Onun da geçemeyen bacak ağrıları varmış ve geçmişle yüzlesecek seyler yaptığı bir yoga seansında ayağı ağlayacak kadar çok acimis, söylediğine göre küçükken yaşadığı bir olay oraya hapsolmuş...ve seans seans sonra, geçmişiyle barisinca kronik bacak ağrıları da son bulmuş...
Yani demek istediğim geçmişinizle yüzleşmeniz ve barişmaniz lazim (ailenizle değil,geçmişinizle)
Yoksa ileride size sağlık sorunu olarak yansıyabilir.
Sevgiyle
Oha hala aramanı mi bekliyorlar?
Bence böyle iğrenç ailelerin tek güzel tarafı büyüyünce hiçbir konuda onlara danışma ihtiyacının olmaması.
Mesela istemedikleri biriyle mi evleneceksiniz?
Ah seni büyütmüş etmiş ailen kabul etmez, emeklerini hiçe saymak olmaz, bir ton mutsuzluk...
Ama böyle aileye sormaya bile gerek yok.
Ya da yurt dışına mi gitmeye karar verdiniz? Al biletini bul kursunu git...
Bir arkadaşımı ailesi küçükken çocuk esirgemeye vermiş. Kardeşlere bakarken bir onu vermisler-nedense . Şimdi kız esirgeme kurumu kontenjanından genç yaşta memur oldu, sevgilisiyle eve çıktı. Yurtiçi yurtdışı Fink Fink geziyor:) Ailesine ne yardımda bulunuyor ne bir olay için onlardan izin alıyor.
Yaşadığıniz durum cooook kötü , çok incitici.
ama iyi tarafından bakarsanız:
Türkiye'de cok fazla bulunan, koruyucu kollayici ailesinin sevgiden örülmüş hapishanesinde yaşayan onlarca kadından biri değilsiniz. Sorumlu olduğunuz kimse yok ve özgürsünüz !
Bu bile bir nimet aslında...
Umarım ileride kendi kurduğunuz yuvada özlediğiniz aile hayatına kavuşursunuz.
Geçmişi geçmişte bırakmaya çalışın ve bir terapi alın.
Çok ciddiyim...
Yoga hocam şey demişti. Sadece beynin değil, vücudun her yerinin bir hafızası vardır. Onun da geçemeyen bacak ağrıları varmış ve geçmişle yüzlesecek seyler yaptığı bir yoga seansında ayağı ağlayacak kadar çok acimis, söylediğine göre küçükken yaşadığı bir olay oraya hapsolmuş...ve seans seans sonra, geçmişiyle barisinca kronik bacak ağrıları da son bulmuş...
Yani demek istediğim geçmişinizle yüzleşmeniz ve barişmaniz lazim (ailenizle değil,geçmişinizle)
Yoksa ileride size sağlık sorunu olarak yansıyabilir.
Sevgiyle
teyzemleri neredeyse hiç aramıyorum babamın ailesinde de kırgın olduğum kişiler var ve malesef yasadıklarım keşke bunlarla sınırlı olsaydı daha çok acı şeyler yasadım devamında(
evliyim şu anda inşallah ileride de mutlu olurum evliliğimde evimde tek duam bu diyebilirim :)
terapi almayı düşünmüyordum ama bu düşünceler bu sözler geçmediği için ve yasadığım bazı şeyler var kendimi sürekli baskı stres ve huzursuzluk halınde ve de değersiz hissediyorum belki de sebebi bu durum olabilir. bunun için belki işe yarayabılır.
bende nefret ediyorum nefret ettiğim zamanda sen kincisin diyorlar. teyzem ayda yılda bir aradığında niye hiç aramıyorsun diye sorar bir de şimdi yıllar gectı ya üstünden o unuttu ben unutmadım ama
15-18 yasları arasındayken yasadım çok kötü günlerdi gercekten ama zaman işte zamanla hersey düzeliyor bugunleri de asla unutamıyorum hep kafamda bunlar var.zor şeyler yaşamışsınız gerçekten
kaç yaşındaydınız bunlar olurken , kaç kardeşsiniz ,
umarım herkes kendını kurtarmış iş sahibi olmuştur.
aynı yolun yolcusu olmuşuz demek. bende öyle ne annemin ne babamın ailesinden kimse ile görüşmüyorum görüşmekte istemıyorum fakat devamlı benı aramıyorsunuza gelıyor sözAynı yollardan bizde geçtik
Şükür ki rahmetli annem çok güçlü bir kadındı, çalıştı ayaklarının üzerine bastı, kimseyi de takmadı
Ama kalpler kırıldı işte, annemin ailesinden de babamın ailesinden de kimseyle görüşmüyorum, bir tek üvey anneannem vardı çok sevdiğim onu da geçen yıl kaybettik, umurumda değiller, biz küçüğüz diye aramamızı bekliyorlar çok da tın. Silmek tabi kolay değil ama sen hayatını kurmuşsun, artık önüne bak, geçmişle yaşanmıyor, bu tip insanları Allah'a havale ediyorum, o bilir ne yapacağını
çok dilimin ucuna geldi fakat annemin kalbi kırılmasın diye söylemek istemedim pekAh ah vursana yüzüne "sizler zamanında köpek gibi kapının önüne koyacaktınız da annem hepinizden yürekli çıktı size muhtaç etmedi şimdi ne arayıp soracağım seni hakediyor musun?" diye.
Hem için de soğumuş olur böylelikle biraz..
bir de bunları söyleyınce aynı babası gıbı utanmaz terbıyesız dıyorlarçok dilimin ucuna geldi fakat annemin kalbi kırılmasın diye söylemek istemedim pek
çok dilimin ucuna geldi fakat annemin kalbi kırılmasın diye söylemek istemedim pek
görüşmüyorum hiç aramak hatta onlar aradığında konuşmak bile istemıyorum ama onlar bunu terbıyesızlık olarak yorumluyorlar.Annenin kalbi de çok kırılmadı mı zamanında? Annemi üzeni ben de üzerim. İnsanlık böyle zamanlarda belli olur.
Teyzelerin ve eniştelerin insanlıktan nasibini almamış. Bence hiç görüşmemek daha hayrına olur..