- 17 Nisan 2012
- 30.410
- 65.394
- 598
Maaşınız iyi olursa bakıcı tutarsınız.
Maaşınız iyi olursa bakıcı tutarsınız.Oğluma kim bakacak
ben de 47 kilo 26 yaşında sana çok yakında oturan bir kadınım
ortak noktalardaki avmlerde buluşup gıybetin dibine vurabiliriz
o depresyon gittikçe artacak
işe dön maaşını al çocuğa da annenin evinde bakıcı tut
bir de hikayede eşin hiç yok
ben de 47 kilo 26 yaşında sana çok yakında oturan bir kadınım
ortak noktalardaki avmlerde buluşup gıybetin dibine vurabiliriz
Maaşınız iyi olursa bakıcı tutarsınız.
Beni iyi anın, 31 yaşında minyon, yana doğru genişçe bir hatunum, zarar gelmez
Kilomu demiyim şimdi
Is nedeniyle köyde yasamaya başladık. aynı durumdayız. konuşacak kimse yok. her yer tavuk horoz inek ve bilimum sürüngen hayvan. 2 yaş sendromuna girmiş bir sipa (ben demiyorum Pedagog diyor. evet maksat gezme olsun diye 2 saat uzaklıktaki Pedagoga gittik.) altta araba cepte para ama o parayla en fazla köy yumurtası alabiliyoruz ( fabrikada uretilmiyormus öğrendim) kitap okuyorum internete giriyorum (çektiği zamanlarda) ama yetmiyor. daha ne kadar burda kalip kalmayacagimizi da bilmiyorum. Köyün delisi olma yolunda ilerliyorum. eger şehirde yaşıyorsanız oglunuzu da alın park götürün avmye gidin yaz geldi belediyelerin iyi kötü bir sürü etkinliği oluyor onlara gidin. hiç bir şey yapamazsaniz arabayla gezin.Demeyin arkadaşlar, böyle giderse sinirsel ilaçlar kullanmaya başlayacağım. Yılanın başını küçükken ezeceksin demişler...Zaten zamanında kullandım yani yatkınlığım çok. Hatta şuan doktora gitsem kesin yazar bişeyler
1 sene kadar önce doğum yaptım. Doğumdan 1 ay öncesinde işyerindeki bilgisayarımı eve getirdim evden devam ettim. Doğum oldu, evden yardımcı olmaya devam ettim. Doğum izni bitince patron çağırır dedim ama hala çağırmadı. Oğlun askere gidince gel diyor
Buraya kadar her şey güzel değil mi. Ama ben evde çok daraldım. Gün içerisinde iş gelecek diye dışarı çıkamıyorum. Hafta sonları ya alışveriş oluyor ya doktor oluyor ya misafir oluyor ya temizlik oluyor. Fırsat bulup çıktığımız zamanlar da fazla uzağa gidemiyoruz oğlumdan ötürü. Arada arkadaşlarımla da çıkamıyorum çünkü çoğusu evlenip uzak bir noktaya taşındı, burada kalanlar da ya sınava çalışıyor ya yoğun çalışıyor. Yeni arkadaş bulma gibi bir lüksüm de yok ÇÜNKÜ DIŞARI ÇIKAMIYORUM... Belki çok pis küfür edeceksiniz ama altımda araba da var ama tek başıma ne yapıyım arabayı? Komşular var ama olmuyor arkadaşlar. Sündüzgilin eltisinin görümcesinin dayısının yengesinin kardeşinin düğününde ne giydiği, Şerifenin oğlunun eve attığı ama ciddi düşünmediği "pekte çirkin" kız (sonra istemeye gittiler), Fethiyenin bir sürü para verdiği ama zevksiz koltuk takımı BENİ ZERRE KADAR İLGİLENDİRMİYOR ÇÜNKÜ... Entelektüel seviyede olmasa da şöyle aklı başında iki kelam edeceğim kimse yok arkadaşlar.
İşe geri dön diyebilirsiniz. Oğluma elimde iş olduğu sürece annem bakıyor (bilgisayarı anneme getirdim işe gider gibi anneme geliyorum her sabah). Ama annem oğluma bakamıyor. Çünkü kendine bakmıyor. Bir sürü hastalığı var ve tamamı sadece kilo verse düzelecek... Ama yok o zaten bir şey yemiyormuş kiAnca yoğun iş gelince oyalama işini yapıyor yoksa Wolfrooog bez getir, Wolfrooog mama hazırla, Wolfrooog çocuğu mama sandalyesine oturt şeklindeyiz. Bakıcıya para verecek kadar da kazanmıyorum yani o iş imkansız.
Bari dedim kurs bulayım gideyim. Akşamları şöyle iki saat falan dışarıda olurum. İki insan yüzü görürüm. Belediye olsun Halk eğitim olsun yazın kurs açmıyorlarmış. HALBUKİ İNSANLARIN ASIL YAZIN KURSA İHTİYACI VARÜcretli kurslar da yakınlarımdakiler anca ingilizce kursu falan. Es kaza buralara yolu düşmüş turiste "its no siti sentır, for tren steyşın buradan go go törn rayt ok? yuar velkim bay..........................ooo yanlış yere döndü" diyecek kadar ingilizce var ama genel olarak ingilizce bir işime yaramıyor (gezdiğin ülkenin dili az öğren değil mi bu ecnebiler de bi garip). Evde hobi demeyin ben evden sıkıldım. Artık iş yapasım yok, kendimle ilgilenesim yok, bu da eşime çocuğuma yansıyor hiç yoktan. Gittikçe içime kapanıyorum, kapandıkça sinirli, tahammülsüz biri oldum çıktım. Evden çıkmaya da üşenmeye başladım falan gittikçe sosyal fobiye doğru yol alıyorum (kendisiyle geçmişim var maalesef). Bu duruma çözüm bulamazsam çıldıracağımı hissetmeye başladım.
Siz söyleyin ben ne yapayım?
PeeeeeennnnndikAyyy neredensin
Is nedeniyle köyde yasamaya başladık. aynı durumdayız. konuşacak kimse yok. her yer tavuk horoz inek ve bilimum sürüngen hayvan. 2 yaş sendromuna girmiş bir sipa (ben demiyorum Pedagog diyor. evet maksat gezme olsun diye 2 saat uzaklıktaki Pedagoga gittik.) altta araba cepte para ama o parayla en fazla köy yumurtası alabiliyoruz ( fabrikada uretilmiyormus öğrendim) kitap okuyorum internete giriyorum (çektiği zamanlarda) ama yetmiyor. daha ne kadar burda kalip kalmayacagimizi da bilmiyorum. Köyün delisi olma yolunda ilerliyorum. eger şehirde yaşıyorsanız oglunuzu da alın park götürün avmye gidin yaz geldi belediyelerin iyi kötü bir sürü etkinliği oluyor onlara gidin. hiç bir şey yapamazsaniz arabayla gezin.
evekValla mıııııııBuradan 15 dk
Maaşın iyi değil de kaç
Piyasayı orada bilmiyorum ama komşum 1750 maaş ikramiye çalışırken çocuğuna bakıcı baktı
O taşeronda çalışan eğitimi az birisi
Senin daha fazla aldığını varsayıyorum
Ben maaşımın 4 te birinden fazlasını bakıcıya verdim ki bakıcının maaşı asgari ücret artı yol parası idi
Benim maaşım iyi idi ama yarısı kadar da olsa yine de aynı şekilde çalışırdım
Eline para kalmasa da düzenin olur zira sen evde çocuğuma bakıyorum mutluyum deyip pozitif enerji saçmıyorsun
evek, al çocuğunu gel havalar da düzeliyoo gezek tozak diyorum işte gıybetin dibini belleyek
evek, al çocuğunu gel havalar da düzeliyoo gezek tozak diyorum işte gıybetin dibini belleyek
Gebze'deyim maalesef. 34 yaşındayım hoş bir kadınım ilgilenenler varsa
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?