Biriktirme huyu biraz tuhaf duygu.
Maalesef bende muzdurabim ,bende atamiyorum.
Evet doğru bizimde hayattimiz dar gecti .
Annem hep ellerin eskisini getirirdi kullanmak zorunda kalirdik .
Benim en çok zorlandiğim gercek yeniden değerlendilebilecek eşyalari atamamak.
Mesela ahşaptan bir sepam var ,demoda olmuş ,hatta onu ben çöpten aldim getirdim
,hiç sevmiyorum artik düzenime uymuyor fakat atamiyorum .
Ya ben onu boyarim yenilerim Shabby chic yaparim diye hem kendimi hem eşimi kandiriyorum.
Birde dişariya cikartilan mobilya çöplerine hep bakarim aca işimi yarayacaklar varmi diye.
Benim ailemde benden şikayetci fakat başda mutluluk veriyor sonrada üstüme yük oluyor ama bir türlü atammiyorum.
Çam kavonozlari çok severim ,iki kolim var.
Kiyafet atmasini sevmiyorum ,en son kesip temizlikte kullaniyorum .
Benim çok var biriktirdiğim ,offf gercekten bir ata bilsem