- 5 Şubat 2016
- 1.740
- 2.468
- 133
- Konu Sahibi sahsahsahdamdamdamararar
- #81
Teşekkür ederim.İnanın beğeni kassaydım bu kullanıcının önceki konusuna yorum yapardım; hani herkesin ahlak bekçisi kesilip hanımefendiyi yerden yere vurduğu, esprilerin havada uçuştuğu konu.
İnsanların şartları da duyguları da değişebilir. Belki bir daha sevebileceğini düşünmüyordu, o koşullarda çocuğunun aile ortamında büyümesi için katlanılabilir bir evlilikti o zaman. Ama şimdi yaşayamadığı şeylerin özlemini hissetmeye başladı. Sonuçta gencecik kadın. Her şey mükemmel giderken yoldan çıkan biri değil kabul edersiniz ki. Aldatmayı kabul edilebilir görmüyorum asla ama bu kadar üzerine gidilmesine anlam veremiyorum. Eşi hamileyken aldatan erkekler için bile "ama dokuz ay nasıl dayansın" diyen kadınlar varken üstelik, içine düştüğü durumu ve psikolojiyi anlayabileceğimizi düşünüyorum.
Bu arada yorumlarınıza denk geldiğimde beğenirim genelde, fikir alışverişi yapılabilir biri olarak gördüğümden alıntıladım bunu da belirtmek istedim :)
Demek istediğim şu, aile bir bütündür, kopukluk içinde, çocuk için katlanılmaz. Çocuk zaten mutlu büyüyemez. Hiç bir aile yoktur ki aman çocuğum için devam edeyim desin de çocuk gelişimini mutlu tamamlasın. Olmuyorsa zorlanmamalı. Bunca yıl susup da başkasından hoşlanınca kötüydü de ihtiyaçtı da vs yüzünden laf edilmez. Konu sahibi kendini ak çıkartmaya çalışıp bir de beddua savuruyor. Beni sinir eden bu. Yoksa biz eşimle de konuşuruz. Birgün başka birilerine aşık olursak yada herhangi birşey olursa, birbirimizle sakince konuşup yolumuzu ayıralım. İkimiz de aldatıldık, çekmeyelim o acıları, medenice bitsin deriz. Sonra da Allah korusun tabi diye sarılırız. Konu bundan ibaret. Medeniyet gerek. Çamur atmadan kabullenmeli insan hislerini de yaptığını da yapacağını da. Yoksa biriyle evlenince 100yıl o kişiye aşık olacaksın diye bir zorunluluk tabiki olamaz.