- 21 Mayıs 2021
- 1.631
- 5.091
- 30
Elalem için yaşamayı artik bıraksanız mi? Elalem laf etmesin diye canınızdan mi olacaksiniz? Elalem dediğiniz 3 5 gün konuşur siz yaşadığınız azap ile kalırsınız...
Elalem için yaşamayı artik bıraksanız mi? Elalem laf etmesin diye canınızdan mi olacaksiniz? Elalem dediğiniz 3 5 gün konuşur siz yaşadığınız azap ile kalırsınız...Edit: Bugün geldi bütün egosuyla kibirli bir şekilde özür diledi kendince. Gitmedim. Hazmedemedi bir saat sonra kapıyı yumrukladı küfürler hakaretler tehditler.. polisi aradim geldiler. Akşam uzaklaştırma ve şikayet için ifade vericem.
Deneyimlerinize çok ihtiyacım var çok çaresiz bir durumdayım ne yapmam gerek karar veremiyorum. 25 yaşımdayım 2 yıl önce ikinci evliligimi akraba vesilesiyle ama severek yaptım. İlkinden ayrılma sebebim alkolik olması ve evliliğimin 2. Ayında beni aldattığını öğrenmemle bı sure daha devam etsem de sindiremedim 4. Ayında ayrıldım. İkinci evliligim 5 sene sonra oldu. Konumuza gelirsek nişanlılık surecimde dahil sürekli kavgalı tartışmalı geçen bir evliligim var evlenmeden herşeyi açık açık konuşmama ragmen eşim içki içiyordu ve içkiyi kaldıramayan ağzından çıkanı hareketini bilmeyen biri oluyordu balayında ilk kez şiddet uyguladı sebebi çok alkol almıştı daha fazla içme odamıza gidelim dediğim için. Ben bunu hazmedebilecek bir yapıda değilim ailemden asla böyle birşey görmedim çok zoruma gitti üstelik balayında yapmasi ama ikinci evlilik dedim bidaha olmaz dedim daha balayindayim bosansam elalem ne der dedim vs sineye çektim. Velhasıl bu iki yıl sürecinde kendi çok hatalar yaptı evden işim var vs yalanlar soyleyip sabahlara karşı alkollü gelen bir adam oldu ben kavga etsemde kussemde herzaman sabr ettim aileme kimseye yansitmadim evimi kocamı ihmal etmedim hatta hakettiginden fazla el üstünde tuttum. Bir süredir alkolü birakti tövbe etti birkaç aydır namaz kılıyordu birgün ailemin evine bırakmıştı beni akşam gelecekti şehir dışında yaşayan abimler geldiği için birarada olacaktık o gece sabaha karşı içkili geldi telefonlarını açmadı haber vermedi erken gelecekti neyse beni aldı eve gittik kendinde olmadığı için o gece birşey konuşmadım yattı. Sabah konuşmak istediğimde hatasını kabul etmedi hatta üste çıktı bende ailemi aradım ve evden gittim. Ailemin evine Gelip özür dilemedi bı tanıdığımızin evine gitmiştim onlarda eşimi çağırmışlar benden habersiz o şekilde ikna ettiler eve döndüm yuvam yikilmasin diye. Geri namaza başladı. Kendisi çok agrasif öfke kontrolü olmayan hatasını asla kabul etmeyen bir insan bu yüzden sık sık kavgalarimiz olur ama aslında hiçbiri kavga sebebi olmayan basit şeyler oturup hiçbir şeyi sakince çözüp anlasamayiz illaki kavgaya çevirir bağırır susturur. 4-5 kez bu kavgalara aileleri çağırdı biz hep alttan aldık ailemde dahil. En son geçen hafta kavga ettik biz kustuk ağır hakaretler edip çıkmıştı evden akşama halasiyla gelmiş benimde canım sıkkın haliyle surat asmisim (ki asmadim ama gulmekde içimden gelmedi ) diye burnumdan getirdi duymadığım laf kalmadı aileleri aradı bu sürede benim bütün kıyafetlerimi poşetlere bastı bir kere vurdu. Aileler akşam geldiğinde beni suçladı bizimkiler de tahammül edemedi artık en ufak şeyleri buyutuyosun bize şikayet ediyosun bu kaç oldu diye anneme bağırdı (ailesi dahil herkesi bağırarak suç bastırmaya alıştığı için) annemde ona bağırdı falan neyse ortam sakinleşti herkes evine gitti bir hafta boyu anneme ağza alinmicqk küfürler beddualar etmeye başladı annemle görüşmemi istemedi cezalandir bı sure dedi bundan sonra benim işim olmaz dedi susuyorum ama olmuyo artık katlanamiyorum. Birkaç gün sonra annemi aradım oda eşime kızgın haliyle tabi. Annemle konuştuğumu söylediğimde dayanamadin hemen aradın sen koçanı hiç savunma zaten sordunmu anan niye bağırmış falan dedi beddualara çirkin kufurlere devam etti kavga büyüdü şiddet uyguladı bıçak çekti kendisine de banada bende bı kaç parça kıyafet almaya gittim içeri hala bağırıyor üstümü değişirken beni o halde kapıya atmaya çalıştı. Üstümü giydm bir parça kıyafet alabildim ve çıktım. Peşimden geldi annemlere kendi bıraktı zorla Yolda gelirken de son 100 metre gidersen dönüşü olmaz falan dedi bende bitti bu iş dedim ve geldim 4 gündür buradayım ne ailesi ne kendisi aramadı Ailem şiddet gördüğümü ve anneme ettiği küfürleri falan bilmiyor söyleyemedim. Onlar da çok kızgın hersefer böyle ailelere duyurduğu için hatasını görmediği için vs. Ailesi ile aramız gayet iyiydi ama aramadilar bile daha önceki geldiğimde de aramamislardi sebebi de eşimin arama demesi ve korktuklarıydi. Artık sağlıklı düşünemiyorum onda sorun vardı çocuğumuz da olmadı bir kez tüp Bebek denedik tutmadi ama ben hep ona destek oldum moral verdim. Evimi kocamı seven biriydim şuan ne hissediyorum bilmiyorum bosansam ikinci evliligim olduğu için bu hiç istemediğim bişey ama böyle de devam etmesi hiç mümkün değil gibi. Ortak arkadaşlarımızla konuşmuş karımı seviyorum pismanim kaybetmek istemiyorum diyormuş ama gelmeye tenezzulu yok benim gitmemi istiyor. Ne olur akıl verin kimseye birşey anlatamıyorum. Ailem hep destek bana ama, elalem ne der ? Ailemin maddi durumları çok iyi değil pandemi sürecinde nasıl iş bulurum diye korkuyorum ne yapmalıyım sizce?
Kimseye boşan diyen biri değilimdir ama senin evliliğinin mücadele edecek yanı kalmamış neden bir evin içinde kendine hayatı zindan ediyorsun.Öncelikle herkese merhaba doğru kişiye mi yazıyorum emin değilim yeni üye oldum kendi evliliğim size örnek olsun diye yazmak istedim 24 yaşında evlendim eşim 28 ilk aylardan başladı problemler alkol gece dışarda sabahlara kadar gelmemeler evini beni ihmal etmesi maddi manevi tepki gösterince ben suçlu ve abartan oldum bisanmak istedim belki düzelir diye şans verdim kendi içimde ve bu şekilde yıllar geçti çocuğumuz olmuyor eşim doktora gitmek istemiyor nihayet bir kaç yıl sonunda ikna ettim problem çıktı ameliyat vs tüp bebek yapmak gerekiyor eşim hiç umru değil nasıl insan bir türlü anlayamadım hem çok üzülüp hem insan mücadele etmez mi neyse etmedi bu şekilde de yıllar geçti alkol ev ve beni ihmali artarak devam ediyor hiç bir konuda eleştiri kabul etmez hep o haklıdır şiddet yok ama yaşadıklarım çok ağır hepsini yazarsam çok uzun olur defalarca borçlandık benim ailem onun ailesi destek oldular kira borçlar yüzünden evimizden olduk ve bir gün eşim içmiş eve geldi zor günlerden geçiyoruz maddi olarak dayanamadım laf söyledim tartışma büyüdü o an nasıl kendimi kaybettim kendime geldiğimde üzerim perişan arka sokakta buldum kendimi babamı aramış eşim babam buldu beni eve götürdü eşim beni evime almadı zorla girdim bağırdı çağırdı istemiyorum seni evi terk ettiysem neden geri geldin anlatmama fırsat vermedi babamı çağırdı eşyalarımı topladı seninle mi ugrasicam dedim gittim babamla ertesi akşam eşim alkollü anneme geldi kabul etmedim gitti bir iki saat sonra bütün eşyalarımı toplamış annemin kapısına bıraktı gitti aradan bir ay gibi zaman geçti pişmanım şöyle böyle kapılarda yatıyor sen bunları hak etmişsin diyen olabilir bende diyorum kendime hak ettin diye bir ayın sonunda sırf tüp bebek tedavisi görüyorum diye geri döndüm erken menopoz ve yumurta kalitem düşük olduğu için anne olma ihtimalim elimden kayıp gitmesin dedim ALLAH büyük tedavi olumlu olmadı yalvaran ağlayan adamdan eser kalmadı kendimi affettirirecem diyen adam en küçük bir tartışmada yine içmeye gece gelmemeye sorumluluklarını unutmaya başladı zaten çokta umrunda değildi sunan evde iki yabancı gibi yaşıyoruz eşim kendi hayatını mahvetmek ile meşgul zerre düzelme yok aksine daha beter ben beş kez bu evliliğe eşime şans verdim vermez olaydım önce kendini düşün karşımdaki yalvarıyor ağlıyor pişman diye sakın kendini kandırma bir çok şeyi yazamadım bu yazdıklarım yüzde 10 belki sadece ben mücadele ettim alttan aldım ömrüm bitti çocuğumda olmadı yeterince tedavi görseydim belki olurdu tek başıma evlilik yaşadım bu tarz adamlar çok afedersiniz sadece yatakta koca oluyorlar çok uzun oldu kusura bakmayın
Kimseye boşan diyen biri değilimdir ama senin evliliğinin mücadele edecek yanı kalmamış neden bir evin içinde kendine hayatı zindan ediyorsun.
Giden gün servet versen geri gelmez ve sen bu giden ömür için çok pişman
Kendimize yapıyoruz ne yapıyorsak. Bu saygısızlıkları yakıştırmayın kendinize. En kötüsü de insan içerideyken fark edemiyor ama dışarı bir adım atsanız gerisi geliyor çorap söküğü gibi. Her şey o ilk adımı atma cesaretinde. Ben de çok çaresiz hissettim kendimi ve kurtuldum sonunda hayatımı cehenneme çeviren birinden. Siz de bir adım arın yaşınız daha ne ki.. Göreceksiniz gün geçtikçe oturacak rayına her şey. Konum eskide kaldı ama söyleyim çok gel git yaşadığım zaman açtığım konuydu, dava açalı 2 yıl oluyor ve her gün ne kadar doğru karar verdiğimi daha da iyi anlıyorum. Eminim sizin de öyle olur. Evlilik değil evcilik içinse kandırıyoruz kendimizi. Yapmayın güçlü olun…Öncelikle herkese merhaba doğru kişiye mi yazıyorum emin değilim yeni üye oldum kendi evliliğim size örnek olsun diye yazmak istedim 24 yaşında evlendim eşim 28 ilk aylardan başladı problemler alkol gece dışarda sabahlara kadar gelmemeler evini beni ihmal etmesi maddi manevi tepki gösterince ben suçlu ve abartan oldum bisanmak istedim belki düzelir diye şans verdim kendi içimde ve bu şekilde yıllar geçti çocuğumuz olmuyor eşim doktora gitmek istemiyor nihayet bir kaç yıl sonunda ikna ettim problem çıktı ameliyat vs tüp bebek yapmak gerekiyor eşim hiç umru değil nasıl insan bir türlü anlayamadım hem çok üzülüp hem insan mücadele etmez mi neyse etmedi bu şekilde de yıllar geçti alkol ev ve beni ihmali artarak devam ediyor hiç bir konuda eleştiri kabul etmez hep o haklıdır şiddet yok ama yaşadıklarım çok ağır hepsini yazarsam çok uzun olur defalarca borçlandık benim ailem onun ailesi destek oldular kira borçlar yüzünden evimizden olduk ve bir gün eşim içmiş eve geldi zor günlerden geçiyoruz maddi olarak dayanamadım laf söyledim tartışma büyüdü o an nasıl kendimi kaybettim kendime geldiğimde üzerim perişan arka sokakta buldum kendimi babamı aramış eşim babam buldu beni eve götürdü eşim beni evime almadı zorla girdim bağırdı çağırdı istemiyorum seni evi terk ettiysem neden geri geldin anlatmama fırsat vermedi babamı çağırdı eşyalarımı topladı seninle mi ugrasicam dedim gittim babamla ertesi akşam eşim alkollü anneme geldi kabul etmedim gitti bir iki saat sonra bütün eşyalarımı toplamış annemin kapısına bıraktı gitti aradan bir ay gibi zaman geçti pişmanım şöyle böyle kapılarda yatıyor sen bunları hak etmişsin diyen olabilir bende diyorum kendime hak ettin diye bir ayın sonunda sırf tüp bebek tedavisi görüyorum diye geri döndüm erken menopoz ve yumurta kalitem düşük olduğu için anne olma ihtimalim elimden kayıp gitmesin dedim ALLAH büyük tedavi olumlu olmadı yalvaran ağlayan adamdan eser kalmadı kendimi affettirirecem diyen adam en küçük bir tartışmada yine içmeye gece gelmemeye sorumluluklarını unutmaya başladı zaten çokta umrunda değildi sunan evde iki yabancı gibi yaşıyoruz eşim kendi hayatını mahvetmek ile meşgul zerre düzelme yok aksine daha beter ben beş kez bu evliliğe eşime şans verdim vermez olaydım önce kendini düşün karşımdaki yalvarıyor ağlıyor pişman diye sakın kendini kandırma bir çok şeyi yazamadım bu yazdıklarım yüzde 10 belki sadece ben mücadele ettim alttan aldım ömrüm bitti çocuğumda olmadı yeterince tedavi görseydim belki olurdu tek başıma evlilik yaşadım bu tarz adamlar çok afedersiniz sadece yatakta koca oluyorlar çok uzun oldu kusura bakmayın
Çıkıp gitsem bu evden eminim daha mutlu olurum. gitmek neden bukadar zor??geriye bakınca mutsuzluğum mutlu olduğum zamanlardan çok.. verdiğiniz tavsiyeler için teşekkür ederim..yolunuz açık mutluluk hep sizinle olsun..Kendimize yapıyoruz ne yapıyorsak. Bu saygısızlıkları yakıştırmayın kendinize. En kötüsü de insan içerideyken fark edemiyor ama dışarı bir adım atsanız gerisi geliyor çorap söküğü gibi. Her şey o ilk adımı atma cesaretinde. Ben de çok çaresiz hissettim kendimi ve kurtuldum sonunda hayatımı cehenneme çeviren birinden. Siz de bir adım arın yaşınız daha ne ki.. Göreceksiniz gün geçtikçe oturacak rayına her şey. Konum eskide kaldı ama söyleyim çok gel git yaşadığım zaman açtığım konuydu, dava açalı 2 yıl oluyor ve her gün ne kadar doğru karar verdiğimi daha da iyi anlıyorum. Eminim sizin de öyle olur. Evlilik değil evcilik içinse kandırıyoruz kendimizi. Yapmayın güçlü olun…
O imzayı atarken gitmek diye bir şey yoktu çünkü,emeğine ve hayallerine kıyamıyor insan..Çıkıp gitsem bu evden eminim daha mutlu olurum. gitmek neden bukadar zor??geriye bakınca mutsuzluğum mutlu olduğum zamanlardan çok.. verdiğiniz tavsiyeler için teşekkür ederim..yolunuz açık mutluluk hep sizinle olsun..
Galiba öyle çok emek verdimO imzayı atarken gitmek diye bir şey yoktu çünkü,emeğine ve hayallerine kıyamıyor insan..