- 5 Mart 2018
- 1.394
- 1.355
- 53
- Konu Sahibi Temiznevresimkokusu
- #1
Herkese merhabalar. Geceniz güzel olsun inşallah .
Artık dolup taştığım noktada birbirlerine anlatmak istedim. Konu biraz uzun olabilir.
26 yaşında 1.5 senedir çalışan bir mühendisim. Evli kardeşlerim var ve bekar olan bir ağabeyim var. Çok ağır bir işte çalışıyorum. Ve aylık 3500 tl civarında mesailer ile elde ettiğim bir gelirim var.
Bu zamana dek herşeyi mücadele ederek kazanmak zorunda kaldım. Benim için hiç bir kapı açılmadı, referans olunmadı, olumsuz bir durumda ailem tarafından nasılsın diye sorulmadı hep ben birşeylere çekidüzen vermek zorunda kaldım. Bu yüzden de kimseye eyvallahı olmayan biri oldum çıktım.
Olaylara nasıl başlanır, yılların enkazı nasıl anlatılır bilmiyorum. Benim ağabeyim uyuşturucu kullanıyor yaklaşık 7 senedir. Ve kronik bir şekilde ailemizde problemler nüksediyor.
Şöyle ki kullanıp yakalanır. Annem sınır krizi geçirir,babam öfke nöbeti geçirir. Ben önce annemi ayıltmaya çalışırım, babamı sakinleştirmek için uğraşırım en son ise abime sitem eder yapma diye yalvarırım. Ve günün sonunda hiç kimsenin aklına ne halde olduğum, psikolojimin ne durumda olduğunu sormak gelmez.
Abim babamla çalışıyor. Her olayda git işini bul der fakat ertesi gün cebinde arabanın anahtarı, parası tekrar aynı hayatına döner. Ama ben dönemem. Zihnimde sürekli tekrar tekrar olaylar yaşanır. Çok mu güçlü yoksa çok mu aciz olduğum konusunda asla bir sonuca varamadım zaten kimse de sorgulamadı bunu.
Defalarca tedavi olması için yalvardım. Sabahlara kadar psikolog araştırdım. Hiç birinde de abim karşıma oturup konuşmadı benimle. Ben bağımlı değilim kullanmıyorum dedi. Alay edercesine..
Artık babamın abim hakkındaki sitemlerini dinlemiyorum. Altına arabası veriliyor cebine parası konuyor. Bu iltiması veren sensin anlatma bana birşeyler diyorum.
Esasen çok vicdanlı bir insanım ama artık aileme bu konuda üzülmüyorum. Ben bir başkasının hayatını yaşamak, tercihlerini yaşamak zorunda değilim. Onlar bazı şeylerin üzerini kapatarak yaşamaktan memnun gözüküyorlar fakat ben bu değilim.
Manevi açıdan yaşanan bu problemlerden dolayı çok içime kapandım evde kimse ile sohbetim olmuyor. Babama o kadar kızgınım ki onunla konuşmak içimden gelmiyor. Sadece odamda vakit geçiriyorum. Kaç defa dedim bu evde huzurlu ve mutlu değilim.
Maddi açıdan da çok yıprandım. Ailemin mutfak alışverişine destek oluyorum. Bu da yetmezmiş gibi
abimin kullanacağı sıfır bir araba alınıp bana 10 bin tl kredi çektirip bu ayın sonunda elden hepsini vereceklerini söylediler. Fakat sözlerine o kadar güvenmiyorum ki vereceklerini bile düşünmüyorum çünkü borcuna sadık bir insan konu ben isem. Yanı bir evlatları daha konforlu olsun diye diğer evlatlarına maddi yönden zorluk çıkardılar.
Benim kyk borcumun olduğunu bile bile.
Kaldı ki sevgilim olduğunu ve artık evlenmek isteyebileceğimi bile bile..
Maddi ve manevi arkamda ailemi göremiyorum. Ve huzurlu bir ortamda yaşamıyorum.
Evliliği asla bir kurtuluş olarak görenlerden değilim fakat bu evden gitmenin bana çok iyi geleceğini biliyorum. Ve evlenmeden ayrı eve çıkmanın onlar için onaylanmayacağını da..
Sadece içimi dökmek istedim.
Artık dolup taştığım noktada birbirlerine anlatmak istedim. Konu biraz uzun olabilir.
26 yaşında 1.5 senedir çalışan bir mühendisim. Evli kardeşlerim var ve bekar olan bir ağabeyim var. Çok ağır bir işte çalışıyorum. Ve aylık 3500 tl civarında mesailer ile elde ettiğim bir gelirim var.
Bu zamana dek herşeyi mücadele ederek kazanmak zorunda kaldım. Benim için hiç bir kapı açılmadı, referans olunmadı, olumsuz bir durumda ailem tarafından nasılsın diye sorulmadı hep ben birşeylere çekidüzen vermek zorunda kaldım. Bu yüzden de kimseye eyvallahı olmayan biri oldum çıktım.
Olaylara nasıl başlanır, yılların enkazı nasıl anlatılır bilmiyorum. Benim ağabeyim uyuşturucu kullanıyor yaklaşık 7 senedir. Ve kronik bir şekilde ailemizde problemler nüksediyor.
Şöyle ki kullanıp yakalanır. Annem sınır krizi geçirir,babam öfke nöbeti geçirir. Ben önce annemi ayıltmaya çalışırım, babamı sakinleştirmek için uğraşırım en son ise abime sitem eder yapma diye yalvarırım. Ve günün sonunda hiç kimsenin aklına ne halde olduğum, psikolojimin ne durumda olduğunu sormak gelmez.
Abim babamla çalışıyor. Her olayda git işini bul der fakat ertesi gün cebinde arabanın anahtarı, parası tekrar aynı hayatına döner. Ama ben dönemem. Zihnimde sürekli tekrar tekrar olaylar yaşanır. Çok mu güçlü yoksa çok mu aciz olduğum konusunda asla bir sonuca varamadım zaten kimse de sorgulamadı bunu.
Defalarca tedavi olması için yalvardım. Sabahlara kadar psikolog araştırdım. Hiç birinde de abim karşıma oturup konuşmadı benimle. Ben bağımlı değilim kullanmıyorum dedi. Alay edercesine..
Artık babamın abim hakkındaki sitemlerini dinlemiyorum. Altına arabası veriliyor cebine parası konuyor. Bu iltiması veren sensin anlatma bana birşeyler diyorum.
Esasen çok vicdanlı bir insanım ama artık aileme bu konuda üzülmüyorum. Ben bir başkasının hayatını yaşamak, tercihlerini yaşamak zorunda değilim. Onlar bazı şeylerin üzerini kapatarak yaşamaktan memnun gözüküyorlar fakat ben bu değilim.
Manevi açıdan yaşanan bu problemlerden dolayı çok içime kapandım evde kimse ile sohbetim olmuyor. Babama o kadar kızgınım ki onunla konuşmak içimden gelmiyor. Sadece odamda vakit geçiriyorum. Kaç defa dedim bu evde huzurlu ve mutlu değilim.
Maddi açıdan da çok yıprandım. Ailemin mutfak alışverişine destek oluyorum. Bu da yetmezmiş gibi
abimin kullanacağı sıfır bir araba alınıp bana 10 bin tl kredi çektirip bu ayın sonunda elden hepsini vereceklerini söylediler. Fakat sözlerine o kadar güvenmiyorum ki vereceklerini bile düşünmüyorum çünkü borcuna sadık bir insan konu ben isem. Yanı bir evlatları daha konforlu olsun diye diğer evlatlarına maddi yönden zorluk çıkardılar.
Benim kyk borcumun olduğunu bile bile.
Kaldı ki sevgilim olduğunu ve artık evlenmek isteyebileceğimi bile bile..
Maddi ve manevi arkamda ailemi göremiyorum. Ve huzurlu bir ortamda yaşamıyorum.
Evliliği asla bir kurtuluş olarak görenlerden değilim fakat bu evden gitmenin bana çok iyi geleceğini biliyorum. Ve evlenmeden ayrı eve çıkmanın onlar için onaylanmayacağını da..
Sadece içimi dökmek istedim.
