Aileye bagimli yasamak baska, ihtiyac duydugun zaman destek olmak ya da destek beklemek baska. 2 cocuk annesi, 2 sezeryan dogum yapmış bir anne olarak söylüyorum. Cocuk konusunda asla büyük konusmayin. Evet anne olarak cocugunuzu istediginiz gibi büyütmek hakkiniz ama emin olun büyükler bizden daha cok sey biliyor. Bebek buyutmek kitaplardan ya da videolardan ogrenilecek bir sey degil. Ancak tecrubeyle kazanilacak bir meziyet. Bebeginiz dogdugunda onun icin ne yapmaniz gerektigini annelik icgudusuyle bilirsiniz. Nasil tutacaginizi, nasil giydireceginizi, altini nasil degistireceginizi sanki yillardir yapiyormuscasina bilirsiniz. Ama yolunda gitmeyen birseyler oldugunda bir bilene danismaktan asla zarar gelmez. Anneye ya da kv öcü gözüyle bakmayin. Yardimlarini kabul edin ama sinirlarinizi belirleyin. Size dogru gelmeyen seyleri yapmayin ama bilmediginiz bir konuda izin verin, yapsinlar. Ben cok direndim. Ilk cocugum kolikti. Aylarca agladi, uykusuzluktan ben de aglardim. Psikolojimiz alt ust olmustu. 3 yetiskin 1 bebege yetemiyorduk. O zamanlar kv ile cok catisirdim ama simdi dusununce o zamanlar yanimda olmasa ne yapardim ben? Size anlatacak o kadar cok seyim var ki ama uzatmak istemiyorum.
Henuz hamileyken bir bebege bakmak ne kadar zor olabilir ki diye cok buyuk bir laf etmistim. Ne kadar zor oldugunu gordum. Butun bebekler emzir, yatir, yika, oyna, gülsün, eglensin, büyüsün gibi bir döngüde yasamiyor. Gercekten yildiran atak dönemleri, gaz sancilari, dis sancilari, uykusuz geceler var. Ancak yasayinca zorlugu anlasiliyor. O yuzden kendinize birsey ispatlamak zorunda degilsiniz. Birakin yaninizda olsunlar, yardim etsinler. Kimisi kendi annesiyle kimisi kv ile daha iyi anlasir. Ben ikisinden de yardim aliyorum. Zaten çalıştığım icin çoğunlukla kv bakiyor. Allah ikisinden de razi olsun.