- 29 Eylül 2015
- 222
- 59
- 13
- Konu Sahibi takintiliiii
- #1
Evet tam da bunlar.
Neden varım ben? Kimlik sorgulama yaşını da geçtim. Berbat bir ruh haline sahibim.
Zihnim konuşuyor durmadan konuşuyor.
Allah? Evet var ama neden beni yarattı ki?
Gerçekten bana neden sorulmadı? Böyle biri olacağıma ceset yutan toprak olmayı isterdim. Şu an bir cesedim; kokuşmuş, cehennemde bir ceset.
Allah'a inanıyorum. Hatta komik olanı bir de kapalıyım. Ne namaz ne niyaz. Dini yöne çekmeyin dini tartışmaya girecek olsam buraya yazmazdım.
İstemiyorum kapalı olmak, açık olmak da istemiyorum. Elimde kahve ya da çayımla sokaklarda dolaşıp sigaramı içmek istiyorum.
Erkek de istemiyorum. Aşk aptallık, sevişmek boş.
Arkadaş, aile istemiyorum. Mükemmel bir ailem var ama ben onları hak etmiyorum.
Ben Allah'ı hak etmiyorum. O muhteşem bir varlık, merhametli. Beni koruyor ama ben ne yapıyorum?
Neler yaptım?
Hiç olmak istiyorum, hiç. Varolmamış olmak istiyorum. Yok olmak, benim gibi biri olmasın. Hesaba çekilmek istemiyorum, korkuyorum. Bu hayatta yaşayamıyorum, korkuyorum.
Çok kötüyüz, kötülükler ve günahlar midemi bulandırıyor artık.
Dünya tamamen son bulsa keşke. Hepimiz toptan geberip gitsek.
İntihar etmek istemiyorum, salak mıyım edeyim? Hem günaha gireceğim hem de aileme büyük yıkım yaşatacağım. Öleceğim varsa her türlü ölürüm o an. Allah böyle yazmış sonuçta.
Tek kişilik dünyamda delirecek gibi oluyorum, yaşamaya adapte olamıyorum.
Ne olacak ruhu hasta insanların akıbeti orada?
Kaldıramıyorum anlıyor musunuz? Boğuluyorum, yaşamıyorum, deliriyorum. O an orada varım ama yokum.
Hissetmiyorum yaşadığımı.
Aptalım, korkağım, ruh hastası pisliğin tekiyim!
Yaşamam anlamsız, belki de şu an bilim kadını olabilecek birinin yerini tutuyorum ama ben oturduğum yerden yaşamın yanımda akıp gidişini seyrediyorum.
Beddualar, küfürler, saçma sapan düşünceler çıkmıyor aklımdan.
Yükseliyorum ah işte diyorum yapıyorsun kızım aferin ilerle durma diyorum ama o içimdekiler var ya işte 'hop nereye lan dur dur işimiz bitmedi henüz' diyor ve bana tecavüz etmelerini izliyorum. Allah razı olsun arada serbest bırakıp nefes almama yardım ediyorlar.
Kim lan bu diyorum aynaya bakınca. Kimsin ulan sen? Kadın mısın erkek misin edepsiz misin hanım hanımcık mısın dindar mısın dinsiz misin zeki misin aptal mısın korkak mısın cesur musun güçlü müsün güçsüz müsün nesin sen ne ne?
Hiçbir şey yapmak istemiyorum, ne dizi izlemek ne ders çalışmak ne müzik dinlemek ne aşk yaşamak ne çıkıp gezmek ne yaşamak ne ölmek.
Boğuluyorum düşüncelerimde boğuluyorum. Yardım et Allah'ım diyorum yardım et delirip seni inkar edeceğim diyorum bazen yok mu acaba diyorum ama var biliyorum.
Ah sanırım kabullenmeliyim deli olduğumu. Ve kendim gibi bir deli bulup iki kişilik dünya kurmalıyım.
Neden varım ben? Kimlik sorgulama yaşını da geçtim. Berbat bir ruh haline sahibim.
Zihnim konuşuyor durmadan konuşuyor.
Allah? Evet var ama neden beni yarattı ki?
Gerçekten bana neden sorulmadı? Böyle biri olacağıma ceset yutan toprak olmayı isterdim. Şu an bir cesedim; kokuşmuş, cehennemde bir ceset.
Allah'a inanıyorum. Hatta komik olanı bir de kapalıyım. Ne namaz ne niyaz. Dini yöne çekmeyin dini tartışmaya girecek olsam buraya yazmazdım.
İstemiyorum kapalı olmak, açık olmak da istemiyorum. Elimde kahve ya da çayımla sokaklarda dolaşıp sigaramı içmek istiyorum.
Erkek de istemiyorum. Aşk aptallık, sevişmek boş.
Arkadaş, aile istemiyorum. Mükemmel bir ailem var ama ben onları hak etmiyorum.
Ben Allah'ı hak etmiyorum. O muhteşem bir varlık, merhametli. Beni koruyor ama ben ne yapıyorum?
Neler yaptım?
Hiç olmak istiyorum, hiç. Varolmamış olmak istiyorum. Yok olmak, benim gibi biri olmasın. Hesaba çekilmek istemiyorum, korkuyorum. Bu hayatta yaşayamıyorum, korkuyorum.
Çok kötüyüz, kötülükler ve günahlar midemi bulandırıyor artık.
Dünya tamamen son bulsa keşke. Hepimiz toptan geberip gitsek.
İntihar etmek istemiyorum, salak mıyım edeyim? Hem günaha gireceğim hem de aileme büyük yıkım yaşatacağım. Öleceğim varsa her türlü ölürüm o an. Allah böyle yazmış sonuçta.
Tek kişilik dünyamda delirecek gibi oluyorum, yaşamaya adapte olamıyorum.
Ne olacak ruhu hasta insanların akıbeti orada?
Kaldıramıyorum anlıyor musunuz? Boğuluyorum, yaşamıyorum, deliriyorum. O an orada varım ama yokum.
Hissetmiyorum yaşadığımı.
Aptalım, korkağım, ruh hastası pisliğin tekiyim!
Yaşamam anlamsız, belki de şu an bilim kadını olabilecek birinin yerini tutuyorum ama ben oturduğum yerden yaşamın yanımda akıp gidişini seyrediyorum.
Beddualar, küfürler, saçma sapan düşünceler çıkmıyor aklımdan.
Yükseliyorum ah işte diyorum yapıyorsun kızım aferin ilerle durma diyorum ama o içimdekiler var ya işte 'hop nereye lan dur dur işimiz bitmedi henüz' diyor ve bana tecavüz etmelerini izliyorum. Allah razı olsun arada serbest bırakıp nefes almama yardım ediyorlar.
Kim lan bu diyorum aynaya bakınca. Kimsin ulan sen? Kadın mısın erkek misin edepsiz misin hanım hanımcık mısın dindar mısın dinsiz misin zeki misin aptal mısın korkak mısın cesur musun güçlü müsün güçsüz müsün nesin sen ne ne?
Hiçbir şey yapmak istemiyorum, ne dizi izlemek ne ders çalışmak ne müzik dinlemek ne aşk yaşamak ne çıkıp gezmek ne yaşamak ne ölmek.
Boğuluyorum düşüncelerimde boğuluyorum. Yardım et Allah'ım diyorum yardım et delirip seni inkar edeceğim diyorum bazen yok mu acaba diyorum ama var biliyorum.
Ah sanırım kabullenmeliyim deli olduğumu. Ve kendim gibi bir deli bulup iki kişilik dünya kurmalıyım.
