Aslında istediğiniz gibi iletişim istiyorsunuz. O da emrivaki oluyor. Doğal olmasına izin vermemişsiniz. Kaldı ki bu tavrı samimi bulamıyorsunuz ama adamın sizle tekrar barışmak isterken oğlunuza rağmen rol yaptigini düşünmüyorum. Ayrıca oğlunuzu başından savmak için 10 yıl beklemek biraz fazla ütopik değil mi ? ( Bu sizin fikriniz)
Teşekkürler yorumunuz için. Canımı veririm yine de evladımı yakmam aşkımdan sevgimden vazgeçmeyi ve geride bırakmayı tercih edeceğim oğlum için buna değer diye düşünüyorum özellikle bu yorumlardan sonra…
Dediğim gibi eşinizin çaba göstermesinin yanında yaptığının yanlış olduğunu görmesi şart. Boşanma olmasa da bu konuda profesyonel destek alıp terapi görmesi lazim
10 yıl dişimi sıkarım dedi kaç kez keşke benim fikrim olsaydı. Belki de bu 10 yıl içinde bi şekilde oğlumu iyice evden soğutup babasına ya da benim aileme gitmesine sebep olacsk bilemem tabii belki de o dur düşündüğü o kadar kötü biri olacağına inanmak istemiyorum ama… bu 10 yıl dişimi sıkarım lafını eşim kendisi kullandı
Şahsi sorunlarından öfke probleminden dolayı destek aldı ama bu konuda almayı reddediyor gerek olmadığı konusunda net ve inatçı.
Oğlumun öyle bi durumu şu an yok ama oğlum özgüveni yüksek ve net bi çocuk gayet eşime laf da atar konuşur o cevap versin vermesin öyle kendini bi yere kapatmaz etmez ama benle tekken mesela hoplar zıplar daha bi kendi olabilir hani eskiden babalarımızdan korkardık ya o zamanlar gözümün önüne geliyor öyle bi çekingenliği var. Ama o adamlar bizim öz babamızdı korkar ve severdik de oğlum sadece çekiniyor çekinme yanında olumlu bir his yok. Eşimi çok zeki akıllı başarılı buluyor ki öyle bi adam, eşim gibi olmak istediğini de söylüyor ileride oğlum. Böyle şeylerin de farkında olan bi çocuk
Teşekkürler yorumunuz için. Boşanma kararı aldığımda zaten kendimden vazgeçmiş olacağım oğluma adamış olacağım kendimi dediğiniz gibi ona göre yaşarım kalan hayatım oğluma ait olur bunu da göze alabiliyorum her ne kadar korksam da batsam da tek başıma batacağım oğlumun zor zamanlarına tek başıma şahit olacağım bi de yanımda bununla ilgili konuşan eden bana göre saçma sapan yorumlar yapan sevgi göstermeyip olay uyarmaya gelince atlayan biri olmayacak en azından diye düşündüm tüm yorumları da okuyunca
Ben de ikinci evliliğimi yaptım. Benim kızım var 10 yaşındaydı evlendiğimizde, eşimin çocuğu yok. Biz de çok zor zamanlar yaşadık. Kızım eşime çok ters tepkiler verdi. İlk, bir iki sene alışana kadar çok zor geçti. Hala da kıskanıyor ve evlenmeseydin daha iyi olurdu diyor. Ancak beni kıskandığı ve beni onunla paylaşmak zorunda hissettiği için bunu söylediğini biliyorum. Ancak şimdi daha iyiyiz. Daha iyi anlaşıyorlar ya da çok iletişim kurmuyorlar. Bu sırada bir çocuğumuz daha olsu ve bu durum eve baya neşe kattı. Bence evliliğin bitmesi kararı çocuğunuzun eşinizle olan ilişkisine bağlı olmamalı. Sizin ne istediğinize bağlı olmalı. Çünkü çocuğunuz illa ki büyüyecek. Kıskanması ve böyle tepkiler vermesi normal. Eşiniz de çocukla tam iletişim kurmayı ya da onun tersliklerine sabretmeyi pek becerememiş. Ama bu çok zor bir şey ve eğer sizi seviyorsa öğrenebileceği bir şey de aynı zamanda. Şu anda düzeldiğini söylüyorsunuz. Bence denemeye değer. Oğlunuz da büyüdükçe biraz daha anlayacaktır. İkisi arasında bir mesele olunca insan hep arada kalıyor, ama ben taraf tutmamaya çalışıyorum ve kızıma da o senin büyüğün ona saygı göster diyorum. Eşim de çok uzatmıyor Allahtan. Eşiniz de karşındakinin çocuk olduğunu kabullenmeli. İnşallah hakkınızda hayırlısı olsun. Çok yol almışsınız, inşallah her şey düzelir.
Maaşımdan istediğim kadarını ayırıp gerisini ona gönderdim hep maalesef.. başta da böyle değildi başta çok pembe bi tablo çizmişti bana eşim ki aylarca öyle oldu aylarca gözlemledim 8 ay gözlem yaptım ve inandım o zamanki tavırlarına oğluma karşı yaklaşımına vs. Ben akıl sağlığı tam bir evlat istiyorum artık derdim koca falan değil sevgi aşk geride kalsın ama oğlum mutlu olsun istiyorum. Canım çok yanıyor sevgimden vazgeçeceğim için ama bu gerçekleşmeli sanırım başka yol yok. Eşimin kendini düzelteceğine oğluma eğileceğine dair umudum yok asla
Tam olarak aslında sizle benzer şeyler yaşamışım yorum yapmanıza sevindim teşekkür ederim. Bi ara eşim çocuk istemişti ama ben istemedim sonra da beraber düşündük bu yaştan sonra bi çocuk büyütmek ikimize de zor geldi çalışıyoruz yoğunuz yoruluyoruz vs diye tamamen kapattık o defteri bu adam özelinde değil ben genel olarak zaten tekrar çocuk düşünen biri ol adım hiç. Aslında belki olsa ortam değişirdi ama bilemiyorum afaki laflar bunlar. Emeğim çok çok yol aldım dediğiniz gibi. Çok yoruldum yorgunum. Beni en iyi siz anlarsınız
Çocuğum zor, erkek şu bu diye bahaneler uydurmayın, iletişim kurmak isteyen her türlü çaba koyar ve en azından diyalog kurardı. Yukarda da yazmışlar adamda hiçbir babalık vasfı yok, kendi kızıyla iletişimi yok kızını çanta gibi taşıyor eve götürüyor ancak. Böyle sorumsuz bir tipin neresini sevdiniz 
Adamın eksikliğinin faturasını o kıza kesmeniz ayrıca fiyasko, o kızın ne suçu günahı var??Siz yetişkinsiniz,o garip çocuğu nasıl anlaşmazlığınıza alet ediyorsunuz?? 2 taraf da fiyasko, bu evlilik toptan fiyasko kusura bakmayın sadece 2 çocuğa acıdım. O garip oğlancık adam laf sokacak mı, bağıracak mı ters davranacak mı diye odasında büzüşüp oturur ancak yazık değil mi ona? Şöyle berbat bir tip için o çocuğun psikolojisini mi kurban edeceksiniz??Bir de böyle bir şeyi hiç yaşamamış birinin yapacağı yorum çok farklı olur. Ama yaşayınca durum cidden farklı. Alışma süresi 2-3 yılı alabiliyor. Bir de illa birbirlerini çok sevmek çok iyi Bağkurmak zorunda da değiller. Bu zaten uzun süren bir şey olur. Çocuğunuz başka yetişkinlerle daha çabuk bağ kuruyor olabilir. Ama annesinin eşiyle o kadar çabuk yapamaz bunu. Diğer çocuk da var denklemin içinde. Ama herkes birbirine saygı duymalı. Zaten çocuğunuzla olan ilişkisini belli bir noktaya getirmişsiniz. Bundan sonra eşinizle olan ilişkinize göre karar vermenizi tavsiye ederim. Belki siz de yardım alabilirsiniz. Duygular çok karışık oluyor. Çocukla ilgili bir sorun olduğundan taraf tutmadan konuya eğilmek de çok zor. Belki eşinizin tepkileri de sizin düşündüğünüz kadar kötü olmayabilir.
Gerçekten çok iyi anlıyorum. Ben de çok zor zamanlar geçirdim. Ya kızım için kötü bir şey yaptıysam, ya eşime hep gıcık olursa sevemezse ve mutsuz olursa diye çok üzüldüm. Evlenmeden önce anlaşıyorlar mı diye baksaydın demişler de evlenmeden önce çok farklı oluyor, evlendikten sonra çok farklılaşıyor durum. Benim kızım çok istedi çok iyi anlaştılar ama sonra çok sorun çıkmaya başladı. Cidden hepinizin alışması 2-3 yılı aldı.
Teşekkür ediyorum yorumunuz için. Evet ben kendi yaptığımı zaten onaylamıyorum ama öyle oldu kıza mesafe koydum maalesef… aslında en son boşanmayı istediğimde kıza da oğlana da yazık oluyor onları ben heba edemem daha fazla demiştim eşime düzelecek akışa bırak demişti gelip dönmem için ikna ederken. Sonra döndüm zaten oğlum evde yoktu o süreçte daha yeni geldi eve babasındaydı, ikisini gözlemleme şansım olmadı açıkçası ama eşimden ümidim de yok yalan söylemenin alemi yok yani. Adam çocuklarla bağ kurmuya çaba gösterecek biri değil o emeği verecek hafsalası yok haklısınızKOnuyu anlayamadım ile, eşşek olsa ben çocuklu bir kadınla evleniyorum çocuk beni sevecek mi, geçinebilecek miyiz aynı evde nasıl olacak diye çocukla bir tanışır bakar. Tersi de geçerli anne/baba karşı tarafı çocuğuna tanıtmalı, nasıl anlaştıklarına bakmalı , tutarsa öyle evlenmeli. Bu adam asosyal ve sorumsuz bir insan, aynı eve girmiş bunca zamandır oğlunuzla hiçbir iletişim kurmamış
baba olmaya bir çabası olmayacak mı yani???Konuştuğumda ben böyle biriyim çocuk denen olguyu zayıf karnım yapmam liste başı yapmam severim değer veririm maddi olarak elimden geleni yaparım kızım uyumlu bi kız uyumlu olmasa bu kadar sık da görüşmezdim demişti çok çok şaşırmıştım inanın, bunu dediğinde evliydik zaten. Nası dedim kızın mesela hareketliKonuştunuz mu peki, ne dedi? Sizin çocuğu geçtim adamın kendi çocuğuyla iletişimi yok hep böyle vejetatif hayatta mı yasayacakmış
10 sene diyip duruyorsunuz da 10 sene sonra oğlunuz buharlaşacak gibi konuşuyorsunuz
Valla çok iyi bildiniz eşimin eski eşi çok uğraştı bizimle hatta ben hakaret davası açmak zorunda kaldım kadına haddini aştığı için. Ki o zamanlar kızıyla aram bal börekti muhtemelen kıskandı kadın bilemiyorum ama eski eşler de çok çomak soktu onları artık mevzuudan sayamaz hale geldim. Her şey o kadar yordu ki beni… her şey üstüme geliyor gibi oluyor iyi ki diyorum bu evlilikte çocuğum yok.
