Babanem var iki kişi yaşıyorlar 3+1 evleri var söze gelince çok seviyorlar ama sorumluluk almaya gelince hiçbir şekilde yanaşmıyorlar. Yani Bibi bana sahip çıkacak bir büyüğüm de yok.
Babanem var iki kişi yaşıyorlar 3+1 evleri var söze gelince çok seviyorlar ama sorumluluk almaya gelince hiçbir şekilde yanaşmıyorlar. Yani Bibi bana sahip çıkacak bir büyüğüm de yok.Artık onların iznine bakmicaksın bende babamla bir kavgadan sonra kedimide klıp dayımla yaşamaya başlamıştım ben ne okuyordum ne de çalışıyor 2,5 sene kadar sürdü senin iyi anlarım ne haldesin
O’na sevgi, saygı ve tüm yüce duyguları hissetmek istiyorum ama hissettiğimdeki suçluluk duygusu, kendime yaptığım saygısızlık beni çok mutsuz ediyor.
Evden ayrılana kadar bu sıkıntıları yaşayacaksın. Burası gelişmiş bir avrupa ülkesi değil. Birkaç kuşak öncemiz eğitimsiz taşralı, ne bekliyorsunuz? Özgürlüğünüze, kişisel tercihlerinize saygı mı?
İş yerinden para kazanıyoruz (emek veriyoruz ve karşılığını alıyoruz) ama özel hayatımıza karışamazlar değil mi?
Taşrali derken ne demek istediginizi anlayamadim. Biz de köy kökenliyiz. İzmir'in köylerindeniz. Babaanem ilkokul mezunuydu ama asla cahil degildi. Mesela bizim köyde misafir gelince çift geldi diyelim ki kari koca, yer yoksa erkek yere oturtulur, kadin yüksek bir yere oturtulur. Köylü milletin efendisidir. Aslinda Anadolu insani cahil filan değil. Medeniyet Anadolu'dan çıkmıs. Tarihi bir arastirsaniz. Daha sonra Arap kültürü bizi etkisi altina almis ve cahillesmisiz.Evden ayrılana kadar bu sıkıntıları yaşayacaksın. Burası gelişmiş bir avrupa ülkesi değil. Birkaç kuşak öncemiz eğitimsiz taşralı, ne bekliyorsunuz? Özgürlüğünüze, kişisel tercihlerinize saygı mı?
İş yerinden para kazanıyoruz (emek veriyoruz ve karşılığını alıyoruz) ama özel hayatımıza karışamazlar değil mi?
Biliyorum ama kisa bir sure sonra , mezun olduktan sonra hayatini kendi istedigin dogrultuda idare edebilirsin ,az biraz sabirMilana kendimi bunlara rağmen geliştirdim ama yaşamayı her sevdiğimde önüme duvar gibi çıkmalarından nefret ediyorum. Yaşama isteğimi alıp götürüyorlar.
İnsanlar birbirlerini özellikle ailelerini, mutlu etmek adına uğraşırken; bana sahip olduğunu (evet ailem) sanan insanlar, kurduğum ufak dünyadaki tüm huzuru silip atıyorlar. O kadar saçma geliyor ki düşünce tarzları ve yapmak istedikleri, küçük hesaplarla uğraştıklarını görünce onlardan o kadar uzaklaşıyor ve soğuyorum ki.
22 yaşıma basacağım bir buçuk hafta kadar sonra. Şu güne kadar birçok şeye burunlarını soktular, okuduğum kitabın türüne kadar karışmaktan bahsediyorum burada öyle alelade bir durum değil. Öyle bilinçli bir karışmak, oturup konuşmak da değil. Tehditler, şantajlarla yıldırdılar desem daha doğru olur. Karabasan gibi üzerimdeler. Ne kadar hayır öyle değil ben özgürüm burası bir Cumhuriyet devleti kimse kimsenin yaşam hakkını gasp edemez desem de benim en yakınlarım yaşama hakkımı gasp ediyor. (En yakınlarım demek bile istemiyorum, içim irkiliyor)
Bu noktaya getiren olay ise; dün duş alırken babam gelmiş ‘bu ne her gün her gün duş alınır mı’ diye başlamış bunu lanet olası cimriliği yüzünden de yapıyor. Her neyse çıktım annem odaya geldi ‘naptın sen bir şey mi yaptın delirmiş baban’ falan diyor. Neyse o da geldi odanın kapısına ‘okulunu, bölümünü yaz gidip hocalarla konuşacağım’ diyor. ‘Ben çocuk muyum dedim orası ilkokul lise mi?Gidip ne diyeceksin beni rezil edeceksin’ falan dedim. Ya düşünsenize böyle bir şey olduğunu herkes bana ilginç bir canlıymışım gibi bakacak. Herkes acaba ne sorunlu bir kız ki buraya kadar geldi ebeveyni diye düşünecek. Hocaların gözündeki konumum yerle bir olacak. Ayrıca kimse ne kadar ilgili velisi var hocalar daha çok ilgi gösterir falan diye duyar kasmasın. Ne düşüneceklerini çok iyi biliyorum. Ya reşit bir insanın böyle bu durumda olması o kadar acı ki. Her zamanki gibi ben ben susmayıp kafa tutunca ‘S***** G** (Defol)’ dedi. Ondan o kadar nefret ediyorum ki(babamdan) anlık da olsa ona karşı güzel şeyler hissettiğimde kendimden de nefret ediyorum. İstediğim hayatı yaşayamıyorum. Çalışmaya başla öyle yaşa diyenler falan olacak. Bu hayatımın en güzel anları. Öğrenciyim, gencim ama lanet olası şeyler yüzünden bunaltılıyorum, daralıyorum.
Öyle ki bu evden çıkıp gitmekten başka çarem kalmadığını hissediyorum çoğu zaman. Bunun için maddi imkanım da gidecek yerim de yok. Oldu da gittim, onları kesinlikle kaybetmiş olacağım buna da cesaretim yok. Her yönden kaybetmiş hissediyorum. Ailesiyle iyi anlaşan insanlara bakıp bakıp iç geçirmekten bıktım.
Ps; okuldan gelince her gün duş aldığım için cinsellikle ilgili şeyler ima ediliyor bu kadar bağnaz ve gericiler.
O üyeyi benim konuma da bekliyorum. Ateşler püskürebilirim. Oldu sürekli kendimizden ödün verelim. Kendimizi harcayalım onlar mutlu olsun diye. Onlar hiçbir şey yapmasın ama biz eksilmiyoruz çünkü.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?