Boşluğa düşmek

sadolinda .!.:

Ben de aynı durumdayım. Eskiden oturur yazı yazardım, hergün bir film izlerdim, günlük 1 saat yürüyüş yapardım, kitap okurdum, hayata karşı daha pozitiftim, daha fazla düşünür gündem veya toplumsal olaylarla ilgili yorumum olurdu, arkadaşlarımla sohbet ederken asla tıkanmazdım, mağaza gezmeye bayılırdım, makyajsız dışarı çıkmazdım. Şimdi ikinci çocuğumu doğurdum ama o eski ben bana çok yabancı birisi. İlk çocuğumdan sonra başladı. Annelik çok güzel bir duyguymuş ama o önceki kadını da öldüren bir şeymiş. Pişman mıyım yo bir daha olsa bir daha çocuklarımın annesi olmayı isterim ki güzel bir şey ki ikinciyi yaptım. Ama bana bir şey oldu. Gelip biri bana biliyor musun şöyle bir şey olmuş dese, işte şaşırtıcı bir bilgi verse içimden 'banane ya' diyorum. Dünya gündemiyle ilgili eşim rusya savaşı putin şöyle trump böyle cart curt bir şeyler söyler bitirene kadar dinliyormuş gibi yaparım sonra da 'hıı öyle miymiş' derim. İnternetten birsürü sipariş verir hiçbirini giymem öyle bir hevessizlik. Hiçbir şeye ilgim kalmadı. Niye böyle oldu çok üzülüyorum halime. Ama çoğu kişi de böyle artık pamdemiden sonra iyice tavan yaptı insanlardaki mutsuzluk. Sebebi nedir bilemem ama çözümü de yine bizim elimizde.

Genişletmek için tıkla...