- Konu Sahibi 35smyrna35
-
- #1
Herkese selam,
Şu sıralar nasıl geçtiğini anlayamadığım bir dönemden geçiyorum. Tüp bebek tedavisi sürecindeyim ve fark ettim ki son zamanlarda hayatım tamamen bu konunun etrafında dönüyor.
Bu süreci yaşayanlar bilir; gerçekten zor, hem bedenen hem ruhen yorucu ve sabır isteyen bir süreç.
Bu hafta babamla ilgili bazı sağlık problemleri çıktı, çok detayına girmeyeceğim ama oldukça yıpratıcıydı. Yaşadığım stresin etkisiyle ellerimde egzama başladı. Yarın ben rahim filmi çektirirken, babam anjiyoya girecek…
Tüp bebek sürecimizi kimseyle paylaşmadık, sadece birkaç kişi biliyor. Sürekli sorularla uğraşmak istemedik.
Üstüne bir de evime uzak, oldukça yorucu ve anlayışı zor bir patronumun olduğu bir işte çalışıyorum. İşten çıkmak iyi gelir diyebilirsiniz ama süreçteki anksiyetem nedeniyle evde kaldığımda kurup kurup ağlayacağıma eminim.
Bir yandan da tedavi masrafları derken çalışmak maddi olarak rahatlatıyor, o da ayrı bir gerçek. Ailem şehir dışında, yani gerçek anlamda yalnız hissediyorum.
Kızlar, bazen dimdik durmaya çalışırken içimden belimin büküldüğünü hissediyorum. Haziran ayında transferim var ama psikolojik olarak gerçekten yorgun hissediyorum.
İş, ev, aile, eşim, tedavi derken… sanki nefes alamıyormuşum gibi.
Sizden ne bekliyorum, ben de tam olarak bilmiyorum. Ama bunlar, anlatamadığım, içimde büyüyen ve artık yorduğu için taşıyamadığım cümleler…
Bazen her şeyden uzaklaşıp gitmeyi istiyorum, sadece bir süreliğine bile olsa.
Sadece içimi dökmek, biraz olsun rahatlamak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Şu sıralar nasıl geçtiğini anlayamadığım bir dönemden geçiyorum. Tüp bebek tedavisi sürecindeyim ve fark ettim ki son zamanlarda hayatım tamamen bu konunun etrafında dönüyor.
Bu süreci yaşayanlar bilir; gerçekten zor, hem bedenen hem ruhen yorucu ve sabır isteyen bir süreç.
Bu hafta babamla ilgili bazı sağlık problemleri çıktı, çok detayına girmeyeceğim ama oldukça yıpratıcıydı. Yaşadığım stresin etkisiyle ellerimde egzama başladı. Yarın ben rahim filmi çektirirken, babam anjiyoya girecek…
Tüp bebek sürecimizi kimseyle paylaşmadık, sadece birkaç kişi biliyor. Sürekli sorularla uğraşmak istemedik.
Üstüne bir de evime uzak, oldukça yorucu ve anlayışı zor bir patronumun olduğu bir işte çalışıyorum. İşten çıkmak iyi gelir diyebilirsiniz ama süreçteki anksiyetem nedeniyle evde kaldığımda kurup kurup ağlayacağıma eminim.
Bir yandan da tedavi masrafları derken çalışmak maddi olarak rahatlatıyor, o da ayrı bir gerçek. Ailem şehir dışında, yani gerçek anlamda yalnız hissediyorum.
Kızlar, bazen dimdik durmaya çalışırken içimden belimin büküldüğünü hissediyorum. Haziran ayında transferim var ama psikolojik olarak gerçekten yorgun hissediyorum.
İş, ev, aile, eşim, tedavi derken… sanki nefes alamıyormuşum gibi.
Sizden ne bekliyorum, ben de tam olarak bilmiyorum. Ama bunlar, anlatamadığım, içimde büyüyen ve artık yorduğu için taşıyamadığım cümleler…
Bazen her şeyden uzaklaşıp gitmeyi istiyorum, sadece bir süreliğine bile olsa.
Sadece içimi dökmek, biraz olsun rahatlamak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.