• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Boşanmayı düşünmek hem de somut bir sebep yokken!

ben, 'bu da dert mi canım?, bulmuşsun da bunuyorsun' yaklaşımında olanları anlamıyorum, anlayamayacağım. ideal evlilik= dayak yememek, aldatılmamak mı? evliliğe çok değer veriyor gibi görünmeye çalışan bu insanalr bence evliliği fazlaca küçümsenecek bir şey haline getiriyorlar. eşiniz sizi dövmedi diye mutlu olmalı değilsiniz, çünkü zaten normal olan şiddetin olmaması. şiddetin olması anormal olan, olmadı diye ekstra bir sevinç göstermemeliyiz. dayak yeseniz de bu sefer, 'dövüyor ama aldatmıyor neden mutsuzsun nankör!' mü diyecekler? ama sanırım dayak yiye yiye düşünme kabiliyetini kaybeden nesillerden türeyen nesiller de pek düşünemiyorlar.

derdinize gelince, çok çok iyi anlıyorum. eşiniz biraz daha güçlü olsa, biraz daha erkeksi olsa şu an gördüğünüz çoğu şey gözünüze bile batmayacak. tüm sayfaları okudum, tahminimce eşinizle bunu açık açık konuşmuşsunuzdur ama onun içinde bu olmadığı için bir sonuç alamammışsınızdır. benim de eşimle ilişkimde benzer sorunlar var, yeni evliyiz, toplamda 3 senedir beraberiz. ama ben de sevgiliden çok arkadaş gibi olduğumuzu hissediyorum. ve evet çok zalim insanla da oldum. bu değer bilmemek değil. eşim evet çok iyi ama sevgililik, evlilik iyilikten fazlasını gerektiriyor. hayran olmak demişsiniz ki çok isabetli bir laf, kadın hayran olmak, sahiplenilmek, erkeğinden etkilenmek istiyor. çok çaba harcadım benim yanımda daha dik dursun, bu kadar da yumuşak huylu olmasın, biraz renklendirsin ortamı diye ama olmadı, olmuyor. nankörlük olsa, bu kadar uğraşmazdım, siz de uğraşmazdınız. bu nankörlük değil. o kadar çok söyledim ki şöyle yapma, böyle yapma, bak kötü etkileniyoeum diye ama ona dank ettiğinde söylediğim şeyler resmen sene geçmiş oluyor ve benim için hiç anlamı kalmamış oluyor. benden önce ilişkisi de olmuş ama erkek gibi davranmakta, kadını etkilemekte neden bu ladar acemi bilmiyorum. çok özel olacak ama, kadın erkeğin kolunda yatar değil mi?, normali budur yani. bizde ben söyleye söyleye değiştirene kadar tersi oldu. kafayı yiyicem, hatta yemiş de olabilirim. çok üzülüyorum kendime, boşa kürek çekiyorum herhalde.

çok uzattım. yalnız olmadığını bilmek insanı rahatlatıyor, hem içimi dökmek hem de sana destek olmak için yazdım. Allah düzlüğe çıkarsın, hayırlısı ne ise o olsun, dua et hep emi.
 
arkadaşlar eşime duyduğum sevginin tamamen bitmediğini fark ettim boşanma düşüncelerimi şimdilik erteliyorum o yüzden ama hala bir aradayken keyifli vakit geçiremiyoruz ve yanımda olmadığı zamanlar daha mutlu hissediyorum kendimi malesef.öte yandan hayatımdan çıksın da istemiyorum..gelir düzeyimizi merak edenlere o benden az bişey fazla kazanıyor.hiç bir bakımdan benden üstün değil ve beni mutsuz eden şey bu..

ama çocuklarım babanne dede amca .. gibi kavramlar olmadan büyüsün istemiyorum ben görüşmediğim için çocuklar da soğuk bakacak..ayrılırsam en çok ona sarılıp uyumayı özlerim evt cinsellik yok aramızda ama sarılmayı özlerim..sevilmek güsel şey bi de sevilmeyi öslerim heralde..

Boşanma düşüncelerinizi ertelediğiniz halde hala cinsellik yoksa aranızda, bence bunu da bir sorgulayın.

Karşılıklı olarak birbirinizi sevdiğinizi düşünüp, ortada sağlık vs. ile ilgili bir neden olmadan genç yaşta cinsellik olmadan yaşamak, bana pek normal gelmedi. Açıkçası, eşiniz sizi çok sevdiği için ve/veya karar alma işini hep size bıraktığı için, buna itiraz etmiyor olabilir. Ama, bu durumda erkeklerin kendilerine başka çıkış yolları araması da hiç az rastlanan bir şey değil. Bunu da bence göz önünde bulundurun.
 
Boşanma düşüncelerinizi ertelediğiniz halde hala cinsellik yoksa aranızda, bence bunu da bir sorgulayın.

Karşılıklı olarak birbirinizi sevdiğinizi düşünüp, ortada sağlık vs. ile ilgili bir neden olmadan genç yaşta cinsellik olmadan yaşamak, bana pek normal gelmedi. Açıkçası, eşiniz sizi çok sevdiği için ve/veya karar alma işini hep size bıraktığı için, buna itiraz etmiyor olabilir. Ama, bu durumda erkeklerin kendilerine başka çıkış yolları araması da hiç az rastlanan bir şey değil. Bunu da bence göz önünde bulundurun.

güzel bi noktaya temas ettin ama biz 2 yıllık evliyiz ve düzenli bi cinsel hayatımız hiç olmadıki zaten birçok doktora gittim fiziksel bir sorunum yok psikolojik dediler ki haklılar da çünkü ne zaman yakınlaşsak benim aklıma evliliğimizin hata olduğu düşüncesi geliyor ve kasıyorum kendimi .bana tam olarak sahip olmasına izin veremiyorum bi türlü. biliyorum bir çoğunuza anormal gelecek bu durum ama öyle işte cinsellik olmadan yaşıyoruz eşimle 2 yıldır:((
 
regina, burada bir çok konu açılıyor biliyorsun, cinselliğin olmadığı evliliklerinden bahseden arkadaşlarımız da oluyor. hatta bir konu hatırlıyorum 7 senedir öyle yaşıyoruz diyen bir arkadaşımızın konusunu. ne biliyim ya 7 sene sonra da aranızda hiç cinsellik olmaz, ömrümüzce böyle yaşarız diye korkmuyor musun? eşler arasında cinsellik yoksa hayat çok anlamsız, insan sorguluyor ben neden gencim o zaman, ben neden evlendim, tüm bunların anlamı ne diye. ve onun boşluğunu da hiçbir şey doldurmuyor.

nereden mi biliyorum? tahmin et bakalım :( kendimineredenatayım...
 
regina, burada bir çok konu açılıyor biliyorsun, cinselliğin olmadığı evliliklerinden bahseden arkadaşlarımız da oluyor. hatta bir konu hatırlıyorum 7 senedir öyle yaşıyoruz diyen bir arkadaşımızın konusunu. ne biliyim ya 7 sene sonra da aranızda hiç cinsellik olmaz, ömrümüzce böyle yaşarız diye korkmuyor musun? eşler arasında cinsellik yoksa hayat çok anlamsız, insan sorguluyor ben neden gencim o zaman, ben neden evlendim, tüm bunların anlamı ne diye. ve onun boşluğunu da hiçbir şey doldurmuyor.

nereden mi biliyorum? tahmin et bakalım :( kendimineredenatayım...

Ev arkadaşlığından farkı var mı sence? Ben ev arkadaşı olduğumuzu hissediyordum....
 
güzel bi noktaya temas ettin ama biz 2 yıllık evliyiz ve düzenli bi cinsel hayatımız hiç olmadıki zaten birçok doktora gittim fiziksel bir sorunum yok psikolojik dediler ki haklılar da çünkü ne zaman yakınlaşsak benim aklıma evliliğimizin hata olduğu düşüncesi geliyor ve kasıyorum kendimi .bana tam olarak sahip olmasına izin veremiyorum bi türlü. biliyorum bir çoğunuza anormal gelecek bu durum ama öyle işte cinsellik olmadan yaşıyoruz eşimle 2 yıldır:((

Bazı evliliklerde böyle şeyler olmuyor değil, o nedenle anormal denemez. Ama bunu böyle kabullenip, değiştirmeye çalışmamak da normal değil bana kalırsa. Başka bir evlilik yapsanız, başka bir neden bulup kendinizi kasmayacağınız ne malum? Bence bu evlilik hata bahanesinin arkasına saklanıyorsunuz. Bu evliliğinizi devam ettirirsiniz ya da ettirmezsiniz, ama bu kasma, izin verememe durumunu tedavi yoluna gitmeniz lazım bence.
 
regina, burada bir çok konu açılıyor biliyorsun, cinselliğin olmadığı evliliklerinden bahseden arkadaşlarımız da oluyor. hatta bir konu hatırlıyorum 7 senedir öyle yaşıyoruz diyen bir arkadaşımızın konusunu. ne biliyim ya 7 sene sonra da aranızda hiç cinsellik olmaz, ömrümüzce böyle yaşarız diye korkmuyor musun? eşler arasında cinsellik yoksa hayat çok anlamsız, insan sorguluyor ben neden gencim o zaman, ben neden evlendim, tüm bunların anlamı ne diye. ve onun boşluğunu da hiçbir şey doldurmuyor.

nereden mi biliyorum? tahmin et bakalım :( kendimineredenatayım...

tatlım seninle ne kadar da benziyoruz..evet bazen bunun boşluğunu hissediyorum zaten doktor eğer cinsellik olmazsa evliliğiniz de uzun sürmez demişti ama ne bileyim işte psikolojik tedavi olmak da içimden gelmiyor çünkü aklımda "ayrılmalı mıyım" soruları dolanırken cinselliği napayım ben? zaten çocuk hiç istemiyorum yani bi bayanın eşindne çocuk sahibi olmak istememesi normal değil bence ama istemiyorum işte
 
Bazı evliliklerde böyle şeyler olmuyor değil, o nedenle anormal denemez. Ama bunu böyle kabullenip, değiştirmeye çalışmamak da normal değil bana kalırsa. Başka bir evlilik yapsanız, başka bir neden bulup kendinizi kasmayacağınız ne malum? Bence bu evlilik hata bahanesinin arkasına saklanıyorsunuz. Bu evliliğinizi devam ettirirsiniz ya da ettirmezsiniz, ama bu kasma, izin verememe durumunu tedavi yoluna gitmeniz lazım bence.

tedavi olmalıyım diyorsunuz yani bilmem belki de gitmem lazım psikoloğa bunun için..
 
Bu tedavi tek kişilik olmaz. Nasıl evlilik iki kişilik ise butedavide aynı şekilde. Ve bu tedaviye aile terapistinde başlamak gerekir. Çift olarak, belki o zaman ev arkadaşlığının sebebi de çıkar ortaya.
 
Ben de aynı şeyleri düşünüyorum. Çocuk sahibi olmayı göze alamıyorum. Çocuğun dede, babaanne, amca , hala diyecegi tipleri benimseyemedim. Bunda birsürü eleştirdiğim şeyi babası olarak çocuga olması gereken oymuş gibi anlatacak, ben karşı çıkıcam, hayır öyle değil dicem, çocuk bocalayacak vs.vs.
Kafamda bi ton senaryo yazıp çiziyorum işte.
 
Ben de aynı şeyleri düşünüyorum. Çocuk sahibi olmayı göze alamıyorum. Çocuğun dede, babaanne, amca , hala diyecegi tipleri benimseyemedim. Bunda birsürü eleştirdiğim şeyi babası olarak çocuga olması gereken oymuş gibi anlatacak, ben karşı çıkıcam, hayır öyle değil dicem, çocuk bocalayacak vs.vs.
Kafamda bi ton senaryo yazıp çiziyorum işte.

Aynı dertten muzdairibiz desene ne kadar aptalmışım ki bunları evlenmeden önce hesaplayamadım annem uyarmasına rağmen..Nişanlıyken ayrılmadığıma pişmanım şimdi de diyorum ki birkaç sene sonra çocuk olursa o zaman da çocuk olmadan önce niye ayrılmadım mi diyeceğim acaba? off ne karışık bi durum ya :((
 
Çocuk başlı başına bir aile için stres kaynağı...Ne karar vereceksen bir an önce ver bence.Çocukla mevcut problemler iki kat büyüyor insanı gözünde.Ve çocuk insanın elini ayağını iyice bağlıor.
Ama ben bir kadın olarak evlenirken sevmeyi seçtim.Ha yıllarca flört mü ettim hayır ama onu çok sevdim.Hem de ilk tanıştığımız andan itibaren ilgisiz bir adam olduğunu bile bnile.Zamanla düzelir dedim.Düzelmedi.O dönemlerde bana şiirler yazıp kapıma gül bırakanları değil; uykum geldi hadi kalkalım diyen adamı eş olarak seçtim.
Ama şimdi düşünüyorum da bir kadın önce sevilmeli.Yani şöyle düşün o hayalindeki hayran olduğun adam sana hayran olmazsa yine kırılıyor ve soğuyorsun.
 
Çocuk başlı başına bir aile için stres kaynağı...Ne karar vereceksen bir an önce ver bence.Çocukla mevcut problemler iki kat büyüyor insanı gözünde.Ve çocuk insanın elini ayağını iyice bağlıor.
Ama ben bir kadın olarak evlenirken sevmeyi seçtim.Ha yıllarca flört mü ettim hayır ama onu çok sevdim.Hem de ilk tanıştığımız andan itibaren ilgisiz bir adam olduğunu bile bnile.Zamanla düzelir dedim.Düzelmedi.O dönemlerde bana şiirler yazıp kapıma gül bırakanları değil; uykum geldi hadi kalkalım diyen adamı eş olarak seçtim.
Ama şimdi düşünüyorum da bir kadın önce sevilmeli.Yani şöyle düşün o hayalindeki hayran olduğun adam sana hayran olmazsa yine kırılıyor ve soğuyorsun.

ben de sevgiyi seçtim eşim bana hergün sevdiğini söyler ama niye mutsuzum o zaman demek ki sevgi yetmiyor tek başına?
 
mutlu değilsen olamam dersen kendine haksızlık etme.mutsuzsan mutluda edemezsin.yuva dağılması çok zor bişey boşanıp pişman olanlarda var
 
Bir önceki sayfayı yeni okudum canım.Cinsellik de yokmuş sizde.Çok özel değilse tam olarak birliktelik hiç yaşamadınız mı?
Yoksa sadce soğukluk mu var?
Hani ne bileyim birliktelik olmasa bile cinsellik yaşanır.Nişanlıyken biz eşimle birlikte olmdaık ama çok daha sık ve istekli sevişirdik.:69:
 
Bir önceki sayfayı yeni okudum canım.Cinsellik de yokmuş sizde.Çok özel değilse tam olarak birliktelik hiç yaşamadınız mı?
Yoksa sadce soğukluk mu var?
Hani ne bileyim birliktelik olmasa bile cinsellik yaşanır.Nişanlıyken biz eşimle birlikte olmdaık ama çok daha sık ve istekli sevişirdik.:69:

tam olarak hiç yaşayaamdık zamanla da soğudum iyice zaten.Bilmiyorum başka biriyle olsaydım yine böyle isteksiz mi olurdum yoksa kafam rahat olmadı için mi isteksizim ona karşı bu kadar..
 
o kadar tehlikeli bir durumdasın ki...
anlattığın herşeyde kendimi hatırladım, 3-4 sene öncesini...
düğüne bir ay kala ayrıldım ben nişanlımdan
1 aydan da azdı belki, tam hatırlamıyorum
verdiğim en doğru karar buymuş, eşimle tanışınca anladım

düşünsene,
onunla evlenseydim de şu anki eşimle onunla evliyken tanışsaydım??
Allahım korumuş...

öyle çok yazmak istiyorum ki...
bir yandan da hatırlamamak...
 
o kadar tehlikeli bir durumdasın ki...
anlattığın herşeyde kendimi hatırladım, 3-4 sene öncesini...
düğüne bir ay kala ayrıldım ben nişanlımdan
1 aydan da azdı belki, tam hatırlamıyorum
verdiğim en doğru karar buymuş, eşimle tanışınca anladım

düşünsene,
onunla evlenseydim de şu anki eşimle onunla evliyken tanışsaydım??
Allahım korumuş...

öyle çok yazmak istiyorum ki...
bir yandan da hatırlamamak...

işte ben ayrılamadım malesef:( şimdi de bırakmak o kadar zor geliyor ki çünkü beni hala çok seviyor bunca soğuk tavırlarıma rağmen
 
Evi de eşimide ben yönetirim,ilk zamanlar mutsuzdum ama sanırım alışmaya başladım.

Ben herşeyi organize ederim,herşeyi ben düşünürüm,son sözü ben söylerim vs...

Tüm bunlara rağmen eşimi çok seviyorum ve ona karşı saygım sonsuz.

Yani hani aramızdaki farklılıklar yüzünden onu küçümsemiyorum,kırmaktan korkuyorum.

Birşeyleri öğretmeye çalışıyorum...

Sıkılmıyor muyum?Sıkılıyorum zaman zaman ama neyapayım?

Onun beni sevmesi,benim onu sevmem ve evli olmamız adına durumu kabulleniyorum.

Sevmesem bilmiyorum belkide böyle düşünmezdim.Ama ki onsuz bir yaşam bile düşünmek istemiyorum.

Sizin en büyük kaybınız saygı olmuş bence,eşinize karşı saygı duymadığınız için hakaret edebiliyorsunuz

onu kırmaktan kaybetmekten korkmuyorsunuz,kendinizi her fırsatta üstün görüyorsunuz.

Bencillik yapıyorsunuz bana göre...Siz bitti derseniz bitecek,devam derseniz sürecek.
 
Back
X