- 27 Nisan 2012
- 15.812
- 19.034
- 498
- Konu Sahibi sersemsinem
-
- #61
eeeeee
Allah korusun tabi bence büyük konuşmayın
bu yorumu neden yaptığınızı merak ettim
eeeeeeBazen esimle anlasamadigim konuda ben bu adami bosuycam diyorum kafamdan.gecende parktayiz kizimla..babasi surpriz yapip yanimiza geldi isten.. kizim babasini gorunce nasil ellerini havaya kaldirip zipliyor ciglik atiyor etrafinda donuyor..yok dedim ben baba kizi ayiramam..
Bu duruma öyle alışıyorsun ki, kimseyi de istemiyorsun hayatında. Keyfini çıkar.arkadaşlarım diyorki sen çok şanslısın... sanki herşey ben emek vermeden ayağıma serilmiş muamelesi yapıyorlar..
onlara şunu söylüyorum; evet çok şanslıyım herkesin başına gelmez hayatının altüst olması.. benim başıma geldi ama hayatımın altı üstünden güzel çıktı valla:))
saygı görmek , takdir edilmek , birey olabilmek.. ne kadar güzelmiş..
boşandıktan sonra farkettim ki hep muhtaç olduğumuzdan çocuklarıma hiç kıyafet almamışım hatta bir çorap bile..
hep aileler yetişmiş imdada.. çocuklarıma kıyafet almaya başladım çok zevkliydi ama üstlerine tam olacak kıyafetleri seçebilecek bir göz kararım yoktu.. her aldığım ya büyük gelirdi ya da küçük..
her yaşanılanla beraber anılara geri döndüm tekrar aynı haksızlıklara uğramışım gibi tekrar tekrar sinirlendim..
mesela boşandıktan sonra çocuğum hastalanmıştı bir akşam.. artık çocuğun ateşi 40 derece yalvarırım acile götürelim dememe gerek yoktu...aldım oğlumu acile götürdüm.. acilde bana hakaret eden .. küfreden kimse yoktu.. ( en son köpekler ana oldu sen olamadın demişti de)
ianın o günü hiç unutmuyorum acilde mutlulukta ağladım.. wayy beee dedimm ağzımın tadıyla hastaneye gelmekte varmış.. afferin kızzz.. aferinn sana...
GelenKutusu sersemsinem sonanda E EBRU 72 seviyorum kızlar sizi :)))
bende çocuklarıma kıyamayıp kendime kıydım onlar artık kendi kanatlarıyla uçmaya başladıktan sonra boşandım, çocuklarım adına doğru karar aldığımı biliyorum çok iyi yetiştiler kararı kendi lehime verseydim çocukları kaybedecektim belkide herkes hakkında hayırlısı neyse o olsun sizlere tavsiyem çocuk varsa iki defa düşünün boşanma konusunuBazen esimle anlasamadigim konuda ben bu adami bosuycam diyorum kafamdan.gecende parktayiz kizimla..babasi surpriz yapip yanimiza geldi isten.. kizim babasini gorunce nasil ellerini havaya kaldirip zipliyor ciglik atiyor etrafinda donuyor..yok dedim ben baba kizi ayiramam..
arkadaşlarım diyorki sen çok şanslısın... sanki herşey ben emek vermeden ayağıma serilmiş muamelesi yapıyorlar..
onlara şunu söylüyorum; evet çok şanslıyım herkesin başına gelmez hayatının altüst olması.. benim başıma geldi ama hayatımın altı üstünden güzel çıktı valla:))
saygı görmek , takdir edilmek , birey olabilmek.. ne kadar güzelmiş..
boşandıktan sonra farkettim ki hep muhtaç olduğumuzdan çocuklarıma hiç kıyafet almamışım hatta bir çorap bile..
hep aileler yetişmiş imdada.. çocuklarıma kıyafet almaya başladım çok zevkliydi ama üstlerine tam olacak kıyafetleri seçebilecek bir göz kararım yoktu.. her aldığım ya büyük gelirdi ya da küçük..
her yaşanılanla beraber anılara geri döndüm tekrar aynı haksızlıklara uğramışım gibi tekrar tekrar sinirlendim..
mesela boşandıktan sonra çocuğum hastalanmıştı bir akşam.. artık çocuğun ateşi 40 derece yalvarırım acile götürelim dememe gerek yoktu...aldım oğlumu acile götürdüm.. acilde bana hakaret eden .. küfreden kimse yoktu.. ( en son köpekler ana oldu sen olamadın demişti de)
ianın o günü hiç unutmuyorum acilde mutlulukta ağladım.. wayy beee dedimm ağzımın tadıyla hastaneye gelmekte varmış.. afferin kızzz.. aferinn sana...
GelenKutusu sersemsinem sonanda E EBRU 72 seviyorum kızlar sizi :)))
Ne kadar doğru bir cümle kurmuşsunuz, evet kurallara karşı gelmiyorlar, bu kurallı yaşamayı sevdikleri anlamına gelir-ki zaten doğduklarından beri varolan bi sistem vardı hep.çocuklar kural sever ama kural koyani üzerler.
cocuklarin bir duzeni olmali. Babayla gorus gunlerini bilmeliler. yoksa hergun babalari gelsin diye bekleyis icine girerler. baba gelmediginde de hayal kirikligi yasarlar.
Cocugunuzun söylediklerini kafanıza takmayın, henüz cok kücük oldugu icin hayat penceresi "istekler ve izinler" üzerine kurulu. Sizi cok ama cok seviyor, merak etmeyin.
Öncelikle tebrik ediyorum mutlu olma hakkınıza sahip çıktığınız için...
Çocuklar konusunda da evet evde kuralların olmasını, disiplinin olmasını ben de doğru buluyorum ama bunun sınırları nasıl olmalı, ne olmalı tartışılır...
Diğer üyelerin de bahsettiği gibi, öncelikle kendiniz olun. Beni sevsinler diye zorlamayın, sizi sizlikten çıkaracak bir şey yapmayın. Bırakın babaları yapsın. Bir zaman sonra bu çocukları mutlu etmeyecek. Çünkü çocuklar düzeni sever. Aidiyet duygusunu severler.
Örneğin; bizim evimizde mutfak masasında otururken eğer 1 kişiden fazla kişi varsa mutfaktaki tv kapatılır, cep telefonları masadan uzağa konur. Bazen ben telefonumla oturunca beni uyarıyorlar. Çünkü bu kurallar çocuklara "burası BİZİM evimiz" duygusunu hissettiriyor. BİZİM evimizde yatma saati bellidir, yemek kuralları bellidir, başka şeyler bellidir.
Ama tatile, teyzelerine, anneanneye gidince kurallar iptal, her şey serbest. Bunu da çok seviyorlar. Eve döner dönmez tekrar kurallara uymaya başlıyorlar. Seviyorlar çünkü kural olmasını.
Bir de evde sakın gergin olmayın, gerginliğinizi onlara hissettirmeyin. Evdeki sorumluluklarınız 2 katına hatta 3 katına çıkıyor evet ama bunu çocuklara yansıtmamaya çalışın. Örneğin kahvaltı hazırlarken beraber hazırlayın. Acele etmenize gerek yok, "yaaa ben tek başıma şimdi bunu bitirmiştim, çocuklar amma zaman harcadılar" diye düşünmeyin. Banyoya hep beraber girin, birbirinize su sıçratın, köpükten şekiller yapın, oyuncak bebekleri yıkayın, evcilik oynayın.
Çizgi filmin başına onları oturtmayın, mısırınızı patlatıp hep beraber izleyin mesela. Evi silip süpüreceğim diye, 1 çeşit fazla yemek yapacağım diye, herşeyi ütülü giyeceğim diye geri gelmeyecek zamanları tek başınıza harcamayın. Bunu yaparken de kendinizi kasmayın ama. Eğitici-öğretici şeyler yapacağım diye kendinizi parçalamayın, paranızı saçmayın. Bisküvi, gofretle piknik yapın mesela. Parka gidin, siz de kayın onlarla.
Bütün bunları yaparken bir kamera sanki sizi çekiyor gibi sürekli gülümsemeyi unutmayın. Keyif alın, aldığınızı çocuklarınıza hissettirin. Ben böyle aştım bu sorunları.
Babayla telefonda gorussunler. Goruntulu konussunlar. Bunu kisitlama. Ama pedagoglarin dedigi su: cocugun gorus gunu belli olmadiginda cocuk kendini tenis topu gibi hisseder, bir annede bir babada. Istenmedigini dudunebilir. Bugun benim isim var biraz babada kal demek mesela cocuga istenmedigini dusundururmus. Takvim belirlenmeli ki cicuk da hangi gun annede hangi gun babada oldugunu bilmeli, kafasi karismamali.Ne kadar doğru bir cümle kurmuşsunuz, evet kurallara karşı gelmiyorlar, bu kurallı yaşamayı sevdikleri anlamına gelir-ki zaten doğduklarından beri varolan bi sistem vardı hep.
Onları da dinlediğim, biraz onların da şekillendirmesine izin verdiğim kurallar silsilesi.
Alışıklar ama karşı tarafta hiç kural olmayınca bildikleri bile garip gelmeye başladı, sorgulamaya başladılar.
Çok teşekkürler önerileriniz için.
Şu kısım benim için çok önemliydi çünkü burda ciddi bir mantık hatası yapıyormuşum.
Ben tam aksine istedikleri zaman babayı görmelerinin daha doğru olacağını düşünüyordum.
"kısıtlama yok, sorun yok zaten istediğimde babamı görüyorum" u düşünmelerini istiyordum.
Bu yüzden her istediklerinde görüntülü falan da konuşturuyorum, baba konusunda hiç bir kısıtlamam yoktu.
Bundan sonra daha dikkatli olucam, bu pencereden bakış daha mantıklı duruyor :)
Seni üzmek istemezdim...Hicbir zaman karsi tarafi suclamadım.Sadece sorunun ikimizin arasinda oldugunu, bunu cozemedigimizi ,anlasamadigimiz icin de ayrildigimizi birbirimize fazlasiyla sans tanidigimizi,bu sekilde daha huzurlu olacagimizi,bu sonuctan da sadece babasiyla benim sorumlu oldugumuzu kimsenin neden olmadigini,onun hala babasi benimse hala annesi oldugumuzu ve buna benzer seyler soylerdim ama yılmadan aynı soruyu onlarca kez sormuştur...Çok zordu tabi,anlamasi uzun sürdü çunku cok küçüktü....Benim şanslı, oglumunda şansiz oldugunu düşündüğum tek konu babasının ayrılık konusunda takındıği tavırdı çünkü oğlumu kullanmayı pek akıl edemedi sanırım ,çocuktan dem vuracağı bir ayrılık gerekçem yoktu....yani şansını kaybettiğinin farkındaydi.Tabi buna rağmen alıp tatil bahanesiyle sözde kaçırmısti(sırf beni denemek için 1.5 yiĺ sonra 15 gün) bende onu geri getirmesi icin ikna etmiştim....Neyse şimdi 18 yaşında herseyin farkinda....hayat onlara sağlıklı güzel günler getirsin....Sen de lütfen şunu unutma her bitiş yeni ve güzel başlangıclar icin fırsattır,umarım bu yolda hic bir zorlukla karsilasmazsın kararın huzur ve mutluluğu beraberinde getirsin....E EBRU 72
çok kez yazılarınıza denk geldim, ders çıkardığım çok oldu, durumunuzdan haberdarım ve örnek aldığım kişilerdensiniz.
Çocuklarım beni sevsin diye ekstra hiçbir şey yapmadım, tek farklı tavrım daha merhametli, daha şefkatli davranmak oldu.
Ama bazen evet yaşadığım diğer gerginliklerin de etkisiyle sert çıktığım zamanlarda oluyor.
Eskiden, ayrılmadan önce "ne var yani bağırmayalım mı?" diyebiliyordum, ben yeri geldiğinde kötek yemiş bi çocukluk geçirdim çünkü :) şimdilerde sesimi yükselttiğimde başıma ağrılar giriyor, sanki bi düğüm daha koptu çocuğumla aramda gibi hissediyorum.
Bu diken üstü durumu çok zorluyor beni, yoruyor.
Teşekkür ederim yorumun için.
@AdAm_OLaCaK_KIZ
Yorumun ve yardımcı olacakları çağırdığın için teşekkür ederim :)
The Calender
Burnumun direğini sızlattın.
Karşı taraftan hiçbir destek beklemiyorum, her manada.
Bugüne kadar nasıl yalnızsam yine yalnızım biliyorum ve bunu kabullendiğimden beri, beklentilerimi yok ettiğimden beri kendimi daha iyi hissediyorum.
Çocuğuna kullandığın dili bilmeyi çok isterim, yardımcı olacaktır eminim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?