Bu ilişki bitmeli mi sizce?

Dessne .!.:

Biz evlenmeden önce aynen böyleydi. Ufacık bir tartışmada dahi afetmem için elinden geleni yapıyordu. Yalvarmalar, ağlamalar yok kendini öldürmeler hepsi boş böyle yapan adama hic güvenmiyeceksin. Sana net bişi söliyecem sana gelip ailesini kötüleyen adam senide onlara kötülüyodur. Güya iki tarafıda elinde tutacak. Adam daha parasına sahip çıkamıyor ondan bissi olmaz. O ailede sizi rahat bırakmaz.

Genişletmek için tıkla...

Didarrr .!.:

Bir erkeğin bir kadına yalvarip ondan af dilemesi ne yazık ki her zaman o kadını çok sevdiği ve evlenmek istediği anlamına gelmiyor. Bu erkeklerin kafasının nasıl çalıştığını çözmüş değilim ben de henüz. Kafaya kendilerini affetirmeyi koymuşlarsa her türlü hakareti kaldırabiliyorlar nedense. Affedildiklerinden emin oldukları andan itibaren de hersey en başa dönüyor. Tecrübeyle sabit :)

Ailesinin yaptıklarının ise açıklanabilir yani yok.

Anneciginiz kısmen haklı evet kimse mükemmel değil ve illa ki hayatımıza girecek insanla veya ailesiyle ilgili pürüzler çıkacak. Burda önemli olan neyi tolere edip neyi edemeyeceğimiz. Şahsi fikrim bu ilişkideki pürüzlerin tolere edilemeyecek boyutlarda olduğu. Ama sizin hisleriniz, beklentileriniz vs esas belirleyici olacak olan.

Genişletmek için tıkla...

mein_traume .!.:

O aile bizi asla rahat bırakmaz da, iş erkekte biter. Biz karışmamıza rağmen benim erkek kardeşim bize hiçbir şey danışmadı, her şeye kendi karar verdi.

Genişletmek için tıkla...

mein_traume .!.:

Eskiden sonsuz güvenirdim, beni asla üzmez derdim çünkü çok fedakar bir yapısı var. Bu fedakar yapısı yüzünden ailesi bu kadar kullanabiliyor onu sanırım. Ama artık emin olamıyorum çünkü üzüleceğimi bildiği halde olaylara engel olmuyor. Mutsuz olacağım günler olduğu çok aşikar, eski mutlu olduğum günler geliyor aklıma o zaman acaba diyorum içim burkuluyor.

Genişletmek için tıkla...

mein_traume .!.:

Merhaba Arkadaşlar,

Çok uzun yazacağım, uzun kavramına yeni bir yaklaşım bile getirebilirim çünkü çok dertliyim Baştan uyarayım ki, okumaya başlayıp ortada ağır işsizmişsin sende arkadaş gibi düşünüp bana bilenmeyin.

8 aylık bir ilişkim var, ilk görüşte aşık olduk birbirimize, mükemmel anlaşıyorduk, sevgilim tam benim istediğim gibi çok sosyal, keyifli, canlı biridir. Kendim çok konuşmayı, muhabbeti gezmeyi sevdiğimden sessiz sakin insanlarla anlaşamıyorum, o yüzden bu hali tavrı çok hoşuma gider. İkimizde öğretim görevlisiyiz, bu ikimiz içinde avantaj çünkü bazı günler onun ders çalışması gerekiyor, bazı günler benim, ikimizde birbirimizin halinden anlayıp vaktini almıyoruz, başka biri olsa bu yaşta ne dersi diyebilir belki kendince haklı olarak. Üçüncü olarak da her iki aile de kendi halinde mutassıp aileler, o yüzden çok iyi anlaşacaklarını düşünüyorduk ama maalesef öyle olmadı.

İkimizde 32 yaşındayız, gezelim, tozalım yaşını çoktan geçtik, ben gençken bile o kafada değildim, tek sevgilim oldu ondan önce o da aldattı o yüzden ayrıldım, aldatmasa evlenecektim. Kısacası sonunda evlilik görünmeyen ilişkiye başlamam. Bu ilişkide de hem yaş itibari ile hem çok sevdiğimiz ! için sevgilim ilk günden seninle evlenmek istiyorum dedi, devamında çok da güzel hazırlanmış bir evlilik teklifi yaptı. Buraya kadar peri masalı gibiydi, bundan sonrası tam bir korku filmi, yine bir uyarı ekleyeyim de korku filmi sevmeyenler okumasınlar.

Ben evlilik tarihi ile ilgili hiç sıkıştırmadım onu inanın çünkü evliliğe çok anlam yüklüyorum, tam olarak emin olmadan evlenilmemesi gerektiğini düşünüyorum. Evlenemedim diye üzülmeyi de bir süre önce bıraktım, toplum baskılarını da umursamıyorum artık, okulda bir sürü evlenmemiş bayan hoca var sonuçta, gayette güzel yaşıyorlar. Çok uzun açıklama yaptım farkındayım, cidden baskı yapmadım anlayın diye yazıyorum, sen ne zaman istersen o zaman evleniriz dedim. Bu zeki erkek arkadaşım temmuzda evlenelim dedi, emin misin dedim evet dedi, yine ondan teyit alarak 3 ay önce ailemin şehrinde düğün salonu baktırdım babama (düğün salonları doluyor, son anda karar verilince yer kalmıyor), haftasonu çok az yer kalmış, evleneceksek bir an önce günü belirleyelim bak yer kalmayacak dedim. 3 aydır hem evlenmeyi çok istiyorum diyor, hem de her seferinde gün belirlemeyi erteliyor. Evlilik korkun mu var, istiyorsan psikoloğa gidelim de dedim yok diyor, tamam tarihi erteleyelim diyorum yok diyor ama harekete de geçmiyor.

En son baktım güzellikle söylemekle olmuyor, ufak bir cinnet geçirdim, madem evlenmeyeceksin niye evlenicem diyip sürekli düğün salonuna baktırıp beni aileme rezil ediyorsun diye, yeminler ediyor çok istiyorum diye, bir süre rahat bırakıyorum yine sıfır faaliyet. Sorun evlenmek istememesi değil, dürüst olmaması. 3 ay önce 3-4 güne hallediyordu güya. en son 3 hafta önce ailemle tanışmadan günü belirleyemem, önce tanış sonra 3-4 güne belirleyeceğim dedi. Ben de bunu niye baştan söylemiyorsun diye kızsam da gittim tanıştım, ailesi bana gayet kötü davrandı, evlerine gitmedim diye yemediğim laf kalmadı, hepsine sustum, onun söylediğine göre beni çok sevmişler. Ben olsam bu kadar susan kızı bende severim, söylenecek bir ton cevabım var da ah işte.

Şartları bitti mi bitmedi, bu sefer de aileler tanışmadan olmaz dedi. Ben yine bir çıldırdım asla kabul etmiyorum dedim. Aslında olması gereken bir olay bu ama 11 ay sonra mı aklına geldi, şart koşuyorsun, önceden söyleseydin. Ailesine düşkün olsa anlayacağım, sürekli ailesinden şikayet eder, bu yaşa kadar kazandığı tüm parasını ailesine vermiş, durumları kötü olsa sorun değil de, 4 tane evleri var, durumları çok iyi, benim henüz haberim oldu bu durumdan başta olsa asla derdim sanırım, hala maaşının büyük kısmını babasına veriyormuş, duyunca inanamadım, biz evlenicez kenarda tek kuruşu yok, babası da ben kesinlikle destek olamam sana diyormuş, o da ben ne yapayım verirken bana destek olacak sandım diyor. Ben üzerime düşen her şeyi en iyi markalardan aldım hazır, ona yine de sen hiç sorun etme bütün eşyaları beraber alırız, düğünü de babam yapar dedim (biliyorum kulağa hiç hoş gelmiyor ama benim ailem çok fedakardır, illa biz yapıcaz siz bu kadar borçlanmayın diyorlar) hatta bazı eşyaları evlendikten sonra paramız olunca alırız yeter ki sen dert etme dedim, daha ne yapabilirim bilmiyorum.

Bütün bu fedakarlıklarıma rağmen bu düğün günü meselesindeki kararsızlığına sinirlendim diye bana annemin yanında senin x'den ne farkın kaldı dedi, x gelinimiz olacak nasipse, o ayrı bir roman, iyi kızdır diye kardeşimle tanıştırdım, 12 bilezik 5 i bir yerde istedi, bizim ailede bir şey istenmesi çok ayıptır ama kardeşim ne var bunda millet ev istiyor dedi diye istemeye istemeye yaptık, o da bunu biliyor. Ben asla tek kuruş istemedim, tam tersi masraf olmasın diye yemeğe bile gitmem onunlayken, bir yere gidersek hesabı bende öderim, buna rağmen bana böyle demesine şok oldum ve çok üzüldüm.

Bitti mi bitmedi, bitmiyor, bitmiyor. Beni ikna edemeyince annemi aramış, anne nolur 10 dakika çay içelim demiş. Kardeşimin nişanı nedeniyle iki günlüğüne annemler onların yaşadığı şehre gelmişti. Annemde bana çok ısrar etti, nolur bir çay içelim bir şey olmaz, hem biz de tanıyalım bakalım anlaşılabilecek miyiz diye, bende tamam dedim. Cumartesi günü söyledik biz bunlara, Pazar günü görüşeceğiz, Pazartesi ailem geri dönüyor çünkü, onlarda bir yere gideceklermiş, akşam olsun dediler, tamam dedik. Biz gezmeye gidecektik tüm aile bir araya gelmişken gitmedik bekledik yetişemezsek diye, akşam oldu babası son anda program mı olur, başka zaman onlar bizim eve gelsin demiş. Bunu daha önce de söylediler, bende örfümüz adetimiz diyorsunuz, kız evinin erkek evine daha önce gittiği nerede görülmüş asla olmaz demiştim.

Erkek arkadaşım annemi aradı, durumu söyledi, annem öncesinden bak yine iptal edeceksen bu son olur emin değilsen söyleme kocama söyleyeceğim demişti, o da yok yok kesin gelicez demişti (daha önce benim ailesi ile tanışmamı iptal etmişlerdi, hazırlanıp öyle kalakalmıştım) Annem de haklı olarak baya saydırdı yani, bir daha da beni arama dedi. Bu sefer orada kavga çıkarmış, beni aradı geliyoruz diye (kardeşlerim ve babam da duydu tabi iptal ettiklerini öncesinde), bende bitti bu iş, müsait olduğunda gel yüzüğünü al dedim.

Dün konuşabilir miyiz diye aradı, yüzüğünü vermek için gittim, saatlerce yalvardı, biliyorum böyle yapacağını ama kesin kararlıydım ayrılacaktım. Ben ne yapabilirim benim ailem kötü, gözlerinde hiç değerim yok, benim için 10 dakika çay içmeye bile gelmediler diyor. Talep onlardan gelmese hadi bir anlamaya çalışayım ama talepte onlardan geldi, bunun neresini anlayayım. Ona üzülüyorum ama bende aileme karşı çok mahcup oldum, ona da demediğim hiçbir şey kalmadı, 7 saat saydırmışım tam, o sözlere ben katlanamazdım açıkcası. Ben evlenmek istemesem bu kadar katlanırmıydım diyor, benim diyen katlanamaz, kendimi durduramıyorm, bugünde sürekli laf soktum, bukadar katlanıyor ama evlenmiyor da bende niyeti ne anlayamıyorum. Şu aşamada evlenmek için yalvarıyor gerçi ama artık ben kabul etmiyorum.

En son aileni kesinlikle istemiyorum, hiçbirisi ile asla görüşmem, baştan söylüyorum dedim. Tamam dedi. Bak zamanla yumuşar falan diye düşünüyorsan şimdi bitsin ailen olmayacak hayatımda, sen ne yapmak istiyorsan yap, görüş konuş ama benle muhatap etme dedim. Annesi bugün annemi 5 kere aramış özür dilemek için, beni de 2 kere aradı açmadık. Ben her söylediklerine sustum diye ne yapsak yanımıza kar kalacak sandılar sanırım, her kandilde özel günde arardım, kadın bana bir kere nasılsın demedi, niyetim benim ailem burada değil, onlar benim ailem olsundu ama maalesef çok farklı bir karşılık aldım.

Telefonlarını kesinlikle açmayı düşünmüyorum, özür dilemek için ailemin yaşadığı şehre gelmek istiyorlarmış, asla kabul etmedim, canım çok yandığı için çok ağır şeyler söyledim, hepsine sustu, erkek arkadaşım durumu düzeltmek için fazlasıyla uğraşıyor gerçekten ama içimden gelmiyor, kaldı ki artık onu sevmiyorum, bunu ona da söyledim, çok sıkıntı yaşadın ondan öyle geliyor, sevmesen 7 saattir söylenmezdin dedi. Ayrılsak üzülür müyüm emin bile değilim ama sanki rahatlarmışım gibi geliyor, halbuki gerçekten toz pembe hayallerim vardı

Annemse kızım çok haklısın ama kaç yaşına geldin, bak kardeşinin nişanlısını da, ailesini de görüyorsun (onlardan ayrı bir roman yazılır dediğim gibi nişanda bize masa ayarlamamışlar, biz gelin damadın yanındaydık, annemlerde misafir karşılıyordu, bir geldik bize yer kalmamış, kolunun arkasındaki masada oturduk, ben susmayacaktım da annemler tatsızlık çıkmasın dediler diye seslenmedik), kimse dört dörtlük değil, kimle yola çıksan böyle sorunlar olacak diyorlar. Gerçekten kimle yola çıksam böyle sorunlar olacak mı, daha önceki sevgilimin ailesi melek gibiydi, kadın beni balım diye severdi, onda da sevgilim aldatmıştı. Ben mi düzgün birini bulamıyorum, yoksa herkes mi böyle inanın şaşırdım artık. Bize de dışarıdan bakanlar ne kadar mükemmel bir çift diyor ama gel gör sen benim içim nasıl yanıyor.

Uzuncası, kısaca desem bu saatten sonra linç edeceksiniz haklı olarak, bazıları bu kadar uzun yazdım diye okumadan linç edecekler zaten hazırlıklıyım, başka yerde olsa, okumadım kardeş durumumuz yoktu etiketini alırdım bir kaç kez, ne deseniz haklısınız da, her şeyi yazsam bunun gibi bir 10 tane daha yazarım, şimdiden okuyan olursa özürlerimi sunuyorum, bozuk psikolojime versinler. Bu ilişki için umut var mı sizce, ben şöyle baştan bir okudum sıfır umut dedim ama erkek arkadaşıma da kıyamıyorum, o yüzden objektif görüşleriniz çok önemli, kaç kurtar kendini diyen ağırlıkta olursa mantıklı düşünebiliyorken kurtaracağım kendimi.

Genişletmek için tıkla...

mein_traume .!.:

Söz nişan olmadan düğün salonu bakma benim fikrimdi. O nişan olmasını hep çok istedi, ben düğünden bir ay önce olacak diye şart koştum. Garantici bir insanım, önümü görmeden adım atamam, nişandan ayrılmakla sevgiliden ayrılmak aynı kolaylıkta değil. İyi ki de öyle yapmışım, şimdi çok daha zor ayrılacaktım, bir daha ilişkim olursa yine aynısını yapıcam düğün günü alınsın nişan söyle olsun. Nişan dediğiniz de evde aileler arasında sade bir şey olacak zaten, bana kalsa düğün de istemiyorum onun ailesi kabul etmedi.

Ablası bu olaylardan önce aradı beni, evlenmek isteyen o ben değilim, bir de onun kararsızlığını mı çekicem bitti bu ilişki dedim. Kendileri ikna etmek için o kadar dil döktüler. Şu anda hepsi hem beni hem ailemi arıyor açmıyoruz telefonlarını, ne yapmak istediler anlamadım bende tam olarak. Bunlar iyi insanlar susar dediler sanırım böyle büyük bir tepki beklemiyorlardı.

Şu an kalmadı gibime geliyor ama illa ki zamanla üzülücem, alışkanlık var sonuçta ve gerçekten çok seviyordum.

Genişletmek için tıkla...

mein_traume .!.:

O konuyu bende okudum ve inanamadım. İnsan konunun içinde olunca ne kadar acayip olduğunu fark edemiyor sanırım. Ben fazlası ile farkındayım ama dün itibari ile de kesin bitirecektim sadece yüzüğünü vermeye gittim oda geçirdiğim zamana olan saygımdan, yoksa kardeşim götürmeyi teklif etmişti. Çok seviyordum ama çok sevmek asla kısıt değil benim için, kimse vazgeçilmez değildir bu dünyada, ben ondan vazgeçeli çok oldu, konuşmadığımız iki günde özlemedim hiç, o da farkında sen benden vazgeçeli çok oldu diyor. Şu an ona eziyet etmek için kestirip atmadım sanırım, ama bu da sağlıksız bir şey, enerjimi niye onla harcıyorum ki, daha güzel bir şey yapabilmek varken.

Başta böyle değildi inanın, bu kadar mükemmel bir erkek nasıl olabilir diyordu herkes, ya da böyleydi ben uzakta olduğum için göremedim bilemiyorum ama şu an görebiliyorum.

Bu hayattta kimse insanın kendisinden değerli değil, insan kendi değerini bilmezse karşısındaki insan hiç bilmiyor. Bu ilişkiyi yarın kesin sonlandıracağım. Evet hata yapmış olabilir ama ona da yazık, böyle kötü bir ilişki içinde olmamalı kimse.

Genişletmek için tıkla...

Burcu2018 .!.:

Anladim fakat düğün gününe aileler karar verir genelde. Adetler iste bilirsiniz. Tabiki cocuk degilsiniz istediginizi yapabilirsiniz evlenirken. fakat iste bu sekilde davranmaniz onlarin bakis acisiyla soyluyorum sizi cepte görmus o yuzden ailene ve sana karsi bu turlu yanlis davranislar sergilemisler.
Soz yapardiniz kendi aranizda olmadi ayrilordiniz ailer birbirini tanir siz aileyo tanirsiniz daha mantikli degilmi bu durumu sen bence bir daha düşün. Ne kadar okumis egitimli olursa olsun bu erkek milleti hep ayni. Ne kadar zora kodarsan o kadar iyi. Bu adami birakacaksaniz eger bir dahakine usulleri uygulayin derim kafaniz daha rahat etmesi acisindan.
Aileler de erkeklerde bir kizi alirken ne kadar zorlanirsa o kadar kıymet biliyorlar.tecrubeyle sabit. Hani yok su esyayida ben yapayim bunu benim ailem yapsin demem birak kendi yapsin. Uzerine ne dusuyorsa parasi yoksa ceker kredi yapar sonrada öder.
Simdi bu bazi durumlar benim istegimle oldu dedinya is degistu biraz benim gözumde.
Senin sahsina yonelik buyuk yanlislari yoksa bir daha dusunebilirsin. Istersen annen bi acsi o telefonu yarın. Ve bence gelip adam akilli babandan istesinler. Soz kesilsin buyuk nisana gerek yok zaten. Mantikli bir açıklamaları olursa tabi. Aileyide bir arastirin. Yapici olmakta fayda var.
Cok seviyorsan hemen bitmez öyle. Cekil kosene dinle kendini. Seni cok cok mutsuz etmiyorsa affedilebilir.
Senin bu tutumunda dolayi cepde gormusler hepsi bu. Sen her seyi usulune uygunbyap zora kos biraz. Ben bilmem babam bilir de o zaman isler degisir

Seni hatali bulmuyor burda sen cok yapici bir insansin anlattuklarindan anladigim kadariyla. Kulturlusun mantiklisin ama bunkonularda biraz ev kizi gibibyapmak iyi gerekiyor fikrim budur çevremden gorduklerim bu yonde. Nerde o 12 15 bilezik istwyen kizlar var onlar mutlu oluyor. Yok ne gerek var diyen kizlarda boyle yari yolda kaliyo. (Bende ayniyim)
Bunu birakacaksan eger bi dahakine bu soylediklerimi dikkate al bence.
Yani bide su var bende 29 yasindayim anne olmayi cok istiyorum belki sende öylesindir biyolojik saat denende bir sey var bu cocukla oluru varsa dedigim r tutar bir daha dwne istersen cunku ha deyincede sevip sevilecegin biri bulunmuyor. Yokla icini belki bir seyler kalmistir ask aevgi namina.

Genişletmek için tıkla...

suefsan .!.:

benım anlamadııgm okadar emek verdım dıyorsunuz bırakın su emegı erkekler versın ya...onceden erkekler bır bayanı ıkna etmek ıcın elınden gelenı yaparmıs...emek verırmıs...şimdi kadınlarımız alttan ala ala...bır ılıskıde karsılıklı emek olur...

Genişletmek için tıkla...

tintinn .!.:

Çok şükür okuyabildim hepsini.. Derin nefes alıp odaklanıp yorumuma geçeyim.
Sevgiline fedakar demişsin ya bana fedakar gelmedi. Adam bildiğin herkesten onay bekleyen, kendi kararları olmayan varsa da kimseye yaptıramayan, ailesi tarafından ezilmeye alışmış pısırık biri.
Ailesine de kendi fikrini söylediğinde hayır cevabına nasıl tepkiler veriyorsa sana da aynı tepkiyi verdiğini düşünüyorum. Sana diyo ya evlenince katiyetle vermicem maaşımı falan, ailesine de işi yokuşa sürmeyin evlenince 2 maaş girecek eve siz bu işi ayarlayın özür dileyin lütfen fln diye yalvarıyodur.
Şimdi tüm öğretim üyelerine değil sözüm de üniversitelerde bu kalibrede çok öğretim üyesi var. Kişiliklerindeki eziklikten dolayı özel sektörde başarılı olamamış, kendi kendime araştırmamı yaparım mantığında olan. Sonra tüm ego sorunlarını da öğrencilerden çıkarıyorlar vs.
Neyse çok dağıttım konuyu toparlarsam sen bu adama inanma. O ailesi senin burnundan getirir. Şimdi kendi içlerindeki kavgalara tanık olmuyosun o zaman sende işin içine gireceksin. Aileci sevgilin arkanda durmaz senin. Kendini yakma boşu boşuna.
Birde biyolojik saat olayımdan endişeleniyorsan yumurtalarını domdurabilirsin böylece içinde anne olma pişmanlığı vs de kalmamış olur.

Genişletmek için tıkla...

fitundgesund .!.:

Bu tür durumlarla ilgili psikolojide de bir tanım vardı ama şimdi hatırlayamıyorum..yani adamın kadını yüceltip(saatlerce karşınızda eziklenmesi,azar işitip ses çıkarmaması) sonradan bunun acısını fena çıkarması..gibi..ifade edemedim ama birçok kişi yazmış zaten yaşantısal ifadesini..yani şimdi yaşattıklarınızın acısını devam ederseniz evlilik sonrasında fena çıkartır sizden..inşallah fırsatı olmaz..
Kendinizi sevin, kıymet verin. Sevgiler

Genişletmek için tıkla...

mein_traume .!.:

Çok teşekkür ederim.
Bende sizin gibi düşünüyorum, ayrılmaya karar veriyorum, yeminler ediyor çok seviyorum diye, bir de çok emek verdim o yüzden emin olamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

mein_traume .!.:

Yani nasıl cepte gördü bilmiyorum, kaç defa ayrılmaya kalktım, evet ailesine tepki göstermedim ama onun kızdığım en ufak hareketine misli ile tepki gösterdim, her an ayrılabileceğimi, kimseye bağımlı olmadığımı biliyordu. Dün gece uzunca bir mesaj yazdım zaten neden ayrılmamız gerektiğini ayrıntılı bir şekilde anlattım. Bu tür meselelerde yüz yüze konuşulmasından yanayım ama anlamıyor hep bir bahanesi var. Yine kabul etmedi, seviyorum seviyorsun toparlayabiliriz, önemli bir sorunumuz yok diyor, biz aldatmadık birbirimizi, saygısızlık yapmadık, aşılır bunlar diyor anlatamıyorum bir türlü derdimi, anlamak istemiyor, yoruldum bu ısrarlardan, onunla konuşmak istemiyorum, konuşunca bile kendimi kötü hissediyorum, ailesinin yaptıkları geliyor aklıma, içimden ona sürekli kötü davranmak geliyor, hiç sağlıklı bir durum değil bu. O zaman bir süre rahat bırakayım seni düşün ama düzeltebiliriz, yeter ki sen iste ben herşeyi yapıcam kimseyi karıştırmayacağım dedi ama ben inanmıyorum düzelebileceğine, o aile ile çok zor.

Aile ile tanışma mevzusunu resmen şart koştular, evlerine çağırdılar hatta, ben asla gelemem uygun olmaz dedim, ne laflar ne ısrarlar, ablası arıyor, niye eve gelmiyorsun, yaşadığı evi görmeden nasıl evleneceksin diyor. Evi güzel değilse sevgilimi mi bırakacağım ne alaka dedim, herkesin kendi fikri ben saygı duyuyorum benim fikrime de saygı duyulmasını isterim dedim. Aslında gerektiği yerde cevap verdiğimi de düşünüyorum, niye böyle dominat bir tavır sergilediler bilemiyorum. Doğulu bir aile, daha önce bir kaç arkadaştan duymuştum, çok baskın eşimin ailesi diye, belki bunun etkisi vardır. Sürekli biz çok düşkünüz birbirimize demeler, görüyorum düşkünlüğü, çocuğunuz için 10 dakika çay içmeye gelemiyorsunuz, nereden tutsam inan elimde kalıyor.

Sevgilim beni mutsuz etmiyor çok ılımlı bir insan ama ailesi ediyor, o da ailesinden bağımsız karar veremiyor bu yetmez mi. Artık karışamayacaklar diyor ama ben inanamıyorum, burada çoğu kişi yazmış o sözler yalan olur ileride diye. Ben mecburen ılımlı olmak zorundaydım, ailesi yardım etmem diyor, çocuk sıkışıp bunalmasın dedim, parasını verip biriktirmemesine kızdım zaten ama olan olmuş ben ne desemde, kredi çekse de beraber ödeyeceğiz evlendikten sonra zaten benim için fark eden bir şey olmayacak ki.

O kadar güzel tespitler yapmışsın ki, evet artık anne olmak istiyorum, çok da seviyordum, her şey mükemmeldi, niye böyle oldu anlayamıyorum. Şimdi birisi ile tanış, flört et derken nereden baksan en az 1.5-2 sene, belki yine benzer şeyler yaşanacak, gücüm kaldı mı emin değilim ama istediğim evlilikte bu değil. Aslında olanları arkama bırakabilsem çok uzak bir şehirde başka bir üniversiteye gitmeye karar verdik, oraya kimse gelemez zaten, düşün buradaki tüm düzenimizi ailesinden kaçmak için değiştiricez. Belki de şu yorgunluğu atıp bir kere daha sağlıklı bir şekilde düşünmeliyim.

Bilezik isteme mevzusu bizim aile için çok çok çirkin bir olay. Kardeşim nişanlanırken karşı taraf istedi, biz zaten alacaktık ama bize çok ayıp geldi, resmen soğuduk. Kız da benim arkadaşım, okumuş etmiş kız. O yüzden kim olursa olsun asla istemem, dünya malı için kendi değerimi düşüremem, belki doğru belki yanlış. Senin dediğine de katılıyorum ama isteyen daha kıymetli oluyor. Nişan için kız saçını yaptıracaktı, kardeşime saydı, 350, 500, 750 tl olan yerler var diye, kardeşim en iyisinde yaptır dedi, ben sevgilime söylesem, ev mi alıyoruz o paraya der zaten.

Çok detaylı ve güzel yazmışsın, gerçekten içten teşekkür ediyorum sana.

Genişletmek için tıkla...