- 29 Aralık 2010
- 8.416
- 23.879
- 548
- Konu Sahibi Mihail Zoscenko
- #1
Evlenirken boşanacağım hiç aklıma gelmezdi kim boşanmak için evlenir ki.
İki yıl olacak neredeyse ve ben tamamen tükendim, yoruldum. Sağlıklı bir evlilik olsaydı bunları yaşamazdım, yani bitmesi gerekiyordu aslında. Bir gün olacaktı zaten, uzun zamandır biliyordum. Bir hafta önce gece yarısı ağlayarak evi terkettim, gecenin bir yarısı annem ve babam beni almaya geldi.
Çok sevdim onu çok bağlandım, lakin artık sevdiğim kadar sevilmediğime emin oldum. Sevse böyle olmazdı, ya da sevme anlayışı farklıydı bilmiyorum merak da etmiyorum. Sonuç olarak mutsuzdum. Veren, çabalayan ama hiç almayan hep ben oldum. Bu nedenle aşkımdan ölsem de geri dönmem, dönersem ne gururum kalır ne kendime saygım. Haftaya bir avukata gideceğim. Evdi eşyaydı arabaydı paraydı puldu hepsini önümüze serip paylaşacağız, belki onun görmediğim yüzlerini göreceğim bu sefer. Hepsine hazırladım kendimi.
Bir haftadır iyiydim, psikolojim zorlansa da üzerimde bir dinginlik bir huzur vardı. Şu an çökmüş hissediyorum. İki yılda haftanın yarısı ayrı şehirlerde olsak da yine de aynı yastığa baş koyduk, aynı sofrayı paylaştık. Şimdi aklıma iyi anılar geliyor. Yüzü gözümün önüne geliyor. Bu hisler de geçecek biliyorum, çok zorlanıyorum ama şu an.
Allaha şükür sağlığım sıhhatim yerinde, ailem yanımda, işimde gücümdeyim. Bunların kıymetini biliyorum. Yine de çok zormuş be eş diye seçtiğin adamın el olması.
Rabbim iyi günler göstersin inşallah bundan sonra. Onun da yolu açık olsun, benim de.
Öyle içimi dökmek istedim, bu da burada kalsın.
İki yıl olacak neredeyse ve ben tamamen tükendim, yoruldum. Sağlıklı bir evlilik olsaydı bunları yaşamazdım, yani bitmesi gerekiyordu aslında. Bir gün olacaktı zaten, uzun zamandır biliyordum. Bir hafta önce gece yarısı ağlayarak evi terkettim, gecenin bir yarısı annem ve babam beni almaya geldi.
Çok sevdim onu çok bağlandım, lakin artık sevdiğim kadar sevilmediğime emin oldum. Sevse böyle olmazdı, ya da sevme anlayışı farklıydı bilmiyorum merak da etmiyorum. Sonuç olarak mutsuzdum. Veren, çabalayan ama hiç almayan hep ben oldum. Bu nedenle aşkımdan ölsem de geri dönmem, dönersem ne gururum kalır ne kendime saygım. Haftaya bir avukata gideceğim. Evdi eşyaydı arabaydı paraydı puldu hepsini önümüze serip paylaşacağız, belki onun görmediğim yüzlerini göreceğim bu sefer. Hepsine hazırladım kendimi.
Bir haftadır iyiydim, psikolojim zorlansa da üzerimde bir dinginlik bir huzur vardı. Şu an çökmüş hissediyorum. İki yılda haftanın yarısı ayrı şehirlerde olsak da yine de aynı yastığa baş koyduk, aynı sofrayı paylaştık. Şimdi aklıma iyi anılar geliyor. Yüzü gözümün önüne geliyor. Bu hisler de geçecek biliyorum, çok zorlanıyorum ama şu an.
Allaha şükür sağlığım sıhhatim yerinde, ailem yanımda, işimde gücümdeyim. Bunların kıymetini biliyorum. Yine de çok zormuş be eş diye seçtiğin adamın el olması.
Rabbim iyi günler göstersin inşallah bundan sonra. Onun da yolu açık olsun, benim de.
Öyle içimi dökmek istedim, bu da burada kalsın.
