- 11 Kasım 2015
- 4.305
- 4.962
- 83
- Konu Sahibi sersemsinem
-
- #41
Aynen öyle canım bunu bende düşünüyorum.geçen gün annemlerdeydik şehir dışında.15 gün kaldık. 1 yaşında oğlum baba diye çıldırdı resmen.çoğu hataya onlar için göz yumuyoruz zaten.Bazen esimle anlasamadigim konuda ben bu adami bosuycam diyorum kafamdan.gecende parktayiz kizimla..babasi surpriz yapip yanimiza geldi isten.. kizim babasini gorunce nasil ellerini havaya kaldirip zipliyor ciglik atiyor etrafinda donuyor..yok dedim ben baba kizi ayiramam..
Değmiyor canım onun için ailemi karşıma aldım..boş çıktı..agresif asabi sinirli bi psikopatmiş meğer..Canım allah yardımcın olsun.yaZın dikkatimi çekti.özel değilse neden aşık olduğun adamdan ayrılıyorsun.
bunu bu konuya yazmanın ne faydası var ? demek ki kadın artısını eksisini düşünmüş kendi ve çocukları için bunu uygun görmüş.baba kızı ayırayım dememiş zaten hala görüşüyorlar dimi. üzgün olan insana söylenen cümleleri dikkatli seçseniz keşkeBazen esimle anlasamadigim konuda ben bu adami bosuycam diyorum kafamdan.gecende parktayiz kizimla..babasi surpriz yapip yanimiza geldi isten.. kizim babasini gorunce nasil ellerini havaya kaldirip zipliyor ciglik atiyor etrafinda donuyor..yok dedim ben baba kizi ayiramam..
Keşke..bunu bu konuya yazmanın ne faydası var ? demek ki kadın artısını eksisini düşünmüş kendi ve çocukları için bunu uygun görmüş.baba kızı ayırayım dememiş zaten hala görüşüyorlar dimi. üzgün olan insana söylenen cümleleri dikkatli seçseniz keşke
Ben baba evinde 1 bucuk yil yasayip baska bir sehirde yeniden yasama sarilanlardanim. Eski esimle ayni sehirde iken benzer problemleri yasadim ama taviz vermedim. Cocugun gozunde anne kuralci, "kaka anne" gibi olurken baba gezdiren her usteklerini yapan iyi baba oluyor. Oglum da bana zaman zaman ben neyin cezasini cekiyorum demisti. Ben de babanin demistim. Zamanla buyuduklerinde herseyi daha iyi anlayacaklardir. Oglum ben kurallardan taviz vermedikce babama gidecegim diyordu. Ben de hazirlayim bavulunu ara gelsin alsin seni diyordum sonra yok ben seninle yasamak istiyorum diyordu. Simdi on ergenlik doneminde. 12 yasinda. Bu seferde baska problemlerimiz var ama biliyor ki babaya gittiginde dersleri kotu olacak. O yuzden benimle kalmayi istiyor ama ayda iki kez de hafta sonlari ve temmuz ayini babasiyla geciriyor ve subat tatilinin ilk haftasini.Yaklaşık 6,5 ay önce çok defa düşündüğüm ama bi türlü uygulamaya geçemediğim kararımı gerçekleştirdim ve iki çocuğumu alıp, koca evine mendil salladım.
Bi avukatım ve hatta adliyeye verilmek üzere hazırlanmış bi dilekçem vardı fakat babamın aşşırı ısrarı üzerine geri çektim.
"Belki" dedi babam, "belki düzelir, belki ayrılık aklını başına getirir, acele etme, 2 çocuğun var sakinleş"
Sakinleştim.
Beklemeye başladım, hiç düzelmeyeceğini bildiğim bi adamın düzelmesini bekledim.
Düzelmeyeceğini ben biliyordum ama etrafımın da bilmesi şarttı çünkü kadınız ve ne münasebet kafamıza göre boşanma kararları falan almalar?
Önce büyükler ikna olmalı (babam ısrarla ikna olmuyor)
İlk zamanlar, babaevine sığınamayacağım, çocuklarla çok zorlanacağım konusunda kendimden emindim.
Hatta ilk 1 ay etrafın söylemlerinin de etkisiyle çok gel-gitler yaşadım;
"kötü de olsa kocandır, kimse ne senin ne çocuklarının kahrını onun kadar çekmez" dediler.
O zamanlar korkuyla ve yutkunarak dinliyordum bunları ama şimdi düşündüğümde neden "ıldı cınım bın kıctım" deyip uzaklaşmamışım ordan bilmiyorum.
Bu 6,5 ay içerisinde elbette çok şey yaşadım,
Kayınvalidemden defalarca hakaret telefonları aldım,
Kaynımın küfürlü ve bol bela okumalı konuşmalarına maruz kaldığım oldu,
Evden çıktığımın 3. ayında kayınvalidem eşyalarını depoya kaldırıp benim evime yerleşti (halen oturuyor)
Çocuklarımı kullandılar, beni sindirmek, vazgeçirmek için psikolojileriyle oynadılar.
Herşeye rağmen, her türlü felaket senaryolarına kulaklarıma tıkayıp, yaşadıklarımı arkama aldım ve önüme gelen herkese "boşanmak istiyorum" dedim.
Bi işe girdim, çocuklarımla biraz annem ilgilendi, biraz babasında kaldılar.
Şimdilerde tamamen bende kalıyorlar.
Kendime bi ev açtım, ailemin apartmanında bi daire kiraladım.
Çok yeni eşyalar alamadım ama kendime ait bi yatağım, çocuklarımın odası, bi televizyonum bi tavam, bi düzenim var en azından.
Çok yorulduğum, durup dinlendiğim, yıkıldığım, soluklanıp kalktığım zamanlarım oldu.
Ve artık hiç kimsenin ikna olmasını beklemeyip boşanma davamı açtım.
Çünkü ben bu adımı atabilmek için çok fazla zaman tanıdım kendime ve eşime.
Hiçbir şey değişmedi.
Hala konuştuğumuzda; "dur bak bana bi hatamı söyle anlıyım, ben niye boşandığımızı bilmiyorum" diyor.
"Peki" deyip susup yürüyorum.
Anlatmıyorum, dinlemiyorum, çabalamıyorum, ağlamıyorum dahi.
İyi ya da kötü bi düzenim, bi işim, bi hayatım var artık,
Kendimle gurur duyuyorum çünkü arkama baktığımda yıllarca "sabır" adı altında süründürülen beni gördükçe yaşadıklarımdan, acizliğimden utanıyorum.
Güçlüydüm, unuttum.
Artık hatırlıyorum, hatırlamakla kalmayıp gücümü yaşıyorum.
Tüm bunların yanında daima tuz dökülmeye müsait bir yaram var,
Aslında asıl konumda bu.
Biri 4 biri 2 olmak üzere iki çocuğum var.
4 yaşında olan bana gelirken çok isteksiz geliyor, bazen ağlıyormuş, allah aşkına beni anneme götürme diyormuş.
Annemi sevmiyorum, ona gitmek istemiyorum diyormuş.
İnanıyorum çünkü bana geldiğinde sürekli "babam bizi ne zaman alıcak" diye soruyor.
Ağlıyorum.
Çoğu zamansarılıp "seni seviyorum sen çok yi bi annesin ama babamızı da özlüyoruz napalım" gibi cümleler kuruyor.
Planlıyım, kurallıyım da biraz.
Uyku, tablet, yemek, kardeşe davranış biçimi gibi ucu sivri noktalarda çok yumuşaklık göstermiyorum.
Bağırmıyorum, anlatıyorum ama bi kural var o kesin.
Baba da bunların hiç biri yok, hiçbiri.
Rica ettiğimde, kuralları devam ettir dediğimde ; "ettireyim de bana da gelmek istemesinler dimi, bence sen kaldır kurallarını çocukların senden nefret edecek yoksa" gibi dünyanın en cahilce cümlelerini duyuyorum.
Anlaşmalı boşanamıyorum çünkü eşim "seni kaybetmicem" deyip duruyor.
Bütün meziyeti bu çünkü, boş laf sarfetmek.
Çocuklarıma nasıl yaklaşacağım konusunda sizden yardım istiyorum.
Ben bu kadar zırhımı kuşanmış bi hayat kurmaya çalışırken, çocuğumun ağzından duyduğum bi cümle beni delik deşik ediyor.
Dağılıyorum.
sersemsinem aynılarını yaşadım inanamıyorum... eski konularıma göz atabilirsin..
2 küçük çocukla bu yola çıktım güçlüyüm rabbim vekilim çok şükür..
oğlum bana gelirken ağlıyordu 2 yaşındaki ve şuan 5 yaşında hala babama ne zaman gitcez kaç gün kaldı diye soruyor 2 ayrı pedagoga gittik.. durumu anlattım..
orada istediğini yiyor sosis salam kızartma omlet vb... , istediği oyuncak alınıyor tablet pc sürekli elinde..
bizim evde ise kurallar var tabiki bir yemek düzeni bakliyat et balık tavuk pilavı makarnası... yemek seçmesiyle mücadelemiz..
tablet pc çok çok az ve sadece zeka oyunları oynamasına müsade var .. yatma saatimiz belli... kreşe anaokuluna gidiyorlar.. her sabah okula gitme var...
ama orası serbest.... bildiğin çiftlik.. sen ister misin sana gelmek dedi pedagog.. ama ilerde anlayacak hak verecek çocuklar düzeni severler 1 saat sonra ne yapılacağını bilmek onlara güven verir.. sen sevgini vermeye devam et.. babası hakkında sakın kötü konuşma dedi..
aynen de dediği gibi yapıyorum..
özlüyor babasını onu anlamaya çalışıyorum hak verişyorum ve ileriki yaşlarında beni bırakıp gideceğini düşünmek bile canımı yakıyor..
o yüzden uçakta bile önce maskeyi kendine takacaksın diyorlar.. kendimi geliştirmeye adadım.. kendime de vakit ayırıyorum .. ama çocuklarımın öz bakımlarını ihmal etmeden..
kpss ye girdim çok şükür kadro bekliyorum... bunu kendim için yaptım.. yabancı dil öğreniyorum mesela şuan bunu da kendim için yaptım.. bazen bikaç günlüğüne onlar babasındayken bende arkadaşlarımla tatil yapıorum..
yani tüm hayatımı onların üzerine kurmuyorum ki yıkılmayayım..
seni çok iyi anlıyorum
ağlaması ya da babasına gitmek istemöesi seni az sevdiği için değil.... sen çok iyi bir annesin ve ben inanıyorumki ileride seni tebrik edecek..
veee son cümlem su akar yatağını bulur kardeşim biz onurlu bir hayatı seçtik...
sevgilerimle
GelenKutusu
Çok teşekkür ederim yorumun için,
O silip süpürme, yemek yapma için çocuklarımı ikinci plana atma hatasını evliyken daha çok yapıyordum, bütün sorumluluk bendeydi ve zorlanıyordum.Şimdi yemeklerimizi annem yapıyor, aile apartmanında yaşıyoruz bu yüzden yükümlülüklerimi de ailemin diğer bireyleriyle paylaşma şansım oluyor.
Son yazdığın paragrafın benim için rota olacak :)
Minnettarım.
sererbah ' ım canım benim.
birivarmışanneolmuş ben :)
Konuma, hayatıma gayet aşinasın,
nice to meet you ehehe sayın ingilizce konuşabilen arkadaşım,
saygılar :))
Ben baba evinde 1 bucuk yil yasayip baska bir sehirde yeniden yasama sarilanlardanim. Eski esimle ayni sehirde iken benzer problemleri yasadim ama taviz vermedim. Cocugun gozunde anne kuralci, "kaka anne" gibi olurken baba gezdiren her usteklerini yapan iyi baba oluyor. Oglum da bana zaman zaman ben neyin cezasini cekiyorum demisti. Ben de babanin demistim. Zamanla buyuduklerinde herseyi daha iyi anlayacaklardir. Oglum ben kurallardan taviz vermedikce babama gidecegim diyordu. Ben de hazirlayim bavulunu ara gelsin alsin seni diyordum sonra yok ben seninle yasamak istiyorum diyordu. Simdi on ergenlik doneminde. 12 yasinda. Bu seferde baska problemlerimiz var ama biliyor ki babaya gittiginde dersleri kotu olacak. O yuzden benimle kalmayi istiyor ama ayda iki kez de hafta sonlari ve temmuz ayini babasiyla geciriyor ve subat tatilinin ilk haftasini.
4 yasindaki bir cocuga bosanmayi anlatmak zordur. Benim oglum 7 yasinda idi, babasi terk ettigi icin ben o konuda sIkInti cekmedim. Belki bir pedagogdan yardim isteyebilirsiniz. ve size tavsiyem baba tenis topu gibi her istediginde cocuklari almasin. cocuklarin bir duzeni olmali. Babayla gorus gunlerini bilmeliler. yoksa hergun babalari gelsin diye bekleyis icine girerler. baba gelmediginde de hayal kirikligi yasarlar. biz mahkemenin belirledigi takvimi uyguluyoruz ve o konuda da taviz vermiyorum ben. cunku taviz tavizi doguruyor. Eger o hafta isi cikip gelmediyse babasi, bir sonraki gorus gunune kadar gelmesine de musade etmiyorum. Gorus gunu takvimi benim icin de iyi oldu cunku islerimi, bir yere gideceksem herseyimi ona gore ayarliyorum.
Cocuklar disiplinli yerde basarili olurlar. O yuzden kurallari olmasi iyi. ama ara sira da tabletle oynamalarina izin verin. mesela hafta sonlari 2 saat gibi bir kural koyabilirsiniz. Bu arada eger becerebilirseniz kresi dusunun cunku anneanne yaninda da her istekleri yapildigindan sizi "kaka anne" gormesinler. Kolay gelsin.
Ben sizi alkışlamaya geldim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?