• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

boşanmak istemiyorum nasıl davranmalıyım?

Uzerinden 2 yil gecmis
hala vicdan azabi duyuyor olabilirsin ama
bence esin hakliymis .
Tamam ne olursa olsun cana kiyilmamali ,
fakat bebeginiz henuz cok kucukmus ,3 aylikmis.
Daha yeni cocuklu hayata alismaya calisirken
2. bir cocuk, 2. bir hamilelik gercekten zor olurdu.
Bence esini bu kadar suclama .
Olayin hem maddi boyutu yani 2 kucuk bebege bakabilmek ,
hem hamile halinle ufacik bebekle ilgilenmek cok zor olurdu eminim .
Esini suclama bence o hem seni , hem bebeginizi , hem de kendini dusundugu icin
fikrini soylemis .
Ayrica bir dayatma da yapmamis .
Bak eger gercekten istemeseydi 2. cocugunuzu da yapmazdi .
Demek ki o zamanki sartlar onu gerektirmis .
Her seyde bir hayir vardir derler .

Bunun icin bosanmak da bana cok sacma geldi .
iyi bir baba oldugunu soyledigin esinden bosanirsan 2 cocugunun vebalini nasil odersin?
Lutffen o olayi unut ve esine , evliliginize, dolayisiyla iki cocuguna eziyet etme...
 
Son düzenleme:
Yapabileceğin hiç bir şey yoksa isyan etme, dua et. En iyi psikologdan daha iyi, inan bana. O senin acılarını biliyor ve seni anlayacaktır. Ama etrafındakileri kırarak bu durumu aşamazsın. Böyle yaparak olayları daha da çözülmez duruma getirirsin. İki senedir çözememişsin zaten, böyle davranarak da çözemezsin.
Bak belki bir bebeğini kaybetmişsin ama iki tane çocuğun var. Onları düşün. Sakın isyan etme. Lütfen biraz mantıklı düşün.
 
Siz aslında eşinizi bahane etmiş olmadığınıza emin misiniz?
Ben (Allah korusun tabiki) seneler önce anneminde aynı şekilde yaşadığını hatırlıyorum.
Kardeşimi aldırdığında vicdan azabından kurtulamıyor kendisini kurtarmak içinde başka şeyleri sebep gösteriyordu.
Eğer doğurmak isteseydiniz doğururdunuz ve önünüzde kimse engel olamazdı. Ben bir kaç hafta önce hamilelik şüphesiyle kendimi bu düşüncelerde bulmuştum. Yeni evli olmamız, maddi durumlar falan düşününce eşim istemese aldırırmıyım diye düşündüm. Allah yar ve yardımcınız olsun ama bence eşinize olan öfkeniz, unutamamanız birazda kendi vicdanınızı bastırmaktan kaynaklanıyor olabilir. Lütfen çokça dua edin ve en kısa zamanda bir psikologa gözükün annem şimdi çok mutlu bu süreç geçici yeter ki bunun farkına varın.
 
mtmmtm .!.:
kızlar hepinize merhaba, ben uzun zamandır sitenin sessiz takipçisiyim bir süredir ciddi anlamda yardıma ihtiyacım var hatta aslında doktora gitmeliyiz belki de ailecek ama şu an için öyle bi imkanımız yok..bu sebeple buraya derdimi yazıp sizden yardım rica ediyorum, şimdiden okuyan yorumlayan herkesten Allah razı olsun...

ben 6 senelik evliyim 2 çocuğum var..eşim mükemmel biri olmamakla beraber evine ve çocuklarına bağlı sadık biridir.sinirli değildir, istediklerimizi elinden geldiğince yapmaya çalışır..kötü özellikleri de var tabii mesela ev işlerine vs karışır, bnm kılık kıyafetime arkadaşlarıma karışır ama iyi özellikleri bunları bastırıyor ve evliliğimiz mutlu mesut devam ediyordu..


ta ki 2 yıl öncesine kadar, biz 2 yıl önce çok tatsız bi olay yaşadık.(aldatma fln değil ama bnm gözümde aldatmadan daha ağır bi olay) aslında etrafımda birçok çiftinde başına gelmiş ve fazla etkilenmedler bu olaydan..ama ben o kadar fazla etkilendim ki hala unutamıyorum..bu olaydan sonra eşim de çok çok pişman oldu ama bnm açımdan hiçbişey eskisi gibi olmadı..eşime deli divane aşık olan ben şu an sadece iyi bir aile babası old. için onu seviyorum o kadar..ona tahammülüm inanılmaz azaldı..yani masal gibi giden evliliğimiz tepetaklak oldu...


şimdi size sormak istediğim şu..ben aslında mantığımda bu olayı çözdüm yani herkesin başına gelebilir herkes hata yapabilir ..en önemlisi de bu kadar pişman olan bi adamı çocuklarımdan ayırmamaya yani evliliğimi devam ettirmeye karar verdim. çocoklarda babalarına çok düşkün..

ama ne yapsamda eskisi gibi olamıyorum üstünden yıllar geçti ama olmadık bişeyden aklıma bu olay geliyor geriliyorum eşime de kötü davranıyorum sesler yükseliyor..ben çocuklar için bu evliliği devam ettirirken onları huzursuz bir ortamda yaşatıyorum..

son zamanlarda bu durum iyice açığa çıktı hatta eşime "eğer çocuklar olamasaydı bu olay için boşanırdım ve yüzüne bile bakmazdım
" dedim o da " bu kadar güzel giden evliliğimiz bnm hatam yüzünden bu hale geldiği için vicdan azabı çekiyorum ve kendimi suçluyorum, seni de sevdiğim için bu sinirli haline katlanıyorum" dedi..ben bazı şeyleri içimde yaşadığımı sanıyordum ama eşim de herşeyin farkındaymış ben belli etmediğimi sanıyordum..

biraz uzun oldu kusura bakmayın ben ne yapayım kızlar, işin içinden çıkamıyorum..içimdeki öfkeyi atamıyorum,boşanayım diyorum çocuklarıma kıyamıyorum...artık unutayım herşey eskisi gibi olsun diyorum unutamıyorum..bu kısır döngü yüzünde resmen depresyondayım..

NOT: kızlar üyeliğimi bgn aldım yeni konu açmama izin vermedi , o yüzden kardeşimin kullanıcı adıyla yazdım anlayışınız için teşekkür ederim
Genişletmek için tıkla...

Aldatma değilse nedir evliliğinizi bu kadar sarsıp sizi hırpalayan? Hırsızlık mı? Adam öldürme mi? Bunları neden soruyorum biliyor musunuz; eğer bir karar aldıysanız arkasında durmalısınız.

Ya affedemiyorum deyip yolunuza bakacaksınız ya da ben affettim sen de unuttur deyip dik duracaksınız.
 
eLmayRa_ .!.:
Aldatma değilse nedir evliliğinizi bu kadar sarsıp sizi hırpalayan? Hırsızlık mı? Adam öldürme mi? Bunları neden soruyorum biliyor musunuz; eğer bir karar aldıysanız arkasında durmalısınız.

Ya affedemiyorum deyip yolunuza bakacaksınız ya da ben affettim sen de unuttur deyip dik duracaksınız.
Genişletmek için tıkla...

bebeği 3 aylıkken hamile kalmış tekrar eşi baskı yapmış bebeği aldırmışlar.sorunu bu canım yazmış arkadaş bi sayfa sonra.
 
kadesa .!.:
bebeği 3 aylıkken hamile kalmış tekrar eşi baskı yapmış bebeği aldırmışlar.sorunu bu canım yazmış arkadaş bi sayfa sonra.
Genişletmek için tıkla...

Parça parça yazıyolar sonra da elmayra bize carladı diyolar :1:

Bu durumu değiştirir ama ne diye baskı yaptı acaba?
 
sonanda .!.:
Sık sık boşanma lafı etmek evliliklerde hiç doğru değil. Bunu söylüyorsan icraata da geçmelisin. Temcit pilavı gibi aynı olayı sürekli gündeme getirmek senin de yuvandakilerin de huzurunu bozar. Bence artık önüne bakmalısın. O an için doğru bir karar olduğunu düşündüğünüz bir şeyi yapmış olabilirsiniz ama bunun pişmanlığını en yakınınındakinden çıkarmak hiç de doğru gelmiyor bana. Bu bir çözüm olmadığı gibi sizi yıpratmaktan başka bir işe de yaramaz. Çocuklu ve boşanma aşamasındaki biri olarak olarak sana şunu söyleyebilirim. Boşanmak hiç de o kadar kolay bir şey değil. Sen belki bu olay yüzünden boşanmayı kaldırabilirsin ama çocukların bunu asla anlamayacaklardır ve çocukların sorumlulukları, onlara açıklama yapmak durumunda kalan hep sen olacaksın. Anne ve babalar ne kadar anlaşamayıp ayrılsalar da çocuklar hayallerinde bile hep anne ve babalarını bir arada görmek isterler. Eğer boşanmanın ağır yükünü kaldırabileceksen ve eğer ileride tıpkı iki sene önce yaşadığın olaydan duyduğun pişmanlık gibi pişman olmayacaksan boşan ama sana bir abla olarak tavsiyem bir psikoloğa git. Belli ki bunu tek başına aşamamışsın ve profesyonel birinden yardım al. Ya da eşinle bir aile danışmanına gidin. Bunu denemeden boşanmayın. Boşanmak, yaşayan bilir, çok ağır. Sonuna kadar, artık bıçak kemiğe dayandığında, yapılacak bir şey. Çünkü herşeyden önce çocukların var. İki tane nur topu gibi. Allah onları size bağışlasın. Sıkı sıkı sarılın onlara, sevin, öpün, koklayın. İsyan etme sakın. Bu senin bir sınavın da olabilir, sabırlı olmayı öğrenmelisin. Bebeğini kaybettiğin acıdan dolayı yaşadıkların için sabretmeyi öğrenmezsen herşeyini kaybedebilirsin. Sevgilerimle...
Genişletmek için tıkla...


Allah razı olsun yorumunuz için..ama bi konuda kendimi yanlış anlattım galiba ben son konuşmamız hariç 1 kere bile boşanma lafını ağzıma almadım çünkü dediğiniz gibi bu olay için boşanmamaya karar verdim arkamda bırakmaya çalıştım bu konuyu tekrar hiç açmadım..çoğu zaman rol yaptım ama bu olay beni eşime karşı çok çok tahamülsüzleştirdi..ilk başlarda sesini çıkarmıyordu ama artık açıkça ilişkimizin iyi gitmediğinin farkında olduğunu söylüyor..ilk defa bu günlerde bazı şeyleri açıkça konuşmaya başladık bu da beni korkuttu bişeyler yapmam gerektiğini düşündüğüm için sizden fikir istedim..
 
Bebek annenin yumurtası babanın spermi ile olusuyorsa ve bu hamilelik kaza ile olduysa en az anne kadar babanın da söz söylemeye hakkı olduğunu düşünüyorum. Konu kürtaj günah cinayet vs meselesine dönüşmesin. Öne sürdüğü bahaneler basit değil. Baba olmaya yeni yeni alışmışken dürüst bir şekilde kaldıramayacağını söylemiş, siz de buu kabul etmişsiniz. Bunun adı gurur da olsa, küslük de olsa bitmiş gitmiş. Üzerinde durmayın.... Kendi kendinize atlatamıyorsanız uzman desteği alın.

Eşinizi suclamaktan da vazgecin sonucta sizi zorla hastaneye götürmedi, kendi rızanızla gittiniz. Bence sizin durumunuz eşinizi değil kendinizi affedememek.
 
nasıl yani eşin keyfi kaçacak diye 2. çocuğu aldırttı mı?
valla haklısın. hiç de küçümsenecek bir olay değil. ama suç iki taraflı, sen istemesen o bebeği aldırmazdın.
ikinizinde birbirinizden az kalır yanı yok. eşit miktarda suçlusunuz. biriniz teklif etmiş, öteki de uygulamaya geçirmiş.
idare edin artık birbirinizi. en azından hayttaki çocuklarınız için.
 
sebebiumut .!.:
Siz aslında eşinizi bahane etmiş olmadığınıza emin misiniz?
Ben (Allah korusun tabiki) seneler önce anneminde aynı şekilde yaşadığını hatırlıyorum.
Kardeşimi aldırdığında vicdan azabından kurtulamıyor kendisini kurtarmak içinde başka şeyleri sebep gösteriyordu.
Eğer doğurmak isteseydiniz doğururdunuz ve önünüzde kimse engel olamazdı. Ben bir kaç hafta önce hamilelik şüphesiyle kendimi bu düşüncelerde bulmuştum. Yeni evli olmamız, maddi durumlar falan düşününce eşim istemese aldırırmıyım diye düşündüm. Allah yar ve yardımcınız olsun ama bence eşinize olan öfkeniz, unutamamanız birazda kendi vicdanınızı bastırmaktan kaynaklanıyor olabilir. Lütfen çokça dua edin ve en kısa zamanda bir psikologa gözükün annem şimdi çok mutlu bu süreç geçici yeter ki bunun farkına varın.
Genişletmek için tıkla...


İnşallah Allah size"Eğer doğurmak isteseydiniz doğururdunuz " cümlesinin doğru olmadığını öğreneceğiniz olaylar yaşatmaz...ben zamanında bu konuda o kadar büyük konuştum hatta belki de farkında olmadan insanları yaralayacak kadar büyük konuştum ki bazen başıma bunun gelmesinin sebebinin bu büyük sözlerim olduğunu düşünüyorum..
 
mtmmtm .!.:
çok sağol cnm , devlet hast. araştırdım ama orda böyle şeyleri pek ciddiye almıyorlar..dinlemiyor bile çok canın sıkkınsa ilaç yazayım diyip gönderiyor..ya da ban aöylesi denk geldi
Genişletmek için tıkla...


​Bir uzmandan destek almalısınız ayrıca devlet has.psikologlar mevcuttur canın sıkkın ilaç yazayım olayları yoktur çünkü psikologların ilaç yazma yetkisi yoktur gerekirse terapilere bile katılırsın eger terapide sonuç alamazsan o zaman psikolog seni psikiyatriye yönlendirir.
 
bebeği 3 aylık dı zorlanırdı yıpranırdı diye bişey yok arkadaşlar..
büyümez miydi ikisi de büyürdü... ikiz üçüz anneler ne yapsın?
benim oğlum 5 aylıkdı kızıma hamile olduğumu öğrendiğimde..
yani artık geçmiş gitmiş konu sahibini de üzmek istemiyorum ama
bebeğim henüz çok küçük diye bi mazeret olamaz diye düşünüyorum...
çok acımasızca geliyor bu bana..
yani yanında ki küçük diye karnındakini ötelemek..
 
mtmmtm .!.:
canım aslında sadece eşimin hatası demek biraz haksızlık olur bende de kabahat var..haklısın açıkça anlatmam lazım aslında daha doğru yorum yapmanız için..ben bebeğim daha 3 aylıkken tekrar hamile kaldım bebeğimiz çok yaramazdı eşim çok bunalmıştı ve bebeğe hazır olmadığını söyledi..aslında doğuracağım diye ısrar etseydim doğururdum ama evliliğimizin çok sarsılacağını yeni bi bebeğe hiç hazır olmadığını söyleyince hem çok çok gururum kırıldı hem de eşim evimizin çok huzursu olacağını iddaa ettiği için 2 çocuğuda huzursuz bi ortamda büyüteceğime kucağımdaki bebeğimin huzuru bozmaktan korktum..

şimdi inanaılmaz pişmanım hatta pişmanlık az bile kalır...hep neden gurur yaptım ki diyorum ama o gün söyledikleri dün gibi aklımda o söyldiklerine kim olsa dayamazdı diyorum ..bilemiyorum daha içimdeki yangın azıcık bile sönmedi..söneceğe de benzemiyor..bu durum bnm için aldatmadan şiddetten çok daha kötü.. ama işte o kadar iyi bi aile babası ki çocuklarımı babasız bırakmak istemiyorum... offfffffff çok kötüyüm
Genişletmek için tıkla...



Kardeşim;

boşanmak için zerre kadar bir neden yok. boşanmak öyle kolay mı ya ister çocuk olsun ister olmasın. tahammülümüz olmalı herşeye ve herkese karşı.
unutmayı öğrenin bence artık. geçmişe takılmamayı. kimsenin dört dörtlük olamayacağını. kadınlarında erkeklerinde.
TAHAMMÜL EDEBİLİN SABIR EDEBİLİN UNUTMAYI ÖĞRENİN. TAKİ ALDATMA OLMADIKÇA..
önünüze yarınınıza ve gününüze bakın. geçmişi kötü olanları silin unutun bırakın...
 
Kadın diretseydi bebeği doğursaydı adam da destek olmasaydı bu sefer de adama giydirirdik; yardım etmiyo diye. Sırf ortada aldırılan bir bebek var diye bu kadar yanlı bakmayın olaya.

İkiz bebek baska, peşpeşe doğum başka.... İstememiş adam bu kadar net.

Bence sırf dürüst olduğu icin bile affedilesi. Hoş ortada affedilecek birsey de yok.
 
eLmayRa_ .!.:
Bebek annenin yumurtası babanın spermi ile olusuyorsa ve bu hamilelik kaza ile olduysa en az anne kadar babanın da söz söylemeye hakkı olduğunu düşünüyorum. Konu kürtaj günah cinayet vs meselesine dönüşmesin. Öne sürdüğü bahaneler basit değil. Baba olmaya yeni yeni alışmışken dürüst bir şekilde kaldıramayacağını söylemiş, siz de buu kabul etmişsiniz. Bunun adı gurur da olsa, küslük de olsa bitmiş gitmiş. Üzerinde durmayın.... Kendi kendinize atlatamıyorsanız uzman desteği alın.

Eşinizi suclamaktan da vazgecin sonucta sizi zorla hastaneye götürmedi, kendi rızanızla gittiniz. Bence sizin durumunuz eşinizi değil kendinizi affedememek.
Genişletmek için tıkla...


canım diğer yorumlarını çok beğeniyorum bu söylediklerin de de haklısın...acıtasyon yapıyor gibi olmamak ya da kendimi haklı çıkarmaya çalışmamak adına detaylı yazmıyorum ama evt zorla götürmedi, ama doğurmak istediğimi bildiği halde aldırma lafı geçtiği anda kendimi kaybedecek kadar ağladığım halde gittik..arabadan indiğimde gözyaşımdan yolu göremiyordum yine de gittik..bunları onu suçlamak için yazmıyorum..sonuçta istesem geri dönerdim silah zoruyla gitmedşm tabiki ama aklıma geldikçe diyorum ki insan sevdiği birinin bi damla gözyaşına kıyamazken eşim dediğim adam umursamadı bile..o gün resmen başka biriydi..işte o görüntüler aklımdan çıkmıyor..

o günü hayatımızdan çıkarsam onu kötüleyecek çok az şey bulabilirm , ama bazen sırf o gün için bile gemileri yakasım geliyor...kendimi engelleyemiyorum
 
mtmmtm .!.:
canım diğer yorumlarını çok beğeniyorum bu söylediklerin de de haklısın...acıtasyon yapıyor gibi olmamak ya da kendimi haklı çıkarmaya çalışmamak adına detaylı yazmıyorum ama evt zorla götürmedi, ama doğurmak istediğimi bildiği halde aldırma lafı geçtiği anda kendimi kaybedecek kadar ağladığım halde gittik..arabadan indiğimde gözyaşımdan yolu göremiyordum yine de gittik..bunları onu suçlamak için yazmıyorum..sonuçta istesem geri dönerdim silah zoruyla gitmedşm tabiki ama aklıma geldikçe diyorum ki insan sevdiği birinin bi damla gözyaşına kıyamazken eşim dediğim adam umursamadı bile..o gün resmen başka biriydi..işte o görüntüler aklımdan çıkmıyor..

o günü hayatımızdan çıkarsam onu kötüleyecek çok az şey bulabilirm , ama bazen sırf o gün için bile gemileri yakasım geliyor...kendimi engelleyemiyorum
Genişletmek için tıkla...

Arkadaşım ne olur beni yanlış anlama, ortada hicbir sebep yokken bile kürtaj baslı basına bir sendrom. O an, sonrası vs vs. Ben de bu yüzden diyorum ki eşine yüklenme... Kendine care ol. Kendini affet. Öyle yapman gerekiyordu ve yaptın. Üzerinden de epey zaman gecmiş. Bu şekilde devam edersen eşin de sırtını döner. Boşanmak kolay değil. Bak ben hem kürtajı hem de boşanmayı yasadım. Cok cok zor. Ölüm gibi ikisi de.

Lütfen. Kendine evliliğine cocuğuna yapma bunları. Allah ona uzun ömürler versin.

Madem maddi olarak psikolog yardımı alamazsın kendi kendinin doktoru ol. Kendine telkinlerde bulun.
 
mtmmtm .!.:
İnşallah Allah size"Eğer doğurmak isteseydiniz doğururdunuz " cümlesinin doğru olmadığını öğreneceğiniz olaylar yaşatmaz...ben zamanında bu konuda o kadar büyük konuştum hatta belki de farkında olmadan insanları yaralayacak kadar büyük konuştum ki bazen başıma bunun gelmesinin sebebinin bu büyük sözlerim olduğunu düşünüyorum..
Genişletmek için tıkla...

Onu siz yazmıştınız ben altını çizerek hatırlattım sadece amin cümlemize yaşatmasın inşallah
Fakat söylediğim gibi annemde aynı şeyleri yaşadı az çok bence bunu bir süreç olarak düşünüp dua edin.
Psikologa falan gidin ve zamanla bu acının azaldığını ve hayatınızın en güzel zamanlarını boşa harcadığınızı fark edeceksiniz.
Rabbim diğer yavrularınızı size bağışlamış. Aklınıza bunu getirin bu vahim olaydan sonra çocuğunuz olmuş ne güzel:16:
 
bence eşinize suç bulmayın ve kalbinizi yumuşatın siz kendinize kızıyorsunuz eşimin bir sözüne nasıl bebeğimi aldırdım direnmedim diye bunun farkındasınız ama kendinize tam olarak itiraf edemiyorsunuz ama artık yapacak bişi yok allah diğer çocuklarınızı size bağışlasın acılarını göstermesin

bir psikologtan yardım alabilirsiniz...
 
Su an psikologa gidecek maddi durumunuz yok,
o zaman da calismiyormussunuz.
Belki esinizin de o zamanlar 2. bir bebege bakacak maddi durumu yoktu?

Valla hic esinize suc bulmayin .
Esiniz genis cercevede, mantikli dusunen bir insan.
Ben esinizi cok sevdim :)
Siki siki sarilin boyle bir ese :)
Yuvanizin tadini da kacirmayin bos yere

Evet iki cocuk buyur giderdi de ,giden o yillarda anne babadan da gidebilirdi...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
Kocam şiddet uyguluyor boşanmalı mıyım
4 5 6
Yorumlar
103
Görüntüleme
4K
Bir Gul Bir Gonca
Bir Gul Bir Gonca
K
Aileyle görüşme sıklığı
2 3
Yorumlar
45
Görüntüleme
848
Kkedi
K
Seren Kalender
ATIŞ SERBEST BEN ADAM OLMAM GİBİ !
2 3
Yorumlar
58
Görüntüleme
2K
brona
brona
pyaar
Depresyondayım
Yorumlar
19
Görüntüleme
917
The Winchesters
The Winchesters
B
  • Kilitli
Eşin mi var derdin var
5 6 7
Yorumlar
131
Görüntüleme
4K
blackdiamondd
B
Back
X