- 10 Eylül 2017
- 2.140
- 3.744
- 63
Neresinden başlasam bilemiyorum öncelikle huzurlu ömürleriniz olsun.
2 buçuk yıllık evliyiz sanırım artık son noktadayız bir kızım var 1 yaşında
Kalbim ilk hasarı hamileyken almıştı , oysa ilk 1 yil beklemiştim daha iyi tanimak adina öyle güzeldi ki evliliğim çok şükür ederdim hep güzel şeyler duyardım insanlardan.. taniyamamisim ama. Saglik nedeniyle isten ayrildim sonrasinda Öyle cimriydi ki hamilelik almak istemezdi , asermelerimden bir çoğu umrunda olmazdı .
Hatta bir kere düşmüştüm doktora gidip kızımın iyi olduğunu öğrenene kadar aramadım telaş yapmasın diye sonra aradım sordugu şey özele mi gittin olmuştu.
Kızım dünyaya geldi yine düzeldi her şey sandım sonrasında beni sürekli yetisemedigim ev işlerinden vurmaya başladı çok zor bir bebek kızım anlayabiliyorum aslında en huzurlu yerde karnımdayken bile hep ağladım o da hep ağlıyor huzursuz sebebi bu diye düşünuyorum.
Bir sorun yaşasak oturup konuşamaz kendini ifade edemez oldu , sus tamam diyip kestirip atar oldu. Hep yorgun hep uykusu var.
Geçen kuzenim geldi kız , araları çok iyi yatak odasına kızımı emzirmeye geldim esim kuzenimin yanında gaz çıkardı sesini duydum ve bunu bilerek yapmış yanlışlikla kaçar insanlık halidir olur dersin , kızdım kendine saygın yok mu diye aramızda saka o dedi ama kuzenim sakalasir falan tamam da seviyesini asla aşmaz biliyorum goruyorum bunu .çok tartistik bana sanane demeye başladı üste çıktı sonrasında tamam yapmam dedi alttan almış oldu yani bu şekilde.
Bugün yine tartıştık benim 4 ay kursa gitme durumum var meslek için yatılı olarak kızımı annemlere bırakmak istiyorum bu süreçte annem manen kızimi aynı benim yetiştirmek istedigim gibi bakıyor duygusal olarak her ihtiyacını görüyor en önemlisi bu , eşimde kendi annesinde kalmasını istiyor ikisi başka şehirdeler. Onun ailesi sadece maddi acidan her şeyini yapıyor ama manen o anne yakınlığını veremiyor kayınvalidem örneğin bir kere hastaneye gidecektim memleketteyken mikrop kapmasin dedik hastaydı kizimda annesi götürme ben ilgilenirim dedi bıraktım geldim ki kızım kaka yapmış kurumuş resmen değiştirmemiş yapmak zorunda değil ama o zaman bırak diye ısrar etme her şeyiyle ilgilenmeyeceksen bunun gibi bir kaç şey daha oldu .
Annemler eşimi bu yönlerini bilmiyor ve çok seviyorlar bugün dedi ki ben kızımı görmek istedigimde annenlerle mi muhattap olacam , e madem öyle dusunuyosun neden yüzlerine o kadar iyi davranıyorsun iki yüzlülük değil mi bu.
Sonra yine başladı ben senin nazini tribini çekemem yorgunum uykum var gitti salonda yattı . Ben düşünüyorum bu adamla ömür geçer mi geçmez.. kendine saygısı yok çözüm üretmeye çalışmiyor öylesine yaşıyor hayatı resmen .
İstiyor ki o aklına geleni desin kirsin doksun ben susayim kizmayayim hiç , ağır konuşuyor sonra alınınca naz yapiyorsun diyor .
Kendimi ona anlatmaya çalışmaktan , yanlış anlasilmaktan onun adına utanmaktan çok yoruldum çok ..
Bosanirsam annemin yanına giderim bir süre iş bulurum ayrı eve çıksam da yakınlarında olurum beni nasıl bir zorluk bekler hiç bilmiyorum çok iyi karar vermek istiyorum hem benim hem kızım için . Kızımı ilerde benden alabilir mi bundan da korkuyorum . Tek dayanağım o benim .. boşanan anneler sizler neler yasadiniz nasıl atlattiniz bu süreci benimle de paylaşır mısınız
5.SAYFA GÜNCELLEME
2 buçuk yıllık evliyiz sanırım artık son noktadayız bir kızım var 1 yaşında
Kalbim ilk hasarı hamileyken almıştı , oysa ilk 1 yil beklemiştim daha iyi tanimak adina öyle güzeldi ki evliliğim çok şükür ederdim hep güzel şeyler duyardım insanlardan.. taniyamamisim ama. Saglik nedeniyle isten ayrildim sonrasinda Öyle cimriydi ki hamilelik almak istemezdi , asermelerimden bir çoğu umrunda olmazdı .
Hatta bir kere düşmüştüm doktora gidip kızımın iyi olduğunu öğrenene kadar aramadım telaş yapmasın diye sonra aradım sordugu şey özele mi gittin olmuştu.
Kızım dünyaya geldi yine düzeldi her şey sandım sonrasında beni sürekli yetisemedigim ev işlerinden vurmaya başladı çok zor bir bebek kızım anlayabiliyorum aslında en huzurlu yerde karnımdayken bile hep ağladım o da hep ağlıyor huzursuz sebebi bu diye düşünuyorum.
Bir sorun yaşasak oturup konuşamaz kendini ifade edemez oldu , sus tamam diyip kestirip atar oldu. Hep yorgun hep uykusu var.
Geçen kuzenim geldi kız , araları çok iyi yatak odasına kızımı emzirmeye geldim esim kuzenimin yanında gaz çıkardı sesini duydum ve bunu bilerek yapmış yanlışlikla kaçar insanlık halidir olur dersin , kızdım kendine saygın yok mu diye aramızda saka o dedi ama kuzenim sakalasir falan tamam da seviyesini asla aşmaz biliyorum goruyorum bunu .çok tartistik bana sanane demeye başladı üste çıktı sonrasında tamam yapmam dedi alttan almış oldu yani bu şekilde.
Bugün yine tartıştık benim 4 ay kursa gitme durumum var meslek için yatılı olarak kızımı annemlere bırakmak istiyorum bu süreçte annem manen kızimi aynı benim yetiştirmek istedigim gibi bakıyor duygusal olarak her ihtiyacını görüyor en önemlisi bu , eşimde kendi annesinde kalmasını istiyor ikisi başka şehirdeler. Onun ailesi sadece maddi acidan her şeyini yapıyor ama manen o anne yakınlığını veremiyor kayınvalidem örneğin bir kere hastaneye gidecektim memleketteyken mikrop kapmasin dedik hastaydı kizimda annesi götürme ben ilgilenirim dedi bıraktım geldim ki kızım kaka yapmış kurumuş resmen değiştirmemiş yapmak zorunda değil ama o zaman bırak diye ısrar etme her şeyiyle ilgilenmeyeceksen bunun gibi bir kaç şey daha oldu .
Annemler eşimi bu yönlerini bilmiyor ve çok seviyorlar bugün dedi ki ben kızımı görmek istedigimde annenlerle mi muhattap olacam , e madem öyle dusunuyosun neden yüzlerine o kadar iyi davranıyorsun iki yüzlülük değil mi bu.
Sonra yine başladı ben senin nazini tribini çekemem yorgunum uykum var gitti salonda yattı . Ben düşünüyorum bu adamla ömür geçer mi geçmez.. kendine saygısı yok çözüm üretmeye çalışmiyor öylesine yaşıyor hayatı resmen .
İstiyor ki o aklına geleni desin kirsin doksun ben susayim kizmayayim hiç , ağır konuşuyor sonra alınınca naz yapiyorsun diyor .
Kendimi ona anlatmaya çalışmaktan , yanlış anlasilmaktan onun adına utanmaktan çok yoruldum çok ..
Bosanirsam annemin yanına giderim bir süre iş bulurum ayrı eve çıksam da yakınlarında olurum beni nasıl bir zorluk bekler hiç bilmiyorum çok iyi karar vermek istiyorum hem benim hem kızım için . Kızımı ilerde benden alabilir mi bundan da korkuyorum . Tek dayanağım o benim .. boşanan anneler sizler neler yasadiniz nasıl atlattiniz bu süreci benimle de paylaşır mısınız
5.SAYFA GÜNCELLEME
Son düzenleme: