Boşanmış anneler , burada toplanalım, hayatı paylaşalım !


uhde geçmiş sayfalara okudum ne kadar güçlüsün
bende öyle olabilecekmiyim..
 
nemoo .!.:
uhde geçmiş sayfalara okudum ne kadar güçlüsün
bende öyle olabilecekmiyim..
Genişletmek için tıkla...

tşk. ederim. güçlü olmak senin elinde olan bir şey, ne istediğini bilmek çok önemli, kararların kesin olmalı acabaların olmamalı..

biz kadınlar hepimiz güçlüyüz aslında yeter ki bunu kendimize gösterebilelim... umarım sende biran evvel toparlanırsın..
 

bugün daha güçlüyüm daha umut doluyum önümdeki sakin , huzurlu günlerin hayalini kurdum ..
uhdecm oğlum 6 yaşında seneye ilkokula başlıycak nasıl olur nasıl toparlar alışabilirmi.. nasıl bi süreçten geçiçez onları düşünüyorum. seninde bebeklerin var herhalde nasıl aştınız bu süreci
 

şunu unutma sen eşinden ayrılıyorsun çocuğun babasından değil... oğlun istediği zaman babasını görebileceğini anlasın elbette zor olacaktır kolay ne varki bu hayatta.. üstesinden geleceğiz her zorluğun..

benim bebeklerim babalarını hiç tanımadılar halende bilmiyorlar, çünki babaları aramıyor, sormuyor, dedelerini baba olarak biliyorlar fakat onunda uzakta olduğunun farkındalar..
şuana kadar baba konusunda bir şey sormadılar henüz 2 yaşındalar fakat ileride soracaklarından eminim işte o zaman ne diyeceğimi bende bilemiyorum herşeyi zaman gösterecek..
hepimiz büyük bir sınavdan geçiyoruz inş. en güzel şekilde atlatırız...
 

inş. üstesinden gelebilirim , kendimdem geçtim bana zaten olan oldu tek korkum çocuğuma zarar gelmesi
babasıyla görüşücek asla kendi yükümü kuzuma yüklemem ama işte 2 arada git gel nasıl olur, dengesi bozulurmu
nasıl davranıcam , ne diycem... kafam allak bullak..

seninde allah yyardımcın olsun cnm küçükmüş bebeklerin , gerçi ne kadar küçükse kabullenmeleri o kadar kolay oluyomuş
 

Allah güç kuvvet veriyor üstesinden geliyorsun önemli olan sizin kararlı olmanız ne istediğinizi bilmeniz... inş. çocuğunuzda sizi fazla yıpratmadan bu zorlu süreci biran evvel atlatır..
 
merhaba bende boşanma aşamasında olan bir anneyim. henüz bir adım atılmadı ama benim için herşey bitti. bu haziranın 17 sinde 2 yıl olacak bir evliliğim ve önümüzdeki ayın başında 7 ayını doldurcak dünya tatlısı bir kızım var.

yorumların birçoğunu ağlayarak okudum. rabbim bu durumda olan bütün kadınlara yardım etsin. bence hiç bir kadın yuvasını yıkmak istemez heleki çocuğu varsa. yani arı baldan kaçarmı. mutlaka boşanma kararı veren her bayanın geçerli bir nedeni vardır. ben mühendisim eşimde aynı şekilde ama resmen cahil insanlar gibi bir evlilik yaşadık. ailesi yüzünden hep birbirimize girdik. ben karşımdaki insana cevap veremiyecek yapıda bir insanım. paylaşıcak kimsem olmadığı için eşime anlattım oda annesi yüzünden hep bana saldırdı. bir kere vurdu kulağım çürüdü. bir keresinde merdivenlerden itti. sonuncusundada 35 haftalık hamileyken yine vurdu gözüm morardı. acillerde sancılanıp ağlarken bir hemşirenin tavsiyesi üzerine rapor aldım. iykide almışım. çocuğumu evimde bile doğuramadım gidip memleketimde anneannemin evinde doğurdum. tek isteğim uzaklaşmaktı bavulumu alıp gidicektim boşanıcaktım. sonrasında çok yalvardı. ben babamı 20 yaşında kaybettim ve eksikliğini çok hissettim. kızım bunu yaşamasın diye 5 günlükken evime döndüm. sonrasında yine sorunlar derken kaldıramadığımı farkettim ve ayrılmak istedim. eşimde kabul edip eşyamı toplayıp gidicem dedi. bende bu sefer daha akıllı olup evimden çıkmadım. eşyalarını toplayıp koydum kapıya alıp gitti. bu arada bebeğim rahatsızlandı. acile giderken haber verdim. annem gelmesin diye hakaretler etti. sonrasında yine geldi. kızına tapar gibi seviyordu ama hepsi boşmuş. sonrasında aramadı bile. ve bizi mağdur etmek için arabayı alıp götürdü. kızım annem ben günlerce hastanelerde ağladık. şu an inanmıyo kızının hasta olduğuna. o kadar çirkin detaylar varki anlatmakla bitmez.

şimdi maddi manevi tazminat davası açarak boşanıcam. bunu anladığı için bana saçma saçma mesajlar atmaya başladı. bende gidip şikayette bulundum 6 ay tedbir kararı çıktı. ama sadece mesaj atmasın aramasın diye aldırdım. kızını gelip görsün dedim. ama tabi gelmedi. geldiğinde alıp götürmek istedi bende güvenmediğim için vermedim. şimdi savcı benim adıma dava açmış. ben boşanma davasını henüz açmadım. bu şehirde yaşamak istemiyorum. başka bir şehirde hatta mümkün olabilen en uzak şehirde iş bulup oraya yerleşip orda açıcam davayı. ve ne alabilirsem alıcam. kendim 5 kuruşuna dokunmasamda ilerde kızım için yatırım yapmayı düşünüyorum. çünkü evliliğimiz boyunca maaşımın 5 kuruşunu görmedim. üstüne annem toplu para verdi o gitti. yani 2 yılda 150 bin tl ya yakın param gitti. parasını pulunu geçtim adam çocuğunun hasta olduğunu göre göre benim paramla alınıp kendi üzerine olan arabamızı götürdü. ve parasız olduğumuzu bile bile taksiye bin götür dedi.

şu an kendim için zerre kadar üzülmüyorum ama kızıma içim gidiyor. en ufak bir markete bile gitsem babalarıyla kızlarını görünce ağlamaya başlıyorum. benim kızım göremicek yaşayamıcak diyorum. ne kadar kin ve nefret dolu olsamda kızım babasını kötü bilmesin istiyorum. benim babam nerde dediğinde ne diyceğimi düşünüyorum. yada kızını görüyor olursa bana karşı doldurur diye korkuyorum. yaşadığımız zor günleri kızıma belki anlatıcak gücü bulamam diye günlük tutuyorum büyüdüğünde vermek için. şu an eşim çok sinirli ve saldırgan geçtiğimiz pazar görsün istedim geldi bütün kinini nefretini kustu yine bende dayanamadım aldım kızımı geldim.

nasıl atlatıcam bilmiyorum. eşimin yüzünü göresim yok. annesinin evinde kaldığı sürece onunda kini nefreti her geçen gün artıyor. kızıma üzülüyorum. şimdi ayrılmasam bidaha denesem olmıcak biliyorum ve daha çok yıpranıcaz belki o zaman daha zor olcak kızım için. bir yola çıktım geri dönüşü olmayan. rabbim utandırmasın inşallah. kızımda babasının eksikliğini elbet hissedicek ama onunda yüzünü başka yerden güldürsün rabbim.
 
inanın okumakla ne adam olunuyor ne koca nede baba olunuyor.. siz çocuğunuzu babasız bırakmadınız istediği zaman görebilir onun için üzülmeyin siz kendinize göre doğru bir karar vermişsiniz kızınızda büyüyünce iyiyi kötüyü anlayacaktır..

boşanmaya karar vermek bile zorlayıcı bir süreç mahkeme sürecide sizi hırpalayacaktır bunlara karşın dik durun yıkılmayın...

Allahım hakkınızda hayırlısını versin kızınızla sizin yollarınızı aydınlatsın inş.
 

çok teşekkür ederim Allah razı olsun
 

meraba kızlar bende boşanmış bi anneyim 1 yaşında bi kızım var..aslında size sorum olacak benim kızım 13 aylık velayeti bende fakat 15 günde bir hafta sonları cumartesi saat 10 da alıp pazar akşamı saat 17:00 de babası getiriyo kızım emiyo ve çok huzursuz oluyo ve giderken ağlıyo bende çok üzülüyoorum bende tekrar dava açtım velayet günlerinin düzenlenmesi için sizin peki nasıl yani çocuklarınızın babasında kalma süresi
 

sanırım biz farklı şehirlerde olduğumuz için benim bebeklerimin 6 yaşına kadar babalarında kalma gibi durumları söz konusu değil 6 yaşından sonrada şayet çocuklar isterlerse 1ay kalabilecekler...

hoş mahkemede hafta sonları görebilir diye karar çıkmış olsaydı da pek bir şey ifade etmeyecekti sonuçta babaları bebeklerimi hiç görmek istemedi...

aslında henüz küçük ve anne sütü alan bir bebeğe neden kalabilir diye karar verilmiş ki çok saçma...
 
Ben şuan 30 yaşındayım eşimde 50 yaşında aramızda 20 yaş fark var. 18 yaşında evlendim 1 oğlum var 12 yaşında. Evlendikten bir kaç ay sonra hamile kaldım sonra çocuğum oldu.Ben çalışordum.Çocuğa annemler baktı.Sabah çocuğu alıp annemlere giderdim,ordan işe akşamda annemlere gidip çocuğu alır eve gelirdim.Bazen günlerce,haftalarca orda kalırdım.Annemler aramız minübüsle 30 dk.Eşime oturduğumuz evi kira verip anneme yakın gidelim böylece çocuğu her akşam rahat alırsız hem sendende uzak kalmaz derdim.Ama kabul etmedi.Çünkü oturduğumuz yerden işe yürüyerek gidip geliyordu dolmuşa binemem derdi.Neyse 6 yıl böyle devam etti.Sonra çocuk doğduktan sonra biz ayrı odalarda kaldık hep.Sebep hem benim soğuyup hemde onun prostatla ilgili problemiydi.Şuan 13 yıldır evliyim ama ilk 4 ay dışında karı-koca hayatımız olmadı.Ben hala çalışıyorum ve artık ayrılma kararı aldım.Çünkü eve gidiyorum yemek yiyoruz sonra ben biraz çocukla ilgileniyorum çocuk uyuyor bende tek başıma tv izleyip oturuyorum.Eşim 13 yıldır düzenli olarak saat 7,30 veya engeç 'de yatar.Aileme bir kaç kez konuyu açtım ama açıkcası pek destek gelmedi.Şimdi ciddi ciddi boşanmayı düşünüyorum çünkü dayanamıyorum artık.Annemlere anlatıyorum ne var bunda daha iyi işte sende kafanı dinle diyor.Ama anne ben kafamı dinleyip aile olmayacaksak niye aynı çatı altındayız diyorum.Kafam çok karışık bir yanım ayrıl bitsin artık diyor diyer yanım ayrılsan hayatında ne değişecek diyor bilmiyorum düşünmekten uyuyamaz oldum.Kafam darma dağın.Ne olur bir akıl verin yol gösterin.Konuyu yanlış yere açtıysam özür dilerim.Akıl verin ne olur çok ama çok mutsuzum
 

evet çok saçma duyan öyle diyo zaten cuma günü mahkeme var kızım inşallah bidaha gitmez babasına
 

eşini sevdin de mi aldın
neden 18 yaşındayken baban yaşında adama vardın
merak ettim???
 

siz en güzel çağlarınızı eşinize heba etmişsiz.. neden babanız yaşındaki adamla evlenme kararı aldınız ?? hayatı kaldığınız yerden yakalamak istiyorsanız boşanın fakat şunuda unutmayın ki siz artık bir annesiniz çocuğunuzu babasız bırakacak kadar sıkıldıysanız hayatınızdan boşanın derim....
Allah hakkınızda hayırlısını versin sizin durumunuz her iki şekilde de zor inanki...
 
Herkezin kendince sıkıntıları olmuş ve yol ayrılıklarına düşülmüş... ama malasef yavrularımız bunlardan darbe alanlar oluyor...
Benim 4 yaşında dünya tatlısı bir prensesim var .. eşimden ayrılalı 3,5 sene oldu. Kızım 5 aylıkken ayrı düştük...
Benim ayrılık sebebini anlatayım ama ben bile anlamadım nasıl ayrıldığımızı... birbirine inanılmaz derecede saygılı sevgili bir evlilik dönemi geçirdim 4 yıl boyunca ama sonra ne olduysa 4 sene bitiminde dünyaya bir yavru getireceğimi öğrendiğimde başladı. nedir erkeklerde bu hamilellik durumu anlamış değilim. 5 vakit namaz kılan adam alkolik,evden zorla çıkartmaya çalıştığım adam gezenti, arkadaşlarıyla vakit geçirmekten has almayan adam arkadaşı için ölür oldu ... ve daha neler neler....

aman neyse hiçte pişman değilim boşadığıma hiçte üzülmedim...

benim burda yazmamdaki sebeb aslında benim durumumda olupta kendini bu durum için kapatan kız arkadaşlara seslenişim olacak. çünkü çok zor bir süreç geçirdim... ve eminimki sizlerde yaşadınız ve zorluklar hiç bitmedi bi derde bir dert daha eklemiş gibi yaşadınız belkide ama size tavsiyem sajın böyle davranmayın... hayat boş ve sizin gözlerinize bakan dünya tatlısı yavrularınız var... herkes çıkarcı ve siz bu çıkarcı insanlarla uğraşmaya terkedilmiş bir bireysiniz. ne mi yapacaksınız HAYATTAKİ TEK DEĞERLİ İNSAN ÖNCE SİZSİNİZ ...anne baba çocuk ikinici plan ....ÇIKARCI OLUN DEMİYORUM AMA DERTSİZ MUTLU VE GÜÇLÜ BİR KADIN OLUN ... olamıyorsan bile öyle görün.. DUYGULARIN ALINMIŞ GİBİ DAVRAN... EMİN OLUN DAHA ÇOK DEĞEERLİ OLUYORSUNUZ. ÖNEMİSİZ GİBİ DAVRANIR HERŞEEY İÇİN İKİ GÜNLÜK DÜNYA DİYİN VE GÜLÜN ... YAVRULARINIZLA HERZAMAN MUTLU OLUN ... ERKEKLER BİLEKTE GÜÇLÜ AMA KADINLARINDA RUHLARI ÇOK GÜÇLÜ... GÜÇÜNÜZÜ KULLANIN...

BUGÜN DEĞİL BELKİ KIZLAR AMA YARIN HERŞEY ÇOK GÜZEL OLACAK... BÖYLE OLMASI DİLEKLERİMLE....
 
Bende boşanmak üzereyim. Davam sürüyor. Henüz emzikte bir bebeğim var. Benim eşim bebeğimin velayetini istiyor. Herşey yoluna giriyor da bebeğimden ayrı kalır mıyım düşüncesi yiyip bitiriyor beni😔


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 


annenin ispatlanabilir ahlaki kötü bir durumu olmadığı sürece kesinlikle anneye veriliyor heleki süt çocuğunu, kafana hiç takma bunu.
 

Kesinlikle alamazlar merak etme.
 
Merhaba arkadaşlar bende evlilikte 5 yılı devrimi bulunuyorum ve 29 aylık bi Oğlum var benimde yaş 29.
Eşimle evliligimin 22. Günün boşanmak istedim ama annem araya girdi vs bu zamana kadar geldik. Ben hala boşanmak istiyorum ( bi yanımda istemiyor üzülüyorum eşime yurtta büyüdüğü için ne yapar ne eder kime gider diye düşünmeden kendimi alamiyorum) neden boşanmak istiyorum a gelince saygisiz bir adam. Surekli hakaret aşağılama var. Kültür farkından tutunda her şeyimiz farklı. Dünyaya bakış açımız farklı. Anlasamiyoruz. Ben sevmiyorum da bitti çünkü. Kendisi de bazen seviyorum bazen midemi bulandirir sun diyor. Cinsel beraberligimiz yok denecek kadar az. O da mecburiyetten.
Şu çocuk büyüsün senden o zaman ayrılacağım diyor. Diyorum ki büyümesini beklemeye gerek yok ayrılalım hemen Hayır şu çocuk için katlanır biraz büyüsün.
Şimdi biraz büyüdüğünde daha mı kolay olur daha mı zor olur. ( babasına çok düşkün oglum) hiç fikrim yok sizce ne yapmalıyım? Bu evlilik sürsün istemiyorum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
Annem ve benden beklenilenler
2 3
Yorumlar
52
Görüntüleme
2K
succulentaski
Y
Eşimle boşanma konusunu konuşmalıyım artık bence..
2 3
Yorumlar
55
Görüntüleme
2K
Pamukannesi83
Babam
4 5 6
Yorumlar
106
Görüntüleme
2K
Ahuzarr
S
Doğum sonrası boşanmayı düşünüyorum
4 5 6
Yorumlar
109
Görüntüleme
7K
wendy
M
Sona geldim sanırım
2 3
Yorumlar
56
Görüntüleme
2K
FloppyDisk
F
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…