- 2 Eylül 2007
- 17.020
- 12.642
- 823
moralim çok bozuk neden böyle yapıyorum bilmiyorum sonradan çok pisman oluyorum söylediğim sözlerden ve davranışlarımdan kendimden nefret ediyorum.çok kötüyüm ya gerçekten babam gibi davranıyorum aynen ve ben hiç böyle olmak istemiyorum.Özür dilesem ne çare artık beni nasıl sevsin bu kadar şey yaşadı hiç haketmeden normal bir evlilik olur mu artık.kendi ellerimle mahvettim içim mutsuz bi kere benim ufacık şeyleri büyüttükçe büyüttüm.bide eve gelme diye mesaj attım anlaşmalı boşanma için sen başvur ben çocukla uğraşamam dedim.nasıl düzelteceğimi bilmiyorum hep böyle oluyo çok pişman oluyorum kendi kendime sözler veriyorum ama bi dahakine dahada kötü hale sokuyorumBoşanmayacaksanız, boşanma lafını bu kadar dilinize almamanızı tavsiye ederim, ilişkinizin selameti açısından.
Yıpranmışlığınız sizi hırçınlaştırmış, bazen öyle ipinden boşalmış tartışmalar yaşanır ki saldırgan sözler de edilebilir, itişilir de... İnsanız ve elbette eşiniz öylesi bir durumda şiddetli tepki vermeyip kendini tutabilmeli. Yeri geldiğinde bunu siz de yapabilmelisiniz. Kim daha öfkeliyse, diğeri onu tolere edebilmeli. Hakaret etmeseniz iyiymiş ama bir anlık öfke, ne yapalım olmuş olan. Bir daha tekrarlamamaya çalışın ve eşinize "Sevdiğim adama ne zaman hakaret eder hale geldim diye soruyorum kendime ve kalbim sızlıyor" gibi cümlelerle yaklaşarak, yanlışınızı düzeltin.
Sorununuzu fevri olarak halletmeye çalışmışsınız ancak sinirinize sinir katarak çözümden uzaklaşmışsınız.
Bir süre duymazdan -görmezden gelerek kendinizi dinleyin. Sessizliğiniz belki eşinizin dikkatini çekebilir, belki sessizliğiniz karşısında, kendisinin homurtularını işitebilir...
Sakinliğinizi sağladıktan sonra da birlikte evlilik terapistine gidin, uzman eşliğinde birbirinizle doğru iletişimi keşfedin.
Rakip olmak yerine takım olmayı öğrenir umarım eşiniz de.
ne tavsiye edersiniz bende çok pişman oluyorum böyle yaptığımda ama engel olamıyorum kendime.bütün bunlardan sonra napmam gerekirBen sizi haksız buldum
Çocuğu 3 saat parkta oyalaması ardından alışverişe gitmesi size yardım sayılır
Bana yardım etmiyor diyemezsiniz
Söyledikleriniz de çok ağır sözler
Bu sözlere rağmen onun size kötü sözler söylememesi de çok olumlu
Bence iyi bir eşiniz var
bu nasıl konuşma böylee16 aylık bir bebeğim var.çocuk olduktan bir süre sonra ona tahammülüm kalmadı.takıntılı ve kaygılı biri para konusunda özelliklede.ama benim tek problemim sahiplenmesini istiyorum beni bebeği evimizi.sorumluluklarımızı bölüşelim hayatımızı kolaylaştıralım istiyorum.o ise ben söylemeden hiç bişeye dokunmadı.bebeğim çok ilgi isteyen uyumayan bir bebekti ve onunla ilgilenirken diğer şeylere yetişemiyordum oda elini sürmüyodu.yani peşinden koşmam lazım bişey yapmasını istediğimde.çocuk konusunda yardım ediyodu tamam evdede ufak tefek bişeyler yapıyo ama sanki bana iyilik yapıyomuş gibi davranıyo buda beni sinirlendiriyo.
Bugün çocuğu aldı parka çıkardı bende temizlik yaptım biraz.3 saat sonra geldiler bebeği uyuttum buda alışverişe gitti.geldiğinde mutfağa girdi meyve yiyecek kahvaltı bulaşıklarına homurdanıyo insan alır şunları falan diyo.neyse ben yemek yaptım oturduk yedik çocukla ben ilgileniyorum tabi hep bu bilgisayarın başında oturuyo.banyoda çamaşırları çıkarıp başka çamaşır attım bunları kim koydu ya kapıyı açamıyorum diye yine homurdanıyo. dedim sürekli şikayet edeceğine bişeyler yap sende hep böyle memnuniyetsizsin.çıkınca öyle değilim sordum sadece diye kıvırdı geri koysaydın bari makinaya dedim koymadım çünkü bana taakküm kurmaya çalışıyosun dedi.ya dedim sen beni düşman olarak mı görüyosun eline yapışır sırf bana faydan olur diye korkuyosun.sen nasıl bi insansın böyle şeylerimi düşünüyorsun dedim.yapmıyorum yapmicamda dedi.bende gerizekali,ş.......siz,b.k kafalı,beş para etmez falan ağzıma geleni saydım.oturup ince ince böyle şeyleri hesaplıyosunno geri kafalı annen gibi dedim.boşanalım böyle gitmez dedi karşılıklı sinir boşalttık.ama ben onu ittim üstüne üstüne yürüdüm başka bir erkek olsa eminim dayanamazdı şiddetli tepki verebilirdi.bide ben ne söylersem söyleyim o hakaret etmiyo.ama işte bi değerde vermiyo insan yerinede koymuyo karısı gibi görmüyo hep böyle ince hesaplar peşinde hiç aile olarak görüp sahiplenmiyo.en son ikimizde hastayız psikoloğada psikiyatriyede gidelim dedi sonra senin sinir problemin çocuktan sonra hastalandın falan dedi bende biraz tartıştıktan sonra tamam dedim.şimdi bu kavga oldu boşan o zaman çok konuşma icrat göster dedi ve kavgayı kestik.bazen bakıyorum bi çoğuna göre iyi ama bana eş değil yinede hep rakip gibi davranıyo.bu böyle kaçıncı kavga bu kadar saygıyı kaybettikten sonra düzelirmi bilmiyorum
ne tavsiye edersiniz bende çok pişman oluyorum böyle yaptığımda ama engel olamıyorum kendime.bütün bunlardan sonra napmam gerekir
moralim çok bozuk neden böyle yapıyorum bilmiyorum sonradan çok pisman oluyorum söylediğim sözlerden ve davranışlarımdan kendimden nefret ediyorum.çok kötüyüm ya gerçekten babam gibi davranıyorum aynen ve ben hiç böyle olmak istemiyorum.Özür dilesem ne çare artık beni nasıl sevsin bu kadar şey yaşadı hiç haketmeden normal bir evlilik olur mu artık.kendi ellerimle mahvettim içim mutsuz bi kere benim ufacık şeyleri büyüttükçe büyüttüm.bide eve gelme diye mesaj attım anlaşmalı boşanma için sen başvur ben çocukla uğraşamam dedim.nasıl düzelteceğimi bilmiyorum hep böyle oluyo çok pişman oluyorum kendi kendime sözler veriyorum ama bi dahakine dahada kötü hale sokuyorumnapıcam hiç bilmiyorum ayrılmak istemiyorum seviyorum ama o artık beni nasıl severki düzelirmi ki
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?