merhaba canım bende konuya şöyle bir baktım.eşinizin hatası yok bence.artık olan olmuş.eşinizi gereksiz yere suçlamaktan vazgeçin.aldatmaktan kötü diyorsunuz bence aldatmak daha kötü.siz çok pişmansınız tevbe edin bu işin günah boyutu için.birde eşinizde pişmanmış daha ne.sizde üzerinde durmayın.bir şeyi çok düşünürseniz takıntı haline gelir.burada bu konuyu okuyanlar veya başkaları sanki hayatlarında hiç hata yapmadımı.insan olduğumuz için hepimiz aciziz.önemli olan yaptığımız yanlışların farkında olup bir daha yapmamak.sizin yerinizde olmak isteyen okadar insan varki.annesiniz ,evlisiniz,mutlu bir yuvanız var.bence her kadının ihtiyacı olan çok güzel şeyler kıymetini bilin.psikolokta bizlerin söylediği gibi şeyler söyleyecek zaten.lütfen iradenizi güçlendirin.
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
boşanmak istemiyorum nasıl davranmalıyım?
- Konu Sahibi No408
- Başlangıç Tarihi
Sizin bu olay karşısında umursamaz davranmamanız,kürtajı bir doğum kontrol yöntemi gibi düşünüp ne yapalım bakamazdık aldırdık gibi vicdanı yaralayan sözler söylememeniz bence çok güzel.
O dönem demekki eşiniz bu bilinçte değildi ve sizi zorladı ama sizde doktora kürtaj olmak istemediğinizi söyleyip boşanmayı o aşamada düşünebilirdiniz.Yani o zaman siz eşinize ben bu çocuğu doğuracağım gerekirse kadın sığınma evinde kalırım ama eğer aldır dersen senden boşanırım diyecek cesarete sahip olamadınız.Elbette insan her an cesur olamıyor ki,aklını her an kullanamıyor ki?Her zaman aradığı desteği bulamıyor ki?İnsanız herşey bizim için.
Bunca sözü şunun için söyledim.Boşanma lafını bir kez ağzınıza aldıysanız gerisi gelir.Siz bence asıl eşinizin boşanmayı düşünmesinden korkmuş gibisiniz.Çünkü 2 yıl boyunca, yaşanan bu tatsız olayın sorumluluğunu eşinize yüklemişsiniz o da bunu kabul etmiş ama görüyorsunuz ki o da bu acı ile sizin suçlayıcı tavırlarınız ile başa çıkmaya çalışırken sizden soğumaya başlamış.Sizi korkutan bu gibi...
Bence şunu kabullenmek sizi rahatlatır.Büyük bir yanlış yapıldı.Eşiniz ve siz bu yanlışı birlikte yaptınız.Elbette Allah bu hatanın karşılığı olarak size sıkıntı verecek.Sizde,eşinizde şu an bu sıkıntıyı yaşıyorsunuz.Ama eğer kendinize gelmezseniz sıkıntılar artacak iş Allah korusun boşanmaya varacak bu seferde 2 çocuk aile ortamından koparıldığı için vicdanınız rahatsız olmaya başlayacak.Çok şükür vicdanlı bir insansınız.
Bence bu yaşananlarda ki kendi sorumluluğunuzu farkedin.Eşinizi düşman olarak değil suç ortağınız olarak görün ve birlikte tövbe ve dua ile bugünleri atlatın inşallah.
O dönem demekki eşiniz bu bilinçte değildi ve sizi zorladı ama sizde doktora kürtaj olmak istemediğinizi söyleyip boşanmayı o aşamada düşünebilirdiniz.Yani o zaman siz eşinize ben bu çocuğu doğuracağım gerekirse kadın sığınma evinde kalırım ama eğer aldır dersen senden boşanırım diyecek cesarete sahip olamadınız.Elbette insan her an cesur olamıyor ki,aklını her an kullanamıyor ki?Her zaman aradığı desteği bulamıyor ki?İnsanız herşey bizim için.
Bunca sözü şunun için söyledim.Boşanma lafını bir kez ağzınıza aldıysanız gerisi gelir.Siz bence asıl eşinizin boşanmayı düşünmesinden korkmuş gibisiniz.Çünkü 2 yıl boyunca, yaşanan bu tatsız olayın sorumluluğunu eşinize yüklemişsiniz o da bunu kabul etmiş ama görüyorsunuz ki o da bu acı ile sizin suçlayıcı tavırlarınız ile başa çıkmaya çalışırken sizden soğumaya başlamış.Sizi korkutan bu gibi...
Bence şunu kabullenmek sizi rahatlatır.Büyük bir yanlış yapıldı.Eşiniz ve siz bu yanlışı birlikte yaptınız.Elbette Allah bu hatanın karşılığı olarak size sıkıntı verecek.Sizde,eşinizde şu an bu sıkıntıyı yaşıyorsunuz.Ama eğer kendinize gelmezseniz sıkıntılar artacak iş Allah korusun boşanmaya varacak bu seferde 2 çocuk aile ortamından koparıldığı için vicdanınız rahatsız olmaya başlayacak.Çok şükür vicdanlı bir insansınız.
Bence bu yaşananlarda ki kendi sorumluluğunuzu farkedin.Eşinizi düşman olarak değil suç ortağınız olarak görün ve birlikte tövbe ve dua ile bugünleri atlatın inşallah.
Merhaba, şunu belirtmek isterim ki aynı durumu bende yaşadım. Kızım 5 aylıkken 1 aylık hamile olduğumu öğrendim. Eşimde bende çok düşündük. Ben çalışan bir bayanım. O zamanlarda çalışıyordum çünkü çalışmak zorundaydım. Eşimle çok düşündük ve çok acı ki bizde kürtaj kararı aldık. Bunu kararı tabii ki isteyerek almadık fakat şartlarımız o zaman için ikinci bir çocuğu uygun değildi. İkinci çocuğu hemen dünyaya getirirsem ben çalışamayacaktım ve eşimin kazandığıyla hem kira verip, hem ev geçindirip hem de iki çocuğa bakamayacaktık. İçimiz kan ağladı günlerce aklımızdan çıkmadı kolay bir şey değil. Ve ben kürtaja giderken aynı sizin gibi ağlayarak gittim çünkü bu kararı vermek kolay olmadı. Daha sonra ise 2 kez düşük yaptım. Doktorlar düşüklerin neden olduğunu araştırırken endometriozis hastası olduğum ortaya çıktı. Ameliyat oldum ve gittiğim 5-6 doktorda bir daha anne olamayacağımı söylediler bana hatta çocuk sahibi olamaz diye rapor bile verdiler tüp bebek yapmak istersek o rapora ihtiyacımız olacağı için. Benim aklıma ilk gelen o bebeği kürtajla aldırdığım için şimdi bu halde olduğumdu eşimde böyle düşünmeye başlamıştı. Allahım sen bizi affet diye kaç gece yalvardım anlatamam. Sonra çocuk sahibi olamaz raporu verildikten 3 ay sonra doktora gittim ve hamile olduğumu öğrendim doktorlar bunun bir mucize olduğunu söylediler ama aynı zamanda benim yeni ameliyat olmamdan dolayı hamileleiğimin riskli olduğunu ve çocuğu almaları gerektiğini de. Bu sefer direndim ve her şeyi kabul ettiğimi ama bu çocuğu aldırmak istemediğimi söyledim. Şimdi oğlum 4,5 yaşında. Bunları sana neden anlattım biliyor musun? Ben geçirdiğim o zorlu dönemlerde bile eşimi hiçbir zaman suçlamadım neden bakamadın neden aldırdık diye çünkü o da isteyerek almadı bu kararı çok iyi biliyordum. Sende eşine yüklenme bence ve ortada bir hata varsa bu ikinize ait bir hata bunu böyle kabul et ben bu şekilde kabul ettim çünkü.
benim anlamadigim su. madem 2. bebege bakamayacaktiniz simdi neden 2 cocugunuz var.
o zaman 2. cocuguda yapmayacaktiniz. en az 2. cocugunuz kadar aldirdiginiz bebeginizinde yasama hakki vardi.
bence sizin vicdaniniz rahat degil ki esinizi sucluyorsunuz.
bende 2. cocuguma hamileyken esimden ayri yasiyordum. 1. cocugum 9 aylikti ve baba zerre ilgilenmiyordu.
ailem kurtaj konusunda israr ediyordu. cesaret edemedim daha dogrusu buna hakkim yoktu.
dogurdum 9. sinifa gidiyor. buyuk ablasi da 10. sinifa.
dogurmamak sizinde isinize gelmis kusura bakmayin lutfen.
bilerek ve isteyerek bir canlinin canini alanlar obur dunyada ebediyyen cennet yuzu goremeyecekler.
o zaman 2. cocuguda yapmayacaktiniz. en az 2. cocugunuz kadar aldirdiginiz bebeginizinde yasama hakki vardi.
bence sizin vicdaniniz rahat degil ki esinizi sucluyorsunuz.
bende 2. cocuguma hamileyken esimden ayri yasiyordum. 1. cocugum 9 aylikti ve baba zerre ilgilenmiyordu.
ailem kurtaj konusunda israr ediyordu. cesaret edemedim daha dogrusu buna hakkim yoktu.
dogurdum 9. sinifa gidiyor. buyuk ablasi da 10. sinifa.
dogurmamak sizinde isinize gelmis kusura bakmayin lutfen.
bilerek ve isteyerek bir canlinin canini alanlar obur dunyada ebediyyen cennet yuzu goremeyecekler.
- 5 Aralık 2009
- 586
- 30
- 118
olan olmuş tek suçlu da eşin değil bi erkeğin böyle düünmesi çok normal sende istemediğin için aldırmışsın şu an da da kendi vicdanın rahatlasın diye eşini suçluyosun sonuçta çok laf saymış ama boynuna bıçak dayamadı aldırmayabilirdin. boşanamanı gerektiricek kadar büyük bi sorun olduğunu düşünmüyorum aklına geldikçe aklından atmaya herşeyin daha iyi olucağını hata yapmadan devam ediceğinizi düşün ve evliliğine devam et neler neler var şükret haline bu çocuklarının da günahına girme
Canım çok ibretlik bir yaşanmışlık.Hamile kalamazsın diyorlar 3 ay sonra hamile olduğunu öğreniyorsun,doğurma riskli diyor doktorlar ama maaşallah sağlıklı bir doğum yapıyorsun.Ne sırlar var bu anlattıklarında.Allah doğru yolundan ayırmasın bizleri.
sağol cnm yazdıkların için..ben de çoğu zaman sahip olduklarımı kendime hatırlatıp şükrediyorum..hatta bazen eskisi gibi olduğumu hissediyorum tam herşey yolunda derken inan bazen bi çizgi film müziğinden bile aklıma geliyor sanki 1 gün önce yaşamışız gibi içimi bi sıkıntı kaplıyor..işte bnm bu durumdan kurtulmam lazım ama nasıl olacak orası mechul
Bu sözünüzü tüm kürtaj yaptırmak zorunda kalanlar için mi söylediniz.Burda dini tartışma yasak bu neden ile kısa bir yanıt rica ediyorum bu bilginin kaynağını gösterebilir misiniz?Öğrenmek istediğim için soruyorum yanlış anlamayın itiraz etmek yada tartışmak için değil.
çok haklısın aslında bn kendi suçumunda farkındayım diyorum ya acaba bnm öfkem eşime mi yoksa her durumda dik durabilirken bu durumda gururuma yenilip hata yaptığım için kendime mi ben bile ayırt edemiyorum..ve dediğin gibi beni korkutan sorunlarımız artık dillendi..dediğin gibi evliliğimizin bitmesinden korkuyorum ama bu kesinlikle eşimi kaybetme korkusu değil...çocuklar babasız büyümesin diye böyle bi hata yaptım bunun üstüne bi de ayrılırsak yine çocuklar boşanmış ebeveylerin çocuğu olacak o kadar acıyı boşa mı çektim diyorum..biraz hastalıklı bi düşünce ama malesef durum bu
Allah çocuklarınızı size bağışlasın..kimse böyle bişey yaşamak istemez ama işte herkes farklı sebeplerle bunu yaşayabiliyor, umarım dediğin gibi ben de bi gün eşimin karşıdında değil yanında yer almayı öğrenebilirim
o zaman 2. bebeğe maddi olarak bakamayacağımızı düşündünüz sanırım o zamanda öyle bi durum yoktu şimdi de yok. bebeğimiz çok küçük old için eşim yeni bi hamileliği ve bebeği kaldıramayacağını söyledi.
diğer yazdıklarınız için yorum yapmayacağım herkes ne yaşadığını kendi bilir ve kimin cennet yüzü görüp kimin göremeyeceği de bizim takdirimizde olan bişey değildir.
Gerçekten zor bi durum yaşadığınız. Hiç bir anne bebeğine kıymayı elbette istemez. Ama bazı şartlar vardır bu durumu gerektiren. Farkında olmadan bilmeyerek hamile kalmışsınız. Ki ben cok karşıyım bebek aldırmaya kesinlikle bir cinayet olarak görüyorum lakin biz biraz fazla sahipleniyoruz. Sadece bizim bebeğimiz değil eşlerimizinde hakkı var üzerlerinde. Bi başkasının çocuğuna süt anne olabilmek için bile eşimizin rızasını almamız gerekiyor. Yani sütümüzde bile hakları var. O an ki koşullar bunu gerektirmeseydi mutlaka ki eşiniz böyle bi talepte bulunmazdı. Ben eşime cok baskı yaptım çocuk istiyorum diye ama eşim hep biraz daha beklememiz gerektiğini söylerdi. Henüz ikimizinde hazır olmadığını söylerdi. Halbuki ben kendimi hazır görüyordum. Borçlarımız vardı kendimize zor bakarken bi bebeğe nasıl bakardık. Bunun vebalini taşıyamazdık. Nitekim eşimi ikna ettim ve denedik. İlk denemede zaten hamile kaldım. Doktora gittim hamile olduğumu öğrendiğimde yıkılmıştım. Bunu ben istemiştim. Ondan çok ben istedim ama o an yaşadığım hayal kırıklığını anlatamam. Heycanıma hevesime yenilip bi bebek istemiştim çünkü. Bunun gerçekliğini kaldıramamıştım. Eşim o an bana aldıralım dese belki aldırabilirdimde. Ama inançlarımızın yoğunluğundan dolayı böyle bişey söz konusu olmadı. Şuan doğum yapmak üzereyim. Ve hala kendimi hiç hazır hissetmiyorum. Keşke biraz daha bekleseydim diyorum. Aslında bebeğimi cok seviyorum. Her dakika hayalini kuruyorum Rüyalarımda görüyorum kıyafetlerini seviyorum biran önce kucağıma almak istiyorum. Aşığım onu görmediğim halde. Ama hiç hazır olmadığımın farkındayım. Maddi ve manevi olarak. Ben bir anne adayı olarak böyle hissedebiliyorsam eşinizinde hazır hissetmemesi cok normal. Maddiyat özellikle bir erkek için çok önemlidir. Erkek evine bakmak zorundadır pskolojisiyle bakarlar hayata her zaman. Eşinizi sorumlu tutmayın bence. Dediğinze göre oda üzülüyormuş zaten. Bunun için evlilğinizi bitirmeyi düşünmeyin kesinlikle. Kimse bir cana kıymayı istemez inanın. Mecbur kalmış ki böyle bir talepte bulunmuş. Umarım burda yazılanlar sizi biraz daha rahatlatır ve tekrar eskisi gibi olursunuz eşinizle. 
Canım eşini kaybetmekten neden korkmuyorsun?Hiç mi sevmiyorsun?
((((Kızgınlığında haklısın sen hamileydin duygusaldın o neden güçlü duramadı?Ben parasal sıkıntı sanmıştım yazdıklarımı değiştirdim.ikinci bir bebeği kaldıramam ne demek eşiniz açısından anlayamadım kusura bakmayın.
Düşüncelerin hastalıklı değil ama böyle düşünmek acı doğurur.
Çözüm meçhul demişsin bir mesajında.
Çözüm aslında çok net,bol bol tövbe edip bir daha aynı hatayı tekrarlamamak.
Yani eşine kızman doğal ama madem iyi bir eş iyi bir baba o zaman bu konuyu çözmelisin ve önemli olan Allah'ın sizi affetmesi bence senin eşini affetmenin yolu burdan geçiyor.İnşallah eşler arası muhabbeti Allah size yine nasip eder.
Son düzenleme:
- 11 Temmuz 2013
- 1.602
- 771
- 248
yaaa biz kadınlar niye böyleyiz .bende ona yansıtmasamda eşimin öncki sevgililerie çok fena takıntılıyım atamıyorum içimden ki beni çok sevdiğini biliyorum.10 seneki 5 sene önceki çocukluk sevilisi .... kafayı yicem:))))gülüyorum kendime.içimden onlara karşı olan nefretimi kusmak istiyorum döveyim ataym diorum ki bir alakalarıda yok benimkiyle herkes kendi hayatında başkalarıyla.çok deli bir durum bu.tek başına kendi içinde güle güle atabiliosun yavaş yavaş.güleceksin o duruma.benim azaldı biraz:))
Canım eşini kaybetmekten neden korkmuyorsun?Hiç mi sevmiyorsun?
Kızgınlığında haklısın sen hamileydin duygusaldın o neden güçlü duramadı?Ben parasal sıkıntı sanmıştım yazdıklarımı değiştirdim.ikinci bir bebeği kaldıramam ne demek eşiniz açısından anlayamadım kusura bakmayın.
Düşüncelerin hastalıklı değil ama böyle düşünmek acı doğurur.
Çözüm meçhul demişsin bir mesajında.
Çözüm aslında çok net,bol bol tövbe edip bir daha aynı hatayı tekrarlamamak.
Yani eşine kızman doğal ama madem iyi bir eş iyi bir baba o zaman bu konuyu çözmelisin ve önemli olan Allah'ın sizi affetmesi bence senin eşini affetmenin yolu burdan geçiyor.İnşallah eşler arası muhabbeti Allah size yine nasip eder.
"İnşallah eşler arası muhabbeti Allah size yine nasip eder" canım ne kadar güzel dua etmişsin..
hiç mi sevmiyorsun diye sormuşsun ya ben hep eşime de derdim ben eşimi bi kadın bi erkeği en fazla ne kadar sevebilirse o kadar çok severdim kaç yıllık evliydik o eve gelmeden heyecanlanırdım sanki ilk günkü gibi..nasıl oldu anlamadım bıçak gibi kesildi şu an kendimi dinliyorum aşık değilim gerçekten , iyi özelliklerinden dolayı insan olarak seviyorum ..hiç bişey aşkımı azaltamaz bile diyordum ama herşeyin sonu varmış demekki..
aynı hatayı tekrarlamak konusunda zaten tekrar büyük konuşmayayım ama mümkün değil bütün dünya üstüme gelse tekrarlamam
canım demekki yaşadığın durumdn çok pişmansın.rabbim görmüyormu senin pişmanlığını gerçek anlamda tevbe edin.çokça dua edin.şöyle düşünüyorumda eşinize kızmak her şeyi daha iyi yapmayacakkı tam tersine daha olumsuz şeyler olacak.çocuklarınızda siz mutsuz olunca mutsuz olacak.çocukların mutlu bir aile ortamına ihtiyacı var.tamam sizde çok üzgünsünüz ama çocukların ne suçu var.hatanızı düşündükçe eşinize olması gerektiği kadar iyi davranamayacaksınız.normal davranamayacaksınız.dolaysı ile hep bir kısır döngü içine gireceksiniz.böyle olması daha mı iyi.en iyisi aklınınzın bir köşesinde yaptığınız hatayı tutun.devamlı allahtan yardım isteyin.hayırlı bir eş hayırlı bir anne olmak için dua edin.ama eşinize bu hatayı devamlı olumsuz olarak söylemeyin.gerekirse eşinize sarılın ağlayın.çok pişman olduğunuzu güzel bir dille ifade edin.belki bu sizi rahatlatır.normal yaşantınıza devamedin.inşallah en mantıklı böyle geliyor bana.
Nasıl oldu anlamadım aşkım birden bıçak gibi kesildi demişsin ya....Bende diyorum ki Allah'ın size verdiği bir cana yaşam hakkı vermeyince bunun manevi karşılığı olarak da rabbim aranızdaki muhabbeti birden kesmiş olabilir tabii bu benim tahminim doğrusunu Allah bilir.Çünkü sende biliyorsunuz ki eğer Allah kalplerimize sevgi ilham etmezse eşlerimizi sevemeyiz.Bunu tersine döndürmenin yolunu zaten ben ve herkes yazmış ben tekrarlamayayım.
Son düzenleme:
aynen dediğini yapmam lazım..eski evimizi görsen inan bizi her gören imrenirdi doktorlar bile bebeğimi kontrole götürdüğümde ne kadar mutlu bi bebek bu derlerdi..1 kere sesimiz yükselmemişti..işte çocuğumun bu ortamı bozulmasın diye yaptım bazı şeyleri ama şimdi sonuç olarak yine bozuldu..zaten hiçbir zaman bu konuyu eşime açmadım ne bu konuyu ne de boşanma konusunu ama bu olaydan sonra o kadar tahamülsüzleştim ki çok çok ufak şeylere çok büyük tepkiler veriyorum huzursuzluk burdan çıkıyor..
belki samimi olsam asıl sorunumu söylesem daha mı iyi olur bilemiyorum ya da bi süre ara versek birbirimizi özlesek..
çünkü bizde ki durum şu çok ufak bişeyden kavga çıkıyor eşim neden bu kadar sinirlendiğimi anlamıyor (hoş ben de anlamıyorum) bi iki kere dedi ki "benm herşeyim artık sana batıyor bunun temelinde de o olay var" ben de kabul etmedim o olay artık kapandı saçmalama dedim belki de doğruyu söylemeliydim
- 16 Nisan 2011
- 7.819
- 1.534
- 248
evet canım kesinlikle doğruyu eşinle paylaş.içindeki üzüntünü açığa vur.evlilikte samimiyet açık sözlülük çok önemli.bir süre ara versekmi diyorsun buna ne gerek var işler daha çok karışır ozaman.zaten muhabbetiniz azalmış birbirinizden uzaklaşırsanız araya daha çok soğukluk girer ve bu durumunuzdan çocuklarınızda etkilenir.kuran okumanızı tavsiye ederim.okuduktan sonra sıkıntılarınızın geçmesi içinde dua edin.eşinizle üzüntünüzü açıkça konuşun bence oda sizi anlayacaktır.sevinçler paylaşıldıkça artar sıkıntılar paylaşıldıkça azalır inşallah.
