Sizin kimseyi baba yapma zorunluluğunuz yok. siz evlenmek istemediğinizi, çocuk istemediğinizi ve ona da uyuyorsa bu ilişkiye devam edebileceğinizi, etmiyorsa da ayrılmanızın daha doğru olacağını söyleyeceksiniz. işi neden evlenme noktasına getiriyorsunuz ki madem istemiyorsunuz?
o zaman dene belki çok mutlu olacaksınız . ekonomik özgürlüğü olan bir kadınsınız istediğinizde kapıyı çarpıp çıkabilirsiniz. ama bir taraftan da işler yolunda gitmezse çocukların psikolojisi var bilemedim ya
Ya ablacım kendi yaşıtın birini bul öyle evlen adam kendi yaşıtı birinden baba olur merak etme
onun evlilik düşüncesi ilk tanıştığımız günden beri var. ilk gün demişti ciddi olarak düşünüyorum diye. evliliği hep diyor. gün alalım gidelim evlenelim diye ama ben bir türlü cesarete gelemedim
Ben şahsi düşüncemi yazdım bana göre erkek kadından küçük olmamalı
Sizin yaşınız kaç? Kac çocuk var sizde?
maalesef her ikiside. kusursuz zaten beklemiyorum mümkün değil.
yanlış ifade ettim sanırım. mesele onu baba yapmak değil. birbirimizi seviyoruz ve bu şekilde devam edeceksek onun çocuğunu doğurmak isterim.
evet o beni biraz rahatlatıyor. bir gün olur da olmazsa arkamı dönüp gitme gücüm var tabiki
mantığımda öyle diyor ama kalbim öyle demiyor
Benim mantığım devreye girince kalbime b*k yemek düşmüştür hep. Çünkü hep sonrasını düşünürüm zamanında yaptığım yanlışlardan dolayı kalbimin sesini dinlemeyi bırakalı bir 3 yıl olmuştur.maalesef her ikiside. kusursuz zaten beklemiyorum mümkün değil.
yanlış ifade ettim sanırım. mesele onu baba yapmak değil. birbirimizi seviyoruz ve bu şekilde devam edeceksek onun çocuğunu doğurmak isterim.
evet o beni biraz rahatlatıyor. bir gün olur da olmazsa arkamı dönüp gitme gücüm var tabiki
mantığımda öyle diyor ama kalbim öyle demiyor
bizim toplumumuzda varya hani hep erkek büyük olmalı gibi bir algı
bizde de o olgun ben biraz çocuk ruhluyum.40 oldum 2 tane
Bence deneyin, 7 8 yıl sonra , sizi seven, değer veren, hiç üzmemiş birini bulmuşsunuz. Zor zamanlar tabi ki olacak, alışma süreci olacak çocukların ama sonu çok güzel olacak belki, ben olsam denerdim.
ayrılalı 10 yıl oldu ama ben zaten öncesinden de yalnızdım. saçımı ilk defa o okşadı. kadın olduğumu ilk defa onunla anladım. oğlum hasta olduğunda babası aramaz mesela nasıl oldu diye erkek arkadaşım defalarca arar sorar fikir verir. tek isteğim artık mutlu olmak fazlasında gözüm yok. mutluluk ve huzur.
Allah bağışlasın, erkek arkadaşınizla her şeyi açık açık konuşun, sonradan üzülüp yipranmamak için, cocuklarinizda çok etkilenir. Belkide benim bu yaştan sonra tedaviyle bile çocuğum olmayabilirde diyin, olmazsa olmasin ben seni seviyorum diyecek mi?bizim toplumumuzda varya hani hep erkek büyük olmalı gibi bir algı
40 oldum 2 tane
Keşke dediğiniz gibi olsa ama maalesef Türk erkekleri kendi çocuğunu, çekirdek ailesini bile anne babasının gerisine atıyor bazen. Anne-baba çocuk ilişkisi bizim memleketimizde bağımlılıktan çıkıp normal seviyeye gelemedi henüz. Şimdi sevgisinden gözü karartıp ailesini reddetse bile 1-2 seneye senin yüzünden canım anamdan ayrıldım durumuna gelme ihtimali çok yüksek. Hele daha önce çocuk sorumluluğu almamış birinin bu baskıları uygun şekilde idare edebilmesi ülke şartlarında çok zor.
Yoo o da sorun. Baksanıza kocamin cocugu bize çok geliyor deyip konu açıyorlar
