- 17 Haziran 2013
- 1.950
- 2.772
- 333
- Konu Sahibi kucukpiraye
-
- #21
Birisi sana gercekten kapilirsa bunu cok onemsemez.Dert etme,kendini yorma.
Rahat yasamana bak
Rahat yasamana bak
Tesekkurler :) eminim siz de bi gun guzel bi ask mutlu bi evlilik yapicaksiniz..yalniz once bu psikolojiden kurtulmaniz lazim..yasadiklarinizin yanlis olmadigina once siz inanmalisiniz ve kabullenmelisiniz ki baskalari da bunu kabullenip size saygi duysun.. bu sekilde biseyleri insanlara uzak durarak saklamaya calismak sadece size ve karsinizdakine zarar verir..hem de hic gereksiz yere..mutluluklar dilerim size ne güzel:)
İşte geriliyorum çok. lafa nasıl başlıcagımı bilemiyorum. daha fazla soru sorarsa anlatmak istemiyorum cok ayrıntılı. hatırlamak istemiyorum o günleri. yada yorum duymak istemiyorum. yada işte soğuk bi tepki falan alırsam moralim bozulacak falan.. bunların hepsi kendimi korumak için
o durumda geçecek emin olun. İlk zamanlarda sadece sizin başınıza geldi zannediyorsunuz ama inanın öyle değil. Cesaretli olmanız gerekiyor. Daha çok gençsiniz. Gezin, tozun, eğlenin ilişkiler yaşayın ama korkmayınDoğru diyosunuz. :) aslında benim çevremde ailemde akrabalarımda hic boşanan birisi olmamıştı. O nedenle kendimi çok kötü ve garip hissettim başlarda.(tabi etrafın garipsemeleri ve bana karşı değişmeleri çok etkili oldu) tabi baya ilerleme kaydettim ama şu psikolojiyi atamıyorum üstümden. cidden normalmi farklı değilmiyim bilmiyorum.
inşallah. bendende 1.5 yıl geçti sayılır. hiç az bi süre değil en güzel yaşlarımız bunlar. Atlatamadım o psikolojiyi birtürlü. acım üzüntüm bitti ama..Biraz geç okudum konuyu ama yazmak istedim. aynı duyguları paylaşıyoruz. 26 yaşındayım 1,5 yıl önce boşandım. 6 ay evli kaldım. bende ayrıldığımdan beri hala insanlara söylerken çekiniyorum. bunun yanında birde erkeklerin bana yaklaşımlarından çok şüphe eder oldum. Ben boşanmış kadınım acaba farklı niyetlemi yaklaşıyor diye hayatıma birinide alamıyorum. bence herşeyin ilacı zaman.
Acikcasi kendine, yasanmisliklarina, karakterine buyuk haksizlik ettigine inaniyorum. Sonucta yasadigimiz hersey 'bizim', acisiyla tatlisiyla 'bizim'. Bende bosandim, tanistigim erkeklere ismimi cismimi yasimi soyledikten sonra ilk soyledigim sey bosandigim. Bunu bilip, ona gore muhabbete girsin. Kafasi biraz calisan adam zaten kendisi 'anlat bakalim nezaman bosandin' diyerek giriyo olaya, iki uc kez geldi basima, cok enteresan. Bakislarimizdaki derinliktenmi, durusumuzdaki ozguvendenmi, artik neyse haha..E geliyo tabi bazen eskilere konu, bende konuşabilecek gücü kendimde bulamadığımda konuyu değiştiriyorum. Nereye kadar gizliyim niye gizliyim biyerde söylemek zorundayım.gerisi artık kandırmaya girer..
ama karşıdakinde onlarca soru işareti oluşturacagı hatta bazılarını direk soğutacağı da bir gercek. buda benim zoruma gidiyor.
Suphe etmek dogrudur, iyidir, et suphe bosver. Maalesef niyetler hemen belli olmuyo, o yuzden aklinin bi kosesinde hep o 'guvenmeme' olsun, kendini korumak adina dogru bir davranis bence (asiri abartmadigin surece..)Biraz geç okudum konuyu ama yazmak istedim. aynı duyguları paylaşıyoruz. 26 yaşındayım 1,5 yıl önce boşandım. 6 ay evli kaldım. bende ayrıldığımdan beri hala insanlara söylerken çekiniyorum. bunun yanında birde erkeklerin bana yaklaşımlarından çok şüphe eder oldum. Ben boşanmış kadınım acaba farklı niyetlemi yaklaşıyor diye hayatıma birinide alamıyorum. bence herşeyin ilacı zaman.
evet ne yazıkki kafama takıyorum.Yanlış anlamayın hayat sizin istediğiniz gibi yaşarsınız ama eski konunuzu hatırladım , sevgili olmadan birliktelik yaşamanın normal geldiği bir kişi , bence çok hassas olamaz gibi geliyor bu konularda,yani boşanma kelimesini ve bu durumu çok kafaya takacak biri deilsinizdir die düşünüyorm.(kesinlikle yargılamak haddime değil istediğiniz gibi yaşarsınız)
Çok haklısınız utanılacak birşey olmamalı benim hayatım ve bu benim. Ama özlüyorum eski günlerimi. Boşanmış olmak sanki kendi yaş çevremde antipatik görünen birşey olduğunu düşünüyorum. Artık erkeklerin sırf cinsellik için yaklaşması için boşanmış olmak gerekmezki.onunla alakalıda değil tedirginliğim. aksine iten birşeymiş gibi geliyor. itecekmiş gibi. neden bilmiyorum.Acikcasi kendine, yasanmisliklarina, karakterine buyuk haksizlik ettigine inaniyorum. Sonucta yasadigimiz hersey 'bizim', acisiyla tatlisiyla 'bizim'. Bende bosandim, tanistigim erkeklere ismimi cismimi yasimi soyledikten sonra ilk soyledigim sey bosandigim. Bunu bilip, ona gore muhabbete girsin. Kafasi biraz calisan adam zaten kendisi 'anlat bakalim nezaman bosandin' diyerek giriyo olaya, iki uc kez geldi basima, cok enteresan. Bakislarimizdaki derinliktenmi, durusumuzdaki ozguvendenmi, artik neyse haha..
Hem erkekler niyetlerini cok cabuk belli ediyor, baktinki ucuz bi yakinlasma derdinde, saliyosun munasip bi sekilde oluyo bitiyo.
Bir an once soylemeni tavsiye ederim. Daha once neden soylemedigin konusunda verecegin cevabida dusun, hazirla kafanda. Sana guvenmemesi icin onemli bir sebeb bu bence.
Suphe etmek dogrudur, iyidir, et suphe bosver. Maalesef niyetler hemen belli olmuyo, o yuzden aklinin bi kosesinde hep o 'guvenmeme' olsun, kendini korumak adina dogru bir davranis bence (asiri abartmadigin surece..)
Bu bosanmalardan sonra toparlanmanin ilaci hem zaman, hemde yine soyluyorum, civi civiyi soker. Kendini cok sakinmamak, saklamamak, kapatmamak lazim. Bircok hayal kirikliklarini goze alarak cesaretli olmak yani.
itebilirde, yani belki bosanmis oldugunuzu bilse size olan ilgisi daha az olur. olabilir. bu sadece onun bakis acisinin kisitliligini gosterir, yani onun problemidir, sizin degil. eminim oyle dar bakisi olan biriyle zaten birlikte olmak istemezsiniz? lutfen bu bosandiniz diye 'ezik' hissetme piskolojisinden siyrilin, okadar gereksizki. tam tersi: siz bircok kadinin cesaret edemedigi seyi yapabildiniz. bunu basaracak gucu kendinizde buldunuz.Çok haklısınız utanılacak birşey olmamalı benim hayatım ve bu benim. Ama özlüyorum eski günlerimi. Boşanmış olmak sanki kendi yaş çevremde antipatik görünen birşey olduğunu düşünüyorum. Artık erkeklerin sırf cinsellik için yaklaşması için boşanmış olmak gerekmezki.onunla alakalıda değil tedirginliğim. aksine iten birşeymiş gibi geliyor. itecekmiş gibi. neden bilmiyorum.
hayır utanma25 yaşındayım:)
evlilikten cok soğudum ve korkuyorum ya . birazda mantıgım baya değişti. bu süreçte okudum gezdim insanlarla tanıştım. yaşamak ne demek öğrendim. böyle erken evlendiğim için ve o kadar hızlı boşandığım için utanır oldum kendimden.
çok haklısnız. işte bana arada gelip gidiyolarda böylehayır utanma
utanılacak kotu bırsey yapmadın sen
artık daha temkınlı olacaksın
tanıma asaması nedır buna gore davranıp bosandım dıyeceksın eger ıstemıyorsa en bastan ıstemesın ki sonrasında uzulme
ama utanma
herkes evlenır olmuyorsa bosanır
23 yaşındayım ayrılalı 4 ay oldu davam sürüyo. Ama birebir aynı şeyler aynı sorular var kafamda. Allah yardımcımız olsun çok iyi anlıyorum seni. Çözersen bunları bana da anlat
Kuzucuğum benim yapma lütfen, boşanmış olmak bir eksiklik değil aksine hayatımızın kontrolünün elimizde olduğunun ispatı. Herşey insan için, insan yanılabilir normaldir ama önemli olan yanlıştan dönebilme cesaretini göstermek. Herkes yapamıyor bunu buradaki konulara bak en yakın.23 yaşındayım ayrılalı 4 ay oldu davam sürüyo. Ama birebir aynı şeyler aynı sorular var kafamda. Allah yardımcımız olsun çok iyi anlıyorum seni. Çözersen bunları bana da anlat
Öyle demeyin delirmek olur mu hiç bazen yaşadıkları ağır gelir insana tek başına kaldıramaz ya da baktığınız pencereyi değiştirmeniz gerekiyordur elbet yardım alın, kendiniz için.psikologa gidicem sanırım yine. adım deliye cıkcak artık ama napıyım kendi içimde çözemiyorum
Psikologa git. Ben gittim. Yine kötülersem yine giderim. Ama ilaç kullanma.psikologa gidicem sanırım yine. adım deliye cıkcak artık ama napıyım kendi içimde çözemiyorum
Biliyorum abla toparladım da çok şükür ama işte giden güven açılan yaralar çok büyük. Bi kişiyle tüm herkesi yargılamak yanlış ama işte insanız dönüp dönüp takılıyoruz bazı şeylere Bi de kimseye o gözle bakamıyorum artık iğrenme geliyo. Ne kadar sürer böyle bilmiyorumKuzucuğum benim yapma lütfen, boşanmış olmak bir eksiklik değil aksine hayatımızın kontrolünün elimizde olduğunun ispatı. Herşey insan için, insan yanılabilir normaldir ama önemli olan yanlıştan dönebilme cesaretini göstermek. Herkes yapamıyor bunu buradaki konulara bak en yakın.
Trafik kazası gibi düşün. Hiç kimse arabaya bindiğinde kaza niyetiyle yola çıkmaz. Hatta iyi şoförler de kaza yapar çünkü karşına kötü şoför çıkmıştır yalnız senin kurallara uyman yetmez. Kaza yaptım diye de bir daha arabaya binmem demezsin değil mi :)
O his bende de var, kimseye güvenemiyorum kimseyi de istemiyorum. Geçici ama bu hisler zaman tanımak lazımBiliyorum abla toparladım da çok şükür ama işte giden güven açılan yaralar çok büyük. Bi kişiyle tüm herkesi yargılamak yanlış ama işte insanız dönüp dönüp takılıyoruz bazı şeylere Bi de kimseye o gözle bakamıyorum artık iğrenme geliyo. Ne kadar sürer böyle bilmiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?