1. Sınıf annesi olmak diye bir şey var. Ben de bunu 2 aydır tecrübe ediyorum, en başta oğlum da, ben de neye uğradığımızı şaşırdık. Okula götürüp getir, o okuldayken olan zaman içinde ne işin varsa bitir, sonra otur 10'a kadar ödevini yaptır.. Delirecek gibi oldum. Rica ettim, kızdım ama çocuk iştiyakla yapmıyor. Ki benim ki bir tane ve okuma yazmayı kendi kendine öğrenmişti zaten. Ama yine de çizgi çalışmaları ve el yazısı bizi göçürdü
Geçen sene komşum 1. Sınıf annesi olmak zor, bebeğine gelenler var, çok zorlanıyorlar demişti. İnanmamıştım. Ne kadar zor olabilir ki diyordum. Öyle değilmiş.
Sen ne kadar zorlanıyorsan, kızın da o kadar zorlanıyor, emin ol. Bize zor gelen kendi sorumluluklarımız, 6 yaşındaki kuzucuklara da zor gelen ilk defa sorumluluk bilinciyle saatlerce oturup bir şeyler yapmak. Ben bağırıp çağırmayı bıraktım. Hem kendi ruh sağlığım, hem de çocuğumun okulla ilgili ilk tutumunun olumsuz olmaması için. Ama başta gerçekten bocaladım. Şimdi bu hafta sonu oğlum ilk defa öğretmen daha az ödev verdi, şaşırdı galiba diyordu
aslında ödev aynı ama şimdi alışmaya ve hızlanmaya başladı. Eğitim psikolojisinde de O yaşlar için dikkat süresi en fazla 15 dakikadır, daha fazla değil. Ben şimdi bak sen de zor ama çok önemli bir şey başarıyorsun, sen çalışkansın diyerek devamlı yapabileceği hissini telkin ediyorum ve işe yarıyor.
Bir de seneki gerginlik kesinlikle çocuklara geçiyor. Ben rahat, huzurlu annelerin çocuklarına daha güzel düzen kurduklarını gördüm hep ve benim de gergin olduğum zamanlarda çocuğum hep daha huzursuz oldu. Emin ol, 1. Sınıfa giden çocuğu ve bebeği olan bir anne için yaşadıkların çok çok normal. Bu zamanın geçip meyvesini yiyeceğin zamanların da geleceğini bil, Allah ın izniyle.
Şu anda yapabileceğin, maddiyatın ölçüsünde çözümler bulmak. Servise verebiliyorsan ver, okula girmek çok zaman alıyorsa. haftada bir, ya da ik haftada bir temizlikçi tutmaya çalış. O da mümkün değilse haftada 1 iki saatliğine ütüye çağır birini. Ütünün olmaması bile seni çok rahatlatır ve çok tutmaz parası.onun haricinde kendine sen de yapabileceğin duygusunu telkin et. İşin zor. Boğulmuyorsun, mücadele ediyorsun ve başaracaksın. Senin gibi pek çok kadın var ve aynı duyguları ve zamansızlığı paylaşıyor. İş yaparken mesela esma ül hüsna aç, bir yandan çalsın, içinden tekrar et. Bunlar beni bulduğum çözümler. Kolay gelsin.
