Boşanmış, iki çocuk annesi biri olarak yazıyorum...
Öncelikle, evliliğin devamına engel olacak kırmızı çizgi ihlâlleri yoksa, aldatma, kumar, şiddet gibi, muhakkak bir aile terapisi alın derim. "Boşa gitsin" demek kolay, ancak sonraki süreç öyle güllük gülistanlık değil maalesef, ailen destek olsa da, çocuğun babası hiç sorun çıkarmasa da sürecin kendisi ağır. Ki sizin, hazırda bir işiniz, geliriniz olmadığı için emin olun çok zorlanacaksınız. Ailenizle beraber yaşasanız, çocuğunuza söylenen en ufak uyarı cümlesi bile içinize dokunacak misal. Ayrı yaşasanız, tek başına hem çalışıp hem çocuk bakmak hiç kolay değil. Çocuğunuz büyüdükçe, akşam eve babasının gelmemesini bile eksiklik kabul edecek, bu da sizin moralinizi bozacak. Anneme gitsem babamı özlüyorum, babama gitsem annemi, neden böyle olmak zorunda ki? diye sorduğu zaman ister istemez üzüleceksiniz...
Eşinizin ailesi de, eşiniz de boşandığınız zaman size yabancı olacaklar ve hiç tahmin bile etmeyeceğiniz hareketleri görebilirsiniz, o bağ koptuktan sonra torun bile kimsenin umurunda olmayabiliyor, bunların hepsini hesap ederek karar vermeniz lâzım.
Tabii ki üstesinden gelebilirsiniz, ancak terapi yolunu denemeden kesinlikle bir karar almayın derim. Çünkü hele de çocuk varken hiç kolay değil... Arada şiddet kumar aldatma gibi acil bir problem olduğunu söylemediğiniz için yazıyorum bunları. İnsanız, ruh hâlimiz değişebiliyor, sonradan pişman olacağınız bir karar vermeyin, her yolu denedikten sonra boşanmak en son çözüm olmalı. Rabbim en hayırlı olanı kolaylıkla nasip eylesin...