Bence haklısınız antidepresan konusunda. Bütün gün uyuyup mala dönersiniz, onun yerine köpekler gibi acısını çekin, zehriniz aksın , sonra iyileşin. üzülmeyi, yas tutmayı, acı çekmeyi ertelemek bence sağlıklı değil, beyin ayılınca yine aaynı yer kaldığı yerden acımaya başlıyor.
Babam annemi alattığında annme de habire antidepresan içerdi, eve geliyorum kapıyı zor açar, uykuya devam, yemek ısıtır , uykuya devam. Kanepede ölü gibi yatar, hayatımın en iğrenç anlarıydı. Siz yapmayın. Çocuğunuz için dik durun, o heriften de hiçbir şey beklemeyin.
Üzülmeniz, b.k gibi olmanz normal, boşanıyorsunuz. Annem babamı pek sevmez mesela, aralarında büyük bir aşk falan da yok ama ldatıınca, evliliğim kötü diye çok çok bunalmıştı.Ondan önce de evliliği süper değildi ama çok çok üzüldü, o bile bu kadar üzüldüyse sizin üzülmeniz de normal tabi ki.
Gelecek kaygısı duymanıza da gerek yok benceö memursunuz, aileniz de var, gül gibi bakarsınız çocuğa. Arayıp sormayan baba yanında olsa ne olmasa ne ?