- 6 Kasım 2014
- 2.905
- 7.949
- 158
Ben üniversite öğrencisiyim ve 20 yaşındayım. Geçen yıl biriyle tanıştım kendisi şu an 26 yaşında ve mimar. Benimle ciddi düşünüyor hatta okurken onunla evlenmemi istiyor ama annem okul bitmeden evliliğe karşı ve boşanma döneminde. Yani onu asla üzemem. 22 yaşına kadar evliliğin e si aklımdan geçmiyor yani. Bu yüzden onu reddetmiştim. O da çok beyefendi bir insandır, ısrar etmedi konu kapandı.
Bu sene okul için tekrar istanbula geldim. Aradı halimi hatrımı falan sordu derken unutamadığını, bana zor zamanlarımda destek olmak istediğini falan söyledi. O günden beri az çok götüşüyoruz.
Şimdi bu adam benim için gerçekten iyi. Çok yakışıklı, beyefendi, eğlenceli, olgun, karadenizli ki karadenizlileri çok severim, dengeli bir adam. Ama çok ciddi bir sorunum var: çok işkolik.
İnşaat ile ilgili bir aile şirketleri var ve trabzonda yaşıyor. Maddi durumu son derece iyi. Bunu söylememin nedeni öyle çok çalışmasına gerek yok. Ama sürekli proje alıyorlar ve proje yöneticisi oluyor. Yani kariyerine odaklı ve işkolik bir adam.
Bense çok ilgi manyağı bir kızım. Yani her dakika konuşmak istemem tabi ama bana çok az vakit ayırıyor. Yani ben bu şekilde bir ilişkiyi nasıl sürdüreceğim bilmiyorum.
Bu akşam bunları ona uygun bir dille anlattım ve onunla bir gelecek istemediğimi söyledim. Önce çok sinirlendi beni suçladı hemen vazgeçiyorsun diye. Sonra da değişeceğini söyledi ama ben inanmıyorum. Çünkü bu onun için yaşam biçimi. Öyle bir süreliğine bi durum değil yani.
Neyse bu konuşmadan sonra trabzondan uçağa atlayıp geldi. Biliyorum yarın sabah okul için çıktığımda karşıma dikilecek. Onu kırmadan bu işin içinden nasıl çıkabilirim?
Edit:Bugün okulumun önüne gelmiş. Gözleri kan çanağı gibi hiç uyumamış... konuştuk. Onu anlamamı, ailesi sayesinde değil kendi tırnaklarıyla bir yerlere gelmeyi istediğini söyledi. Daha fazla ilgileneceğini vadetti ve bir şans istedi. Bu şansı verdim ama doğru mu yaptım bilmiyorum.
Bu sene okul için tekrar istanbula geldim. Aradı halimi hatrımı falan sordu derken unutamadığını, bana zor zamanlarımda destek olmak istediğini falan söyledi. O günden beri az çok götüşüyoruz.
Şimdi bu adam benim için gerçekten iyi. Çok yakışıklı, beyefendi, eğlenceli, olgun, karadenizli ki karadenizlileri çok severim, dengeli bir adam. Ama çok ciddi bir sorunum var: çok işkolik.
İnşaat ile ilgili bir aile şirketleri var ve trabzonda yaşıyor. Maddi durumu son derece iyi. Bunu söylememin nedeni öyle çok çalışmasına gerek yok. Ama sürekli proje alıyorlar ve proje yöneticisi oluyor. Yani kariyerine odaklı ve işkolik bir adam.
Bense çok ilgi manyağı bir kızım. Yani her dakika konuşmak istemem tabi ama bana çok az vakit ayırıyor. Yani ben bu şekilde bir ilişkiyi nasıl sürdüreceğim bilmiyorum.
Bu akşam bunları ona uygun bir dille anlattım ve onunla bir gelecek istemediğimi söyledim. Önce çok sinirlendi beni suçladı hemen vazgeçiyorsun diye. Sonra da değişeceğini söyledi ama ben inanmıyorum. Çünkü bu onun için yaşam biçimi. Öyle bir süreliğine bi durum değil yani.
Neyse bu konuşmadan sonra trabzondan uçağa atlayıp geldi. Biliyorum yarın sabah okul için çıktığımda karşıma dikilecek. Onu kırmadan bu işin içinden nasıl çıkabilirim?
Edit:Bugün okulumun önüne gelmiş. Gözleri kan çanağı gibi hiç uyumamış... konuştuk. Onu anlamamı, ailesi sayesinde değil kendi tırnaklarıyla bir yerlere gelmeyi istediğini söyledi. Daha fazla ilgileneceğini vadetti ve bir şans istedi. Bu şansı verdim ama doğru mu yaptım bilmiyorum.
Son düzenleme: