CANIM arkadaşım sen neler yaşamışsın öyle ya...öncelikle bir daha böyle şeyler yaşamamanı temmeni ederk başlıyorum cümlelerime.eşinle asıl probleminizi aslında anlamış değilim. yani bana hakaret ediyor aşağılıyor falan demişsin.bunlar durup duruken mi oluyor.yani eşin seni süreki aşağılıyor mu küçük mü görüyor.yoksa kavga esnasında savunmaya geçerek sana kötü şeyler mi söylüyor?eşinin işsizliği ve babanın seninle konuşmaması sizi bu duruma getirmiş başlarda bence.sonra sen durumu atlatamamış hastaneye falan yatmışsın.üzülme herkes böyle durumlardan geçebiliyor.mesela ben daha basit nedenlerden inanki daha basit şeylerin üstedinden gelemeyip intihara kalkışmıştım evliliğimin ilk dönemlerinde.ama şimdi öyle çocukluk geliyor ki yaptığım.neyse eşin bu sefer iş bulup gelirinizde iyileşmiş ama bu sefer de birbirinizi görmez olmuşsınız.buda sorun olmuş aranızda.şahsen orda sana hak vermekle birlikte biraz daha yapıcı olabileceğini düşünüyorum.yani eşin bile bile evine geç gelecek değil ya.sen kendin diyorsun işi erken bitse patronu bırakmıyor diye.senin orada yapacağın eşine kızmaktan kavga çıkarmaktan ziyade eşine"canım senin bu çalışma saatlerinin evliliğimizi yıpratmasından korkuyorum,bence biraz dişimizi sıkıp birikim yapalım ve sen o işten ayrıl başka bir işe geç yada patronuna durumu anlat "diyebilirdin.olaylara bazen kavgacı yaklaşmak çözüm getiremiyor.neyse eşin iş değiştirmiş zaten.ama sen olayları unutamamışsın.keşke o zaman bir pskiyatrdan yardım alsaydın.sonra hamile kalmışım dedin.kayınvaliden çocuğunu bakıyormuş.artık çocuğun 3.5 yaşına gelmiş.bence artık eğer maddi olayları da düzelttiyseniz sen çocuğunu kreşe ver.kayınvalidenle oturmakta seni mutsuz ediyor belli ki.siz kavga etmeseniz bile eşinle k.valide kavga ediyormuş.artık yalnız kalıp önünüze bakmalısınız,ikinizde yardım alıp çocuğunuzu düşünmeniz lazım.bak eşin çocuğunuzla çok ilgiliymiş.dışarı çıkarır diyorsunuz.sen niye çıkmıyorsun sana da birlikte birşeyler yapmak iyi gelir.bu kadar kendini kapatma,hep en kötüsünü düşünme,pozitif olmaya çalış,evlisin,güzel bir işin,seni herşeye rağman seven senden ne olursa olsun vazgeçmeyen bir eşin var.ee artık çocukta var.boşanmaktan ziyade evliliğini kurtarmak için önce sen çabalamalısın öncelikle kendin ve çocuğunu babasız büyütmemek için.emek vermşsin 9 yıldır bundan sonra emeklerinin karşılığını almalısın.dediğim gibi eğer maddi konuları düzelttiyseniz eşinle konuşmaya başlamılısın.çocuğu kreşe vermekten bahset.hiç bir konuda kavgacı moduna girme.evliliğimizi daha iyi hale getirmek için çabalamıyız de.en basiti dışarı çıktığımızda sürekli kavga ediyoruz bunun nedenini merak ediyorum de.beraber dışarı çıkmak çocuğumuzla güzel vakit geçirmek istiyorum de.beraber pikniğe gidin, denize gidin eve tıkılıp kalmayalım de.olayın cinsel boyutları nasıl bilmiyorum.daha da fazla şeyler yazmak istiyorum sana ama merak ettiklerim var cevaplarsan sana yardımcı olmaya çalışırım.
1-eşinle dışarıda neler yzüzünden kavga edersiniz genellikle(niye şuraya baktın mı?,niye bunu giydin mi? yani eşin ne yüzünden kavga çıkarıyorda sen artık çıkmak istemiyorsun?
2-benimde ailem eşimle kaçarak evlendiğim için tepkili ve konuşmuyor gibiyiz yani ama ben bu durumu kabullendim.konuşacak derdimi anlatacak bir kişi bile yok çevremde.ne akraba ne de arkadaşım.ama aştım 3,5 senede ben bunu.sen daha mı samimi olmak istiyorsun ailen gelsin gitsin mi istiyorsun? baban gelmiyorsa bile annen gelebilir arada. konuyu dile getirirsen belki baban izin verir gelmesine annenin ne dersin?
3-evliliğinde cinsellik ne boyutta herşey normal mi yoksa bu durumlardan dolayı sen mesafe koyuyormusun ister istemez eşine karşı.çünkü erkekler cinselliği eşiyle doyarak yaşayamıyorsa bunun acısını (aslında bilmeden çünkü bilinç altı birşeyler eksik ama ne diyor sürekli) kavga ederek çıkarabilir.olayın bu boyutunu da düşün derim ben.
o kadar uzun yazdım ki arkadaşım ama hala yazacaklarım var inanki.sen yalnız kaldığın için bunalımdasın izin verirsen burdaki arkadaşlarla sana elimizden geldiğince yardımcı olabiliriz.
(((((
