10 aylık evliliğim eşimin beni istememesi, artık sevgisinin nefrete dönüştüğünü söylemesi sonucu bitti. Üniversitede tanışmıştık .Onun için 1000 km uzağa ailemi her şeyimi bırakıp gittim. Hemşireyim, işimi değiştirdim küçük bir şehirden büyük bir şehire gittim başlarda çok zorlandım. Onun ailesi buradaydı ailesi sürekli benim soğuk olmam onları benimsememem gibi sebeplerle alttan alttan eşimi bana karşı soğuttular. Ben sessiz sakin bir insanım ailesine hiçbir saygısızlığım olmadı ama ben sanırım beklentilerini karşılayamadım. Evliliğimizde ilişkiye çok geç girebildik bir türlü başarılı olamadık bu konuda ve doktora da gitmedik uzun bir süre kendimiz deneyip başarılı oluruz diye düşündük ama bu durum eşimi benden iyice soğuttu ve evliliğim bitti. Şimdi o kadar çaresiz o kadar pişmanım ki sürekli kendimi suçluyorum ,kendimi başarısız görüyorum. Eşimi kaybettiğim için çok üzgünüm çok mutsuzum. Geçer mi bu günler biter mi bu acı bu pişmanlık…