Siteye yeni kayitoldum iki ay sonra 21 yaşına giriyorum.Sorunum su ki yapım gereği herşeyi çok dert edinirum çok iyi yürekli merhametli bi insanım bunun getirileruni çok yaşadım hayatim boyunca hep ezildim dislanildim insan yerine konmadim.13 yaşından beri depresyondayim fakat lise yıllarımda bu daha da siddetlendi bu yıl üniversiteye başladım bolumumde iyi fakat yaşadığım sehiri hiç sevemedim alışamadım sadece 1 arkadaşım oldu o da okulu donduruyor .Tatilimi uzattım evde ne yapcagimi düşünüyorum fakat kendimi ne Bi mesleğe bölüme ait hissediyorum dondurup gelecek yıl başka uni tercih ederim ama yaşım zaten büyük uniye çok geç başladım ne yapcagimi şaşırdım ailemde sürekli sen amcanın kopyasının yakın da delirecen hiç arkadaşın da yok gecimsizsin diyorlar ailede şizofreni var ikiamcam ve halamda var bende panik bozukluğu var efexor ve de uyku ilacı kullanıyorum fakat ilaçlar ise yaramıyor gibi hiç bişey beni heyecanlandırmıyor bi an mutluysam ikinci an mutsuzum ruh halim değişiyor sürekli eskiden makyaj ve kıyafete bayilirdim fakat su an içimden makyaj da yapmak gelmiyor delirecek gibi oluyorum moralim cok çok bozuk arkadaşla r siz ne diyorsunuz.hiç arkadaşım yok iyi niyetli biriyim ama kimse bana yanaşmaz ozguvenim hiç yok mesala yurtta okulda kızlara hep ben yanasirim dostluk kurmak sosyal olmak istedim çarşıya gidince bana da haber verin de dedim fakat kimse beni yanında istemedi şunu da ekliyim ruh halim sürekli değişiyor içimden bişey yapmak gelmiyor ya kendimi çok da yorgun hissediyorum bu yüzden intihar hep aklımdan geçiyor ama ahiret inancım var