Bu dilim yüzünden başım fena yanacak bir gün

Arkadaşlar merhaba. Benim genel sorunum gevezelik, boş boğazlık… Ezelden beri hep çenemin ecrini çektim. Hiç bir zaman susup kabuğuna çekilen birisi olamadım. Kendimi bildim bileli küçüklükten beri çata pata hakkını savunan, yeri geldiğinde bu konuda kırıcı olabilen bu yüzden de coğu zaman hakliyken haksız duruma düşen biri oldum. Küçüklüğümden beri daha ilkokuldayken başlamıştı benim herseyi anlatma hastalığım. Anneme okuldan eve gelene kadar tüm günü detaylı anlatır canından bezdirirdim. Çocukken bu durum evet sempatik de geliyordu belki ama şimdi düşündükçe farkediyorum ergenlikte de böyleydim, yetişkin oldum hala aynıyım. Birisi aman derdim var demesin başlıyorum herseyi detaylıca anlatmaya, her derdimi sırrımı dökmeye sonra pişman oluyorum kendime bir daha yapmayacağım anlatmayacağım diye söz veriyorum ama kendimi tutamıyorum. Şimdi evlendim iki görümcem var. Biriyle pek muhattap değiliz ama biriyle inanılmaz iyi anlaşıyoruz. Zaman zaman kayınvalidemle atışmalarımız anlaşmazlıklarımız oluyor. Ben anlaştığım görümcemle bunları paylaşıyorum bana akıllar veriyor. Annesini bildiği için hep bana destek oluyor çünkü kendi de aynı konulardan muzdarip beni anlıyor, yeri geliyor araya girip annesine düstur çekiyor. Ama ben her defasında kendime söz veriyorum anlatmayacağım diye ne de olsa annesi diyorum. Arkadan adım dert yanan şikayet eden diye çıkacak diye korkuyorum ama yine dayanamayıp anlatıyorum. Tembih de ediyorum ama olur da diğer görümceme bahsediyorsa o kayınvalideme illaki anlatıyordur bu durumda Şuan benim için dedikoducu şikayetçi herseyi anlatan lanse eden diye düşünüyorlar. Bu durumdan nasıl kurtulabilirim ben ya nasıl kendime engel olup şu çenemi terbiye edicem. Başıma kötü bisey gelsin modum düşsün bi aksilik olsun hemen anneme kardeşime yengeme paylaşıp akıl istiyorum her konuda hemen.

Maalesef ben de böyleyim.. annem çok uyardı ama yok

Huy pek değişmez ama az konuşmaya çalışın

Insanlar genelde boyle zaten asiri olmasa da surekli evde olani biteni, kocasini, kvsini tanidiklarina anlatiyorlar.

Yahu kaynanaya görümceye akrabaya dert anlatılır mi sır verilirmi hiç .. bende bir o kadar ketum biriyimdir birtek arkadaşlarıma anlatırım pismanda olmam ama akrabaya asla . Benim kuzenimde senin gibi herkese herşeyi anlatır sonra da düşünür durur ama sıkıntı olurmu ki diye

Ya evet kesinlikle ben de boyleyim. Ise baslayayim o gun cok dikkat ediyorum samimiyet kurmamaya soz veriyorum mesafeli olcam kimseye guvenmicem diye sonra basliyorum 3 yasindaki travmami anlatmama 29 yili anlatiyorum keske dilimi tutabilsem

söylediklerim sizinle ilgili olmayabilir o yüzden genel konuşuyorum.
ben kendi ile ilgili sırları başkalarıyla kolay paylaşan insanların çok yalnız olduğunu düşünüyorum. çocukluğunda anne babaları ile iletişimi iyi olmayan kendi haline bırakılan çocukların yetişkin olunca her selam diyene varını yoğunu anlattığını gözlemledim. o kadar çok bağ kurmaya ihtiyaçları var ki karşındaki iyi mi kötü mü demeden anlatmaya başlıyorlar. çünkü anlatma fırsatını kaçırmak istemiyorlar. çölde kalmış insanın su ihtiyacı gibi insana hasretler. sizin profesyonel bir uzmana gitme durumunuz varsa gidin. eğer yoksa kendi kendinize dost olun. en azından diğer insanlarla sırlarınızı paylaşmadan önce birkaç gün geçmesini bekleyin. bakın bakalım anlatma ihtiyacınız azalıyor mu. panik durumlar stresli olaylar oldu ise o gün inatla kimseyi aramayın kendiniz çözmeyi deneyin. göreceksiniz gitgide insanlarla konuşma ihtiyacınız azalacak. kendi kendine yeten insan başkalarının varlığına ihtiyacı azalıyor.

Can çıkar huy çıkmaz. Bu sizdeki karakter meselesi huyunuz. Değişeceğinizi sanmıyorum ne yazıkki ama frenlemeyi öğrenirseniz iyi olur millet hep dost değil malum

halkasizsaturn .!.:

Yahu kaynanaya görümceye akrabaya dert anlatılır mi sır verilirmi hiç .. bende bir o kadar ketum biriyimdir birtek arkadaşlarıma anlatırım pismanda olmam ama akrabaya asla . Benim kuzenimde senin gibi herkese herşeyi anlatır sonra da düşünür durur ama sıkıntı olurmu ki diye

Genişletmek için tıkla...

Ya görümcem o kadar tatlı bir insan ki karakter olarak da çok benziyoruz safım o da ben gibi genelde iyi niyetinden ezilen, herkese derdini anlatan, akıl isteyen birisi. Gerçekten girdiği her ortamda sevilen birisi. Bana da en başından beri hep arka çıkıp destek oldu. Gerçekten o olmasaydı ben eşimle belki de evlenemezdim kaynanamı o bastırdı biseylere müdahale etti de evlendik. Aramızda gerçekten bir abla kardeş ilişkisi oluştu. Ve bana olan hislerini niyetini çok iyi biliyorum. Fakat kendime ne kadar söz versem de yahu ne olursa olsun bir sorun yaşadığım zaman çok sevsem de görümceme anlatmamam gerekir bir süre sonra kızını sürekli annesine karşı dolduruyormuş gibi görünürüm. Aslında dertleşiyoruz o da bana neler neler anlatıyor ama gelinsin sonuçta laf taşıyor gibi durur diyorum. Sonra bir araya gelince bi bakıyorum o da bana anlatıyor bende ona anlatıyorum. Kendimi bir türlü tutamıyorum. Hadi kendi annemi kardeşimi saymıyorum. Annemden akıl alıyorum falan diye anlatıyorum. Ama en son yaşanan bir olayda eğer ben çenemi tutabilseydim olaylar hiç bu denli büyümeyecekken benim yüzümden büyüdü. Kayınvalidem de ara ara insanların yanında laf sokuyor artık. İste biz neler yaşadık kan kustuk kızılcık şerbeti içtik, şimdikiler herseyi ona buna anlatıyor gibisinden. Geçen de diğer görümcem biraz igneyeleyici yazılar paylaşmış.

hulyadem .!.:

söylediklerim sizinle ilgili olmayabilir o yüzden genel konuşuyorum.
ben kendi ile ilgili sırları başkalarıyla kolay paylaşan insanların çok yalnız olduğunu düşünüyorum. çocukluğunda anne babaları ile iletişimi iyi olmayan kendi haline bırakılan çocukların yetişkin olunca her selam diyene varını yoğunu anlattığını gözlemledim. o kadar çok bağ kurmaya ihtiyaçları var ki karşındaki iyi mi kötü mü demeden anlatmaya başlıyorlar. çünkü anlatma fırsatını kaçırmak istemiyorlar. çölde kalmış insanın su ihtiyacı gibi insana hasretler. sizin profesyonel bir uzmana gitme durumunuz varsa gidin. eğer yoksa kendi kendinize dost olun. en azından diğer insanlarla sırlarınızı paylaşmadan önce birkaç gün geçmesini bekleyin. bakın bakalım anlatma ihtiyacınız azalıyor mu. panik durumlar stresli olaylar oldu ise o gün inatla kimseyi aramayın kendiniz çözmeyi deneyin. göreceksiniz gitgide insanlarla konuşma ihtiyacınız azalacak. kendi kendine yeten insan başkalarının varlığına ihtiyacı azalıyor.

Genişletmek için tıkla...

Olabilir ama ben çocukluğumdan beri böyleyim bilmiyorum öyle sevgisiz falan bir aile de de büyümedim. Kız kardeşim hiç ben gibi değildir mesela. Ama dediğinizi yapmıştım. Gerçekten ise yaramıştı. Bir tartışma gerginlik olduğunda o gün ne kadar istesem de kimseyi aramadım yazmadım kendi kendime sindirdim. Ertesi gün veya bir sonraki günlerde baktım ki hevesim kaçmış anlatasın gerçekten gelmiyor. Konuyu bir süre sonra önemsiz görmeye başlamışım hatta. Ama son bir olay oldu. Tartışma olan gün plansizca görümcemle o gün buluşmuş bulunduk. Aslında kendime söz verdim. Bak bugün olanlardan bahsetmeyeceksin diye. Sonra gün sonunda bi baktım o bana dertlerini anlatırken bende o gün olanları bir bir anlatıyorum. Hatta insan hızını alamayınca farketmeden daha önce hiç anlatmadığı şeyleri de anlatmaya başlıyor bide onları da ekledim anlattım. Neticede tabii bana hak verdi destek oldu sagolsun. Sıkı sıkı da tembihledim bak konusu olur sen bunları benden duymadın falan diye o da söyledi zaten surda dertleşiyoruz bende sana anlatıyorum aramızda merak etme diye ama gün gelir bisey olur o beni savunmak amaçlı dayanamaz annesine sende kıza bunları bunları neden yapıyorsun derse kaynanam anlat ki heeeee bu bizden geliyor herseyi sana anlatıyor demek ki

misslonya .!.:

Ya görümcem o kadar tatlı bir insan ki karakter olarak da çok benziyoruz safım o da ben gibi genelde iyi niyetinden ezilen, herkese derdini anlatan, akıl isteyen birisi. Gerçekten girdiği her ortamda sevilen birisi. Bana da en başından beri hep arka çıkıp destek oldu. Gerçekten o olmasaydı ben eşimle belki de evlenemezdim kaynanamı o bastırdı biseylere müdahale etti de evlendik. Aramızda gerçekten bir abla kardeş ilişkisi oluştu. Ve bana olan hislerini niyetini çok iyi biliyorum. Fakat kendime ne kadar söz versem de yahu ne olursa olsun bir sorun yaşadığım zaman çok sevsem de görümceme anlatmamam gerekir bir süre sonra kızını sürekli annesine karşı dolduruyormuş gibi görünürüm. Aslında dertleşiyoruz o da bana neler neler anlatıyor ama gelinsin sonuçta laf taşıyor gibi durur diyorum. Sonra bir araya gelince bi bakıyorum o da bana anlatıyor bende ona anlatıyorum. Kendimi bir türlü tutamıyorum. Hadi kendi annemi kardeşimi saymıyorum. Annemden akıl alıyorum falan diye anlatıyorum. Ama en son yaşanan bir olayda eğer ben çenemi tutabilseydim olaylar hiç bu denli büyümeyecekken benim yüzümden büyüdü. Kayınvalidem de ara ara insanların yanında laf sokuyor artık. İste biz neler yaşadık kan kustuk kızılcık şerbeti içtik, şimdikiler herseyi ona buna anlatıyor gibisinden. Geçen de diğer görümcem biraz igneyeleyici yazılar paylaşmış.

Genişletmek için tıkla...

Sırrını verme dostuna dostunun da dostu vardır demişler bal bile olsa gorumceye eltiye dert anlatılmaz illa ki ortaya çıkar birgün olur aranız bozulur o zaman ablasına abisine annesine gelin sürekli laf getirip götürüyordu der kimse anasıyla bacisiyla kötü olmaz olan sana olur

Çevrenizdeki insanlarla sohbet ederken daha az konuşup daha çok dinleyin. Çok yakın tek bir arkadaşım dışında hiç kimseye hiçbirşeyimi anlatmam ben. Ona da anlatmayacağım şeyler vardır. Kayınvalide problemi görümceye asla anlatılmaz, onlar anne kız. Görümce ile bugün iyi olursunuz yarın aranız bozulur ne var ne yok dökülür ortaya.

misslonya .!.:

Benim genel sorunum gevezelik, boş boğazlık

Genişletmek için tıkla...

misslonya .!.:

her derdimi sırrımı dökmeye sonra pişman oluyorum

Genişletmek için tıkla...

misslonya .!.:

çata pata hakkını savunan, yeri geldiğinde bu konuda kırıcı olabilen bu yüzden de coğu zaman hakliyken haksız duruma düşen biri

Genişletmek için tıkla...

Bu anlattıklarınız farklı şeyler
Siz hangisisiniz?
Hak savunmak gevezelik değildir, sırrını anlatmak değildir.

E siz bildiğin erişkin olamamış, birey olamamış birisiniz

İlkokulda bu yaptığınız normal
Ama beyin gelişimi açısından ilerleyen yaşlarda böyle davranmamanız beklenir

Ben çocukken sizin gibiydim. Annem bir gün beni aldı karşısına, çocuk gibi değilde laf ebesi gibi davrandığımı, kendimden büyüklerle konuşmamın bir üslubu ve sınırı olduğunu anlattı uzun uzun. Ve dediki dikkat edeceksin, saygısızlıkla - dobralık, hak hukuk arama arasındaki farkı bileceksin. Gelip bana soracaksın sonra büyüklerinle konuşacaksın şeklinde.... Ben ondan çok etkilendim dikkat etmeye başladım. Büyüdükçe, ergenlik döneminde de konuşmanın öğrenilmesi gibi dinlemenin de öğrenilmesi gerektiğini öğrendim. Ve bir yetişkin olarak devam edebilmek için zihin ve davranışlarımı değiştirdim. Çok konuşmak boş ve yalan konuşmanın zemini aslında. Dinlemeye ve düşünmeye vaktiniz kalmaz, ve hep ben dersiniz. Dikkat edin hayat tek seferlik pişmanlıklarınız daha fazla olmasın.

Bencede dikkatli olun.
Nolur nolmaz.
Detay vermeyin özellikle eş ailesine.
Ben hiç detay vermem. Kısa ve öz konuşurum .

Kimseye bu kadar kendinizden bahsedip yumuşak karnınızı belli etmeyin. Ben tam tersiyim çok dinlerim ama kendim anlatmayı hiç sevmem. Kendimi durduramıyorum falan demeniz saçma geldi anlatmamayı kafanıza koyacaksınız ve anlatmayacaksınız. Başka nasıl bir çözüm sunabiliriz ki biz size?