2 yıl olmuş neredeyse konuyu açalı. Hanımlar hala kadroya geçip eş durumu ile memleketime gideceğim günü bekliyorum. Eşimle bir ara düzeldik yalan yok. Ama bazı şeyler gerçekten düzelmiyor. Bir an kendimi gerçekten de mutlu bir yuvaya sahipmiş gibi hissetsem de öyle olmadığını göreceğim bir sürü olay oldu. Hele bir gideyim davamı açacağım. Yoksa oğlum için de benim için de iyi bir yaşantı olmayacak. Bu kararımı doğru bulmamdaki en büyük sebep değer görmemem ve üstüne para kaynağı olarak görülmem. Biz kadınlar yapımız gereği fedakar olsak da tek kalemde de silebiliyoruz kişiyi. Başka paylaşacağım kimse yok. O yüzden son olayımı buraya yazacağım. Malum bayram tatili yaklaşıyor. Ben de eşime 2 gün de olsa yakın bir yerlere gitmeyi teklif ettim. Geçiştirdi tabi. Belki maddi anlamda yorulur diyerek araştırmaları kendim yaptım. Otellerle görüştüm vs vs. Oğlum ve izmirdeki amcasının 1 yaşındaki oğlunu görüntülü konuştururken eşim bayramda neden gelmiyorsunuz uçakla gelin ben sizi ankaradan alırım diye bir teklif attı ortaya. Size soruyorum böyle bir şeyde insan eşine sormaz mı? Burda sorun bize misafir gelmesi değil yanlış anlaşılmasın. Ama ben plan yapmayı teklif ettim. Hadi olmasın plan. Şubattan beri evde yokum evimin hali harap. Arefe günü akşamı anca orda olacağım. Nasıl temizlik yemek vs yapabilirim. Keza 4 gün kalacağım. Demem o ki bu durum beni çok üzdü. Bana bir danışsaydın dedim. Demez olaydım. Ne hakaretler. Bana mı soracakmış. İstediği zaman çağırırmış. Elbette çağır ama bana bir sor ne zaman? 1 aya yakındır konuşmuyorum. Misafirler bayramda geliyor ama ben gitmiyorum. Gitmeyeceğim. Bir insan kendi eşi oğlunu yılın 2.5 ayı gördüğü halde. Gelmezseniz gelmeyin diyorsa. Cehenneme kadar yolu var. Maddi desteğimi de kestim. Beni engellemiş her yerden. Ben bıktım arkadaşlar. Onun için önce kendi ailesi sonra eşi ve çocuğu geliyor. Çok üzgünüm bir kez daha bu duyguyu yaşadığım için. Umarım bir an önce tayin işim hallolur ve ondan da kurtulurum. Çok uzattım özür dilerim herkesten.