2 buçuk yıllık evliyim 2 buçuk yıldır o olmadan dışarı çıkamam, bir ihtiyacım olsa markete bile gidemem, ne giyeceğime, ne yapacağıma,kiminle ne kadar konuşacağıma daha aklınıza ne gelirse her şeye o karar verdi ben kabul ettim. Hiçbir konuda söz hakkım olmadı kendi fikrimi söylediğim zamanlarda ağır kavgalar yaşadım çirkef insan olarak adlandırdı.
Her tartışmamızı önce kendi ailesine sonra benim aileme neredeyse bütün sülaleye duyurdu beni herkesin içinde rencide eder azarlar. 3 kere fiziksel şiddet ve evlendigimden beri psikolojik şiddet görüyorum, her 2 lafindan biri adam olmazsan seni boşarim ve her konuda beni ayrılmakla çok kötü şeyler olur vs gibi cümlelerle tehdit eder. Kendisi kabul etmese de öfke kontrolü sıfır, hastalık boyutunda kıskanç kısıtlamacı ve yine kendisi kabul etmese de alkol bağımlısı.
Bana gelecek olursak defalarca ailemin evine geldim ailem her seferinde boşan dedi ben en ufak bir ışık yakmasiyla geri döndüm dün yine yoktan yere bir sebep için beni düşmanını döver gibi dövmesiyle eve polislerin gelmesiyle son kez o evden ayrıldım ben hep ayrılıktan sonraki yaşayacağım üzüntüden korkardim yaşadıklarım ayrılıktan çok daha ağır biliyorum şimdi sizden istediğim beni motive edip güç verecek yorumlariniz her yoruma açığım dışardan birilerinin yorumları belki kendi içimde bir şeyleri çözmeme yardim eder. Okuduysanız teşekkürler..
Her tartışmamızı önce kendi ailesine sonra benim aileme neredeyse bütün sülaleye duyurdu beni herkesin içinde rencide eder azarlar. 3 kere fiziksel şiddet ve evlendigimden beri psikolojik şiddet görüyorum, her 2 lafindan biri adam olmazsan seni boşarim ve her konuda beni ayrılmakla çok kötü şeyler olur vs gibi cümlelerle tehdit eder. Kendisi kabul etmese de öfke kontrolü sıfır, hastalık boyutunda kıskanç kısıtlamacı ve yine kendisi kabul etmese de alkol bağımlısı.
Bana gelecek olursak defalarca ailemin evine geldim ailem her seferinde boşan dedi ben en ufak bir ışık yakmasiyla geri döndüm dün yine yoktan yere bir sebep için beni düşmanını döver gibi dövmesiyle eve polislerin gelmesiyle son kez o evden ayrıldım ben hep ayrılıktan sonraki yaşayacağım üzüntüden korkardim yaşadıklarım ayrılıktan çok daha ağır biliyorum şimdi sizden istediğim beni motive edip güç verecek yorumlariniz her yoruma açığım dışardan birilerinin yorumları belki kendi içimde bir şeyleri çözmeme yardim eder. Okuduysanız teşekkürler..
Her şeyi geçtim adam fiziksel olarak da şiddet gösteriyor, canınız yanmıyor mu, sakat kalmaktan ölmekten yaralanmaktan korkmuyor musunuz?
bu yaşadıklarını ne sen hakettin ne ben ne de diğer hemcinslerim, bizim tek hatamız her seferinde affetmek, onsuz olamayacağımızı düşünmek çünkü bizi bu tür kıskançlıklarla buna inandırıyorlar, bizi manüpüle ediyorlar ya da başka bir şey buna psikolojide ne deniyor bilmiyorum ama şiddet gören bir çok kadın bu kafa yapısına geliyor, uzun süre onsuz yaşayamayız gibi hissedip ayrılmıyor, her hatasına göz yumup en ufak özür dileyişte affediyoruz. Umarım çocuğunuz yoktur, çocukla daha zor oluyor bu psikolojiden çıkmak. Çocuğunuz yoksa daha çabuk atlatacağını düşünüyorum ve temenni ediyorum. 
