Ben yurtdışında yaşıyorum, geçtiğimiz yıl taşındım. Onunla buraya geldiğimde tanıştık. Aşk gibi birşey oldu, çok güzeldi. 5 ay devam ettik adını bir türlü koymadığımız ilişkiye. Çok tutkulu yoğun başladı, hergün birbirimizi görmeden duramıyorduk.
Daha sonra yavaş yavaş görüşmelerimiz seyrekleşti hep yoğundu hep. Çok yakın oturmamıza ve %100 özgür olmamıza rağmen haftada hatta bazen 2 haftada bir görüşüyorduk. Ama görüştüğümüzde de o kadar tutkulu ilgili ki.. Bi çok kez görüşme talebimi reddetti yorgun, yoğun ya da programı olduğunu söylüyordu. 5 dakika mesafede oturuyorduk birbirimize ama 1 hafta sonrasında falan randevulaşıyorduk... Bu arada hiç kavga eden bi çift değildik. Ama tüm bunlar çok yordu bu beni. aklımda hep acabalar oldu.. Başkası olma ihtimali de vardı aklımda, ama sonra peki neden ben hayatındayım? Bu ülkede öyle kolay ki, hergün biri ile tanışabilirsin, tek gecelik ilişki yaşarsın, uzun süreli yatak ilişkisi yaşarsın, ya da sevgili olursun, farketmez ama buna istediğin bir gün efor sarfetmeden ulaşırsın..
Benim bu durum kafamı çok yoruyordu, sonra bir mesajla ayrıldım, engelledim ve sildim. Ve bir daha açmadım engelini.
Aradan 6 ay geçti. Benim hiç sosyal medyam yok. Linkedin'den bulmuş beni, mesaj attı. Engelini açmamı birşey konuşmak istediğini söyledi.
O kadar nötr hissetmeye başlamıştım ki ona karşı çoktan beri. Hiç bişey yoktu içimde. Amaaan ne olacak ki, ne dicek acaba diye, ne istek ne de kin olmadan, kafamda kurmadan açtım engelini.
Özürler diledi. Hayvanlık ettiğini söyledi. Özlediğini ve benim ne hissettiğimi çok iyi anladığını söyledi. Pişmanlığını dile getirdi. İşe çok saplantılıydım kendimi kanıtlamaya çalışıyordum, ayrıca en son ilişkim çok uzun zaman önceydi ve sanırım unuttum nasıl oluyordu dedi. Ayrılığımızdan sonra başına bişeyler girmiş, corona falan olmuş, evini değiştirmek zorunda kalmış, bi kaç kişi ile beraber yaşıyordu. Bazı ekonomik şeylerde olmuş, o yüzden bu kadar araya zaman girmiş. Şimdi hazır hissetmiş ve yazmış.
Çok inandırdı kendine.
Buluştuk, gözleri dolu dolu gibiydi. Bir sürü keşke li cümle kurdu. Nasıl telafi edeceğini anlattı. Benimde içim kıpırdandı.
İkna oldum, başladık..
3 hafta oldu şimdi ama adam aynı adam oldu gene?
Bir sürü bir sürü plan yaptı hayal kurdu hiç susmadı, 3 gün arka arkaya haftaiçi olmasına rağmen buluştuk. Hep heyecan doluydu. Sonra, 3 günde bir görüşmeye başladık. Şimdi ise 10 gündür görmüyorum. Hergün yazmama rağmen bişeyleri var. O hayaller, planlar da çöp oldu yine. Bi şekilde kaynattı ve hiçbiri gerçekleşmedi, gerçekleşmiyor.
Anlamıyorum o kadar çok imkanımız var ki. Kısa tatiller, yürüyüşler, sporlar, akşam yemekleri, yapabileceğimiz o kadar aktivite var ki. Yanyanayken de hepsinin hayalini planını kuruyoruz ama gerçekleştiremiyoruz hep yoğun.. Oda çalışıyo, bende.. Aynı saatlerde bitiriyoruz işimizi.. Benden daha ağır bir iş yaptığını düşünmüyorum.. Hiç bişey yapmasak, hiç vaktimiz olmasa beraber uyuruz kabul.. Ama 10 gündür yine görüşemedik..
Anlamıyorum, bir yandan bu kadar içten olan adam, bir yandan neden bana bu kadar uzak?
(Balık burcu bu arada, bu detayla ilgilenen olursa)
Bu arada aynı ülke de başka bir şehirde çok iyi bir iş buldum, bu haftasonu taşınıyorum. Ben karmaşık duygular yaşıyorum, biraz buruk. Çünkü beraberken çok güzel vakit geçiriyoruz ve doyamadım. Ama gidiyorum. O ise çok mutlu. O kadar mutlu olması sinirimi bozuyor.
bir şey söylemeye gerek yok. Arayıp sormamaya devam ederdim ben olsam. Yok gibi davranırdım.
