- 20 Haziran 2024
- 186
- 177
- 18
- 31
- Konu Sahibi Lady Guinevere
-
- #21
Kusura bakmayın dikkatimden kaçmış.
Kusura bakmayın dikkatimden kaçmış.Yorumu kime yaptığıma bakar mısınız rica etsem ?
Ah çiçeğim anlatabiliyorsun. Minik tedaviyle atlatırsın. Farkında olarak yarısını tamamlamışsınBeni anlatmışsınız sanki konunuzda. O kadar beni anlatmışsınız ki bi an gerçekten beni anlatıyorsunuz sandım.
Gelecekten korkuyorum. Gelmesin istiyorum ama şimdiden de memnum değilim.
Depresyon tedavisi görüyorum. Ama depresyonda olmak için de geçerli sebeplerim var. Bazen bir arpa boyu yol alamamışım gibi geliyor.
Bazen öleceğimi hatırlayıp çok seviniyorum . Öleceğim ve hepsi bitecek.
Ben de kilo aldım. Ben de amaçsızım. Benim de gözümün içine bakan bir eşim ve ailem var. Ama ben mutlu değilim.
Mutsuz da değilim. Hiç-bir şey değilim yani. Yani o kadar çok hiçbir şeyim ki mutsuz bile değilim. Anlatabiliyor muyum bilmiyorum.
Nasıl olduğumdan da çok haberim yok öylece yuvarlanıyorum zamanın içinde.
Baskasini alintiladigini görmedim. Dikkat etmedim açıkçası. Bu ilk oluyor bundan sonra olmaması için dikkat edeceğim artık.Iyi okuyun bence. Konu sahibine boşan dememiş. Nişanlısını anlatan bir hanıma tavsiyede bulunmuş.
Bu sitede de insanlarin ortası yok.
Ya hemen boşan diyorlar
Ya da boşan diyenin "hemen boşan demek ne kolay" diye tepesine biniyorlar.
Yapamadığımız tek şey okuyup anlamak galiba.
Bi psikiyatriye git istersen emzirmiyorsan belki düşük doz bir ilaç başlanabilir. Depresyona girmişsin, tükenmişlik sendromu gibi duruyor. Çocuktan dolayı birazda kendini ihmal etmişsin sanırım ya da kilolara taktın kafan sürekli mutsuz olmak için bahaneler üretiyor gibi. İleride çalışırsın belki tutunacak bi dala ihtiyacın var gibi en kötüsüde insan ne ona iyi gelir onuda bilemiyor bende öyleyim ama sen biraz daha ilerdesin kafa olarakyok işte sorun da burda.. ne olsa mutlu olurum diye düsünüyorum ve bulamıyorum hiçbir sey. hayatımda her sey yolunda.. bir sıkıntım yok ama neden beni tatmin etmiyor, ne arıyorum bilmiyorum. kendimi arıyor gibi de hissetmiyorum zaten. boşlukta gibiyim.. ilerlemiyorum.. süzülüyorum sanki, ses yok bir sey yok.. ilgimi çeken bir sey yok. çok gürültülü bir ortamdan bi anda sessiz bir ortama gecersiniz ya öyle bir his sanki. bilmiyorum anlatamıyorum belki de
Çünkü o değil başkasıda olsa o da 4/4 lük olmayacak onu biliyorum. İlk hayatıma giren kişi değil ki diğerlerlerinide gördüm sorunsuz bir adam yok. Herkeste iyi olan ve kötü olan yönler de var neticede ben de dört dörtlük değilim. Elbetteki ters Düştüğümüz noktalar olabiliyor ama en ufak ters düşme de ayrılırsak zaten hayatımıza yalnız devam etmemiz gerekiyor. Ve ben artık mükemmel adamı arayarak ömrümü geçirmek istemiyorum. Dikenleriyle sevmek lazım bazende şikayet etsekte..O zaman hala neden bu adamla berabersiniz ? Demek ki sizin için doğru insan bu adam değil veya birbiriniz için doğru insanlar değilsiniz. Neden bu adamla zaman kaybediyorsunuz ki ?
Çünkü o değil başkasıda olsa o da 4/4 lük olmayacak onu biliyorum. İlk hayatıma giren kişi değil ki diğerlerlerinide gördüm sorunsuz bir adam yok. Herkeste iyi olan ve kötü olan yönler de var neticede ben de dört dörtlük değilim. Elbetteki ters Düştüğümüz noktalar olabiliyor ama en ufak ters düşme de ayrılırsak zaten hayatımıza yalnız devam etmemiz gerekiyor. Ve ben artık mükemmel adamı arayarak ömrümü geçirmek istemiyorum. Dikenleriyle sevmek lazım bazende şikayet etsekte..
hayır esim destek olur ev işlerinde. kaldı ki aksama kadar tek bir çöp kaldırmasam da laf etmez, karışmaz. çoğu zaman sen yapma, aksam gelince ben hallederim der. aöa rahat edemiyorum. cocuk uyuduğunda veya keyfi yerindeyken topluyorum, ediyorum vs. ama evet sürekli her anı doldurman, sürekli şunu yapayım, bunu yapayım diye planlamak da yorucu. ama drdiğim gibi yapmasam daha çom rahatsız hissedeceğimmuhtemelen ev işlerinde de desteksiz kalıyorsunuz,en azından onlarda destek görseniz bebeğe bakmanız veya daha çok zaman ayırmanız, kendinize bakabilmeniz tahammülsüzlüğünüzü ve sıkıntınızı hafifletecektir. Şu da var ki sakın mükemmel olmaya çalışmayın,bazen ütü aksasın bazen temizlik dört dörtlük olmasın ufak tefek boşvermeleri bilin, çıkın dışarı bebeğinizle, yemek iki çeşit değil tek çeşit olsun mesela , o gün öyle olsun, başka gün ev dağınık kalsın ,bebekli evde olur öyle şeyler.. Yetişememek kadar normal birşey yok, olduğu kadar olabildiği kadar. Yeter ki bebek huzurlu olsun ki siz rahat ve gevşeyebildikçe ona yansıyacaktır
evet.. eskiden ölümden korkardım. simdi bir yandan bebeğimin büyüdüğümü görmek istiyorum ama bir yandan da ölsem de kurtulsam diye düsünüyorum sürekli. sesli dile getiremiyorum cünkü kücük bir bebeğim var.. korkuyorum bu düsüncelerim yüzünden bebeğime bakamayacağımk düsünürler diyeBeni anlatmışsınız sanki konunuzda. O kadar beni anlatmışsınız ki bi an gerçekten beni anlatıyorsunuz sandım.
Gelecekten korkuyorum. Gelmesin istiyorum ama şimdiden de memnum değilim.
Depresyon tedavisi görüyorum. Ama depresyonda olmak için de geçerli sebeplerim var. Bazen bir arpa boyu yol alamamışım gibi geliyor.
Bazen öleceğimi hatırlayıp çok seviniyorum . Öleceğim ve hepsi bitecek.
Ben de kilo aldım. Ben de amaçsızım. Benim de gözümün içine bakan bir eşim ve ailem var. Ama ben mutlu değilim.
Mutsuz da değilim. Hiç-bir şey değilim yani. Yani o kadar çok hiçbir şeyim ki mutsuz bile değilim. Anlatabiliyor muyum bilmiyorum.
Nasıl olduğumdan da çok haberim yok öylece yuvarlanıyorum zamanın içinde.
bedenimden memnun değilim.. spora gidiyorum ama dediğim gibi bazen kendimi tutamayıp tatlıya abanıyorum. esim engellemeye çalışıyor. bugün öyle oldu mesela.. sabahtan beri zaten abur cubur yiyorum.. aksam da isteyince laf etti. neden iraden yok falan dedi. sürekli motivasyon konusmalarından bıktım.Şu an ki bedeninizden, mevcut halinizden memnun musunuz? Kendimi sevmiyorum demişsiniz bunun bir nedeni olmalı. Hiçbir şey yokken kendimi sevmiyorum ya da hayatım da her şey yolunda ama mutlu değilim durumu mümkün değil.
sürekli kontrole gidiyorum.. sağlık açısından hiçbir sorunum yok. çok sükür her seyim iyi.İnsan vücudunda yağ dokusu bir organdır endokrin organı ben bunu çok araştırdım okudum hem lohusasın hem de kilo ikisi birden çok gelmiş alışık değilsen kiloya etkiler şekerini etkiler. Sağlıklı insan zaten kilolu olmaz. Altında yatan sebep vardır muhtemelen obez değilsin. Tüm hün hiçbir şey yememek normal değil sonrasında böyle gözün döner. Bebek ne kadar bilmiyorum ama 2 3 gün 2 saat vs ayrı kalın spora gidin gebelikte ve doğum sonrası enkaz var maalesef bebek parazit gibi anneden her şeyi çalar beynini manipüle eder. Değerlere baktırın mutlaka
Tek nedeni tabiki fiziksel değildir ama bedenini sevmemek hayatı büyük ölçüde negatif yönde etkiliyor. Ruhsal olarak yorgunluğun sebebi aslında geçmişe yüklediğimiz duygular. Bizi yoran şey duygulardır. Geçmişinizde zor bir hayat yaşadınız mı ya da bazı şeyler için çok çabalamanız gerekti mi ? Çünkü bazen tam istediğim yerdeyim dedikten sonra geçmişin yükleri çıkmaya başlar. Bu süreçte psikolog desteği alabilirsiniz. Ama dediğim gibi her şey istediğim gibi ama ben memnun değilim durumu mümkün değil. Mutlaka bir şey vardır bilinçli olarak yoksa bilinçaltında vardır.bedenimden memnun değilim.. spora gidiyorum ama dediğim gibi bazen kendimi tutamayıp tatlıya abanıyorum. esim engellemeye çalışıyor. bugün öyle oldu mesela.. sabahtan beri zaten abur cubur yiyorum.. aksam da isteyince laf etti. neden iraden yok falan dedi. sürekli motivasyon konusmalarından bıktım.
ama kendimi sevmememin tek nedeninin de fiziksel olduğunu düsünmüyorum. ruhsal olarak çok yorgunum. dönüp bakmak bile istemeyeceğim yaşlı, pasaklı bir ihtiyar gibi hissediyorum kendimi. ama ruhen. dıs görüntü olarak değil. aynaya bakınca gördüğüm hosuma gidiyor giyinip kuşandığımda. ama içten yorgunum. arkadaslarımla sohnetlerde konuları takip edemiyorum, konusurken esimle dahi gözgöze gelemiyorum. soru sorulduğjnda bazen cevap vermiyorum bile. süreki oflayıp pufluyorum. insana bir soruya cevap vermek neden yorucu gelir ya? su an sadece bebeğime karşı sabırlıyım. onunla gülüp eğleniyorum, onun için yaptığım ve planladığım seylerde hevesliyim. onun dısında yok yani içimden gelmiyor
cocuk sahibi olma yolunda kendimi çok hırpaladım. esimde de bende de sorun vardı ve umutsuzdum. buna rağmen çabaladım sürekli. saçma veya değil her seyi denedim bebek sahibi olabilmek için. hamileyken de 6.aydan sonrası benim için çok stresli gecti. ailemin yanında ve esimden ayrıydım mecburi sebeplerle. sürekli ağlıyordum ve neden bilmiyorum ama bebeğimi kucağıma alabileceğime inanmıyordum. o dönem terapi alıyordum. anksiyete vs dendi. çok işime yaramadı açıkcası.Tek nedeni tabiki fiziksel değildir ama bedenini sevmemek hayatı büyük ölçüde negatif yönde etkiliyor. Ruhsal olarak yorgunluğun sebebi aslında geçmişe yüklediğimiz duygular. Bizi yoran şey duygulardır. Geçmişinizde zor bir hayat yaşadınız mı ya da bazı şeyler için çok çabalamanız gerekti mi ? Çünkü bazen tam istediğim yerdeyim dedikten sonra geçmişin yükleri çıkmaya başlar. Bu süreçte psikolog desteği alabilirsiniz. Ama dediğim gibi her şey istediğim gibi ama ben memnun değilim durumu mümkün değil. Mutlaka bir şey vardır bilinçli olarak yoksa bilinçaltında vardır.
Anladım şimdi o süreçte savaş moduna girmişsiniz. Bebeğin sağlıklı gelebilmesi ve sonrası için endişelere kapılmışsınız. O dönemden itibaren gelecekte yaşamaya başlamışsınız. Hala o savaş modundasınız o nedenle gözünüz gelecekte an'dan zevk alamıyorsunuz. Eğer yapmak isterseniz kendimde uyguladığım birkaç öneride bulunacağım, iyi geleceğine eminim. Önce güzel bir duş alın, kendinize sevdiğiniz bir içeceği yapın ama yanında atıştırmalık olmasın. Yalnız kalabileceğiniz bir odaya geçin. Kağıt ve kalem alın bir de el aynanızı alın yanınıza. Mum da olursa süper olur ama yoksa problem değil. Bugünün tarihini atın kağıdın üst ortasına, altına da kendi isim ve soyisminizi büyük yazın. Altına bu çocuk sahibi olma yolunda başlangıç ve bugüne kadar ki olan tüm yaşadıklarınızı yazın. Ve bunları yaşarken ne hissettiniz. Ama objektif olun kendinizi kandırmayın neyse o. Çünkü bu kağıdı yırtıp atacaksınız. Ne yaşamıştım diye şu an hatırlamadıklarınızı hatırlamaya çalışmayın. Sadece bırakın duygularınız aksın kendilerini size farkettirsinler. Her şeyi yazdığınız o kağıdı 3 kere baştan sona okuyun. Gözlerinizi kapatıp o duyguları hissedin ve hepsini kabul edin. Örneğin: ''bir çok şeyle savaşmak zorunda kaldım çok yoruldum ama şu an benim için her şey yolunda tüm yaşadıklarımı kabul ediyorum, şükrediyorum'' deyin. Bunları da yaptıktan sonra aynayı elinize alın ve kendi yüzünüze bakarak ''şu an istediğim hayatı yaşıyorum benim için her şey yolunda, güvendeyim, şükrediyorum'' deyin bunu kendi sesinizle söyleyin iç sesinizle değil. Fısıltıyla da olabilir. Bu olumlamayı ard arda 15- 20 defa söyleyin ama yavaş yavaş, heceleyerek. Sonra kağıdı yırtın, atın. Bu uygulamayı her gün sabah ve akşam uygulayın. 1 hafta içinde çok daha iyi hissedeceksiniz. Dediğim gibi bu süreçte psikolog desteği de alabilirisiniz. Algınızı gelecekten şimdiye çekmeniz lazım. Ben bunun için kahve içiyorsam ''şu an ne güzel keyifli bir kahve içiyorum'' diyordum. Spora gidiyorsunuz ya ''şu an bedenim için çalışıyorum ve keyifliyim'' deyin. Olumlamalarda şimdiki zaman ve her şeyin yolunda olduğunu belirtin kendinize. Başlarda komik gelecek ama sonuçları süper oluyor. Algımız neredeyse o alanı çoğaltırız. O nedenle hep olmasını istediğimiz şeylerde ve an'da kalalım. İşin güzelliği anında etkisi başlıyor bir kez yaptığınızda zaten farkedeceksiniz. Ama tabiki yapıp yapmamak size kalmış.cocuk sahibi olma yolunda kendimi çok hırpaladım. esimde de bende de sorun vardı ve umutsuzdum. buna rağmen çabaladım sürekli. saçma veya değil her seyi denedim bebek sahibi olabilmek için. hamileyken de 6.aydan sonrası benim için çok stresli gecti. ailemin yanında ve esimden ayrıydım mecburi sebeplerle. sürekli ağlıyordum ve neden bilmiyorum ama bebeğimi kucağıma alabileceğime inanmıyordum. o dönem terapi alıyordum. anksiyete vs dendi. çok işime yaramadı açıkcası.
sağlıklı ve güzel bir doğum gecirdim ama doğum sonrası da bebeğim ve cevrem çok sınadı beni. yetersiz hissettirildim sürekli. sadece esim destekcim oldu.
o zamanlara göre su an her sey çok daha kolay ve güzel. herkesten uzaktayım.. çekirdek ailemle başbaşayız. sanırım sürekli bir seylerle savaştıktan sonra sakinleşmek iyi gelmedi. kaos mu seviyorum nedir bilmiyorum. ama sürekli bir sey olsun bekliyorum. ne olmasını beklediğimi bilmiyorum ama.
yani ömrüm boyunca em çok istediğim şey bir evlattı ama simdi ne yetmeyen bana anlamıyorum. bu aralar tasınma vs gğndeminde olduğumuz için terapiyi erteliyorum. ama içten içe çok inancım da yok bir seyleri düzelteceğine.
düzenli spora, kuaföre, yürüyüşlere vs gidiyorum. hepsinde de iyi gelir diye düsünerek basladım. hiçbiri iyi gelmedi. bitse de eve gitsem modundayım hep
Mükemmel insan yok belki ama sizin için mükemmel biri olabilir. Yani tamamen size uyumlu, her kısmından memnun olduğunuz ilişkiler de mümkün.Çünkü o değil başkasıda olsa o da 4/4 lük olmayacak onu biliyorum. İlk hayatıma giren kişi değil ki diğerlerlerinide gördüm sorunsuz bir adam yok. Herkeste iyi olan ve kötü olan yönler de var neticede ben de dört dörtlük değilim. Elbetteki ters Düştüğümüz noktalar olabiliyor ama en ufak ters düşme de ayrılırsak zaten hayatımıza yalnız devam etmemiz gerekiyor. Ve ben artık mükemmel adamı arayarak ömrümü geçirmek istemiyorum. Dikenleriyle sevmek lazım bazende şikayet etsekte..
Geçiş dönemi diye okudum. Şu an sorumluluk arttı, vücut değişti,hayat rutini değişti, duygular farklı boyuta evrildi. Çok normal. Bunun için 1-2 seneye ihtiyacınız var.Kızlar bu aralar kendimi iyi hissetmiyorum..
Mutlu veya mutsuz değilim. Artık sanki hiçbir sey heyecanlandırmıyor beni.. Yüzüm sürekli asık, girdiğim ortamlarda çok hemen bunalıyorum. Bebeğim çok sükür kolay bir bebek ama en ufak krizinde geriliyorum ve uzaklaşmak istiyorum. Bugün esim “senin kendine bile tahammülün yok” dedi. Düsündüm de doğru galiba..
Kendimi sevmiyorum.. Doğumdan beri böyle. Kendimi komple bebeğe ve ev işlerine verdim. Kendime ayırdığım zamanda bile yapacağım işleri kafamda düsünüyorum.
Hayatımda ilk defa çok kiloluyum. Spor ve diyet yapıyorum ama bugün sabahtan beri ağzıma sağlıklı tek bir sey koymadım mesela. sabah uyandığımdan beri durmadan aburcubur yiyorum. Krize giriyorum bazen bildiğiniz. Hiç iradem yok sanki. Bu durum daha da sinirlendiriyor beni..
Durup düsünüyorum çok şükür istediğim her seyi rabbim nasip etti bana. Sağlıklıyım, sağlıklı bir bebeğim ve ilgili de bir esim var.. Ama sürekli yenilik istiyorum sanki. Eskiden bu duyguları alışveriş yaparak bastırıyordum anlık. Simdi kilolu olduğum için hiçbir sey alasım gelmiyor.
Sanki hayat artık hep böyle gececek gibi geliyor. Bir amacım yok, varmak istediğim bir nokta yok.. Gelecek beni korkutuyor.. Sürekli geleceği düsünüyorum. Neden hiç gelecekle ilgili umutlu seyler düsünemiyorum? Saçma sapan videolara duygusallaşıp ağlıyorum. Çok dolu hissediyorum.. Göğsüm patlayacak sanki.. Derin bir nefes alsam rahatlıcam gibi hissediyorum ama daha çok sıkışıyorum..
Sürekli gerginim, sürekli sinirliyim. Kimseye bir sey de diyemiyorum. Korkuyorum cünkü insanları korkutmaktan. Esim çabalıyor. işte olmadığı her gün pikniğe, yemeğe, yürüyüşe vs çıkıyoruz. Ama çıkarken bile “aman yiyicez ve sonra o anın tadı gececek ve yine normal hayatıma dönücem” diye düsünüyorum. O yüzden bir yere çıkmak, bir seyler yapmak da iyileştirmiyor beni.
Kendimden memnun değilim ama nasıl dönüştürürüm kendimi onu da bilmiyorum. Kendimi 80 yasında hissediyorum. Çok yorgunum.. Nasıl gecer bunyorgunluk onu da bilmiyorum.
Yazınızı okurken kendime benzettim . Ben de bir hiçlik içinde kaybolmuş gidiyorum. Erkenden ölsem de kurtulsam bu dünyadan diye dua ediyorum. Hiç yaşama hevesim yok. Ölümü düşününce seviniyorum. Öyle başıboş amaçsız yaşıyorum. Yataktan zar zor kalkıyorum. Anda kalamıyorum. Ya geçmişi ya da geleceği düşünüyorum. Düşünceler içinde boğuluyorum. Yaşamaktan korkuyorum galiba. Gelecek kaygısı peşimi bırakmıyor.Beni anlatmışsınız sanki konunuzda. O kadar beni anlatmışsınız ki bi an gerçekten beni anlatıyorsunuz sandım.
Gelecekten korkuyorum. Gelmesin istiyorum ama şimdiden de memnum değilim.
Depresyon tedavisi görüyorum. Ama depresyonda olmak için de geçerli sebeplerim var. Bazen bir arpa boyu yol alamamışım gibi geliyor.
Bazen öleceğimi hatırlayıp çok seviniyorum . Öleceğim ve hepsi bitecek.
Ben de kilo aldım. Ben de amaçsızım. Benim de gözümün içine bakan bir eşim ve ailem var. Ama ben mutlu değilim.
Mutsuz da değilim. Hiç-bir şey değilim yani. Yani o kadar çok hiçbir şeyim ki mutsuz bile değilim. Anlatabiliyor muyum bilmiyorum.
Nasıl olduğumdan da çok haberim yok öylece yuvarlanıyorum zamanın içinde.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?