- Konu Sahibi ezgiiyilmaz
-
- #1
inş kimse yaşadıklarını tekrar yaşamaz,,, alınmış dersler olur hayatımızda. bızde severek evlendık aileler çok ıyı anlaşıyordu onunda benımde ailesi çok ıyı ınsanlar. durumumuzda ıyı ıkımzde calışıyoruz . bızde evlendık ve tartsmalar basladı bır dert yok ya bır kusur yok ya sanki en ufak bırsey dağ oluyordu aramızda. ve birgün ben eşimin sadakatsizliğiyle sınandım olay olalı 2ay bıtecek. psikolojık yardım alıyoruz. benı sevdiğini biliyor ve hissediyorum bana ve yuvamıza değer verir,herseyı nerdeyse benım ıstedğm gbı yapardı... bende boşanacaktım kararlıydım ailemde destekti annem yanı. ama bırakamadım ılıskımızın önceki haline kıyamadım kaliteliydi çünkü. 4yıldır bırlıkteyz ılk kez sadakatsızlığını yasadım.evlenelı 6ay olmştu. ihanet etmek ıstemıs o şiddetli kavga ettiğimz gunlerde nıyet etmıs bu nıyetını baska bır erkek ark.paylaşmış ben bu sekılde ogrendım mesajını gördum okadardı nıyettı. devamı gelmemış öyle işte hanımlar
hmmm...unutmaya çalış.şans verdin ve senin de hataların var belki bu yaşadıkların silkelenmenize ve ilişkinize çeki düzen vermenize yarar.evlendik tamam deyip bir rehavet çökmüş ikinize de ancak yaşadıgınız bu kaybetme korkusu kendinize getirebilir.
Evlilik aslında bir satranç oyunu değildir.
Bireylerin kendi özgürlüklerinin kısıtlanmadan yaşamlarını paylaştıkları bir yapıdır, olgudur. Maalesef toplumumuzda "bize öğretilenler" biraz daha farklı.
Devir değişiyor, anlayışlar değişiyor, bakış açıları değişiyor...
Değişime direnmenin bir manası yok.
Uzun süreli evliliklere bakıldığında 1 tarafın baskın olduğu, öteki tarafın ise "Amaaaan ne yapayım" tarafında olduğu görülmekte.
Tabii ki istisnalar vardır...
Bir yuva kolay kurulmaz ama çok kolay yıkılır. Hele ki son zamanlarda insanlardaki tahammülsüzlük torbasının küçük olması buna çanak tutmaktadır.
Ben ne olursa olsun "Bir musibet bin nasihatten iyidir" düşüncesinin DOĞRU olduğuna inanıyorum.
Kimse istemez boşanmanın eşiğine gelmeyi. Tabi burada karşılıklı olarak "beklentilerimizin" ne olduğunu da gözden geçirmemiz gerekiyor.
Boşanma eşiğinde olanların bu "beklenti" meselesine eğilmelerini öneririm.
Eşlerimizden ne bekliyoruz...
Peki eşlerimiz bizlerden ne bekliyor. Karşılıklı beklenti yarışına mı giriyoruz?
Hayattan zevk almak için illa beklentilerimizin karşılanması şart mı?
Yaralar illa ki iyileşir. Ama beklentilerinizin seviyesini düşürmedikçe yine yaralanır yine acı çekersiniz...
Ne kadar az beklenti o kadar az hayal kırıklığı diyorum...
7 Yıllık evliliğin üzerine bir çok hata sebebi ile 2 çocukla boşanma kararı aldım ve boşandım. 9 ay ayrı kaldık ancak bu süre içerisinde çocuklarımız sebebi ile çok bir araya geldik. Netice de annelik/babalık bitmiyor. Bu süreçte en az etkilenen ben ve büyük kızım, en çok etkilenen ise küçük kızım ve baba oldu. Küçük kızım sabaha karşı uykulardan sıçrardı babacım, nerede babacım diye... Ona ağır geldi bu süreç ve ben ilk defa kararımı sorgulamak zorunda kaldım. Aile terapistine gittik, eşim öfke tedavisi görmeye başladı, düzelme sözleri vs.. daha önce bunları yapmamıştık. Şimdi tekrar bir aradayız, yeniden evlenmedik ancak deniyoruz zaman neyi getirir bilmiyorum ama gördüğüm bir şey var ki eşimde sevgi hiç bitmemiş, pişmanlığı çok fazla, ayrı kaldığı sürede yaşadıklarından da ciddi bir ders almış gözüküyor... Ama ben hala tam güvenemiyor ve eskisi gibi olamıyorum, zamana bıraktım. Bekleyip göreceğim.
bu sorunun cevabını bende çok merak edıyorum evlılıklerde boşanmaya karar verıp boşanma surecınde bırlesıp acaba kaç kısı sonunda mutlu olmustur dıye....
bende 28 subat cuma gunu boşanma dılekçesını avukat eşliğinde verdim sanırım bu kararı vermeye mecbur kaldım
aılesı tarafından saygımız bıttı hakaretler kufurler esımın benı savunmaması ustelık aılesıyle bırlıkte olup evımızden cekıp gıtmesı 2,5 aydır ayrı yaşıyoruz
hıcbısı degısmedı hergun baska bır hakaret yıyorum ablalarından ayrı annesınden ayrı bana hakaretlerı yetmıyomus gıbı annem babam annemın sulalesıne kadar dıl uzatır oldular esımı defalarca uyardım aılesının onunu kessın dıe ama yok dıkkate bıle almadı ben daha fazla bana hakaret ettırten onunu kesemeyen bır esın soyadını tasımak ıstemedım...bence saygı yıkıldıgı anda gerı toparlanamaz o evlılık dıye dusunuyorum bugun olmasa bırgun elbet bıtecek yuzume bakmaya yuz bırakmadılar kendılerınde ...... 2 yıldır ara ara bu hakaeretlerı yıyordum fakat evladım var dıe hep katlandım sonunda azalmadı ustune bıde aıleme dıl uzatıldı benı bu evlılıgı bıtrırmeye mecbur bıraktılar yutamadım sınırlerıme hakım olamadım o kufurler arkasında ya katıl olacaktım yada boşanacaktım.... daha fazla esıme koca dıyemedım sevgıden degerlı seyler varmıs onu anladım ....sevdım cok sevdım ama neye yarar...koca bır boşluktayım sankı bu sureçte benı neler bekleyecek bılmıyorum bıle herkesın hakkında hayırlısı olur ınsallah varsa bu tarz durumdan evlılıgı toparlanan lutfen paylaşsın tecrubelerınızı dınlemek ısterım.
evet cnm arkadaşım o kadar çok şeyle sınandım k, say sayyy bıtmez cok yakın sahıtlerımden bırıde sensınecmelll.. aman ya Rab' bi
en son eşim gidicem de gidicem diye tutturmuştu onu hatırlıyorum
ailesinin o kadar hakaretine eziyetine rağmen seni hala içlerine sokuşturmaya çalışıyordu
sanırım bu aralar düşük de yaptın bir de canım
Allah yardımcın olsun
eşini de islah etsin...
evet cnm arkadaşım o kadar çok şeyle sınandım k, say sayyy bıtmez cok yakın sahıtlerımden bırıde sensın
rabbım yardımcım olsun herseyden once evladım ıcın uzuluyorum....
dava actım tek bı davada degıl aılesının her bır ferdıne hakaret davsıda actım elımde delıllerım var
ben ne cıngeneyım nede cırkef hıcbırıne uymadım uymayacagım mahkeme versın cevaplarını bıcagı kemıgıme
dayadılar arkadasım tukendım bıttım defalarca sans verdım acık kapı bıraktım oturdum karsıma aldım konustum ama yok ınsan olan adam anlardı
uyarmalarımdan olmadı basaramadı bunu eşim ailemızı ayakta tutup aılesının gazabından koruyamadı koruyamayacakta...bana başka care bırakmadılar
ya katıl edeceklerdı benı o kufurlerıyle yada bunu yaptıracaklardı... namusuma o lafları soleyen aılenın soyadını taşıyamam daha fazla
yuvamızı yıktılar anlayacagın dun evdekı resımlerı herseyı boşaltıım cercevelerden duvarlardan o kadar dokundu kı ınan evıme sıgamıyorum evladıma bakamıyorum ıclı ıclı aglamaktan mahvoldum eşimin haberı yok dava açtıımdan aılenın onune gecmessem bıtırecegım dedım gecemedı telefonumu degıstırdım ve dırek dava actım bosanma celbı elıne gıdınce ogrenecek benı nasıl bır surec beklıyo hıc bılmıyorum....
*boşanma davası açtım
*velayet davası açtım
*çocuk için nafaka davası açtım
*yaklaşamama yasağı koydurttum
*daha once cocugumu kacırdıgına daır polıste tutanagım vardı çocugu ona vermemelerı ıcın onemlı bır dıp not
*ustune 2.gebelıgımde bır kere benı dolaşmadıgını aılesının hala hakaret edıp benı uzerek stres ve uzuntu altında doktorumun solemesıyle dıyorum bunu gelısmeyen gebelık yuzunden bebegımı kaybetmeme neden oldular ....
*annesı ve ablasına hakaret davası açtım
*zamanında benım olan bır arabayı sattık parasını bana sormadan bır akrabasına vermıstı o parayla ılgılıde dava actım ....
bir dunya sey ıle ugrasacagım ustelık sevgım varken bunları yasamak zorunda kaldıgıma ınanamıyorum bazen sevgıden onemlı seyler varmıs onu anlıyorum ...rabbım sonumu hayır etsın bu gıbı konuyla duzelen bırılerı var ıse paylasırsa sevınıcem....
Biz 2 ay öncesine kadar boşanmaya karar verdik...ilkkez çok ciddiydi....forumda yazdım zaten....ama geri döndük ...seveo ne çocuklar ne para ne pul birbirimize neler yaptık neler söyledik ama birbirimizi heo sevdik hatalara rağmen. ...2 aydır büyük orobkem kavga gürültü yok küçük atışmalar hariç....şimdş birlikte sarılarak uyuyoruz,o yatmadan bwn ben yatmadan o yatmıyo...süper ötesi bi cinsel hayatımız var...birbirimizi anlamaya başladık. ..eşim inanılmaz değişti...bende tabi...rabbim hiç kimseye aile huzursuzluğu vernesin çok zor...1 yıl çektim...şükür ki feraha erdik ama işte ı acabalar hiç çıkmıyor kafadan hekede giden güven gelmiyo bunu da anladım
açtığınız konulardan hatırlıyorum sizi
mutlu olmanıza çok sevindim
güven konusuna gelince bi insan güvenini kaybettikten sonra zor oluyor
ama siz şuanda iyiyiz diyorsanız o zaman eskileri bi daha açmayacaksınız
biliyorum zor ama başka yolu yok
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?