• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Boşanmalı mıyım

Merhabalar. Dün eşimle gerildik. Yani tartıştık bile diyemiyorum çünkü fazla bir diyalog da yok.

Dün çok yalnız hissediyordum ve eşimle beraber oturup vakit geçirmeye ihtiyacım vardı. İkimizin de işi akşam bitmişti. Ben yürüyüşe çıktım, çağırdım gelmedi. Eve geldiğimde biraz tavırlı gibiydi. Sebebi de, söylemese de anlıyorum, işten dolayı çok yorgun olması ve birikmiş bulaşıklardı. Bulaşıkları halledip ertesi güne yemek yapacağını söyledi. Yemek yapacaksan ben bulaşıkları önden yıkayayım o zaman dedim. Öncesinde çok yoğundum, vaktim olmadı bir türlü. Ve dışarı çıktığımda da buna çok ihtiyacım vardı, çok bunalmıştım. Saat 9 falan olmuştu o sırada. Kaç kez bulaşıkları yıkarım dememe rağmen hayır sen duşuna gir dedi. Ardından yemeğe başladı. Ardından onun çıkan bulaşıklarını yıkamaya başladı. Ben artık isyan etmeye başlamıştım bırak şunları da biraz beraber oturalım diye, ama yarına yemek yapmam gerekiyor diye bağırdı bana. Ben onunla vakit geçirmeye ihtiyaç duyarken, kalkmış özel tariflerle yemek yapmaya çalışıyordu. Evde biraz yemek vardı zaten, yaptığı tavuğu daha pratik bir şekilde haşlayabilirdi de. Her neyse, dün biraz hassastım sanırım, ki normalde ben insana ihtiyaç duymam pek, kendi kendime takılmayı severim, normalde olsa çekilirim ama dün ona ihtiyacım vardı işte. En son bana bağırınca gittim, kendi kendime ağladım, bunun ruhu bile duymadı. Gece ayrı yattım.

Bu akşam burda kalması için arkadaşımı çağırdım, dünden de eşime söyledim. Eşim normalde gece işten çıkıp gelecekti. Yatağa uzandım, gelir diye beklerken işi uzadı herhalde dedim aramadım. Zaten bugün hiç konuşmadık. İki saat sonra uyandım, baktım ki yok. Aradım. Arkadaşıma geldim, kalmayacaktım ama kalmaya karar verdim dedi. Tamam deyip hemen kapattım. Küs olabiliriz, konuşmuyor olabiliriz, ama arkadaşıma gidiyorum diye, onda kalacağım diye o haber vermek zorunda. Bu nasıl bir rahatlık anlamadım. Bir de arayıp sormadın diyor, bahanesi de bu. Ortak noktalarımızın azlığı, aynı pencereden bakamama, paylaşım yetersizliği beni zaten üzüyor. Son zamanlarda çok yalnız hissediyorum. İki gündür beni hiçe sayan, habersiz eve gelmeyen bir adamla evli olmanın bir anlamı da yok diye düşünüyorum. Gidip boşanmayı düşünüyorum, ama sizlerin de fikirlerini almak istedim. Sizce haklı tarafı var mı? Ben arayıp sormadım diye habersizce eve gelmemesi normal mi? Bu evlilik mi?
Bu boşanma hususunda bizden tavsiye almayın..
AvukatSevim bize kızıyor sonrasında..
:)
 
Merhabalar. Dün eşimle gerildik. Yani tartıştık bile diyemiyorum çünkü fazla bir diyalog da yok.

Dün çok yalnız hissediyordum ve eşimle beraber oturup vakit geçirmeye ihtiyacım vardı. İkimizin de işi akşam bitmişti. Ben yürüyüşe çıktım, çağırdım gelmedi. Eve geldiğimde biraz tavırlı gibiydi. Sebebi de, söylemese de anlıyorum, işten dolayı çok yorgun olması ve birikmiş bulaşıklardı. Bulaşıkları halledip ertesi güne yemek yapacağını söyledi. Yemek yapacaksan ben bulaşıkları önden yıkayayım o zaman dedim. Öncesinde çok yoğundum, vaktim olmadı bir türlü. Ve dışarı çıktığımda da buna çok ihtiyacım vardı, çok bunalmıştım. Saat 9 falan olmuştu o sırada. Kaç kez bulaşıkları yıkarım dememe rağmen hayır sen duşuna gir dedi. Ardından yemeğe başladı. Ardından onun çıkan bulaşıklarını yıkamaya başladı. Ben artık isyan etmeye başlamıştım bırak şunları da biraz beraber oturalım diye, ama yarına yemek yapmam gerekiyor diye bağırdı bana. Ben onunla vakit geçirmeye ihtiyaç duyarken, kalkmış özel tariflerle yemek yapmaya çalışıyordu. Evde biraz yemek vardı zaten, yaptığı tavuğu daha pratik bir şekilde haşlayabilirdi de. Her neyse, dün biraz hassastım sanırım, ki normalde ben insana ihtiyaç duymam pek, kendi kendime takılmayı severim, normalde olsa çekilirim ama dün ona ihtiyacım vardı işte. En son bana bağırınca gittim, kendi kendime ağladım, bunun ruhu bile duymadı. Gece ayrı yattım.

Bu akşam burda kalması için arkadaşımı çağırdım, dünden de eşime söyledim. Eşim normalde gece işten çıkıp gelecekti. Yatağa uzandım, gelir diye beklerken işi uzadı herhalde dedim aramadım. Zaten bugün hiç konuşmadık. İki saat sonra uyandım, baktım ki yok. Aradım. Arkadaşıma geldim, kalmayacaktım ama kalmaya karar verdim dedi. Tamam deyip hemen kapattım. Küs olabiliriz, konuşmuyor olabiliriz, ama arkadaşıma gidiyorum diye, onda kalacağım diye o haber vermek zorunda. Bu nasıl bir rahatlık anlamadım. Bir de arayıp sormadın diyor, bahanesi de bu. Ortak noktalarımızın azlığı, aynı pencereden bakamama, paylaşım yetersizliği beni zaten üzüyor. Son zamanlarda çok yalnız hissediyorum. İki gündür beni hiçe sayan, habersiz eve gelmeyen bir adamla evli olmanın bir anlamı da yok diye düşünüyorum. Gidip boşanmayı düşünüyorum, ama sizlerin de fikirlerini almak istedim. Sizce haklı tarafı var mı? Ben arayıp sormadım diye habersizce eve gelmemesi normal mi? Bu evlilik mi?
Canım çiftler beraber çalıştıkları halde erkek genellikle evin hiçbir işine el sürmüyor, yani genellikle böyle oluyor fakat eşin kalkmış yemek derdine düşmüş, bulaşıkları toparlamış. Üstüne üstlük sen git duşunu al ben hallederim demiş bence kıymet bilmen gerekiyor hem de fazlasıyla.
Valla benim eşim böyle yapsa gider hem yardım ederim hem de sohbet ederim bugün canım şuna sıkıldı vs vs beraber aşarız problemi fakat siz kendi kabuğunuza çekilmişsiniz. O gün yorgunluktan yürüyüşe gelmek istemeyebilir. Siz gidip ayrı yatmışsınız, daha sorunu halletmeden eve arkadaşınızı yatılı davet etmişsiniz. Bana pek doğru gelmedi, senin umursamadığını düşünüp o da arkadaşına gitmiş. Keşke arkadaşlara sığınmak yerine birbirinize sığınmayı tercih etseydiniz. Soğukluklar böyle böyle başlar sonra uzar gider. Ne gerek var?
 
Siz durun ben bosanayım:KK70:
Saat 21.00 da bulasıklar dizilip evde yemek yokken yürüyüse gidiliyoır:)
Ben buna takıldım,üzerine adam yemeği de yapmıs.
Hala ben bosanayım mı:KK70:
Biz ilk celsede bosanmalıyız onu anladım:KK70:
Ne cabuk bosanmaya geliyr is.
Yada ne cabuk evden gidiliypr,gece arkadasta kalınıyor flaan.
Burada boşamaya meraklı bir grup var diye konu açmış ya birisi, sanki ikinci bir hesapla yine tezini test ediyor gibi :olamaz:
 
Bana sizin davranışlarınız da pek doğru gelmedi. Sürekli, yıllardır olan bi durum mu ki hemen boşanmayı düşünecek kadar gözünüz dönmüş?

Bu kadar çabuk bi kararla bunu düşündüğünüz için açıkçası yaşadığınız olayda da hatalı davranışlarınız var. Trip atmışsınız bence. Gece ayrı yatmak niye? Şunu bi erkek yapsa, ne kadar çok kızılır. Yapan kadın olunca da benim gözümde bir şey değişmiyor.

Eşiniz işleri yüzünden yorgunmuş, bıkkınmış. Canı belki farklı bir şeyler yemek istedi? Bunu düşündünüz mü? Siz çözümcül değil, kendi istediğinizin olması için uğraşmışsınız. Amaç beraber olmaksa, yanına gidip bulaşıkları yıkayabilirdiniz. Ya da onun yanına gidip ona yemek yaparken eşlik edip bi yandan konuşabilirdiniz. Ya da o bir şeyler yaparken mutfakta oturup konuşmayı deneyebilirdiniz. Hareket ve davranışlarınızla ona ihtiyacınız olduğunu gösterebilirdiniz. Sarılabilirdiniz ya da...

Sadece kendi ihtiyaçlarınızın önemli olduğu izlenimini verdiniz. Birikmiş bulaşıkların onu mutsuz edeceğini biliyorsanız, o zaman yıkayıp da çıksaydınız. Belki o da bulaşık olmadığını görüp size eşlik ederdi. Pasif agresif davranıyorsunuz bence.
 
Eşinize sana bugün çok ihtiyacım var dediniz mi?
Onunla vakit geçirmek istediğimi söyledim. Hatta dışarı çıktıktan sonra bile aradım belki sonradan gelir diye. Eve gelince de konuşmaya çalıştım.

İletişim sorunu var çok ciddi.
Mesela bulaşığı yıkarım demişsiniz ama hemen gitmemişsiniz. O da duş al demiş. Yok bulaşığı halledeyim sende yemeğe başla deseydiniz aynı ortamda olurdunuz bir iletişim oluşurdu. Ama siz duş alıp hadi gel boşver tarzı konuşunca o da gerilmiş. Empati yapıyorum bazen ben mutfakta işlerle cebelleşirken eşim hadi bırak gel diyince sinirleniyorum işler orda dururken. O yemek yapıyorsa hadi bende tavukları didiyim demek ya da madem mutfaktasın bende bize kahve yapayım demek iletişimi arttırır. Kopukluk var çünkü.
Öyle olmadı. Defalarca ben yıkayacağım dedim. Resmen zorla gönderdi beni. Hatta kabul etmemesinden rahatsız oldum.
Ben hem çalışıp hem okuyorum. O da ev işlerini, en azından düzenli bulaşığı yapıyor evde başından beri. Ama ben zaten yapacağımı söylemişken beni zorla gönderip sonra da bana patladı.

Benim dün iletişime, birlikte vakit geçirmeye ihtiyacım vardı. O ise iletişimden kaçıyordu özellikle. Aslında üstüne gittim, ama anlam veremedim bana böyle öfkeli davranmasına. Önceden ben işlerimi yapıp kalan zamanda ev işleri yaptığımda tepki gösterdiği bile olmuştu ona vakit ayırmıyorum diye halbuki.

Herkes iş yapmasını övmüş ama burada olay o değil, sen yapma deyip sonra pasif agresif davranması, beni yalnız bırakması.

Yine de yorumlarınız beni biraz rahatlattı diyebilirim. Boşanmayı son çare olarak gören biriyim, ama ayrı yatakta yatıldığında evde olduğunu biliyorsun en azından. Arkadaşına gidip, son anda kalmaya karar verip haber bile vermemesi çok kırdı. Evlilikte böyle şeyler olmamalı.
 
violetblue violetblue ,eşinizin iletişime açık birisi olduğunu düşünmüyorum ..daha önceki konularınızı okuduğumda birden yükselebileceğini,hatta size el kaldırabildiğini de gördüm.Eşiniz o yükselmeyi bastırmak için kendisini yemeğe, bulaşığa vermiş diye anlıyorum..Her an ne yapacağı,ağzından ne çıkacağı belli olmayan bir insanı (eşiniz de olsa ) sürekli olarak konuşmaya zorlamamanızı tavsiye ederim
 
Budarcık olaydan boşanmayı düşünen birinin geçinmeye gönlü yoktur bence.
Ne kadar ufak olaylardan, ne kolay boşanmayı düşünür olmuş insanlar.
28 yıldır evliyiz eşimle.
Ne kavgalar, ne badireler atlattık boşanmayı dilimize almadık.
İnsan biraz yapıcı, toparlayıcı olmazsa bırakın evliliği hiç bir ilişkiyi sürdüremez.
 
Belki size komik gelecek ama artık onun bu iş yapmaları bana kaçış falan gibi gelmeye başladı. Ben yurtdışına yerleşmek istiyorum, o İngilizce bilmiyor. Sürekli İngilizce çalışması için hatırlatıyorum, teşvik etmeye çalışıyorum. Aslında o da yerleşmek istediğini söylüyor, tamam diyor ama sonra işte yoğunum evde yoğunum diyor. Evde sürekli iş yapmaya çalışması çalışmamaya bahanesi olsun diye gibi geliyor, ona da kızıyorum. Yarım saat iş yaptın diyelim, oturup yarım saat, hatta on beş dakika çalışabilir insan. Bu arada ben de hiç ev işi yapmıyor değilim, ben de yapıyorum, ama ben de çalışıyorum, okuyorum, işler bitmiyor. Derse öncelik veriyorum ben mesela. Bir hedef koyulduktan sonra o yapılır, iş yorgunluğu ya da ev işleri bahane olmamalı. Yani farklı pencerelerden bakıyor gibiyiz. Bu nedenle ben onunla bir şeyler paylaşmayı veya aynı hedef için uğraşmayı boşuna mı bekliyorum bilmiyorum.
 
Merhabalar. Dün eşimle gerildik. Yani tartıştık bile diyemiyorum çünkü fazla bir diyalog da yok.

Dün çok yalnız hissediyordum ve eşimle beraber oturup vakit geçirmeye ihtiyacım vardı. İkimizin de işi akşam bitmişti. Ben yürüyüşe çıktım, çağırdım gelmedi. Eve geldiğimde biraz tavırlı gibiydi. Sebebi de, söylemese de anlıyorum, işten dolayı çok yorgun olması ve birikmiş bulaşıklardı. Bulaşıkları halledip ertesi güne yemek yapacağını söyledi. Yemek yapacaksan ben bulaşıkları önden yıkayayım o zaman dedim. Öncesinde çok yoğundum, vaktim olmadı bir türlü. Ve dışarı çıktığımda da buna çok ihtiyacım vardı, çok bunalmıştım. Saat 9 falan olmuştu o sırada. Kaç kez bulaşıkları yıkarım dememe rağmen hayır sen duşuna gir dedi. Ardından yemeğe başladı. Ardından onun çıkan bulaşıklarını yıkamaya başladı. Ben artık isyan etmeye başlamıştım bırak şunları da biraz beraber oturalım diye, ama yarına yemek yapmam gerekiyor diye bağırdı bana. Ben onunla vakit geçirmeye ihtiyaç duyarken, kalkmış özel tariflerle yemek yapmaya çalışıyordu. Evde biraz yemek vardı zaten, yaptığı tavuğu daha pratik bir şekilde haşlayabilirdi de. Her neyse, dün biraz hassastım sanırım, ki normalde ben insana ihtiyaç duymam pek, kendi kendime takılmayı severim, normalde olsa çekilirim ama dün ona ihtiyacım vardı işte. En son bana bağırınca gittim, kendi kendime ağladım, bunun ruhu bile duymadı. Gece ayrı yattım.

Bu akşam burda kalması için arkadaşımı çağırdım, dünden de eşime söyledim. Eşim normalde gece işten çıkıp gelecekti. Yatağa uzandım, gelir diye beklerken işi uzadı herhalde dedim aramadım. Zaten bugün hiç konuşmadık. İki saat sonra uyandım, baktım ki yok. Aradım. Arkadaşıma geldim, kalmayacaktım ama kalmaya karar verdim dedi. Tamam deyip hemen kapattım. Küs olabiliriz, konuşmuyor olabiliriz, ama arkadaşıma gidiyorum diye, onda kalacağım diye o haber vermek zorunda. Bu nasıl bir rahatlık anlamadım. Bir de arayıp sormadın diyor, bahanesi de bu. Ortak noktalarımızın azlığı, aynı pencereden bakamama, paylaşım yetersizliği beni zaten üzüyor. Son zamanlarda çok yalnız hissediyorum. İki gündür beni hiçe sayan, habersiz eve gelmeyen bir adamla evli olmanın bir anlamı da yok diye düşünüyorum. Gidip boşanmayı düşünüyorum, ama sizlerin de fikirlerini almak istedim. Sizce haklı tarafı var mı? Ben arayıp sormadım diye habersizce eve gelmemesi normal mi? Bu evlilik mi?
eşiniz daginikliktan bunalmış olabilir mi? bence siz sorumlulugunuzu üstlenmemissiniz, üstüne bir de arkadaşı yatıya çağırarak (ne mana?) rest çekmişsiniz, eşiniz haber vermemiş hata etmiş ve siz de hemen boşanmayi akıl etmişsiniz??? garip gerçekten

bir de yemeği yapmasına takılmayın demişsiniz. bence siz eşinizin kıymetini bilmiyorsunuz, belki yeni evli olduğunuz için olabilir. adam sonraki güne yemek hazırlama telaşı içinde, hem yardım etmiyorsunuz, hem bir nevi engel oluyorsunuz, hem de yapısına laf ediyorsunuz şöyle yapabilirdi tavuğu diye. yazık
 
Belki size komik gelecek ama artık onun bu iş yapmaları bana kaçış falan gibi gelmeye başladı. Ben yurtdışına yerleşmek istiyorum, o İngilizce bilmiyor. Sürekli İngilizce çalışması için hatırlatıyorum, teşvik etmeye çalışıyorum. Aslında o da yerleşmek istediğini söylüyor, tamam diyor ama sonra işte yoğunum evde yoğunum diyor.
‘Ben yurt dışına yerleşmek istiyorum’ cümlesi evli bir kadın için fazla benmerkezci bir yaklaşım değil mi?
Evlilikte iki tarafı da ilgilendiren önemli konularda benim değil çift olarak bizim ne istediğimiz, ne düşündüğümüz gündeme gelmeli.
Eşinizle başka sorunlarınız varsa bilemem ama eşim sırf kendi yurtdışına yerleşmek istiyor diye bana sık sık ‘İngilizce çalış, boş durma dil öğren’ diye hatırlatmada bulunsa bundan rahatsız olurdum.
Kişisel hayalleriniz varsa bunları ya evlenmeden gerçekleştirmek lazım ya da evlilik kararı almadan önce partnerinizle konuşup ortak karar almalısınız.
 
Onunla vakit geçirmek istediğimi söyledim. Hatta dışarı çıktıktan sonra bile aradım belki sonradan gelir diye. Eve gelince de konuşmaya çalıştım.


Öyle olmadı. Defalarca ben yıkayacağım dedim. Resmen zorla gönderdi beni. Hatta kabul etmemesinden rahatsız oldum.
Ben hem çalışıp hem okuyorum. O da ev işlerini, en azından düzenli bulaşığı yapıyor evde başından beri. Ama ben zaten yapacağımı söylemişken beni zorla gönderip sonra da bana patladı.

Benim dün iletişime, birlikte vakit geçirmeye ihtiyacım vardı. O ise iletişimden kaçıyordu özellikle. Aslında üstüne gittim, ama anlam veremedim bana böyle öfkeli davranmasına. Önceden ben işlerimi yapıp kalan zamanda ev işleri yaptığımda tepki gösterdiği bile olmuştu ona vakit ayırmıyorum diye halbuki.

Herkes iş yapmasını övmüş ama burada olay o değil, sen yapma deyip sonra pasif agresif davranması, beni yalnız bırakması.

Yine de yorumlarınız beni biraz rahatlattı diyebilirim. Boşanmayı son çare olarak gören biriyim, ama ayrı yatakta yatıldığında evde olduğunu biliyorsun en azından. Arkadaşına gidip, son anda kalmaya karar verip haber bile vermemesi çok kırdı. Evlilikte böyle şeyler olmamalı.
Her evliliğin dinamiği farklıdır. Mesela ben baskın bi karakterim. Ben bulaşığı yıkamak istediğimde beni zorla çıkarsa odadan kızarım. İçimden geldi yıkıcam neden engelliyorsun derim. O yemek yaparken de gider salça olurum git otur derse kocamın yanında olmak istiyorum belki böyle dinleniyorum derim. İşleri bitmek üzereyken de kahve yaparım hadi bi yorgunluk kahvesi derim otururuz sarılırım oh terapi derim. Bunlar benim genel huylarım. Bazen mesela iş yaparken bitmez ve sinir basar bana. Eşim de bunu görür ve gelir yardım eder sinirim yatışır. Ama salondan hadi gel film buldum diye seslenince şimşek çakıyor kafamda daha işler bitmemişken :)
Arkadaşta kalma olayı da sanırım meraklandırmak ilgi çekmek amaçlı tabi ama yanlış. Belki arkadaşın gelcek diye o da gelmemiştir eve bilemedim
 
Boşanmak için bile konuşmak lazım ikinizde içine kapanıp karşı taraf anlasın diye bekliyorsunuz.
Boşanmak yerine iletişim kurun

Ben katılıyorum 0 iletişim var
Yabancı gibi uyanan kalkan gelen giden iş yapan 2 insan var ama iletişim yok


Konu sahibesi bence net konuşun. Neden iletişim kurmuyor, neden birlikte yatmıyor, derdi mi var, rahatsız olduğu şeyler mi var bir sorun
 
‘Ben yurt dışına yerleşmek istiyorum’ cümlesi evli bir kadın için fazla benmerkezci bir yaklaşım değil mi?
Evlilikte iki tarafı da ilgilendiren önemli konularda benim değil çift olarak bizim ne istediğimiz, ne düşündüğümüz gündeme gelmeli.
Eşinizle başka sorunlarınız varsa bilemem ama eşim sırf kendi yurtdışına yerleşmek istiyor diye bana sık sık ‘İngilizce çalış, boş durma dil öğren’ diye hatırlatmada bulunsa bundan rahatsız olurdum.
Kişisel hayalleriniz varsa bunları ya evlenmeden gerçekleştirmek lazım ya da evlilik kararı almadan önce partnerinizle konuşup ortak karar almalısınız.

Yani şöyle ki bu evlilik kopmuş. Tekrar birleştirmek için çaba gerek.

Konu sahibesi de iş kopup gittiği için kendini evli saymıyor bence, evde yaşayan 2. Biri var kafasına geçmiş. Bu haliyle ben de ortada bir evlilik görmüyorum. Konu sahibesi de haliyle bireysel hayaller kuruyor.
 
Boşanılacak kadar bir sorun yok ki ortada. Siz kendinize vakit ayırıp yürüyüşe çıkarken eşinizin kendinize vakit ayırıp yemek yapması neden sorun oluyor ki? Karşılıklı olarak iletişim sorununuz var. Adam haber vermeden arkadaşında kalmış, gün içinde iletişim sıfır. Rahatsız olmuşsunuz haber vermemesine ki haklısını da tamam diye kapatıyorsunuz telefonu. Kendi kendinize odaya gidip ağlanacağınıza sorunlarınızı konuşmayı öğrenmeniz lazım eşinizle
 
Back
X