Bu konuda siz ne düşünüyorsunuz?

Miniquie

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
10 Eylül 2020
464
320
18
Kızlar ben büyüyemeyen ve büyütülemeyen bir toplum olduğumuzu düşünüyorum, şöyle ki adam yada kadın evleniyor ama ailelerinden bir türlü bağımsız olamıyorlar hatta bağımsız olmak istemiyorlar mesela gelin doğum yapıyor bebeğini mis gibi büyüteceği yerde kaynanam gelmedi yardım etmedi diye dert ediyor öte yandan bir kısım gelinin de şikayeti kaynanam geldi herşeye karıştı zehir oldu gunlerim şeklinde oluyor, bir bebeğe bakmak çok mu zor acaba ki illa birinden yardım görmek zorundayız, anneme de kayınvalideme de uzak bir şehirdeyim ve bebek istiyorum ve ikisini de istemiyorum yardım için sizce yanlış bir düşünce mi bu?
 
En güzelini düşünüyosun.

Evet kesinlikle çağırma kimseyi diyemem. Işe güce yardım icon olmasa 'da manevi olarak birilerine ihtiyaç duyabilirsin. Çok iddialı bi karar. Manevi olarak zorlanmanı istemem. Bana da 3 gün kayinvalidem yardımcı oldu. Sonrasında ben evine gönderdim. Başımın çaresine baktım.
 
Ayrıca anne baba kanatları altında olanlardan ben 'de hazetmem. Aylarca anneyi yanında tutmak nedir! Insanın kendine yaptığı en büyük kötülüklerden biri. Neden? Çünkü eşler rahata alışıyo. Sonra ihtiyaç duyup bi yardim istediginde yapmiyo. Öyle alışıyo.
 
Kayınvalidemle aynı binadayz. Ama sürekli kalmaz burada.. Bebeğime tekbaşıma bakıyorum genelde tabi eşim gelince o alıyor uyuma saatine kadar. Ama bazen kayınvalidem geldiği zaman çocuğu alıyor işlerimi yapıyorum veya dinleniyorum o kadar iyi geliyor ki. Bazen aranıyor açıkçası
 

Eşimin işi esnek 10 gün 15 gün izin alıp evde kalabilir bende açıkçası onu istiyorum sadece sonrasında da zaten 5 gibi geliyor isten birlikte üstesinden gelebiliriz gibime geliyor :)
 
henüz çocuğum yok, tedavi görüyorum.
fakat bende burayı okumaya başladıktan sonra korkmaya başladım herkes çocuktan sonra bir kayınvalideden birinden şikayet etmeye başlamış. kafam karışmadı değil. tabi ki gelip yardımcı olurlar benim annem de eşimin annesi de çok istiyor. fakat bende kendim büyütmek istiyorum. başlarda zorlanırsın ama yaparsın diye de düşünüyorum tabi çocuğu olanlar daha iyi bilir
 
Bende kendim büyütmek istiyorum mesela kendi annem bebeğe heves ettiğimi biliyor ve şimdiden aman kucağa alıştırmayalım ana kucağı alalım onda yatsın gibi laflar ediyor ama ben bebeğimi doya doya kucaklamak sarılmak istiyorum hatta uzun uzun kucağımda uyuttuğumu hayal ediyorum, yani kendi düzenine ve kafana göre büyütmek daha güzel geliyor bana
 
Evet bebek bakmak çok zor
Ama annemiz kayinvalidemiz bizim ve bebeğimizin kahrini çekmek zorunda değil
Bizleri büyütürken onların yanında kim vardı kime kustuler ?
 
Herkesin kapasitesi farklı.
Kimi daha güçlü olur, tek başına çocuğu doğurur, büyütür, yetiştirir. Bekar anneler çok var çevremde.
Kimi daha zorlanır gebelikten itibaren yanında birini ister. Doğum sonrası da hep yardımcı olmak gerekir.
Kimi de aman ben başımın çaresine bakarım der ama Allah'ım korusun illa ki destek gerekebilir.
Bu işler yaşanmadan bilinmiyor. Başkasını da eleştirmek bence yanlış.
 

Haklısınız biraz iddialı konuştum sanırım:) Allah herkese güç kuvvet versin, biraz fazla gözlemledim bu durumu ve dikkatimi çekti özellikle gelinler kaynanalarına bu konuda çok sitemkar olabiliyor, işte doğum yaptım gelmedi ilgilenmedi diye bende ne güzel anne olmuşsun bunu düşüneceğine tadını çıkarsana gibi bi düşünceye kapılıyorum ama sizin yorumunuza da kesinlikle hak verdim doğru bir bakış açısı
 
bence çocuk doğmadan çok keskin kararlar alıp bunları bildirmek doğru değil.
allah korusun ama bebek sağlıksız doğabilir, desteğe çok ihtiyaç duyacağınız özel durumlar olabilir.
siz doğumdan sonra kendi bedeninizle alakalı sıkıntılar yaşayabilirsiniz.
bunların hepsi istemesek de olabilecek şeyler.
sadece aylarca kv yada annenin kalması kendi hayat düzenleri için bence hoş değil.
fakat en azından lohusalık süreci tamamlanana kadar yardımcı birilerinin olması iyi olur.
baktınız işler yolunda o zamanda eşinizle beraber uygun bir şekilde yalnız devam edeceğinizi, ihtiyaç duyarsanız danışacağınızı söylersiniz.
 
Gelininin giyimine, evine, yemeklerine, ne zaman hamile kalacagina, hamilelikteki gobek buyuklugune, cocugun cinsiyetine(benim kv kizima hamile oldugumu ogrendigimde yanimda komsularina kiz diyememis , erkek olacak insallah demisti!) , verilecek isme, dogunca sutune, bebegin kilosuna, yedigine ictigine, giydigine karisan kayinvalidelerin soyu kurusun insallah.
Ve karilarinin annelerinin dediklerini harfi harfine yapmasini isteyen eslerin de.
Malesef ki bu saygi degil alenen sacmaliktir.
O kadar netim.
 
Yoo bende hamileyim tamda dediğiniz gibi yapcam. Dusuk tehlikem var eşim yapıyor her işi yinede annemi kayınvalidem cagirmadim dediler kabul etmedim
 

Zaten pek duyurmadım etrafıma annemde kayınvalidem de hatta ablam da gelmek istiyor, ama hepsinin farklı bir bebek büyütme tarzı var ve benimde kendi düşüncelerim var :) düşününce yalnız ve kafam rahat bir şekilde bebeğe bakmak bana daha doğru geliyor ama ekstrem bir durum olmadığı takdir de tabi
 
mesela benim hayata bakışım, yapabildiğimi yapan başkası varsa yada kolay yolu varsa kendimi sıkmam şeklindedir. elbette evladın yeri başkadır, kimse annesi gibi bakamaz. benim kastettiğim öyle bir süreçte olsam çocuğuma bakmak için değil ama diğer işler için bana yardımcı olabilecek birinin olması beni mutlu eder.
zaten büyüdükçe düzen oturur.
ha bunun dışında zaten haftada 2 gün olan dinlenme süremi ev temizlemekle geçirmem, kadın çağırır işimi çözerim. o günlerde de kendimle, eşimle ve çocuğumla zaman geçiririm. veya sırf eve kapanmış olmamak için kv ye çocuğu bırakabilmek isterim.
o yüzden bana kv desteği çok anlamsız gelmiyor.
ama dediğim gibi bunların hepsi nşa daki hayallerim :)
kv can sıkar, ciddi maddi sıkıntı olur o zaman iş başa düşer :)
 

Mesela bu bana göre hem saygısızlık hemde karşısındaki insanın sınırlarını ihlal etmektir, erkeklere bu konuda bende kızıyorum yani belirli bir yasa gelmiş evlenmiş hatta çocuğu olmuş adamlar anne baba sözünden çıkamıyor yeri gelince bir tepki koyamıyor, herkes biraz sınırlarını bilse keşke bende kendi eşimin ailesinde bu sınır konusunda sorunlar yaşamıştım bir anne bir görümce bir elti yerini bilip ona göre davranmalı ama evlendiginiz zaman maşallah eltiniz bile rakibiniz oluyor uğraşıp duruyoruz sonra
 

buna izin verenler koca kişileri bence. yoksa pek çok kv bunları yapmak istese bile oğulları tepki verince siniyor. burada erkeklere iş düşüyor.
 
buna izin verenler koca kişileri bence. yoksa pek çok kv bunları yapmak istese bile oğulları tepki verince siniyor. burada erkeklere iş düşüyor.

Kesinlikle, ama erkekler de çoğu zaman kötülük olmasın diye alttan alıyor mesela benim eşim öyle kızıyor ve kızdığını benimle paylaşıyor ama kırgınlık vs olmasın diye pek ses etmiyor ama bazen dozu o kadar artırıyorlar ki insan kirilani döküleni bir kenara bırakıp saydirmak istiyor
 

yani aslında şöyle, sonuçta sizde eşiniz için her konuda tutup annenize bağırmazsınız dimi :) bazen eşinizi sakinleştirmek için ona hak verirsiniz ve geçer gider.
doğru yerde doğru tepkiyi vermek gerekli bence. uzaktan belki basit geliyor hepimize ama insan ilişkileri çok karmaşık.
biri annesi diğeri karısı, aynı şey kadınlar için de geçerli. arada kalmak zor.
o yüzden ben her harekete tepki göstermek değil de yerinde tepki vermek taraftarıyım.
zaten aşırıya kaçan ilk harekette tepki verilirse sonrasına çoğu kişi cesaret etmiyor. ama bir kere izin verilirse o zamanda önü alınmıyor.
ne mevzular yaşadınız bilmiyorum tabi, ben genel bakış açım anlamında yazdım :)
çok büyük olaylar olmuş ve eşiniz sessiz kalmışsa yukarıda yazdıklarım kabul edilebilir kalmıyor..
 
Aileye bagimli yasamak baska, ihtiyac duydugun zaman destek olmak ya da destek beklemek baska. 2 cocuk annesi, 2 sezeryan dogum yapmış bir anne olarak söylüyorum. Cocuk konusunda asla büyük konusmayin. Evet anne olarak cocugunuzu istediginiz gibi büyütmek hakkiniz ama emin olun büyükler bizden daha cok sey biliyor. Bebek buyutmek kitaplardan ya da videolardan ogrenilecek bir sey degil. Ancak tecrubeyle kazanilacak bir meziyet. Bebeginiz dogdugunda onun icin ne yapmaniz gerektigini annelik icgudusuyle bilirsiniz. Nasil tutacaginizi, nasil giydireceginizi, altini nasil degistireceginizi sanki yillardir yapiyormuscasina bilirsiniz. Ama yolunda gitmeyen birseyler oldugunda bir bilene danismaktan asla zarar gelmez. Anneye ya da kv öcü gözüyle bakmayin. Yardimlarini kabul edin ama sinirlarinizi belirleyin. Size dogru gelmeyen seyleri yapmayin ama bilmediginiz bir konuda izin verin, yapsinlar. Ben cok direndim. Ilk cocugum kolikti. Aylarca agladi, uykusuzluktan ben de aglardim. Psikolojimiz alt ust olmustu. 3 yetiskin 1 bebege yetemiyorduk. O zamanlar kv ile cok catisirdim ama simdi dusununce o zamanlar yanimda olmasa ne yapardim ben? Size anlatacak o kadar cok seyim var ki ama uzatmak istemiyorum.
Henuz hamileyken bir bebege bakmak ne kadar zor olabilir ki diye cok buyuk bir laf etmistim. Ne kadar zor oldugunu gordum. Butun bebekler emzir, yatir, yika, oyna, gülsün, eglensin, büyüsün gibi bir döngüde yasamiyor. Gercekten yildiran atak dönemleri, gaz sancilari, dis sancilari, uykusuz geceler var. Ancak yasayinca zorlugu anlasiliyor. O yuzden kendinize birsey ispatlamak zorunda degilsiniz. Birakin yaninizda olsunlar, yardim etsinler. Kimisi kendi annesiyle kimisi kv ile daha iyi anlasir. Ben ikisinden de yardim aliyorum. Zaten çalıştığım icin çoğunlukla kv bakiyor. Allah ikisinden de razi olsun.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…