Kendim de dahil olmak üzere benim gibi ortada hani hep denir ya bariz ya da klasik bir sebep (dayak, kumar, alkol vb) olmadığında, buna üzülür insanlar,
keşke öyle büyük bir sorun olsaydı da unutmak kolay olsaydı diye. Ki sende bu varmış, hiç bir canlının hak etmediği şiddet/dayak!
Aşkın tanımı çok tartışılır, ancak senin bunlara rağmen hala"eşimi seviyorum" demene çok şaşırdım :1shok: Belki de sevgi olarak yorumluyorsun, bağlılığı, alışkanlığı. Eminim zamanla kendini daha iyi hissettikçe, hayatın aslında ne akdar güzel olduğunu günden güne tekrar fark ettikçe "sevgi" sözcüğünü daha fazla kullanamayacaksın.
Önemli not: Boşanırken ortada belli bir neden olmadığına, illa ki dayak, kumar vb bir çoğunluğun dayanma noktasını kıran sorunları arayanlara, bulamayınca boşanmayı haksız görenleri buradan kınıyorum topic sahibi arkadaşımın izniyle

Her insanın dayanma sınırı ve gücü farklıdır, sizin için sorun olmayanlar diğerleri için sorun olabilir. Bırakın da ona boşananlar karar versin! :dilcikar:
hazansonbahar, ben 20 yaşında boşandım ve o zaman belki de hayatımda yaşayacağım en kötü zaman diyordum, ama şimdi ben mi yaşadım diyorum çoğu zaman o günleri, aklıma bile gelmiyor, aradan neredeyse 10 yıl geçti. Bir daha kimseyi sevemem, güvenemem derken, lise çağımda yaşamadığım hoşlukları bana yaşatacak erkekle tanıştım. Iskaladığım ilk gençliği yaşadım (hala yaşamaya çalışıyorum, yaşımız geçiyo ama neyse yerimseniben) onunla :asigim: Kendine şans tanıyabildiğim için, hayatını armağan ettiğin için kendine, kendinle gurur duy, gerisini zamana bırak... a.s. :enbuyukkk: