- 18 Şubat 2013
- 705
- 8
- 33
Öncelikle kendi hikayemi anlatmaktaki amacım burada sıkça gördüğüm yapıcılıktan uzak yorumlar. Şöyle ki; herkes kendi hayatı için çabalamalı, zarar gördüğümüzü düşündüğümüz her nokta vazgeçiş ve kaçış noktası olmamalı. Düzeltilemeyecek ve altından kalkılamayacak durumda eyvallah denilip yoluna devam etmeli insan.
Bizim tanışmamız uzun süre önce bir tesadüfle başladı. Benim bir arkadaşımın sevgilisi ev arkadaşı arıyordu, bende onun için birkaç siteye ilan verdim. O da başka bir şehirden buraya tayini çıkacağı için burada birinin yanına taşınmak istiyormuş. Bana mesaj attı, konuştuk biraz, şartlardan bahsettim, gayet soğuk ve ciddiydi konuşmamız sırasında.
Tam gelmesine yakın bir dönemde benim arkadaşımın sevgilisi vazgeçti eve çıkmaktan, bu durumu bildirdim benim ona. Ev bakmaya devam etti ve sonunda bir yer buld. Bu sırada diyaloğumuz sürüyordu ama şöyle böyle…
Benim yaşadığım şehre gelene kadar ara sıra konuştuk birkaç ay boyunca. Geldiğinden birkaç gün sonra görüşmek istediğini söyledi. Ben pek anlam verememştim, ev işi de olmadığından herhalde burada yalnız kalmak istemiyor diye düşündüm ve kabul ettim.
Görüştüğümüzde az konuşan, fazla gülmeyen, benim aksime -ki ben hem çok gülerim hem de sessizlikte uzun uzun oturamam- biriyle karşılaştım.
Açıkçası çevremde birçok arkadaşım vardı ve bu şekilde benim tam zıttım bir arkadaşa daha gereksinimim yok diye düşündüm. Bir kez daha görüşmek istedi, kabul ettim ama ayıp olmasın diye. O görüşme de diğeri gibi benim anlatıp durmamla geçti…
Sonra bir gece mesaj attı konuşabilir miyiz diye. Bende aramasını beklerken ne konuşacak diye düşündüm, bir daha görüşmek pek istemiyordum çünkü. Kendim çalıp kendim söylüyor gibi oluyordum yanında.
O konuşmaya üşenen kişi aradı ve şakır şakır ötmeye başladı tabiri caizse..:) enden hoşlandığını ve hoşlandığı için yanımda çekingen davrandığını, artık saklamak istemediğini, oyalanmaya ve basit bir ilişkiye açık olmadığını belirtti. Ben bu tavrına sinir oldum açıkçası. Düşünce yapımı nereden bilip de şartlar koyuyordu ki önüme…
Bir yandan da hoşuma gitti açıkça hislerini belirtmesi, net olması. O suskun adam telefonda destan yazdı ve cevabını bekliyorum diyip kapattı. Sanki iş anlaşması yapıyoruz diye düşündüm… tamam hoş ama yaşça benden 6 yaş büyük, hadi şimdi bülbül kesildi ama normalde de suratı asık biri de bir anlık patlama mı yaşadı düşünceleri…
Cevap vermedim, verecek bir cevabım yoktu çünkü. Benim düşünmeye onunda net bir cevaba ihtiyacı vardı… yine aradı…
Bizim tanışmamız uzun süre önce bir tesadüfle başladı. Benim bir arkadaşımın sevgilisi ev arkadaşı arıyordu, bende onun için birkaç siteye ilan verdim. O da başka bir şehirden buraya tayini çıkacağı için burada birinin yanına taşınmak istiyormuş. Bana mesaj attı, konuştuk biraz, şartlardan bahsettim, gayet soğuk ve ciddiydi konuşmamız sırasında.
Tam gelmesine yakın bir dönemde benim arkadaşımın sevgilisi vazgeçti eve çıkmaktan, bu durumu bildirdim benim ona. Ev bakmaya devam etti ve sonunda bir yer buld. Bu sırada diyaloğumuz sürüyordu ama şöyle böyle…
Benim yaşadığım şehre gelene kadar ara sıra konuştuk birkaç ay boyunca. Geldiğinden birkaç gün sonra görüşmek istediğini söyledi. Ben pek anlam verememştim, ev işi de olmadığından herhalde burada yalnız kalmak istemiyor diye düşündüm ve kabul ettim.
Görüştüğümüzde az konuşan, fazla gülmeyen, benim aksime -ki ben hem çok gülerim hem de sessizlikte uzun uzun oturamam- biriyle karşılaştım.
Açıkçası çevremde birçok arkadaşım vardı ve bu şekilde benim tam zıttım bir arkadaşa daha gereksinimim yok diye düşündüm. Bir kez daha görüşmek istedi, kabul ettim ama ayıp olmasın diye. O görüşme de diğeri gibi benim anlatıp durmamla geçti…
Sonra bir gece mesaj attı konuşabilir miyiz diye. Bende aramasını beklerken ne konuşacak diye düşündüm, bir daha görüşmek pek istemiyordum çünkü. Kendim çalıp kendim söylüyor gibi oluyordum yanında.
O konuşmaya üşenen kişi aradı ve şakır şakır ötmeye başladı tabiri caizse..:) enden hoşlandığını ve hoşlandığı için yanımda çekingen davrandığını, artık saklamak istemediğini, oyalanmaya ve basit bir ilişkiye açık olmadığını belirtti. Ben bu tavrına sinir oldum açıkçası. Düşünce yapımı nereden bilip de şartlar koyuyordu ki önüme…
Bir yandan da hoşuma gitti açıkça hislerini belirtmesi, net olması. O suskun adam telefonda destan yazdı ve cevabını bekliyorum diyip kapattı. Sanki iş anlaşması yapıyoruz diye düşündüm… tamam hoş ama yaşça benden 6 yaş büyük, hadi şimdi bülbül kesildi ama normalde de suratı asık biri de bir anlık patlama mı yaşadı düşünceleri…
Cevap vermedim, verecek bir cevabım yoktu çünkü. Benim düşünmeye onunda net bir cevaba ihtiyacı vardı… yine aradı…
Son düzenleme: